Scenariusze zajęć terapeutycznych z wykorzystaniem bajek
Baśń „Złoty kluczyk” wg. W. i J. Grimm.
CELE:
-zdobywanie doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym
-rozwijanie wyobraźni i pomysłowości
-ujawnienie preferencji osobistych
POMOCE:
Baśń „Złoty kluczyk”, materiały do zajęć plastycznych: farby, pędzle, kartony, kredki, papierowe pudełka, klej, papier kolorowy, plastelina, folia aluminiowa, krepina, sznurki, korale i inne rzeczy ze „skrzyni skarbów”.
ORGANIZACJA:
W czasie opowiadania baśni dzieci siedzą w kole na dywanie, w czasie pracy plastycznej przy stolikach.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie baśni.
Zimą, gdy ziemia okryta była grubą warstwą śniegu, pewien ubogi chłopiec musiał pójść do lasu, by zwieźć drzewo na saniach. Kiedy już nazbierał gałęzi i załadował je na sanki, chciał rozpalić ogień i rozgrzać się. Odgarnął więc na bok śnieg i ujrzał mały, złoty kluczyk. Chłopiec pomyślał, że gdzie jest kluczyk, tam musi być i zamek. Zaczął więc kopać w tym miejscu i po pewnym czasie wydobył z ziemi żelazną skrzynkę.
-Oby tylko kluczyk pasował- pomyślał chłopiec.
Zaczął oglądać skrzynkę, ale nie było w niej dziurki od klucza. Wreszcie znalazł dziurkę, ale tak małą, że ledwie można było ją dojrzeć. Włożył do niej kluczyk i przekonał się, że pasuje. Przekręcił go więc w zamku, a teraz musimy poczekać, aż podniesie wieko, a wtedy dowiemy się, jakie to cudowne rzeczy znajdowały się w skrzynce...
2.Działalność plastyczna lub słowna.
Dzieci po zastanowieniu zaczynają malować, rysować, lepić...wg. swoich preferencji, to co ich zdaniem znajdowało się w skrzyni. Mogą też jeśli chcą i potrafią dokończyć baśń pisząc na ozdobnych kartkach lub na komputerze jeśli jest on w sali.
3.Wystawa prac dzieci.
Po sprzątnięciu niepotrzebnych materiałów dzieci eksponują swoje prace i wypowiadają się na ich temat.
4.Uwagi o realizacji.
Temat można kontynuować następnego dnia. Dzieci mogą inscenizować dokończoną przez siebie baśń. Mogą przynieść z domu swoje „skarby” i pokazać je kolegom. Mogą spytać się rodziców co dla nich jest skarbem. Rysować lub przechodzić przez labirynt do skarbów. Ułożyć grę planszową „Wyprawa po skarb” i grać w nią z kolegami. Brać udział w zabawach tropiących i.t.d...........
Zajęcie to może być swoistą diagnozą tego co jest dla dzieci najważniejsze, lub czego im brakuje, czego pragną.
SCENARIUSZ 2
Co to są Rupaki?
CELE:
-pomoc w budowaniu pozytywnej samooceny i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa
-kształtowanie tolerancji dla innych
-wspieranie działań twórczych, rozwijanie pomysłowości i kreatywności
-nauka wyrażania i rozpoznawania emocji własnych i innych ludzi
POMOCE:
Wiersz Danuty Wawiłow „Rupaki”, „skrzynia skarbów”, różnorodne materiały plastyczne, muzyka integracyjna.
ORGANIZACJA:
Podczas słuchania wiersza dzieci siedzą w kole na dywanie, w czasie zabawy ruchowej poruszają się po sali, działań plastycznych dokonują przy stolikach.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie wiersza.
Po wysłuchaniu wiersza, dzieci wypowiadają się na temat jego treści. Szczególną uwagę należy zwrócić na różnorodność Rupaków i przeżywane przez nich emocje.
2.Zabawa ruchowa „Taniec Rupaków”.
