orzecznictwo z sprawach karnych - zdolności, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO PRACY ZAROBKOWEJ

KODEKS KARNY

Art. 209. § 1. Kto uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO PRACY ZAROBKOWEJ

ZDOLNOŚĆ DO PRACY ZAROBKOWEJ jest to stan fizyczny człowieka umożliwiający mu wykonywanie pracy nie wymagającej szczególnych umiejętności i przygotowania - jest to przeciętna zdolność do pracy zarobkowej każdego zdrowego człowieka, bez względu na jego zawód („surowa” zdolność do pracy zarobkowej)

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO PRACY ZAROBKOWEJ

UTRATA ZDOLNOŚCI DO PRACY ZAROBKOWEJ

tj. niezdolność do pracy może być:

całkowita lub częściowa
trwała lub czasowa

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO PRACY ZAROBKOWEJ

CEL OGLĘDZIN - USTALENIE:

- zdolności do pracy zarobkowej w określonym przez prokuraturę czasie (w przeszłości) przy braku realizacji alimentacji,

- aktualnej zdolności do pracy zarobkowej,

- charakteru ewentualnej niezdolności do pracy zarobkowej (trwała, czasowa, całkowita - częściowa, w pewnych przypadkach),

- zdolności do pracy zawodowej (pojęcie węższe od zdolności do pracy zarobkowej),

- w pewnych przypadkach zdolności do pracy zawodowej (pojęcie węższe od zdolności do pracy zarobkowej).

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO PRACY ZAROBKOWEJ

PRZYCZYNY NIEPOWODZEŃ OPINIODAWCZYCH:

zgłaszanie stanów chorobowych nie dających się w sposób jednoznaczny potwierdzić (lub wykluczyć) w badaniu fizykalnym,

zaniechanie przez podejrzanego wszelkich badań diagnostycznych i leczniczych w określonym czasie,
brak jakiejkolwiek dokumentacji lekarskiej mimo zgłaszania w wywiadzie leczenia w określonych ośrodkach (konieczność ewentualnego uzupełnienia akt sprawy),
niemożność ustalenia w określonych przypadkach stanu zdrowia na podstawie jednorazowego badania i dokumentacji lekarskiej (konieczność obserwacji szpitalnej).

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO:

Art. 117. § 4

Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb usprawiedliwienia niestawiennictwa oskarżonych, świadków i innych uczestników postępowania z powodu choroby oraz sposób wyznaczania lekarzy uprawnionych do wystawiania zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie (...).

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

Rozporządzenie Ministrów Sprawiedliwości z dn. 24.06.2003 r. w sprawie warunków i trybu usprawiedliwiania niestawiennictwa oskarżonych, świadków i innych uczestników postępowania karnego z powodu choroby... (Dz.U. 2003 r. nr 110, poz. 1049).

§ 1.

Rozporządzenie określa warunki i tryb usprawiedliwienia niestawiennictwa na wezwanie lub zawiadomienie w postępowaniu karnym, z powodu choroby, oskarżonych, świadków i innych uczestników procesu karnego, (...) których obecność była obowiązkowa lub którzy wnosili o dopuszczenie do czynności, będąc uprawnionymi do wzięcia w niej udziału (...).

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

§ 2. 1. Organ prowadzący postępowanie karne usprawiedliwia niestawiennictwo uczestników tego postępowania z powodu choroby, po przedłożeniu przez nich zaświadczenia (...) wystawionego przez:

1) lekarza publicznego zakładu opieki zdrowotnej wyznaczonego w sposób wskazany w §6, udzielającego świadczeń zdrowotnych na obszarze, na którym mieszka lub przebywa uczestnik postępowania;

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

§ 2. 1. c.d. 2) ordynatora oddziału szpitala, w którym uczestnik postępowania przebywa na leczeniu,

3) lekarza udzielającego świadczeń zdrowotnych w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, sanatorium, prewentorium, innym zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, w których uczestnik przebywa na leczeniu.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

§. 3. Zaświadczenie może być wydane po okazaniu wezwania lub zawiadomienia organu prowadzącego postępowanie karne i dokumentu potwierdzającego tożsamość uczestnika postępowania oraz po przeprowadzeniu badania lekarskiego.

