Download the original attachment

KARDIOLOGIA - wykład      

Anatomia serca

Waga: 300 g

Wielkość: zaciśniętej pięści

Wydajność: 5-20 l/min

Kształt: spłaszczony stożek skierowany ku górze

Budowa: m. poprzecznie - prążkowany

Serce znajduje się w worku osierdziowym zbudowanym z dwóch blaszek.

Płyn osierdziowy zapobiega tarciu.

Przegrody: międzykomorowa, międzyprzedsionkowa

Zastawki: dwudzielna, trójdzielna, półksiężycowata, aortalna

Deformacje zastawek upośledzają funkcje tych zastawek (zgrubienia, zwapnienia, niedomykanie się).

Prawy przedsionek: do niego uchodzi żyła główna górna i żyła główna dolna (krew ciemna)

Lewy przedsionek: do niego uchodzą żyły płucne zaopatrzone w krew utlenowaną

Lewa komora: ma kształt koła od niej odchodzi aorta, która dzieli się na:

• tętnice wieńcowe (prawa i lewa)

• t. szyjne i kręgowe

• t. podobojczykowe (unerwiają kkg)

• t. międzyżebrowe (unerwiają kl. p)

• t. krezkowe (unerwiają ukł. pokarmowy)

• t. nerkowe

• t. biodrowe

• t. udowe (unerwiają kkd)

Ściany serca:

• nasierdzie

• właściwy m. sercowy

• wsierdzie (cienka warstwa tk. łącznej)

Miofibryle: tworzą ukł. przewodzący serca

Zjawisko elektryczne m. sercowego:

• polaryzacja komórkowa - wewnątrz jony -, na zewnątrz jony +

• depolaryzacja kom - pobudzenie kom bodźcem, wzrost do +

• repolaryzacja kom - wolny proces odwrotny

• potencjał czynnościowy

• samoistna depolaryzacja - to przejaw stopniowej zmiany przepuszczalności bł. kom dal jonów sodu i potasu

• kom rozrusznikowe (automatyczne) - budują ukł. przewodzący serca

 
 

Ukł. bodźcoprzewodzący serca:

• kom rozrusznikowe

• węzeł zatokowo - przedsionkowy

• węzeł przedsionkowo - komorowy

• pęczek Hisa (przedsionkowo - komorowy)

• włókna Purkiniego

Cykl serca: 0,8 s

Tony serca:

1. niski - trwa dość długo, powodowany jest zamykanie się zastawek przed - kom, skurcz komór

2. wysoki - trwa znacznie krócej, powodowany jest zamykaniem się zastawek półksiężycowatych, rozkurcz komór

Pojemność wyrzutowa serca: jest to objętość krwi wypompowanej z komory w czasie jednego skurczu

Pojemność minutowa serca: jest to pojemność wyrzutowa mnożona przez ilość skurczów 

Noradrenalina, adrenalina i ciepło powodują wzrost objętości wyrzutowej serca. 

Ośrodek regulacji serca znajduje się w rdzeniu przedłużonym. 

Nerwy współczulne przyspieszają akcję serca, zaś nerwy przywspółczulne hamują. 

Podstawowy rytm zatokowy pracy serca: 
 
 
 
 
 
 
 

Q, R, S - skurcz komór

T - faza repolaryzacji

P - skurcz przedsionków 

Zapis EKG:

Jest 12 odprowadzeń EKG:

I, II, III - dwubiegunowe kończynowe

aVR, aVL, aVF - jednobiegunowe kończynowe

V1, V2, V3, V4, V5, V6 - jednobiegunowe przedsercowe

Odprowadzenia kończynowe reprezentują rzut siły elektro - motorycznej serca na płaszczyznę czołową. 

Odprowadzenia przedsercowe odzwierciedlają rzut siły serca na płaszczyzny poziome.  

Odprowadzenie przełykowe rejestruje odprowadzenie z wew organizmu.  

Odprowadzenie wewnątrzsercowe zapisuje impuls do jam serca przez cewnik.  

Przy zapisie EKG ważny jest:

• czas

• wysokość

Tu używamy wyskalowany papier. 

Załamek P: skurcz przedsionków prawego i lewego, czas trwania nie może przekraczać 0,11 s, a amplituda 2,5 mm. Nieprawidłowe załamki to:

• szpiczaste

• dwuszczytowe

• trwające za długo

Wysokie załamki P są u osób z przerostem prawego przedsionka, w

ch. wieńcowej, w nadczynności tarczycy.

