Wykład Plityka bilansowa, FINANSE I RACHUNKOWOŚĆ, Polityka bilansowa


POLITYKA BILANSOWA

Literatura:

1. Ustawa o Rachunkowości,

2. MSSF 8 - „Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów”.

3. Kodeks Zawodowej Etyki w Rachunkowości, Stowarzyszenie Księgowych w Polsce,

4. Polityka bilansowa i sprawozdawczość finansowa w zarządzaniu firmą. Pr. zb pod red. K. Sawickiego, Ekspert, Wrocław 1996r.

Pojęcie polityka jest wieloznaczne i ogólnie wiąże się z dążeniem do wyznaczonego celu przez podmiot. W ogólnym znaczeniu przez określenie polityka rozumie się:

- zręczne, konsekwentne postępowanie jednostki zmierzające do określonego celu,

- konsekwentne stosowanie przez kierownictwo zorganizowanych grup zasad i metod zmierzających do osiągnięcia określonego celu.

Polityka bilansowa - jest częścią składową polityki firmy.

Polityka firmy (polityka przedsiębiorstwa) - to określenie celów i metod ich osiągnięcia w dziedzinie zaopatrzenia, magazynowania, produkcji, sprzedaży, inwestycji, gospodarki finansowej, itp.

Cel działalności przedsiębiorstwa powinien odpowiadać celom właścicieli przedsiębiorstwa. W rzeczywistości cel przedsiębiorstwa jest wypadkową różnych celów cząstkowych, będących odzwierciedleniem różnych grup interesu. Między tymi wszystkimi celami istnieją indywidualne, często przeciwstawne dążenia. Aby wybrać i realizować najistotniejsze dla przedsiębiorstwa cele działania, trzeba opracować plan konsekwentnego postępowania, który będzie oparty na właściwej hierarchii istotności, czyli wyznaczyć politykę przedsiębiorstwa.

W nowoczesnym podejściu do zarządzania przedsiębiorstwem przyjmuje się, że głównym celem działania firmy jest maksymalizacja bogactwa jej właścicieli, czyli maksymalizacja wartości rynkowej przedsiębiorstwa.

Jako cele działalności przedsiębiorstwa wymienia się także:

Pojęcie polityki rachunkowości zostało zdefiniowane w UoR. Są to przyjęte zasady o rachunkowości, przez które rozumie się wybrane i stosowane przez jednostkę rozwiązania dopuszczone ustawą, w tym także określone w MSSF, zapewniające wymaganą jakość sprawozdań finansowych.

Pojęcie polityki rachunkowości zostało rozszerzone o dokumentację opisującą przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, a w szczególności dotyczące:

  1. określenia roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdawczych,

  2. metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalenia wyniku finansowego,

  3. sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym co najmniej:

  1. systemu służącego ochronę danych i ich zbiorów, w tym dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych i innej dokumentacji danych.

Polityka rachunkowości wg MSSF 8 - Zasada (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów.

Konkretne prawidła, metody, konwencje, reguły i polityki przyjęte przez jednostkę gospodarczą przy sporządzaniu i prezentacji sprawozdań finansowych.

Przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednostkowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych w kolejnych latach w sposób porównywalny. Obowiązuje zasada ciągłości bilansowej. Przyjmuje się też i weryfikuje założenie, że jednostka będzie kontynuowała działalność w dającej się przewidzieć przyszłości w niezmienionym istotnie zakresie.

Polityka bilansowa - to ogół zgodnych z prawem decyzji podmiotu gospodarczego, mających na celu takie ukształtowanie wykazywanych w bilansie i wyniku finansowym, majątku, zobowiązań czy własnych źródeł finansowania, aby zapewnić optymalną realizację założeń gospodarczych.