§ 5. 1. Lekarze, o których mowa w paragrafie 2 ust. 1 pkt. 1, przyjmują osoby ubiegające się o wydanie zaświadczeń w określonych dniach i godzinach uzgodnionych z kierownikami zakładów opieki zdrowotnej, a w razie obłożnej choroby tych osób - odwiedzić je w domu.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

§. 6. 1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej przekazują prezesowi sądu okręgowego, na jego wniosek, listy zawierające proponowany wykaz lekarzy, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt. 1, obejmujące także miejsce, dni i godzin przyjęć, a nadto niezwłocznie informują go o wszelkich zmianach w tym zakresie.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

OGLĘDZINY POLEGAJĄ NA:

dokonaniu ogólnego badania lekarskiego,
w razie konieczności dokonanie specjalistycznych badań lekarskich i badań dodatkowych,
zapoznanie się z dokumentacją lekarską, posiadaną przez badanego,
dokonanie oceny, czy stan zdrowia badanego zezwala na określone czynności w procesie karnym.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

USTALENIE ZDOLNOŚCI DO STAWANIA PRZED SĄDEM

UPRAWNIENIE DO WYDANIA „USPRAWIEDLIWIENIA” POSIADAJĄ:

lekarz publicznego zakładu opieki zdrowotnej,
ordynator oddziału, na którym w dniu dokonywania określonych czynności wezwany przebywa,
biegły lekarz, którego na podstawie postanowienia powołał do wydania stosownej opinii organ procesowy.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO

Art. 15.

§ 1. Policja i inne organy w zakresie postępowania karnego wykonują polecenia sądu i prokuratora oraz prowadzą pod nadzorem prokuratora śledztwo lub dochodzenie w granicach określonych w ustawie.

§ 2. Wszystkie instytucje państwowe, samorządowe i społeczne są obowiązane w zakresie swego działania do udzielania pomocy organom prowadzącym postępowanie karne.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO

Art. 259.

§ 1. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności:

1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo,

2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO

Art. 260. Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS KARNY WYKONAWCZY

Art. 15.

§ 1. Sąd umarza postępowanie wykonawcze w razie przedawnienia wykonania kary, śmierci skazanego lub innej przyczyny wyłączającej to postępowanie.

§ 2. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca postępowanie wykonawcze, a w szczególności jeżeli nie można ująć skazanego albo nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się w całości lub w części na czas trwania przeszkody.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS KARNY WYKONAWCZY

Art. 63.

§ 1. Jeżeli stan zdrowia skazanego uniemożliwia wykonanie kary ograniczenia wolności, sąd udziela przerwy w odbywaniu kary do czasu ustania przeszkody.

§ 2. Sąd może udzielić przerwy w odbywaniu kary ograniczenia wolności do roku ze względów, o których mowa w art. 62 § 1. Przepisy art. 62 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Przerwa w wykonywaniu kary ograniczenia wolności może być orzeczona również na wniosek sądowego kuratora zawodowego.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS KARNY WYKONAWCZY

Art. 150.

§ 1. Wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonanie tej kary sąd odracza do czasu ustalenia przeszkody.

§ 2. Za ciężką chorobę uznaje się taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

KODEKS KARNY WYKONAWCZY

Art. 153.

§ 1. Sąd penitencjarny udziela przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności w wypadku określonym w art. 150 § 1 do czasu ustania przeszkody.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 roku w sprawie trybu legitymowania, zatrzymywania osób, dokonywania kontroli osobistej oraz przeglądania bagaży i sprawdzania ładunków przez policjantów. (Dz. U. 1990 r., nr 70, poz. 409).

§ 1. Policjanci w toku wykonywania czynności (...) zwanych (...) „czynnościami służbowymi”, mają prawo do: (...)

2) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla ich mienia (...).

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

Rozporządzenie Rady Ministrów j.w.

§ 9. 1. Policjant ma obowiązek udzielenia pierwszej pomocy, w granicach dostępnych środków, osobie zatrzymanej, która ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność.

2. Osobie zatrzymanej należy zapewnić pomoc lekarską zawsze, gdy będzie potrzebna, a w szczególności w przypadkach:

1) wymienionych w ust. 1.,

2) żądania przez osobę zatrzymaną niezwłocznego zbadania przez lekarza,

3) oświadczenia osoby zatrzymanej, że cierpi ona na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby życiu lub zdrowiu,

4) jeżeli z posiadanych przez Policję informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana jest chora zakaźnie.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

Rozporządzenie Rady Ministrów j.w.