Dzieci tańczą przy muzyce integracyjnej, na przerwę dobierają się parami i bawią się w „lusterka”, jedno pokazuje mimiką jakieś uczucie, a drugie naśladuje.
3.Praca plastyczna.
Dzieci wybraną przez siebie techniką wykonują Rupaki.
Ważne jest by dzieci miały możliwość korzystania z różnorodnego materiału plastycznego.
4.Wystawa prac dzieci.
Dzieci eksponują swoje Rupaki, opowiadają o nich: co lubią, czego nie lubią, czego się boją, czego pragną.
5.Uwagi o realizacji.
Kontynuacją tematu może być tworzenie „Bajek Rupaków”. Może to być punkt wyjścia do rozmów: o emocjach, uczuciach, o tym co nas łączy, co dzieli, w czym jesteśmy podobni do innych, czym się różnimy, co umiemy robić dobrze, czego musimy się jeszcze nauczyć.
Można wykonać „Album podobieństw i różnic” i.t.d.
SCENARIUSZ 3
Jestem wodą.
CELE:
-nauka technik relaksacyjnych
-wspieranie działań twórczych
-umożliwienie ekspresji spostrzeżeń, przeżyć, uczuć w różnych formach aktywności z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu
-uczenie nazywania i wyrażania własnych emocji
POMOCE:
Muzyka relaksacyjna i sprzęt do jej odtworzenia, farby, pędzle, kartony, szary papier, suche pastele, płachty malarskie, chusty z cienkiego materiału.
ORGANIZACJA:
W czasie opowiadania dzieci leżą lub siedzą na dywanie, podczas impresji ruchowej poruszają się po całej sali, w czasie pracy plastycznej malują przy stolikach lub na podłodze.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie opowieści przy muzyce relaksacyjnej.
Połóżcie się wygodnie na dywanie, zamknijcie oczy i posłuchajcie....... Wyobraźcie sobie wspaniałe góry. W górach tych znajduje się źródełko, z którego wypływa mały strumyczek. Płynie on wesoło po kamieniach........... Woda w nim jest zimna i przejrzysta jak kryształ. To wy jesteście tą wodą...................... Słońce grzeje was swoimi promieniami........... Słyszycie śpiew ptaków......................Płyniecie cały czas w dół....Dołączają do was inne strumienie.....W miarę jak płyniecie dalej jest was coraz więcej i więcej.....Już nie płyniecie w górach. Jesteście wodą w niezbyt dużej rzece.......Płyniecie wolniej, dostojniej, czujecie się inaczej niż w górach......................Niesiecie małe łódki i żaglówki......Płyniecie przez łąki ukwiecone setkami kwiatów.......Jako woda połączyliście się z wodami innych rzek......Jest was teraz bardzo dużo...Płyniecie bardzo wolno.....Jesteście silni.....potraficie nieść na sobie ciężkie statki................................................Teraz jesteście wodą w morzu.....Kołyszecie się w rytmie fal.....Czujecie się zupełnie inaczej niż poprzednio............Macie swój własny, morski świat.......................................Odbyliście ze mną podróż jako woda od źródełka aż do morza...... byliście w różnych miejscach......czuliście się w różny sposób.......Teraz znów jesteście dziećmi...Proszę zastanówcie się co byście chcieli namalować z tego co sobie wyobraziliście. Możecie namalować siebie jako wodę, tak jak siebie widzieliście, tak jak się czułyście......Możecie też namalować to, co widzieliście będąc wodą....A teraz zastanówcie się przez chwilę, a kiedy będziecie gotowi, wstańcie i zacznijcie malować.
2.Malowanie przy muzyce.
Dzieci malują farbami lub suchymi pastelami, na dużych arkuszach papieru, przy stolikach, na podłodze lub jeśli istnieje taka możliwość przy sztalugach albo kartonach przypiętych do ściany. Latem można malować w plenerze. W tle cały czas słychać cichą muzykę relaksacyjną dobraną do tematyki np.: szum strumienia, falujące morze i.t.p.
