Wykład 7. 14.06.08
T: WSPÓŁCZESNOŚĆ WOBEC EFEKTU ZANIKU SOLIDARYZMU I PUSTKI KULTUROWEJ.
Nauki społeczne to nauki, w których operujemy definicjami nieostrymi.
Używamy pojęć, które nie są jednoznaczne, niektóre pojęcia mają wiele znaczeń, ulegają modom, procesowi nadużywania.
Tishner: nie można za często używać za często pojęć, gdyż tracą na wartości.
Ideałem byłoby, gdyby używano niektórych słów tylko raz ( np. kocham cię).
Oszustwo stało się elementem życia społecznego.
W życiu społecznym coraz bardziej zaczynami operować metaforami.
U. Eco ( „Dzieło otwarte” ) - żyjemy w czasach gdzie ludzie nie lubią komunikować się wprost.
Metafora turysty- turysta to efekt współczesnej ponowoczesności.
Późna ponowoczesność to nowoczesność, kiedy rynek nie wygląda tak jakbyśmy tego chcieli.
W postmodernizmie każdy ma swój świat.
Potrzeba nie jest matką wynalazku, ale jego następstwem.
Możliwość poznania świata wiąże się nie z fascynacją tego czego jeszcze nie wiem, a z tym czego nie „zaliczyłem”. Czas jest wartością, nie można go spędzać.
Dostępność do wszystkiego powoduje, że wiele rzeczy szybko się nudzi.
POKOLENIE NO LIVE - pokolenie które wygenerowało się z cyberprzestrzeni, z internetu. Wirtualne życie jest na tyle atrakcyjne, że zastępuje rzeczywiste życie społeczne.
PARTYKULARYZACJA TURYSTYKI - patrzenie na wypoczynek, w kulturach lokalnych, z perspektywy standardu, który jest charakterystyczny dla krajów bogatych ( jadę do Afryki, ale hotel musi być luksusowy. Przebywam w miejscu, które uznawane jest za egzotyczne, ale żyję jak w akwarium ).
Potrzeba bycia bezpiecznym i podekscytowanym ( np. skok na bungee)
KREOLIZACJA KULTURY - polega na świadomym łączeniu globalnych elementów kultury symbolicznej i materialnej, wykorzystywaniu ich do konstruowania stylu życia ( np. mieszkam w Europie, ale chcę mieć pokój w stylu afrykańskim, figurki buddy itd.)
Podróżują nie tylko ludzie, ale i przedmioty.
Konsumpcja to powierzchowna przyjemność, kultura sprowadzona została do rozrywki, podróże nas nie uczą.
Zatraca się umiejętność refleksyjnego odbioru kultury.
Turysta konsument nie jest zdolny do empatii.
Kultura konsumpcyjna nie wymaga wysiłku.
Podróżowanie stało się stałym elementem życia społecznego. Przestaje to być pasją, a obowiązkiem, przymusem. Powoduje tylko zaspokojenie cierpliwości.
Rodzaje kapitału:
Ludzki- biologiczne zasoby człowieka
Społeczny- zasoby wspólnoty, których nie da się wypracować indywidualnie
Kulturowy - zasoby jednostki, które nabywa w procesie socjalizacji (kultura osobista, kultura tekstów przeczytanych).Każde społeczeństwo potrzebuje jednostek o bogatym kapitale kulturowym. „ZBOCZENIEC NADKULTUROWY”- wie więcej, jest mądrzejszy niż inni.
Podsumowanie
Żyjemy w czasach utowarowienia przedmiotów i usług. Człowiek zmuszany jest do zaprogramowania siebie na sukces.
KATEGORIA PŁYNNOŚCI - porównanie życia ludzkiego do rzeki płynącej w nieregularnym korycie, która dopasowuje się do różnych terenów. Dziś jesteś taki, jutro jesteś inny.
Wtedy człowiek nie ma punktów odniesienia. Ludzie nie rozmawiają, a przekrzykują się.
Turysta nie potrafi być uczestnikiem życia innych kultur.