 | Pobierz cały dokument diagnoza.pedagogiczna.dziecka.z.trudnosciami.doc Rozmiar 79 KB |
Diagnoza pedagogiczna dziecka z trudnościami w uczeniu się i zaburzeniami zachowania.
Pojęcie diagnozy używa się przede wszystkim w naukach lekarskich. Pierwotnie służyło ono wyłącznie do określenia patologicznego stanu organizmu, następnie przyjęło się w orzecznictwie lekarskim jako określenie stanu zdrowia danej osoby, jej zdolności do pracy itp. W wielu innych dziedzinach wiedzy używa się obecnie nazwy „diagnoza” jako określenie badanego jednostkowego stanu rzeczy.
Diagnoza to rozpoznanie jakiegoś stanu rzeczy i jego tendencji rozwojowych na podstawie jego objawów, w oparciu o znajomość ogólnych prawidłowości.
Poznanie diagnostyczne opiera się na dwóch głównych elementach:
- doświadczaniu,
- rozumowaniu.
Zebranie danych poprzez obserwację, badania specjalne, eksperymenty na przedmiocie badanym stanowi podstawę do dalszych rozumowań, prowadzących do diagnozy.
W teorii poznania zarysowały się najpierw dwa skrajne stanowiska:
- radykalny empiryzm (diagnoza jest wynikiem samego doświadczenia, zebrania danych),
- racjonalizm (decyduje znaczenie czynników racjonalnych, rozumowań przy dochodzeniu do diagnozy).
W fazie odkrywczej doświadczenie lekarskie i całościowe ujęcie zjawiska na tle jego objawów odgrywają istotnie doniosłą rolę, ale przy sprawdzaniu i uzasadnianiu diagnozy podstawowe znaczenie ma rozumowanie.
W życiu codziennym często nie można sobie pozwolić na pełne naukowe zbadanie każdego przypadku. Przy stawianiu diagnozy pomagają nam wtedy zespoły typowych objawów albo nawet pojedyncze objawy, tzw. patologiczne.
Intuicję należy ująć racjonalnie. Intuicyjnym można nazwać dobranie właściwego pojęcia, określenie spostrzeganego przedmiotu lub stanu rzeczy, bezpośrednie „dopasowanie” go do odpowiedniego gatunku lub typu - bez długiej czynności rozwiniętego różnicowania. W tej fazie nie da się wykluczyć możliwości błędnego postawieni hipotezy. Gotowa hipoteza, np. klasyfikacyjna lub typologiczna, musi być potwierdzona przez dalsze badania i metodyczne rozumowania.
Typy diagnoz:
- diagnoza klasyfikacyjna lub typologiczna,
- diagnoza genetyczna,
- diagnoza znaczenia,
- diagnoza fazy.
Powyższe typy diagnoz cząstkowych wzajemnie się dopełniają. Diagnoza klasyfikacyjna lub typologiczna bierze pod uwagę stan badanego zjawiska, diagnoza genetyczna wyjaśnia łańcuchy jego uwarunkowań przyczynowych. Diagnoza znaczenia określa znaczenie badanego zjawiska dla pewnego szerszego kompleksu zjawisk. Diagnoza fazy podaje etap rozwoju.
 | Pobierz cały dokument diagnoza.pedagogiczna.dziecka.z.trudnosciami.doc rozmiar 79 KB |