Pojęcie i przedmiot prawa cywilnego
Przedmiotem prawa cywilnego są stosunki majątkowe i niektóre osobiste, zaistniałe między podmiotami prawa. Cechą istotną i charakterystyczną prawa cywilnego jest równorzędność podmiotów tzn., że żaden z podmiotów w istniejącym stosunku prawnym nie jest podporządkowany drugiemu. Równorzędność podmiotów prawa różni prawo cywilne od prawa administracyjnego i prawa finansowego, których przedmiotem są również stosunki majątkowe. Są to jednak stosunki kształtowane nie na zasadzie równorzędności podmiotów, lecz zwierzchnictwa organów administracyjnych np. decyzja organu administracyjnego o wywłaszczeniu czy o nałożeniu podatku.
Cechy prawa cywilnego :
1. Liberalizm - prawo to nie ingeruje w cudzą sferę prawa . Na gruncie prawa cywilnego brak prawnej kompetencji do jednostronnego kształtowania sytuacji prawnej innych podmiotów co występuje na gruncie prawa publicznego.
2. Autonomiczność - oznacza ,że we wzajemnych stosunkach podmiotu prawa cywilnego decydują oni . Jeżeli mają oni jakieś problemy nie mogą się dogadać to wówczas rozstrzyga organ trzeci rozstrzyga sąd na wniosek jednej ze stron.
3. Odszkodowawczość - polega na tym ,że typowym sposobem ochrony interesów , pozycji podmiotów jest odszkodowanie . W przypadku niewykonania umowy , naruszenia własności przysługują stronie dla której to było niekorzystne przysługuje odszkodowanie.
4. Skodyfikowanie - przepisy prawa cywilnego składające się na normy tego prawa znajdują się w akcie prawnym (kodeks cywilny), akt odgrywa szczególna rolę, jego zakres regulacji i technika obejmuje trzon prawa cywilnego.
Systematyka prawa cywilnego zawiera kodeks cywilny według działów - ksiąg:
1. Część ogólna - reguluje ona instytucje wspólne dla całego prawa cywilnego podstawowe pojęcia, zasady;
2. Prawo rzeczowe - określa szczegółowy sposób zasady korzystania z mienia;
3. Zobowiązania - regulują zasady dot. praw podmiotów prawa cywilnego związane z obrotem gospodarczym, odpowiada za szkodę i efekty bezpodstawnego wzbogacania;
4. Prawo spadkowe - reguluje zagadnienia związane z nabywaniem praw majątkowych po osobach zmarłych;
5. Prawo rodzinne - reguluje stosunki wyznaczone przez więzi krwi i prawne (stosunki rodzinne);
6. Własność intelektualna - to wszystko co jest indywidualnym wytworem człowieka - wynalazki, twórczość naukowa, literacka, artystyczna, przemysłowa, która korzysta z bezwzględnej ochrony prawa (prawo autorskie, towarowe, lokalowe, ubezpieczeniowe, rolne).
Źródła prawa cywilnego:
1. kodeks cywilny - podstawowe źródło prawa cywilnego .
2. ustawy czyli akty pozakodeksowe takie jak: Międzynarodowe prawo prywatne , które reguluje kwestie z udziałem elementu cudzoziemskiego , Ustawa o prawie autorskim , Prawo wynalazcze , Prawo wekslowe i czekowe, Ustawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi .
3. akty wykonawcze do ustawy i do kodeksu które mogą być wydane gdy ustawa wyraźnie o tym stanowi.
W systemie anglosaskim źródłem prawa są zwyczaj i orzecznictwo ,w Polsce te elementy nie są bezpośrednio źródłami prawa ale pełnią istotna rolę .
Zwyczaj odnosi się do zasad współżycia społecznego , kształtują go miejscowe procedury , które są zgodne z prawem np. strony zawierają umowę sprzedaży i nie określą ceny wtedy stosuje się ceny aktualne na danym rynku.
Orzecznictwo to drugi element , który wpływa na źródła prawa, w Polsce również nie jest źródłem prawa ale spełnia ważną rolę w zakresie wykładni przepisów , w zakresie usuwania luk w tych przepisach , wyjaśniania nieprecyzyjnych zapisów .
|
Zasady prawa cywilnego
Zasada prawa to pewna kategoria norm naczelnych, które wyróżniają się szczegółowością , doniosłością pełniąc na gruncie danej gałęzi rolę interpretacyjną , wskazując na stosowanie i preferencje w przypadku kolizji. Normy zasady są to normy , które określają na potrzeby wykładni pewne kryteria , pewne preferencje ustawodawcy , są to pewne normy naczelne.