3.Wystawa prac dzieci.
Dzieci eksponują swoje prace i opowiadają o nich. Zwracamy szczególną uwagę na to, jak dzieci czuły się podczas słuchania i malowania.
4.Impresja ruchowa „Jestem wodą”.
Dzieci otrzymują cienkie chusty, apaszki i pokazują ruchem całego ciała „Co mówi muzyka?”. Jeśli jest to pierwsze zajęcie tego typu można dzieciom zademonstrować co mogą robić.
5.Uwagi o realizacji.
W przypadku młodszych dzieci zajęcie należy podzielić. Impresję ruchową przeprowadzić po południu, lub następnego dnia.
Kontynuacją tematu może być wymyślanie dalszego ciągu opowieści, zmiany stanu skupienia wody i odpowiadające temu zabawy ruchowe, impresje, prace plastyczne. Można też zająć się tematyką „Na dnie morskim”, „W królestwie Neptuna” i.t.d.
SCENAIUSZ 4
: Teatrzyk „Jarzębinka” wg. J. Tajca.
CELE:
-uczenie zasad warunkujących bezpieczeństwo i zdrowie dzieci
-formułowanie systemu wartości
-rozbudzanie gotowości do pomagania innym
-zdobywanie doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym
POMOCE:
Mała scenka i kukiełki do przedstawienia (scenkę można zastąpić krzesłami i kocem, a do inscenizacji użyć maskotek).
ORGANIZACJA:
Podczas teatrzyku dzieci siedzą w półkolu na dywanie.
Przebieg zajęcia
1.Oglądanie teatrzyku.
Dzieci oglądają teatrzyk. Pomagają w poruszaniu kukiełkami, które oddalają się od głównej scenki np.: wilk uciekający do lasu.
2.Krótkie omówienie treści teatrzyku.
Dajemy szansę wypowiedzenia się wszystkim chętnym dzieciom. Zwracamy uwagę na nie przerywanie wypowiedzi oraz uważne słuchanie innych.
3.Inscenizowanie bajki przez dzieci.
Powinniśmy dać dzieciom możliwość swobodnej interpretacji bajki. Możliwa jest zmiana zakończenia czy też niektórych elementów akcji. Najprawdopodobniej jednak główne przesłanie bajki zostanie zawarte w zabawie dziecięcej (nie otwieramy drzwi obcym, pomagamy innym). Jeśliby jednak do tego nie doszło, wskazana byłaby dyskretna ingerencja dorosłego.
4.Uwagi o realizacji.
Dzieci bardzo chętnie oglądają przedstawienia i bawią się w teatr. Rolą nauczyciela jest umożliwienie im twórczej ekspresji (udostępnienie pacynek, kukiełek, materiałów do ich wykonania, dostarczanie ciekawych baśni, opowiadań.......).
Kontynuacją tego tematu może być nagrywanie na magnetofon wymyślonych przez dzieci dalszych losów bohaterów, wydanie tego w formie książkowej, ilustrowanie, przygotowanie przedstawienia na Dzień Babci i Dziadka i.t.d.
SCENARIUSZ 5
Baśń „O siedmiu kózkach” wg.W. i J. Grimm.
CELE:
-poznanie skutecznych sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach
-uczenie zasad warunkujących bezpieczeństwo dzieci
-zdobywanie doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym
-wspieranie działań twórczych w różnych dziedzinach aktywności
POMOCE:
Baśń „O siedmiu kózkach”, kłębki wełny, druciki chenille, patyczki, zawartość „skrzyni skarbów”, klej stolarski, cienkie chusty.
ORGANIZACJA:
W czasie słuchania baśni dzieci siedzą w kole na dywanie, podczas wykonywania kukiełek przy stolikach.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie baśni.