§ 12. 2. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie zwolnić, gdy:

3) z opinii lekarza wynika, że zatrzymanie może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia osoby zatrzymanej - jednakże nie później niż przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania, chyba, że prokurator lub sąd wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 roku w sprawie szczegółowego trybu korzystania przez policjantów z pomocy instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli (Dz. U. 1990 r., nr 70, poz.408).

§1. 1. Policjanci w toku wykonywania czynności (...) zwanych (...) „czynnościami służbowymi”, mają prawo:

1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych.

2) Policjanci, występując z żądaniem lub z prośbą, o których mowa w ust. 1., są obowiązani poinformować o podstawie prawnej oraz rodzaju i zakresie oczekiwanej pomocy.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

§ 2.1 Instytucje państwowe mają obowiązek udzielić żądanej pomocy, jeżeli wykonanie tego obowiązku nie zakłóci funkcjonowania pogotowia ratunkowego lub technicznego, straży pożarnej lub innej specjalistycznej służby ratowniczej (...).

§ 3 Policjanci mogą żądać od instytucji państwowych: (...)

4. wykonania innych wskazanych czynności.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

Zarządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 czerwca 1997 roku w sprawie trybu przeprowadzania badań lekarskich osób zatrzymanych przez Policję (M.P. 1997 r., nr 40, poz. 414).

§ 1. 1. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przez Policję, zwanej dalej „osobą zatrzymaną”, przeprowadza się, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że osoba ta znajduje się w stanie zagrażającym jej życiu lub zdrowiu.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

§ 1. c.d. 2. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się w szczególności, gdy:

1) osoba zatrzymana ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność,

2) oświadcza ona, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia,

3) z posiadanych przez Policję informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że osoba ta może być chora zakaźnie.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

§ 2. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się po dokonaniu przez Policję niezbędnych formalności związanych z zatrzymaniem, chyba że zachodzą okoliczności określone w paragrafie 1 ust. 2 pkt. 1.

§ 3. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się po wyrażeniu na nie zgody przez tę osobę. Zgoda taka nie jest wymagana, jeżeli stan zdrowia osoby zatrzymanej uniemożliwia złożenie przez nią oświadczenia w tym przedmiocie lub gdy inne przepisy tak stanowią.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

§. 5. 1. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza lekarz właściwego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, położonego najbliżej jednostki Policji dokonującej zatrzymania.

5. Po przeprowadzeniu badania osoby zatrzymanej lekarz wydaje zaświadczenie lekarskie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do zatrzymania.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

TRYB POSTĘPOWANIA Z OSOBĄ ZATRZYMANĄ:

w razie uczestniczenia przez nią w jakimś zdarzeniu (np. wypadku drogowym, bójce), istnienia u niej zewnętrznych śladów urazów lub zgłaszania poważnych schorzeń - powodowanie przeprowadzenia lekarskich oględzin jego ciała,
oględziny przeprowadza się w Izbach Przyjęć szpitala lub w ambulatoriach Stacji Pogotowia Ratunkowego,
oględziny mają na celu ustalenie lub wykluczenie wskazań do hospitalizacji, co skutkuje albo przyjęciem badanego do szpitala albo oddania go do dyspozycji funkcjonariuszy Policji,
nowością jest uzależnienie badania od zgody osoby zatrzymanej.

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

PRZY ORZECZENIU KARY POZBAWIENIE WOLNOŚCI:

wykonanie kary może być odroczone,

może być udzielona przerwa w wykonywaniu kary,

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

OGLĘDZIN SKAZANYCH DOKONUJĄ:

komisje lekarskie przy Zakładach Karnych,
biegli sądowi, powoływani przez Sąd (są nimi niejednokrotnie medycy sądowi).

ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

OCENA ZDOLNOŚCI DO ODBYWANIA KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI I TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA

CEL OGLĘDZIN - USTALENIE:

aktualnego stanu zdrowia skazanego,
istnienia ciężkiej choroby w rozumieniu art. 150 kkw,
możliwości pobytu i leczenia skazanego w szpitalu Zakładu Karnego,
konieczność leczenia w warunkach wolnościowych,
trybu postępowania lekarskiego ze skazanym, w razie stwierdzenia u niego schorzeń nie będących „ciężką chorobą”.