Dowodzi to, ze bodziec powstał nie w węźle zatokowym, ale w niżej położonych kom rozrusznikowych. 

Zespół QR S: depolaryzacja komór.

W skład tego zespołu wchodzi:

• ujemny, mały załamek Q - często nieobecny

• dodatni załamek R, który przechodzi w ujemny załamek S

Jeżeli najwyższy załamek QRS- zespól dodatni

Jeżeli poniżej osi - załamek odwrócony

Jeżeli wychylony w obie strony - załamek dwufazowy 

Zespół w każdym odprowadzeniu jest różny. U ludzi zdrowych w odprowadzeniu dwubiegunowym kk - zespoły dodatnie

W odprowadzeniu aVR - załamek odwrócony

Nieprawidłowe dodatnie załamki QRS - złe rokowania u chorego

Niewielkie odchylenie z powodu złego ułożenia serca w kl. p 

Amplituda QRS waha się 15-20 mm, czas trwania QRS nie powinien przekraczać 0,09 s, rozciągnięte w czasie QRS jest zawsze nieprawidłowe. 
 

Odcinek ST: odpowiada okresowi równowagi elektrycznej.

Obniżenie odcinka jak i uniesienie jest nieprawidłowe. 

Obniżenie odcinka ST, równoległe do linii izoelektrycznej 1-2 mm - niedokrwienie serca,

Uniesienie odcinka ST (objaw Pardego) - charakterystyczny objaw w świeżym zawale serca 

Załamek T: odpowiada końcowemu okresowi skurczu komór.

Czas trwania 0,12 s.

Prawidłowy załamek T ma kształt kopulasto, dodatniego wzniesienia. 

Patologia załamka:

• płaski

• ujemny

• dwufazowy

• dwugarbny

 

Przy odczytywaniu EKG zwracamy uwagę na:

• czas trwania

• amplitudę

• kształt i powiązanie poszczególnych załamków i odcinków

 

Zaburzenia rytmu:

• zab rytmu zatokowego

• przedwczesne i czynne rytmy pozazatokowe

• zab przewodzenia przed - kom

• rytmy zastępcze

• złożone zab

 

Zawał serca w zapisie EKG:

• szeroki załamek Q

• czas trwania 0,4 s

• obraz EKG ulega zmianie:

1 grupa - świeży zawał

2 grupa - ewolucja zawału - trwa 6 tyg

3 grupa - przebyty zawał

• bezpośrednio po wystąpieniu bólu są wysokie, szpiczaste załamki T

• w ciągu paru godzin od bólu narasta uniesienie odcinka ST

• w miarę obniżania uniesionego odcinka ST odwraca się załamek T

 

KARDIOLOGIA - wykład      05.04.2006 r.

Choroba niedokrwienna serca

 

Jest to zespół objawów klinicznych spowodowany niedostatecznym dostarczeniem tlenu i związków organicznych. Istotą tej choroby jest zwężenie światła tętnic.  

Powikłania miażdżycy są najczęstszą przyczyną zgonów.

38,5% - choroby ukł. krążenia

Cechą charakterystyczną miażdżycy jest ogniskowe odkładanie się w tętnicach lipidów, soli wapnia, włóknika oraz rozrost tkanki łącznej, co powoduje zamknięcie światła tętnicy.

Lipidy tworzą związek z białkami czyli lipoproteiny.

Rodzaje lipoprotein:

• o małej gęstości LDL (transportują cholesterol)

• o dużej gęstości HDL (usuwają nadmiar cholesterolu we krwi)

 

Wartości cholesterolu:

• całkowity: 200 mili grama/%

5,2 mili mola/l

• HDL: 62 mg/%

1,6 mm/l

• LDL: 130 mg/%

3,4 mm/l 

Najlepsza proporcja ¼ 

Zmiany miażdzycowe:

• uszkodzenie śródbłonka

• nacieki lipidowe

• pęknięcie blaszki miażdżycowej (powstają ostre blaszki)

 

Zamknięcie tętnic:

• 50-60% - niedokrwienie tolerowane (m. sercowy jest zamrożony)

• 60-80% - niedokrwienie krytyczne (ATP maleje proporcjonalnie do czasu trwania niedokrwienia)

• 80% - „złota” godzina (do godziny musimy udrożnić naczynie, w przeciwnym razie rozwija się martwica)

 

Anastomozy: naczynia włosowate, które łączą dwie tętnice o jednakowym ciśnieniu krwi. 