Już od pierwszej grupy powinniśmy wdrażać dzieci do uważnego słuchania i nie przeszkadzania sobie nawzajem. Oczywiście musimy dostosować czas i sposób opowiadania do aktualnych potrzeb i możliwości słuchaczy.
2.Krótkie omówienie treści baśni.
Szczególną uwagę zwracamy na bezwzględny zakaz rozmów z obcymi oraz otwierania drzwi obcym.
3.Zabawa dramowa „Ktoś puka”.
Bawimy się z dziećmi w scenki rodzajowe typu: jesteśmy sami w domu, ktoś puka - jak się zachowamy.
Zachęcamy wszystkich do odgrywania scenek, gdyż doświadczanie i przeżywanie podczas działalności praktycznej sprawia, iż zdobyte w ten sposób wiadomości są najtrwalsze i najwartościowsze.
4.Wykonywanie kukiełek do przedstawienia.
Dzieci z pomocą nauczycielki wykonują kukiełki z kłębuszków wełny, drucików chenille, skrawków skórek, futerka i.t.p.
5.Inscenizowanie baśni przez dzieci.
Dzieci inscenizują utwór. Możliwa jest zmiana zakończenia lub elementów akcji.
6.Uwagi o realizacji.
Dzieci wykonanymi przez siebie kukiełkami mogą zrobić teatrzyk na stole, używając do wykonania dekoracji cienkich chust. Zamiast kukiełek można bawić się w teatr korzystając z opasek na głowę przedstawiających wilka, kózki....Możemy też spisać lub nagrać dla „kózek” „Zasady postępowania podczas nieobecności w domu rodziców”.
SCENARIUSZ 6
Opowiadanie „Mateuszek na zaczarowanej wyspie” wg. S. Szuchowej.
CELE:
-poznanie reguł życia w grupie, rodzinie, szerszym otoczeniu społecznym.
-poznanie skutecznych sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych.
-nauka współdziałania w zespole
-zdobywanie doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym
POMOCE:
Opowiadanie „Mateuszek na zaczarowanej wyspie”, kukiełki paluszkowe, plastelina.
ORGANIZACJA:
W czasie słuchania opowiadania dzieci siedzą w kole na dywanie, a podczas lepienia przy stolikach.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie opowiadania.
Dzieci słuchają opowiadania inscenizowanego kukiełkami paluszkowymi.
2.Krótkie omówienie treści.
Szczególną uwagę zwracamy na konieczność używania „czarodziejskich słów” i na wypowiadanie ich odpowiednim tonem, jak również podstawowe normy dobrego zachowania się.
3.Zabawa dramowa „Czarodziejskie słowa”.
Dzieci uczą się w zabawie używać słów: proszę, dziękuję, przepraszam w sytuacjach z codziennego życia.
4.Lepienie z plasteliny.
Dzieci lepią postacie występujące w opowiadaniu.
5.Swobodne inscenizowanie opowiadania.
Chętne dzieci inscenizują opowiadanie według własnych pomysłów.
6.Uwagi o realizacji.
Dzieci mogą wyeksponować swoje ulepianki na wystawie. Mogą też przygotować z pomocą nauczycielki listę sytuacji, w których należy używać „czarodziejskich słów” czy też „zasady dobrej zabawy” i odwoływać się do nich w sytuacjach konfliktowych
SCENARIUSZ 7
Opowiadanie terapeutyczne „Misiulek w przedszkolu”.
CELE:
-nauka rozpoznawania i nazywania emocji własnych i innych ludzi
-nauka radzenia sobie z własnym lękiem
-nabycie pozytywnego sposobu myślenia o przedszkolu
-uczenie sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach
-uczenie nawiązywania bliskiego i serdecznego kontaktu z innymi ludźmi
POMOCE:
„Bajki terapeutyczne” Marii Molickiej, rodzina misiów (zabawki), klocki.
