http://www.kta.lublin.pl/?file=kop6.php
O autyzmie
Definicja
Autyzm jest zaburzeniem wciąż nie w pełni wyjaśnionym. Po raz pierwszy został opisany przez Leo Kanera w 1943 r. i zdefiniowany jako „zaburzenie kontaktu uczuciowego” ( za Gałkowski, 1980). Kanner wprowadził także nazwę „autyzm wczesnodziecięcy” i wyodrębnił cechy składające się na ten zespół:
Niezdolność do zachowania kontaktu z innymi osobami
Brak uczuciowego kontaktu z innymi
Większe zainteresowanie przedmiotami niż ludźmi
Brak kontaktu wzrokowego z partnerami interakcji
Mowa rzadko używana do kontaktu z otoczeniem
Skłonność do powtarzania usłyszanych słów i wypowiedzi
Tendencja do mówienia w trzeciej osobie liczby pojedynczej zamiast użycia zaimka „ja”
Skłonności do stereotypowego powtarzania określonych ruchów
Gwałtowne objawy protestu na wszelkie zmiany.
Obecnie autyzm definiowany jest przez wskazanie symptomów widocznych w zachowaniu:
Jakościowe zaburzenia zdolności do naprzemiennego uczestnictwa w interakcjach społecznych
Zaburzenia komunikacji
Występowanie ograniczonych, sztywnych, stereotypowych wzorców aktywności, zachowania i zainteresowań ( za Pisula, 2002).
Diagnoza
Autyzm rzadko rozpoznawany jest przed ukończeniem przez dziecko 3 roku życia. Najczęściej diagnozę formułuje się, gdy dziecko ma 5 lat. Tylko właściwa i wczesna diagnoza oraz odpowiednia interwencja może dać dzieciom z autyzmem szanse na samodzielne funkcjonowanie.
Jeśli małe dziecko:
Nie utrzymuje kontaktu wzrokowego
Rzadko uśmiecha się do innych osób, a ekspresja jego twarzy jest uboga
Ignoruje innych ludzi bądź nietypowo reaguje na ich obecność
Nie interesuje się zabawami z udziałem innych osób
Ma słabe zdolności naśladowania
Nietypowo reaguje na kontakt fizyczny z inną osobą
Nie zwraca uwagi na to, co ktoś chce mu pokazać, a także nie pokazuje innym rzeczy, które je zainteresowały
Nie mówi lub mówi słabo
Nie próbuje gestem wyrazić tego, czego nie umie powiedzieć
Przejawia stereotypie ruchowe
W sposób nietypowy przywiązuje się do pewnych przedmiotów
Nietypowo reaguje na dźwięki
Przejawia brak wrażliwości na ból, zimno lub gorąco
Jest nadwrażliwe na smaki
Ma niezwykłe zainteresowania wzrokowe
Bawi się zawsze w jednakowy, schematyczny sposób (Pisula, 2002)
Wybrane formy terapii osób autystycznych
Formy niedyrektywne: podążanie za dzieckiem i nawiązanie z nim kontaktu
Terapia „Holding” (M. Welch)
Terapia zaburzeń sensorycznych (C.H. Delacto)
Terapia behawioralna (O.I. Lovaas) - powszechnie uważana za najskuteczniejszą i najczęściej stosowana w leczeniu autyzmu
TEACCH (E. Schopler, M. Waters)
Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherbone
Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz
Muzykoterapia
Hipoterapia