http://www.kta.lublin.pl/?file=kop6.php

O autyzmie

Definicja

Autyzm jest zaburzeniem wciąż nie w pełni wyjaśnionym. Po raz pierwszy został opisany przez Leo Kanera w 1943 r. i zdefiniowany jako „zaburzenie kontaktu uczuciowego” ( za Gałkowski, 1980). Kanner wprowadził także nazwę „autyzm wczesnodziecięcy” i wyodrębnił cechy składające się na ten zespół:

• Niezdolność do zachowania kontaktu z innymi osobami

• Brak uczuciowego kontaktu z innymi

• Większe zainteresowanie przedmiotami niż ludźmi

• Brak kontaktu wzrokowego z partnerami interakcji

• Mowa rzadko używana do kontaktu z otoczeniem

• Skłonność do powtarzania usłyszanych słów i wypowiedzi

• Tendencja do mówienia w trzeciej osobie liczby pojedynczej zamiast użycia zaimka „ja”

• Skłonności do stereotypowego powtarzania określonych ruchów

• Gwałtowne objawy protestu na wszelkie zmiany.

Obecnie autyzm definiowany jest przez wskazanie symptomów widocznych w zachowaniu:

• Jakościowe zaburzenia zdolności do naprzemiennego uczestnictwa w interakcjach społecznych

• Zaburzenia komunikacji

• Występowanie ograniczonych, sztywnych, stereotypowych wzorców aktywności, zachowania i zainteresowań ( za Pisula, 2002).

Diagnoza

Autyzm rzadko rozpoznawany jest przed ukończeniem przez dziecko 3 roku życia. Najczęściej diagnozę formułuje się, gdy dziecko ma 5 lat. Tylko właściwa i wczesna diagnoza oraz odpowiednia interwencja może dać dzieciom z autyzmem szanse na samodzielne funkcjonowanie.

Jeśli małe dziecko:

• Nie utrzymuje kontaktu wzrokowego

• Rzadko uśmiecha się do innych osób, a ekspresja jego twarzy jest uboga

• Ignoruje innych ludzi bądź nietypowo reaguje na ich obecność

• Nie interesuje się zabawami z udziałem innych osób

• Ma słabe zdolności naśladowania

• Nietypowo reaguje na kontakt fizyczny z inną osobą

• Nie zwraca uwagi na to, co ktoś chce mu pokazać, a także nie pokazuje innym rzeczy, które je zainteresowały

• Nie mówi lub mówi słabo

• Nie próbuje gestem wyrazić tego, czego nie umie powiedzieć

• Przejawia stereotypie ruchowe

• W sposób nietypowy przywiązuje się do pewnych przedmiotów

• Nietypowo reaguje na dźwięki

• Przejawia brak wrażliwości na ból, zimno lub gorąco

• Jest nadwrażliwe na smaki

• Ma niezwykłe zainteresowania wzrokowe

• Bawi się zawsze w jednakowy, schematyczny sposób (Pisula, 2002)

Wybrane formy terapii osób autystycznych

1. Formy niedyrektywne: podążanie za dzieckiem i nawiązanie z nim kontaktu

2. Terapia „Holding” (M. Welch)

3. Terapia zaburzeń sensorycznych (C.H. Delacto)

4. Terapia behawioralna (O.I. Lovaas) - powszechnie uważana za najskuteczniejszą i najczęściej stosowana w leczeniu autyzmu

5. TEACCH (E. Schopler, M. Waters)

6. Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherbone

7. Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz

8. Muzykoterapia

9. Hipoterapia

---