Zabiegi:

• operacyjny

• angioplastyka (polega na wprowadzeniu cewnika poprzez tętnice udową lub promieniową do serca)

• bajpasy

 

Badanie przed angioplastyką:

• ECHO

• EKG

• USG serca

• koronarografia albo angiografia

 

Kiedy nie ma tlenu źródłem energii staje się glukoza, co prowadzi do kwasicy.

Zmniejsza się synteza białek w m. sercowym.

Następstwa:

• groźne zaburzenie rytmu

• trwałe uszkodzenie komórek

• spadek objętości wyrzutowej serca

• przyspieszenie akcji serca

• niewydolność krążenia

 

Zwężone tętnice  wieńcowe powodują zachwianie równowagi tlenowej (dusznica bolesna, zawał serca, niewydolność lewokomorowa, zaburzenia rytmu serca, nagły zgon).

Mężczyźni wcześniej zapadają na choroby serca. 

Czynniki ryzyka choroby wieńcowej:

• czynniki niezależne od nas (płeć, wiek, przedział krytyczny)

• czynniki zależne od nas (zaburzenia gospodarki tłuszczowej, nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, mała aktywność fizyczna, otyłość, cukrzyca, stres, nieprawidłowe odżywianie)

 

Należy unikać:     Wskazane:

- alkohol      - kasza, ryż

- czerwone mięso     - makaron

- słodycze      - ryby

- tłuszcze zwierzęce  - częste posiłki ale mniej obfite

- przejadanie się  - dużo wody mineral niegazowanej

- ciemne pieczywo

- dużo warzyw i owoców

 

KARDIOLOGIA - wykład     26.04.2006 r.

Nadciśnienie tętnicze

 

Należy do najbardziej rozpowszechnionych chorób na świecie.

U osób starszych poniżej 60 r.ż. ok. 50% mężczyzn

                                    40% kobiet

Nadciśnienie pierwotne: 90-95%

Częstość nadciśnienia: w krajach wysokorozwiniętych

Większa częstość nadciśnienia występuje o osób mieszkających w miastach

a nie na wsi.

Zbyt duże spożywanie soli, siedzący tryb życia, nadwaga, hiperglikemia mogą doprowadzić do nadciśnienia.

Ciśnienie młodych kobiet jest mniejsze w stosunku do mężczyzn.

Jest częstsze u kobiet niż u mężczyzn.

Ujawnia się później, ma łagodniejszy przebieg i występuje mniej powikłań niż u mężczyzn. 

Etiopatogeneza:

Nadciśnienie ma złożoną etiologię, jest to zespół zaburzeń hemodynamicznych. 

Na nadciśnienie wpływają:

• uwarunkowania genetyczne

• właściwości osobnicze

• wpływ środowiska (hałas, nadużywanie soli, leki, palenie tytoniu, niedobór potasu i wapnia, otyłość, alkohol)

Ciśnienie tętnicze jest siłą wzajemnego naporu ściany tętnic i przepływającego strumienia krwi. 

Ciśnienie tętnicze charakteryzuje się ustawiczną zmiennością, zależy od, np.: pory dnia, aktywności fiz. Zależy od prawidłowej sprawności serca i tętniczek oporowych.

Otyłość:

U osób otyłych zwiększona jest pojemność minutowa, wyrzutowa i objętość krwi.

Występuje przerost m sercowego. U osób otyłych głównie mężczyzn występuje

bezdech senny, zwiększona aktywność współczulna. 

Alkohol:

Jego wpływ jest złożony.

Bezpośrednio po wypiciu spada ciśnienie (ale w niewielkiej ilości).

Po wypiciu 30g etanolu ciśnienie zwiększa się.

Picie większej ilości alkoholu wyraźnie podwyższa ciśnienie. 

Klasyfikacja ciśnienia powyżej 18 r. ż:

Ciśn optymalne	Ciśn skurczowe mniejsze jak 120	Ciśn mniejsze jak 80
Ciśn wysokie prawidłowe	Mniejsze 130 130-139	Mniejsze jak 85 85-89
Nadciśn tętnicze I okres II okres III okres	140-159 160-179 większe jak 180	90-99 100-109 większe jak 110
Nadciśn izolowane	Większe jak 140	Mniejsze jak 90
Nadciśn oporne (jeżeli skojarzymy 3 leki ze sobą i nie uzyskamy zmniejszenia ciśn)

 

Nadciśn złośliwe:

Któremu towarzyszą zmiany na dnie oka.