Zasady prawa cywilnego:
1. Ochrona i nienaruszalności własności - jest fundamentem prawa cywilnego . Prawo cywilne odnosi się do sfery majątkowej i jeżeli w sferze majątkowej nie było by przyjęte założenie odnośnie ochrony tej własności , ochrony tego co posiada człowiek , podmiot gospodarczy to prawo cywilne byłoby niepotrzebne. Jest zasadą konstytucyjną.
2. Zasada swobody umów - jest uregulowana w konstytucji i kodeksie cywilnym art. 3531 . Na podstawie konstytucji (w aspekcie ogólnym )i kodeksu cywilnego art. 3531 ( w aspekcie szczegółowym) strony mogą dowolnie ułożyć swój stosunek prawny byle by nie był on w sprzeczności z obowiązującym prawem zasadami współżycia społecznego i istniejącymi zwyczajami. Jest niezbędna w warunkach gospodarki rynkowej.
3. Ochrona dobrej wiary - prawo cywilne ma silne oparcie w normach moralnych , w etyce oznacza to na gruncie prawa cywilnego , że podmiot tego prawa , który uzyskuje odpłatnie prawo podmiotowe czy jakieś uprawnienie , jeżeli działał w dobrej wierze to jest przez prawo chroniony.
4. Zasada określająca sposób wykonywania praw podmiotowych - art. 5 kodeksu cywilnego powiada ,że czynność prawna nie może być sprzeczna z zasadami współżycia społecznego i społeczno gospodarczym przeznaczeniem prawa . Odpowiednikiem art. 5 kodeksu cywilnego w prawie pracy jest art. 8 , który mówi o nadużyciu prawa.
5. Zasada ochrony praw nabytych (zasada nie działania prawa wstecz)- kwestie te reguluje art. 3 kodeksu cywilnego „ prawo nie działa wstecz” a jeżeli działa wstecz to pod pewnymi uwarunkowaniami w taki sposób aby nie naruszać tych rzeczy które nabyto.
6. Zasada ochrony praw dóbr osobistych - kwestie dóbr osobistych reguluje art. 23 i 24 kodeksu cywilnego . W prawie cywilnym nie ma jednoznacznej definicji co jest dobrem osobistym. W art. 23 ustawodawca wymienia przykłady : cześć , swoboda sumienia , nazwisko lub pseudonim, tajemnica korespondencji ,nietykalność mieszkania , twórczość naukowa i racjonalizatorska oraz wynalazcza , które pozostają pod ochrona prawa cywilnego niezależnie od ochrony na gruncie innej gałęzi prawa. Zgodnie z kodeksem cywilnym osoba , której naruszono dobra osobiste ma prawo żądać zaprzestania naruszania , przywrócenia do stanu poprzedniego oraz odszkodowania.
Części prawa cywilnego
Zakres zagadnień regulowanych przez prawo cywilne jest bardzo szeroki. Stąd potrzeba jego podziału na działy według problematyki, której dotyczy. Działami prawa cywilnego są:
1) część ogólna;
2) prawo rzeczowe;
3) prawo zobowiązaniowe;
4) prawo spadkowe;
5) Prawo autorskie i wynalazcze.
Część ogólna obejmuje przepisy mające zastosowanie we wszystkich działach prawa cywilnego. Mogą też one mieć zastosowanie w innych gałęziach prawa. Ich treścią są istotne i wspólne dla poszczególnych stosunków prawnych, kształtowanych na gruncie norm zawartych w pozostałych częściach prawa cywilnego, normy i zasady, których pominięcie stawia pod znakiem zapytania ważność czynności prawnej dokonanej na gruncie prawa rzeczowego, zobowiązaniowego czy spadkowego.
Prawo rzeczowe jest zespołem przepisów normujących instytucję własności i niektóre inne prawa do korzystania z rzeczy. Prawo zobowiązaniowe reguluje stosunki prawne powstające między podmiotami w związku z dokonywaną wymianą dóbr i świadczeniem usług. Dotyczy zatem stosunków zachodzących między wierzycielem a dłużnikiem zobowiązanym do spełnienia określonego świadczenia na rzecz wierzyciela.
