WSTĘP
Już od najmłodszych lat jesteśmy wystawieni na wpływ zjawisk, wywołujących w nas agresję. Dzieci mają często nieograniczony dostęp do Internetu i telewizji. Agresja i przemoc zdominowały kreskówki, komiksy i bajki, witryny kiosków i reklamę. Wszędzie mamy do czynienia ze współzawodnictwem - w szkole, na studiach, w pracy - to również stwarza świetne warunki do tego, by stawać się agresywnym, szczególnie wtedy, kiedy coś nie układa się po naszej myśli. Jak sobie radzić z agresją?
Kiedy stajemy się agresywni, tracimy kontrolę nad swoimi emocjami. Jakiekolwiek byłyby jej przyczyny faktem jest, że agresja stanowi stan zaćmienia naszego umysłu, łączy się z nienawiścią i zazdrością oraz innymi mrocznymi emocjami, jakie czasem nosimy na dnie duszy. W momencie, kiedy agresja zapanowuje nad naszym umysłem, tracimy więź z samym sobą i pierwszym krokiem do pokonania agresji jest zdanie sobie z tego wszystkiego sprawę.
Kiedy poczujesz przypływ agresji, postaraj się po prostu uświadomić to sobie. Nie jest to łatwe, gdyż agresja jest zaprzeczeniem zdrowego rozsądku. Kiedy jednak masz problem z uleganiem impulsom i reagowaniem w sposób agresywny (czego często później żałujesz) spróbuj wyćwiczyć nawyk obserwowania siebie i swoich emocji. Wydaje się to skomplikowane, jednak z biegiem czasu będzie coraz łatwiejsze i wykonalne - z powodzeniem.
Problem z agresją to nie tylko radzenie sobie ze swoimi stanami agresji, ale także stawianie czoła agresji innych, często najbliższych. Tak już jest, ze stajemy się nieraz bardziej agresywni wobec tych, których kochamy, niż wobec obcych. Wiemy, że najbliżsi nam przebaczą, możemy sobie w związku z tym pozwolić na więcej. Poza tym najbliżsi potrafią nas bardziej zranić, w związku z czym również reagujemy nieraz zbyt agresywnie. Jak zachować się w stosunku do osoby przejawiającej agresję w stosunku do nas?
Na pewno postaraj się zachować kontrolę nad swoimi emocjami. Reagowanie agresją na agresję niczego nie zmieni, nie rozwiąże problemu, a na pewno pogorszy sytuację. Zachowaj zimną krew i opanowanie, to często wystarczy, by pohamować osobę, która zachowuje się agresywnie. Każdemu czasem emocje wymykają się spod kontroli, jeśli jednak przybiera to niepokojący rozmiar, nie pozwól na akty agresji wobec siebie. Nikt nie zasługuje na to, by zamiast rozmowy zostać potraktowanym atakiem agresji.
Z agresją powinno się walczyć zaczynając od rozwoju własnej osobowości oraz odpowiednio wychowując dziecko. Nie sposób kontrolować je cały czas oraz wpływać na odpowiedni dla niego dobór programów telewizyjnych. Dzieci raczej jednak przejmują sposób zachowania i reagowania obserwując rodziców. Jeśli w rodzinie panuje uczucie miłości, zaufania, a sposobem radzenia sobie z problemami jest rozmowa, dziecko będzie czuło się akceptowane i rozumiane, agresja nie będzie wówczas stanowiła problemu. Pozwól i pomóż swojemu dziecku mówić o jego problemach i niepokojach, na pewno zamortyzuje to wpływ mediów i środowiska na rozwój agresji.
AGRESJA- ( łac. Aggresio - napaść) to w psychologii określenie zachowania ukierunkowanego na zewnątrz lub do wewnątrz, mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej.
RODZAJE AGRESJI:
agresja wroga - agresja, która ma na celu zranienie lub zadanie bólu,
agresja instrumentalna - agresja służąca innemu celowi niż zranienie lub zadanie bólu, np. zastraszenie, usunięcie konkurencji itp.,
agresja prospołeczna - chroniąca interesy społeczne, obrona,
agresja indukowana - powstająca w efekcie psychomanipulacji,
autoagresja - agresja skierowana na własną osobę.
Agresja słowna - to ubliżanie, grożenie, wyśmiewanie, dokuczanie, ośmieszanie. Jej konsekwencje to poczucie zagrożenia, odrzucenie i wyizolowanie drugiej osoby z grupy.
Agresja fizyczna - to fizyczny atak na drugą osobę lub jej własność. Najczęściej przybiera formę bezpośrednią np. w postaci uderzeń, popchnięć, kopnięć.
Agresja emocjonalna występuje wtedy, gdy dzieci przeżywają lęk lub złość.