I okres - zwężenie tętnic, lekki ucisk żył przez tętnicę w miejscu skrzyżowania

II okres - uogólnione zwężenie, stwardnienie naczyń tętniczych oraz

     poszerzenie żył, mogą pojawić się ogniska zwyrodnieniowe

III okres - oprócz w/w, jeszcze wybroczyny i ogniska o charakterze wysięku

IV okres - obrzęk tarczy nerwu wzrokowego 

Powikłania nadciśnienia:

• przerost m sercowego ma wpływ na ch wieńcowe i ch niedokrwienne

• zwiększony opór obwodowy

• występuje przed jak i po przebytym zawale

• uszkodzenie naczyń - w aorcie dochodzi do usztywnienia, utraty elastyczności ściany, co może towarzyszyć powstawaniu tętniaka

• udar mózgu - najpoważniejszy skutek nadciśn (większość udarów występuje w godzinach rannych, po przebudzeniu, kiedy ciśnienie jest wyższe)

 

Chorzy z nadciśnieniem tętniczym w wielu starszym tracą białą istotę, co prowadzi do otępienia typu naczyniowego. 

U dzieci ma charakter wtórny później pierwotny. 
 
 

Przyczyna nadciśnienia wtórnego:

• doustne środki antykoncepcyjne

• leki

• nadczynność kory nadnerczy

 

Zapobieganie:

• prawidłowe żywienie

• zmniejszenie zużycia soli i alkoholu

• umiarkowana aktywność fiz

• edukacja chorego i jego rodziny

• higieniczny tryb życia

• odpowiednia długość wypoczynku

 

Przeciwwskazania do ćw:

• worki pod oczami

• ćw izometryczne

• zaburzenia koordynacji ruchowej

• szumy w uszach

 

Wskazane są:

• ćw izotoniczne

• spacery

• bieganie

• pływanie

• jazda na rowerze

 

Nie wskazane jest nurkowanie, powinno się pływać z głową nad wodą! 

Ograniczenie usprawniania zjazdów narciarskich ze względu na niska temp

i duże wysokości. 

Należy unikać gwałtownego rozpoczęcia ćw, nie stosować krótkotrwałych wysiłków o dużej intensywności. 

Najważniejsze jest bezpieczeństwo chorego!

 

Niewydolność serca - rehabilitacja

 

Niewydolność serca jest najpoważniejszą, najczęstszą przyczyną niesprawności.

Jest chorobą przewlekłą, zwiększa się wraz z wiekiem, towarzyszą temu niewydolności nerek i cukrzyca. 

Gry pojemność min, ciśn tętnicze nie wystarczają do pokrycia potrzeb metabolicznych. 

Niewydolność prawo- i lewokomorowa, niewydolność zastojowa serca. 

Etiologia:

• choroba wieńcowa

• nadciśnienie

• infekcje, np.: wirusowe, enzymatyczne, zapalenie m sercowego

• wady zastawkowe

• zatrucie alkoholem

• po napromieniowaniu

• zwłóknienie m serca

• niewydolność spowodowana ... m sercowego

 

Objawy niewydolności lewokomorowej:

• łatwe meczenie

• wyczerpanie nawet po wykonaniu łatwego zadania

• kaszel w nocy

• duszność napadowa

• ochłodzenie kończyn i kołatanie serca

• zawroty lub omdlenia przy wysiłku

• bóle dusznicowe

• utrata masy ciała

• zaniki mm

 

Objawy niewydolności prawokomorowej:

• obrzęki na obwodzie

• wodobrzusze

• obrzęk tk podskórnej

• brak łaknienia

• nudności

• przekrwienie twarzy, krwawienie z nosa

 

 

4 klasy tolerancji wysiłkowej wg NYHA:

I - nie powoduje nadmiernego zmęczenia, kołatania, bólu wieńcowego, ani ograniczenia aktywności fiz

II - ograniczenie niewielkie aktywności fiz, bez dolegliwości spoczynkowych, codzienne czynności, np.: wejście po schodach na 2 piętro, ścielenie łóżka powodują kołatanie i ból serca

III - znaczne ograniczenie aktywności fiz, bez dolegliwości w spoczynku, niewielki wysiłek powoduje uczucie zmęczenia i ból

IV - dolegliwości przy najmniejszym wysiłku również w spoczynku, chory przykuty jest do łóżka, nie zdolny do samodzielnego życia 

Postępowanie rehabilitacyjne:

• monitorowanie pacjenta (tętno i EKG)

• spadek tolerancji wysiłku

 

Objawy:

• hipotonia ortostatyczna (gwałtowna zmiana ciśn)

 

W I fazie może wystąpić wzrost masy ciała, co sprzyja występowaniu zmian zwyrodnieniowych narządu ruchu. 