Prawo spadkowe obejmuje zespół przepisów prawnych odnoszących się do przejścia ogółu cywilnych, majątkowych praw i obowiązków osoby zmarłej na spadkobierców.
Prawo autorskie i wynalazcze jest zbiorem norm chroniących dobra niematerialne takie jak: dzieł, literackie, naukowe, artystyczne, wynalazcze i związane z nimi prawa majątkowe.
|
Podstawowe źródła prawa cywilnego
Podstawowym źródłem prawa cywilnego jest Kodeks cywilny - ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - obowiązujący od 1 stycznia 1965 r.
Kodeks cywilny składa się z czterech ksiąg obejmujących:
- zagadnienia ogólne,
- własność i inne prawa rzeczowe,
- zobowiązania,
- spadki.
Każda z ksiąg dzieli się na: tytuły, działy i rozdziały.
Kodeks cywilny nie wyczerpuje całej problematyki stosunków cywilno-prawnych. Poza przepisami kodeksowymi pozostają zagadnienia uregulowane przez prawo autorskie, prawo wynalazcze, prawo o ochronie wzorów i znaków towarowych, prawo wekslowe, czekowe, morskie, budowlane, spółdzielcze itp.
Zdolność prawna
Osobą fizyczną jest każdy człowiek. Pozostaje nią od urodzenia aż do śmierci. Każdy człowiek jako osoba fizyczna posiada zdolność prawną, tj. zdolność do posiadania określonych praw i obowiązków w zakresie prawa cywilnego. Zdolność tę nabywa z chwilą poczęcia. a traci z chwilą śmierci. Aktem stwierdzającym śmierć człowieka jest akt zgonu wydawany przez urząd stanu cywilnego, lub w przypadkach szczególnych (brak dowodu śmierci, a wszystko wskazuje na to że dana osoba, która w pewnych okolicznościach zaginęła, nie żyje) orzeczenie sadu o uznaniu osoby za zmarłą.
6. Zdolność do czynności prawnych - rodzaje
Od zdolności prawnej odróżnić należy pojęcie zdolności do czynności prawnych. Pod pojęciem zdolności do czynności prawnych osoby fizycznej rozumiemy jej możność wywoływania określonych skutków prawnych poprzez własne oświadczenia woli (czynności prawne). Rozróżnia się pełną i ograniczoną zdolność do czynności prawnych.
Pełną zdolność do czynności prawnych posiada człowiek, który ukończył 18 rok życia, czyli uzyskał pełnoletność. Pełnoletnią staje się też kobieta, która po ukończeniu 16 roku życia zawarła związek małżeński.
Ograniczona zdolność do czynności prawnych posiada osoba, która ukończyła lat 13. Taką samą zdolność posiada osoba pełnoletnia częściowo ubezwłasnowolniona orzeczeniem sądu.
Przedstawicielstwo - rodzaje
Nie zawsze osoba mająca zamiar wywołania zamierzonych skutków prawnych musi dokonać czynności osobiście. Z zastrzeżeniem wyjątków ustawą przewidzianych lub wynikających z charakteru czynności prawnej np. sporządzenie testamentu. można to osiągnąć za pośrednictwem osoby trzeciej. Osobę taką nazywa się przedstawicielem. Osobę zastępowaną przez przedstawiciela - osobą reprezentowaną. Upoważnienie przedstawiciela do działania na rzecz osoby reprezentowanej nazywa się umocowaniem. Rozróżniamy dwa rodzaje przedstawicielstwa:
- przedstawicielstwo ustawowe,
- pełnomocnictwo.
Własność jako prawo rzeczowe
Nabycie własności może mieć charakter pierwotny lub pochodny. Pierwotnymi sposobami nabycia własności są: wywłaszczenie, zasiedzenie, zawłaszczenie rzeczy niczyjej. W nabywaniu własności sposobem pierwotnym, nabywca nie wywodzi swego prawa z prawa własności innych osób.
Pochodnymi sposobami nabycia i utraty własności są przede wszystkim przeniesienie, spadkobranie oraz nabycie majątku przez łączenie się osób prawnych. Tu prawo jednych osób przechodzi na inne osoby. Nabywca sposobem pierwotnym nie jest w zasadzie ograniczony dotychczasowym prawem właściciela. Natomiast nabywca własności sposobem pochodnym nabywa ją w tych granicach i z tymi obciążeniami, w jakich miał ją poprzednik.