ORGANIZACJA:
Podczas słuchania opowiadania dzieci siedzą w kole na dywanie, w czasie zabawy poruszają się po całej sali, a z klocków budują na dywanie.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie opowiadania.
Dzieci słuchają opowiadania ilustrowanego przez nauczycielkę rodziną Misiów.
2.Rozmowa na temat opowiadania.
Dzieci krótko omawiają treść opowiadania.
3.Zabawa dramowa „Radzimy Misiowi”.
Dzieci radzą Misiowi jak może sobie poradzić z własnymi emocjami, do kogo zwrócić się gdy jest mu smutno i jak wesoło może spędzić czas w przedszkolu.
4.Zabawa klockami.
Dzieci budują z wybranych przez siebie klocków (drewnianych, z tworzyw sztucznych) przedszkole dla Misia.
5.Swobodne rozmowy.
Podczas budowania z klocków rozmawiamy z dziećmi na temat „Jakie powinno być przedszkole, żeby wszystkie dzieci je lubiły”.
6.Uwagi o realizacji.
Ponieważ scenariusz ten przeznaczony jest dla młodszych dzieci, oryginalne opowiadanie M. Molickiej należałoby skrócić i opowiadać, a nie czytać. Można mówić w pierwszej osobie, tak jakby to robił Misiulek. Wtedy dzieci chętniej udzielą mu rad.
Domek z Misiami jest u nas w sali jednym z kącików zabaw i dzieci często odgrywają w nim sytuacje z codziennego życia. Takie zabawy ułatwiają im adaptację do warunków przedszkolnych.
Dobry pomysł to spisanie wypowiedzi dzieci nt.: „Jakie powinno być przedszkole...” i wywieszenie ich w sali oraz udostępnienie rodzicom i innym nauczycielom. Wiele tych pomysłów może być wprowadzonych w życie.
SCENARIUSZ 8
Opowiadanie „Strusiątko idzie do przedszkola” wg. Odile Hellmann-Hurpoil.
CELE:
-nauka radzenia sobie z własnym lękiem
-wykształcenie odporności emocjonalnej
-uczenie nawiązywania bliskiego kontaktu z innymi ludźmi
-ujawnienie preferencji osobistych
POMOCE:
Opowiadanie „Strusiątko idzie do przedszkola”, marionetka struś, zabawki do piasku, piłki, skakanki.
ORGANIZACJA:
W czasie słuchania opowiadania dzieci siedzą w kole na dywanie, bawią się w ogrodzie przedszkolnym.
Przebieg zajęcia
1.Słuchanie opowiadania ilustrowanego marionetką.
Tego ranka Strusiątko obudziło się wcześnie, gdyż pierwszy raz w życiu szło do przedszkola. W drodze pociągnęło strusią mamę za skrzydło.
-Chcę wrócić z tobą do domu!
-Ależ Strusiątko, w twoim wieku chodzi się już do przedszkola i poznaje tam wiele innych dzieci.
Wychowawczyni, pani Antylopa powitała dzieci w sali, której podłoga wysypana była miękkim piaskiem. Pani wyczytywała dzieci : Nosorożec, Zebrunia, Żyrafiątko, Słoniątko, Strusiątko! Dzieci odpowiadały :
-Jestem, jestem!
Tylko Strusiątko nic nie powiedziało. Schowało głowę w piasek i myślało, że nikt go nie widzi. Pani uśmiechnęła się tylko, gdyż dobrze znała Strusiątka. Zostawiła je w spokoju i powiedziała :
-Nauczymy się ładnej piosenki!
Strusiątko wychyliło trochę głowę, gdyż bardzo lubiło piosenki.
-A teraz muzyka!
Nosorożec i Zebrunia dmuchają w trąby! Inni potrząsają tamburynkami ! Strusiątko jeszcze bardziej wysunęło głowę, trąbki są takie fajne! Wychowawczyni klaszcze w ręce :
- A teraz wszyscy tańczą razem!
Strusiątko już całkiem wysunęło głowę.