W niewydolności:

• możliwe jest nagłe pogorszenie zdrowia

• powikłanie lewokomorowe, obrzęk płuc

• zaburzenia rytmu serca

• migotanie przedsionków

• powstają skrzepliny, zatory tętnic mózgowych (zatorowość płucna)

• powoduje głębokie zmiany w ukł mm

• objawem jest duszność wysiłkowa a później stała

• dochodzi do zaburzeń mechaniki oddychania

• występują lęki, zły stan psychiczny

 

Rehabilitacja w niewydolności:

Cel główny:

• poprawa jakości życia i wydłużenie zycia

Cele cząstkowe:

• poprawa tolerancji wysiłku

• adaptacje do ograniczeń wynikających z zaawansowania choroby

• spadek ryzyka powikłań

 

Należy pacjenta nauczyć prawidłowego oddychania, sposobu wstawania z łóżka, sposobu chodzenia po schodach.

Należy zwrócić uwagę na preferowanie wysiłku interwałowego - nie dłuższy niż 30s, odpoczynek dłuższy, odpowiednia pozycja wyjściowa.

Unikać wysiłków statycznych, dźwigania większych ciężarów, wysiłki niewskazane w złych warunkach klimatycznych, nie w porze nocnej. 

Pacjent powinien odpoczywać w pozycji siedzącej.  

W przypadku unieruchomienia pacjenta należy podnieść górną część ciała, unikać pozycji siedzenia ze zwisającymi nogami. 

Ćwiczenia:

• ćw oporowe (ale do 11-12 w skali Borga)

• kontrola

• monitorowanie

• uwzględniające możliwości pacjenta

• oddechowe

• ogólnokoordynacyjne

• interwałowy trening wytrzymałościowy, np.: marsz wolny na bieżni

• ćw o małej intensywności

 

Skala BORGA (1-20):

Punkt	Ocena ciężkości wysiłku
1 2 3 7 8 9 10 11 13 15 17 19 20	wyjątkowo lekki  bardzo lekki  dość lekki dość ciężki ciężki bardzo ciężki wyjątkowo ciężki

 

Skrajna postać niewydolności serca prowadzi do śmierci. 

Ćw powinny rozpoczynać się dłuższą rozgrzewką i kończyć się ćw wyciszającymi. 

 

Dusznica bolesna 

To typowy ból wieńcowy o charakterze ciężaru, wywołany wysiłkiem, występuje w spoczynku, ból występuje częściej po obfitym dużym posiłku, przy ochłodzeniu oraz w stanach emocjonalnych. 

Rodzaje:

Dusznica stabilna - nie zwiększa się jej częstotliwość

Dusznica związana z pozycją leżącą - pojawia się podczas snu

Dusznica niestabilna - trudna do przewidzenia, często w spoczynku 

Inne rodzaje bólu zamostkowego:

Bóle osierdziowe - trwa dłużej niż ból wieńcowy, ma charakter kłujący, jest związany z oddychaniem i pozycją ciała

Bóle z aorty - przy ostrym rozwarstwieniu aorty, jest to rozdzierający ból

Bóle pozasercowe - wychodzi z przełyku lub śródpiersia, nie związany

z wysiłkiem 

 

KARDIOLOGIA - wykład      24.05.2006 r. 

Zasady postępowania rehabilitacji w kardiologii 

Podział rehabilitacji:

• szpitalna

• poszpitalna

• ambulatoryjna

 

Cele rehabilitacji szpitalnej:

• zapobieganie skutkom bezruchu

• osiągnięcie przez pacjenta większej wydolności fiz

• przygotowanie pacjenta do samodzielnego życia

 

Przyczyny unieruchomienia:

• szybka utrata sprawności fiz

• brak aktywności ruchowej

 

Składniki zwiększenia sprawności fiz:

• ćwiczenia

• pionizacja

• stopniowe zwiększanie aktywności ruchowej

• obserwacja reakcji ukł krążenia

 

Warunki stabilizacji pacjenta:

• nie może występować ból wieńcowy

• nie może występować bradykardia albo tachykardia

• nie mogą występować nowe zmiany

 

Ćwiczenia fiz:

• najpierw ćwiczymy stawy rąk, stóp i łokciowe

• ćw bierne

• ćw czynne małych grup mm

• ćw czynne wspomagane

• ćw czynne dużych grup mm po pionizacji chorego (2-3 doba)