Ochrona prawa własności wynika z samej jego istoty jako prawa bezwzględnie obowiązującego; tj. zobowiązującego wszystkich do jego poszanowania i nienaruszania.
Uprawnieniami wynikającymi z prawa własności jest przysługujące właścicielowi rzeczy roszczenie windykacyjne w przypadku pozbawienia go jego rzeczy, a roszczenie negatoryjne w przypadku innego, aniżeli pozbawieni właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, naruszenia własności. Obydwa roszczenia nie ulegają przedawnieniu, jeżeli dotyczą nieruchomości. Roszczenia właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi jego rzeczy o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, jak również roszczenia o naprawienie szkody z powodu pogorszenia rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. Podobnie w tym samym terminie ulegają przedawnieniu roszczenia samoistnego posiadacza przeciwko właścicielowi (mogą one dotyczyć w szczególności zwrotu nakładów, które zwiększyły wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi).
|
Zobowiązanie-pojęcie, rodzaje
Zobowiązanie jest to stosunek prawny między dwiema lub więcej osobami, w którym jedna zwana wierzycielem może żądać od drugiej zwanej dłużnikiem określonego zachowania się - świadczenia.
Uprawnienie wierzyciela to wierzytelność, a zobowiązanie dłużnika - dług. Uprawnienia wierzyciela i odpowiadające im obowiązki dłużnika stanowią treść stosunku zobowiązaniowego.
Powstanie zobowiązania
Źródła Zobowiązań:
A) umowy
B) akt administracyjny
C) czyny dozwolone niektóre niedozwolone:
-czyny własne
-czyny osób trzecich
-czyny funkcjonariuszy państwowych
-czyny wyrządzające szkody moralne
-wyrządzenie szkody przez rzeczy i zwierzęta
-wyrządzenie szkody przez siłę wyższą
D) bezpodstawne wzbogacenie - polega na uzyskaniu korzyści majątkowej kosztem innej osoby, bez podstawy prawnej. Skutkiem bezpodstawnego wzbogacenia jest powstanie stosunku zobowiązaniowego między zubożonym a wzbogaconym.
Czyny niedozwolone - jest to zawinione działanie wyrządzające szkody innej osobie. Skutkiem czynu niedozwolonego jest powstanie zobowiązania miedzy sprawca szkody a poszkodowanym, którego treścią jest przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego bądź zapłacenie odszkodowania.
Wygaśnięcie zobowiązania
Wygaśniecie zobowiązania następuje wskutek jego wykonania. Spełniony zostaje wtedy społeczno-gospodarczy cel zobowiązania. Kodeks cywilny przewiduje jednak, ze zobowiązanie może wygasnąć na skutek innych przyczyn np. złożenie do depozytu sądowego.
Zdarzenia prawne powodują wygaśniecie zobowiązań:
A) śmierć dłużnika
B) dobrowolne zwolnienie z długu
C) świadczenia w miejsce wykonania polega na spełnieniu przez dłużnika za zgoda wierzyciela innego świadczenia, zamiast świadczenia, do którego był zobowiązany.
D) odnowienie polega na zobowiązaniu dłużnika spełnienie innego świadczenia w miejsce dotychczasowego lub nawet tego samego, lecz z innej podstawy prawnej.
E) złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sadowego w wypadkach przewidzianych przepisami jest równoznaczne z wykonaniem zobowiązania wobec wierzyciela. Może ono nastąpić, gdy nie wiadomo dokładnie, kto jest wierzycielem itp.
F) potrącenie, kompensacja - może mieć miejsce, jeżeli obydwie strony (np. pozostają z sobą w stosunkach handlowych) mają względem siebie wzajemne wierzytelności. Istnieje wtedy możliwość potracenia tj. wzajemnego skompensowania. Kodeks przewiduje dokładnie, kiedy potrącenie jest dopuszczalne. Konieczne jest miedzy innymi, aby wierzytelności były jednorodne (nie mogę, bowiem potrącić świadczenia dostarczenia samochodu ze świadczeniem w postaci wybudowanego garażu). Wierzytelności muszą być również wymagalne i muszą nadawać się do dochodzenia na drodze sądowej. Najczęściej potrącenia odnosi się do wzajemnej wierzytelności.
|