Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony stanowi istotny składnik WPZiB. UE kładzie coraz większy nacisk na zdolności do działania w obszarze polityki bezpieczeństwa, łącznie z polityką obronną. Dzięki temu w przyszłości stanie się ona poważnym podmiotem na arenie międzynarodowej. Istota WPBiO obejmuje wszystkie sprawy dotyczące bezpieczeństwa Unii, w tym stopniowe określanie wspólnej polityki obronnej, która mogłaby doprowadzić do wspólnej obrony, jeśli Rada Europejska tak zdecyduje. W takim przypadku Rada Europejska zleca Państwom Członkowskim podjęcie decyzji zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Państwa UE w ramach WPBiO opierają swoje działania również na tzw. misjach petersberskich. Mówią one o tym, że jednostki wojskowe państw członkowskich mogą być użyte do misji humanitarnych, misji pokojowych i misji zbrojnych, służących zarządzaniu kryzysowemu. Współpraca unijna w tej dziedzinie pozytywnie się rozwija co pokazują udane operacje militarne m.in. w Macedonii, w Demokratycznej Republice Konga i Bośni i Hercegowinie.
Art. 17 ust. 1 TUE.
Nazwa wywodzi się stąd, że Rada Unii Zachodnioeuropejskiej, która podjęła w tej sprawie decyzje, obradowała w czerwcu 1992 r. w rezydencji rządu niemieckiego na wzgórzu Petersberg w pobliżu Bonn.
J. Barcz, Międzyrządowe obszary współpracy w UE - II i III filar UE [w]: J. Barcz, E. Kawecka-Wyrzykowska, Krystyna Michałowska-Gorywoda, Integracja Europejska, Warszawa 2007.