• czas ćw - w pierwszym okresie 15 min/2 razy dziennie

• aktywizacja ruchowa umożliwia wykonanie coraz to więcej czynności

• ćw relaksacyjne u chorych pobudzonych

 
 
 
 
 

Stopnie uruchamiania pacjenta:

• zmiana pozycji w łóżku

• siadanie

• siadanie z opuszczonymi NN

• pionizacja na łóżku

• chodzenie przy łóżku

• chodzenie po pokoju

• chodzenie po korytarzu

• chodzenie po schodach

 

Kiedy szybko uruchamiamy:

• niepowikłany przebieg choroby i leczenie

• nie występują niedokrwienie m sercowego i dysfunkcja komór

• dobra tolerancja wysiłku

• czas trwania rehabilitacji szpitalnej ok. 10 dni

• niskie ryzyko powikłań

 

Okres 7 - szybkie zdrowienie

Okres 7-10 dni - możliwe powikłania

Okres 10 dni - powikłania i mała tolerancja wysiłku 

Jakie reakcję powodują, że musimy wstrzymać rehabilitację:

• niewydolność krążenia

• zmiany na sercu

• bladnięcie

• pocenie się

• wzrost ciśn skurczowego i rozkurczowego a także spadek ciśn

• wzrost częstości skurczu powyżej 130 ud

• zmiany w EKG

 

Ważne:

• bezpośrednia obserwacja chorego w czasie rehabilitacji

• uwagi wpisujemy do karty pacjenta

 

Dalsza rehabilitacja:

• w domu

• w sanatorium

• w ambulatorium

 

Parametry ćw:

• obciążenie treningowe

• czas trwania

• częstotliwość wykonywania

• odpowiednie warunki do prowadzenia

• personel

 

Uwzględnione czynniki:

• długość przebiegu rehabilitacji

• indywidualizm

• dostosowanie ćw do aktualnej zdolności chorego

• informacja od pacjenta

• nadzorowanie przebiegu i kontrolowanie wyników

• próba wysiłkowa

 

Plan ćwiczeń to wspólne zadanie lekarza prowadzącego i fizjoterapeuty. 

Rodzaje treningu i ćw fiz:

• ćw w grupach na materacach (ćw ogólnousprawniające)

• ćw oddechowe

• ćw oporowe z użyciem ciężarków, taśm, atlasu

• basen

• gry sportowe

• trening na argometrze rowerowym, na bieżni

• trening marszowy na bieżni lub w terenie

 

Zasady stosowania ćw:

• ćwiczą wszystkie grupy mm

• równowaga między zginaczami a prostownikami

• 8-10 powtórzeń (dobieramy zgodnie ze stanem pacjenta)

• stopniowanie wysiłku

• ruch płynny, do pełnego wyprostu kończyn

• między seriami minimum 2 min przerwy

• przed wykonaniem ćw - rozciąganie

• prawidłowy oddech

• bolesność - przeciwwskazanie do wykonywania ćw

• ćw oddechowe

• ćw relaksacyjne

 

Ćw oporowe i siłowe:

• najpierw małe ciężary

• cel: zwiększanie masy i siły mm, wytrzymałości mm

• korzyści w sferze psychicznej

• nie zaleca się ciągnięcia i pochylania

• istotne zmiany w funkcji mm szkieletowych i m sercowego

• podwyższa się ciśn rozkurczowe

• brak przeciwwskazań odnośnie stosowania tych ćw u kobiet i u osób starszych

 

Ćw w wodzie:

• wykonujemy z osobami nie odczuwającymi lęku w wodzie

• osoby muszą umieć dobrze pływać

• duszność może nasilać się w środowisku wodnym

• marsz w wodzie - większy wysiłek

• należy unikać nagłych zmian pozycji w wodzie

• stosujemy częste przerwy

• 1 etap - powolne chodzenie w wodzie

 

Ważne:

Nawet najmniejsza aktywność jest lepsza niż żadna!!! 

Ćw na materacu:

• przygotowanie do wysiłku ( ćw w pozycji leżącej, siedzącej, klęczącej, stojącej)

• pod koniec ćw mierzymy tętno

• na koniec pozycja leżąca (ćw oddechowe, ćw relaksacyjne)

 

Ćw w uzdrowiskach:

• trening interwałowy na rowerze ( 4 min - obciążenia, 1 min - odpoczynku, 2 razy/dzień)

• pomiary tętna

• całodobowa obserwacja pacjenta

---