BARWA DŹWIĘKU
Zadaniem umuzykalnienia w przedszkolu w tym zakresie jest rozwijanie umiejętności odróżniania głosów męskiego i żeńskiego, rozpoznawanie głosów z otoczenia, rozpoznawanie brzmienia instrumentów muzycznych z otoczenia dziecka oraz niektórych instrumentów klasycznych (fortepian, trąbka, skrzypce, itp.).
Dziecko w wieku trzech lat potrafi odróżniać niektóre odgłosy z otoczenia, a więc w pewnym zakresie w przedszkolu następuje jedynie rozwijanie tych umiejętności i na ich bazie rozszerzenie spektrum znajomości brzmienia poszczególnych odgłosów o nowe.
Poprawna realizacja zabaw wymaga wyjątkowego skupienia, a więc ich konstrukcja powinna być przemyślana, a same zabawy wciągające i inspirujące. Oto przykłady ćwiczeń:
CZYJ TO GŁOS?
Wybieramy jedno dziecko, które staje tyłem do grupy. W tym czasie inne wybrane dziecko wypowiada krótkie zdanie. Zadanie dziecka pierwszego będzie określenie, kto to powiedział. Jeśli padnie prawidłowa odpowiedź, rozpoznany kolega zajmuje jego miejsce.
Wyżej opisane zabawy dotyczyły najczęściej odgłosów już znanych dzieciom, trochę inaczej organizujemy ćwiczenia, gdy naszym zdaniem jest zapoznanie dzieci z nowym, nieznanym dzieciom odgłosem. Wygląda to następująco:
1. Dzieci słuchają i obserwują źródło dźwięku (np. uderzenie łyżką o szklankę, grającego skrzypka itd.)
2. Rozpoznają ten sam dźwięk wyłącznie słuchem.
W przypadku utrwalenia barwy instrumentu dobre efekty dają zabawy
ruchowe, których założeniem jest reakcja na sygnał dźwiękowy wydobywany właśnie tym instrumentem, np.:
JAKI TO INSTRUMENT?
Na dywanie rozłożone są różne przedmioty i instrumenty „wydające z siebie” odgłosy:
- nożyczki
- gwizdek czajnika
- radio tranzystorowe
- telefon
- dzwonek
- butelka
- łyżeczki itp. (według koncepcji nauczyciela)
- instrumenty z instrumentarium Orffa
Wcześniej nauczyciel nagrywa odgłosy dokładnie tych samych instrumentów na kasetę. W czasie zabawy nagrane odgłosy odtwarzane są z magnetofonu, a dzieci kolejno odgadują, co to za odgłos i podnoszą z podłogi dana rzecz. Dziecko, które nie rozpozna odgłosu odpada z zabawy.
Należy pamiętać, aby odgłosów było wystarczająco dużo.
BURZA
Dzieci na czas zabawy staja się leśnymi zwierzątkami. Nauczyciel gra na zmianę na dwóch instrumentach: bębenku i trójkącie. Gdy leśne zwierzątka słyszą ciche (trójkąt) dźwięki, bawią się na polance. Gdy usłyszą dźwięki głośne (bębenek), oznacza to, że nadciąga burza i zwierzątka uciekają do swoich domków.
CIEPŁO - ZIMNO
Dzieci stają szeroko dookoła całej sali. Nieprzemiennie rozdajemy dzieciom dwa lub trzy różne rodzaje instrumentów perkusyjnych np.: bębenki, tamburyna, drewienka. Wybieramy spośród dzieci jedno, któremu przewiązujemy oczy szalem lub chustą. To dziecko nie trzyma instrumentu w dłoniach. Przed zawiązaniem oczu ustalamy z dzieckiem, że będzie reagowało na brzmienie tylko jednego instrumentu np. tamburyna. Zabawa polega na tym, nauczyciel pałeczka wskazuje dziecko, które ma grać w danym momencie. Gdy wybrane dziecko usłyszy „swój” instrument, idzie w jego kierunku. Jeśli po chwili brzmienie dobiegnie z innej strony, zmienia kierunek poruszania się. Gdy natomiast zagra brzmieniowo inny instrument dziecko, zatrzymuje się.
DZIEŃ DOBRY
Liczba uczestników: Dowolna
Ustawienie: Uczestnicy siedzą w luźnej gromadce; jeden z nich stoi przed nimi w odległości kilku kroków, odwrócony tyłem.
Przebieg zabawy: Grupa zachowuje głęboką ciszę, w czasie której jeden z uczestników wypowiada dość głośno słowa: „dzień dobry” . Zadaniem stojącego tyłem jest poznać , kto te słowa wypowiedział. Nie odwracając się , wymienia nazwisko poznanego. Jeśli ma wątpliwości, wówczas może odwrócić się i znając kierunek, skąd głos dochodzi, wyszukać tego czyj głos usłyszał. Jeśli wskaże trafnie , zamienia z nim miejsce i zabawa toczy się dalej.
Muzyka barwna jak motyle
Zabawa polega na słuchaniu muzyki (kilka fragmentów różniących się między sobą barwą,
nastrojem itp.) i dobieraniu pasujących do nich kolorów. Uczniowie kolorują kontury motyli
(do każdego fragmentu jeden motyl)