CW[1]. Konsp. Matreńczykowa, studia pedagogiczne, Rok 3


Katarzyna Chlabicz

Anna Szyszko

Mariusz Dąbrowski

III rok POW(z) gr. I

TEMAT: Poprawa komunikacji w grupie

Czas trwania zajęć: ok. 90 minut

Wiek grupy: 1-2 klasa gimnazjum

Cel ogólny:

- nauka współpracy i komunikacji w grupie

Cele szczegółowe:

- poznanie się uczestników ze sobą nawzajem i z prowadzącym zajęcia.

- zawarcie wstępnego kontraktu

- rozwój poczucia bezpieczeństwa w grupie- integracja grupy

- rozwój empatii w grupie poprzez zauważanie podobieństw między uczest­nikami,

Metody:

Środki dydaktyczne:

Przebieg zajęć:

Przedstawienie się prowadzących zajęcia wraz z podaniem krótkiej informacji o celu zajęć. Informujemy, że celem zajęć jest lepsze wzajemna poznanie się uczestników, poznanie swoich mocnych stron, nauczenie się różnych sposobów bycia razem w grupie, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, jakie się w grupie pojawiają, oraz wspólna zabawa. Pytamy uczestników czy chcą uczestniczyć w takich zajęciach

(2-3 min)

Przygotowujemy kratki z imionami wszystkich uczestników i podaje­my instrukcję, że teraz poślemy te kartki w obieg, by każdy mógł wpisać po jednym pozytywnym zdaniu na temat każdego uczestnika. Można podać przykłady takich zdań lub ich początek, np. lubię w tobie..., podoba mi się, gdy... itp. Kartki po każdym wpisie zwijamy w harmonijkę, żeby kolejna osoba nie sugerowała się wpisem poprzedniej. Na koniec każdy otrzymuje kartkę ze swoim imieniem i wpisami. Kto ma ochotę, może odczytać treść swojej kartki lub podzielić się wrażeniami (odczuciami). Podkreślamy, że każdy ma swoje mocne strony

(15 min)

  1. Każdy uczestnik przedstawia pantomimiczne, co potrafi robić dobrze (np. jeździć na rowerze) — inni zgadują, co przedstawiał. Aktora nagradzamy brawami. Jeśli grupa nie zgadnie, przedstawiający mówi, co przedstawiał, i jeśli chce — pokazuje dalej.

(15-20 min)

Zabawa pt: „Zabójca". Siadamy w kręgu, losujemy kartki, z których jedna wyznacza „zabójcę". Zabójca zabija poprzez mrugnięcie okiem do uczest­nika. Ten pada zabity. Reszta obserwuje i próbuje odkryć, kto jest zabójcą

(7 min)

  1. Wybieramy chętnych do zabawy. Każdy z nich wychodzi z sali, po czym wraca i wykonuje wobec kogoś (lub całej grupy) gesty i ruchy, które zachęcałyby do czegoś. Grupa odgaduje, czego on chce, ewentualnie co czuje i co myśli. Prowadzący pomaga w odgadywaniu. Omówienie — rozróżnianie zachowań od intencji, uczuć i myśli.

(10 min)

  1. Zabawa w marzenia. Prosimy uczestników o zamknięcie oczu i każdy ma wyobrazić sobie, o co poprosiłby złotą rybkę, gdyby nagle mogła ona spełnić jego dwa życzenia.

Każdy uczestnik wypowiada głośno swoje życzenia. Jeśli ktoś nie chce, nie zmuszamy, ale zachęcamy, by podzielił się chociaż jednym marze­niem. W omówieniu podkreślamy wspólne wątki, które pojawiły się w marze­niach uczestników zajęć. Możemy na koniec poukładać marzenia w 3 grupy, np. praca — szkoła, życie osobiste, dobra ogólne (np. sprawiedliwość).

(10 min)

  1. Zabawa ruchowa „Zabawy z dzieciństwa". Prosimy, aby wszyscy zamknęli oczy i przypomnieli sobie, w co lubili się najbardziej bawić w dzieciństwie. Proponujemy cofnąć się w czasie jak najdalej i przypomnieć sobie rodzaje ulubionych za­baw, ich miejsca, przedmioty, ludzi, którzy nam towarzyszyli, zapachy itd. pary : osobami, które mało znają, i opowiadają sobie po kolei swoje wspomnienia.

Organizujemy „Konferencję prasową". Prowadzący jako dziennikarz zadaje pytania osobom z pary lub grupki o ulubione zabawy i partnera.

W omówieniu podkreśla się wszystko, co było wspólne w ich zabawach. (10 min)

  1. Zabawa ruchowa „Zdobywanie kąta". Kąt jest broniony przez kilka osób z jednej drużyny lub całą drużynę trzymającą się za ręce. Zdobywa go jedna osoba. Łańcuch rąk raz rozerwany nie może się złączyć. Gdy jedna osoba zdobędzie kąt (ma na to 2 minuty) — próbują kolejne osoby z drużyny przeciwnej, aż spróbują wszyscy (drużyny muszą być równe). Zwycięża ta drużyna, z której więcej osób zdobyło kąt przeciwnika.

(15 min)

  1. Turlanie do siebie piłeczki tenisowej po rozłożonym i trzymanym przez wszystkich uczestników kocu, ze słowami skierowanymi do określonej osoby: daję (darowuję) Ci .(uśmiech, sympatię, przyjaźń, wybaczenie itp.). Musi to być rzecz niematerialna.

(3 min)



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Andragogika2, studia pedagogiczne, Rok 5, andragogika
OGNISKA WYCHOWAWCZE, studia pedagogiczne, Rok 5, Metodyka pracy w plac. wsparcia dziennego
Pytania testowe, studia pedagogiczne, Rok 4, Nowoczesne tendencje w dydaktyce
DO LACHÓW, studia pedagogiczne, Rok 4, Edukacja Międzykulturowa, prezentacja
Ćwiczenia - nowoczesne tendencje w dydaktyce, studia pedagogiczne, Rok 4, Nowoczesne tendencje w dyd
Diagnoza indywidualnego przypadku, Studia pedagogiczne rok III
pedagogika ćwiczenia sciaga rok1, studia pedagogiczne, Rok 4, Współczesne kierunki w pedagogice - Pr
Emocje, Studia, pedagogika 1 rok
sciaga z psychologii rozwojowej, Studia, pedagogika 1 rok
DESKOLARYZACJA[1] wersja poprawiona, studia pedagogiczne, Rok 4, Współczesne kierunki w pedagogice -
Ped.rodziny, studia pedagogiczne, Rok 4, Pedagogika Rodziny
Psychologia kliniczna - test, studia pedagogiczne, Rok 3, Psychologia kliniczna
Trzy obszary badań filozoficznych, studia pedagogiczne rok II, aksjologia
raport, studia pedagogiczne, Rok 4, Kierunki wychowania w pedagogice XXw, Prezentacja, do prezentacj
ped rodziny k1, studia pedagogiczne, Rok 4, ze strony
Metodyka Pracy - egzamin, studia pedagogiczne, Rok 3, Metodyka Pracy OpiekWych
wykłady E.Bielecka, studia pedagogiczne, Rok 4, Teoretyczne podstawy pracy op-wych

więcej podobnych podstron