-Nareszcie jesteś Strusiątko, powiedziała pani. Pokaż nam co potrafisz! I Strusiątko puściło się w tany...., a potem przez cały dzień wesoło się bawiło. A kiedy przyszła po niego mama, opowiedziało o wszystkich wesołych rzeczach jakie robiło w przedszkolu.....
2.Rozmowa na temat opowiadania.
Podczas rozmowy pytamy :
-Dlaczego Strusiątko nie chciało iść do przedszkola ?
-Czego się bało ?
3.Zabawa pantomimiczna „Co lubimy robić w przedszkolu”?
Dzieci przedstawiają swoje ulubione zajęcia ruchem całego ciała.
4.Zabawy na podwórku.
Dzieci bawią się w ogrodzie przedszkolnym według własnych upodobań : w piaskownicy, z użyciem sprzętu terenowego, piłek, skakanek.
5.Uwagi o realizacji.
Scenariusz ten sprzyja dobrej adaptacji dzieci do przedszkola. Może pomóc w przezwyciężaniu trudności w rozstawaniu się z rodzicami lub gdy trzeba zintegrować nowo przyjęte dziecko z grupą. Zajęcia tego typu mogą stać się punktem wyjścia do rozmów : „Co lubię, czego nie lubię, jak chciałbym to zmienić” ?, jak również różnorodnych zajęć plastycznych i muzycznych (robienie instrumentów muzycznych z pudełek, puszek...i granie na nich). Dla starszych dzieci interesujące byłoby zrobienie marionetek strusi np.: z piłeczek ping-pongowych , futerek i zrobienie inscenizacji.
SCENARIUSZ 9
: Bajka o Robotach i Gumoludkach.
CELE:
-kształcenie umiejętności uważnego słuchania
-umożliwienie ekspresji spostrzeżeń, przeżyć i uczuć w różnych formach działalności z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu
-rozpoznawanie możliwości ruchowych własnego ciała,
nauka powściągania emocji oraz technik relaksacyjnych
-wspieranie działań twórczych w różnych dziedzinach aktywności
POMOCE:
Trójkąt, pałeczka, nagranie muzyki relaksacyjnej i sprzęt do jej odtworzenia, farby, pędzle, duże arkusze papieru, płachty malarskie.
ORGANIZACJA:
W czasie opowieści ruchowej dzieci poruszają się po całej sali, w czasie relaksu leżą na dywanie, podczas malowania siedzą przy stolikach lub na podłodze.
Przebieg zajęcia
1.Ćwiczenia przygotowawcze.
Dzieci uczą się reagować ruchem na dźwięki grane na trójkącie. Podczas grania legato (długotrwałe dźwięki uzyskiwane przez trzymanie trójkąta za tasiemkę) powinny poruszać się płynnie, a podczas grania staccato (krótkotrwałe dźwięki uzyskiwane przez bezpośrednie trzymanie trójkąta) tak jak roboty.
2.Impresja ruchowa - reagowanie całym ciałem na treść bajki.
W pewnej odległej krainie, pełnej kwiatów i słońca mieszkały Gumoludki. Były to sympatyczne istoty, lubiące taniec i śpiew. Wszystko co robiły, robiły delikatnie i płynnie. Poruszały się, jadły, pracowały. Lecz pewnego dnia do Krainy Gumoludków przybyła Zła Czarownica i zamieniła Gumoludki w Roboty. Teraz Roboty musiały poruszać się, jeść i pracować jak maszyny. Były smutne, nie umiały już tańczyć i bawić się. Ale na szczęście do krainy tej przybyła Dobra Wróżka, która zwyciężyła Złą Czarownicę i odczarowała Gumoludki. I znów mogły one cały dzień tańczyć, śpiewać i robić to co lubią...
3.Relaks na dywanie.
A wieczorem, po jedzeniu, kładły się na miękkiej trawie, wśród kwiatów i słuchały śpiewu ptaków i szumu strumyka...(Dzieci chwilę odpoczywają przy muzyce relaksacyjnej).
4.Malowanie przy muzyce relaksacyjnej "W Kraju Gumoludków".
A teraz znów jesteście dziećmi. Otwórzcie oczy i przypomnijcie sobie jak wyglądała Kraina Gumoludków. Gdy już sobie przypomnicie, namalujcie tę Krainę tak jak sami chcecie to zrobić.
5.Uwagi o realizacji.
Należy dać dzieciom możliwość swobodnego wyrażania emocji i odczuć zarówno podczas impresji ruchowej jak i malowania. Przeprowadzając zajęcie ze starszymi dziećmi można nawet zrezygnować z ćwiczeń przygotowawczych. Malunki należy wyeksponować, a jeśli dzieci chcą, mogą o nich porozmawiać. Co przedstawiają? Jak dzieci czuły się w czasie malowania.
SCENARIUSZ 10
Opowiadanie "Lis, wilk i sklep".
CELE:
-nauka wykorzystywania różnych twórczych metod rozwiązywania problemów
-rozwijanie wyobraźni i pomysłowości dzieci podczas poszukiwania niekonwencjonalnych rozwiązań
-doskonalenie umiejętności uważnego słuchania i kulturalnego dyskutowania
-nauka rozpoznawania i nazywania emocji własnych i innych ludzi
POMOCE:
Opowiadanie z książki "Przedszkolaki krok drugi", karteczki samoprzylepne z wizerunkami zwierząt żyjących w lesie, duży karton, markery,opaski na głowę dla wilka i lisa.
ORGANIZACJA:
W czasie opowiadania i dyskusji dzieci siedzą na dywanie w kole, a podczas zabaw ruchowych poruszają się po całej sali.
Przebieg zajęcia
1.Zabawa "Jakim jesteś zwierzęciem"?
Każde dziecko ma przyklejoną na plecach kartkę ze zwierzęciem leśnym. Musi odgadnąć jakie to zwierzę pytając innych (np.:" Czy to zwierzę ma futro"?), mogących odpowiadać tylko tak lub nie.
2.Zagadki pantomimiczne.
Dzieci przedstawiają ruchem zwierzęta, które należy rozpoznać.
3.Słuchanie opowiadania "Lis, wilk i sklep".
Lis miał piękną, słoneczną norę i lubił przed nią wypoczywać. Pewnego dnia sprowadził się obok wilk i założył sklep. W pobliżu nory lisa zrobiło się głośno, gdyż wiele zwierząt przychodziło, aby kupić coś smacznego w sklepie. Lis bardzo się denerwował, nie mógł jak dawniej wylegiwać się przed swoją norą. Zażądał, aby sklep został zamknięty, ale wilk śmiał się z tego głośno.
4.Zabawa dramowa.
Dzieci inscenizują opowiadanie.
5."Rozprawa sądowa".
Dzieci dzielą się na zwolenników wilka i lisa, kolejno wypowiadają się na temat racji każdego z nich. Potem zamieniają się rolami, starając się wczuć w położenie drugiej strony. Wykorzystujemy tu metodę I P W (Inne punkty widzenia). Pytamy :"Czy zmienił się wasz punkt widzenia"?, "Jak się czułyście"?
6.Rozwiązanie problemu metodą "Burzy mózgów".
Na dużym kartonie zapisujemy wszystkie pomysły dzieci.Pytamy o to co zrobić by pogodzić wilka i lisa.
7.Wybór najlepszej opcji.
Najlepsze rozwiązanie wybieramy za pomocą głosowania
8.Uwagi o realizacji.
Scenariusz uczy różnych sposobów rozwiązywania problemów i dochodzenia do kompromisu. Uczy też dyskutowania i uważnego słuchania innych. Zajęcia tego typu powinny często pojawiać się szczególnie w starszych grupach.
NAPISAŁA DOROTA SĘKOWSKA