Polityka bilansowa - to wszelkie przedsięwzięcia podejmowane w trakcie roku obrotowego i podczas sporządzania zamknięcia rocznego, mające na celu wpływ na ocenę sprawozdania finansowego przez adresata i skłonienie go do pożądanych zachować (pozyskanie kredytu, pozyskanie nabywców akcji, fuzji z innym przedsiębiorstwem, nawiązanie współpracy z przedsiębiorstwem, itp.)

Polityka bilansowa:

Możliwości i skuteczność stosowania narzędzi polityki bilansowej są uzależnione od m.in. od funkcjonowania polityki firmy, np. niewłaściwa polityka sprzedaży spowoduje zmniejszenie przychodów ze sprzedaży i zmniejszenie wyniku finansowego. Nadmierne, nieefektywne koszty, wynikające ze złej organizacji pracy lub kontroli wewnętrznej także spowodują zmniejszenie wyniku finansowego.

Elementy składowe polityki przedsiębiorstwa a cele polityki bilansowej:

  1. Polityka informacyjna i publikacyjna - wpływ na decyzje ekonomiczne adresatów sprawozdania finansowego zgodny z założonymi celami firmy,

  2. Polityka dywidend - wpływ na wysokość wyniku finansowego oraz sposób jego rozdysponowania (zysku),

  3. Polityka podatkowa - dążenie do obniżenia podstawy opodatkowania oraz wysokości bieżących zobowiązań podatkowych,

  4. Polityka finansowa - poprawa wskaźników rentowności, płynności, wypłacalności, zdolności do obsługi zadłużenia, kształtowanie optymalnej struktury kapitałów, struktury aktywów,

  5. Polityka inwestycyjna - wpływ na właściwą ocenę działań inwestycyjnych, wykazywanie wzrostu wartości inwestycji oraz korzyści ekonomicznych związanych z działalnością inwestycyjną.

Polityka bilansowa obejmuje takie działania księgowe czy sprawozdawcze, które są zgodne z obowiązującymi regułami prawnymi.

Polityka bilansowa kończy się wówczas, gdy następuje:

Tzw. neutralne zafałszowanie bilansu ma miejsce wówczas, gdy następuje:

Praktyczne osiągnięcie celów polityki bilansowej napotyka na wiele ograniczeń. Wśród nich wyróżnia się następujące sytuacje:

Rachunkowość kreatywna - z kreatywną księgowością mamy do czynienia, gdy dopuszczone regulacjami prawnymi zasady, zwyczaje i polityki księgowe są tak dobrane, aby zaprezentować najbardziej pożądany w danych okolicznościach obraz przedsiębiorstwa.

Główne motywy zastosowania rachunkowości kreatywnej:

Wykład 2

Rozróżnia się 3 poziomy kreatywnego prowadzenia rachunkowości. Są nimi:

  1. Świadome stosowanie polityki rachunkowości, aby oddać indywidualizm procesów jednostki i przedstawić je zgodnie z zasadą true and fair value

  2. Świadome stosowanie polityki bilansowej (korzystanie z praw wyboru i swobody działania), aby zrealizować doraźne interesy (otrzymać kredyt, otrzymać premię, podnieść wartość przedsiębiorstwa) - głównie w krótkich okresach, w dłuższym okresie (kilka lub kilkanaście lat) najczęściej nie jest to możliwe,

  3. Łamanie prawa i oszustwa księgowe (niedopuszczalne - rachunkowość agresywna).

Pierwszy poziom jest ogólnie akceptowany i pożądany. IFRS zakładają, że jednostka świadomie wybierze odpowiednie instrumentarium polityki bilansowej, aby przedstawić prawdziwy i rzetelny obraz działalności przedsiębiorstwa. Zakłada się bowiem, że nie można realizować tej zasady identycznymi technikami w każdym podmiocie gospodarczym.

Poziom drugi jest zazwyczaj dopuszczalny, ale często ogólnie wątpliwy etycznie. Na tym poziomie przebiega granica między rachunkowością kreatywną a agresywną, zaś granica między nimi jest cienka. Realizowanie doraźnych interesów może urosnąć do rozmiaru manipulacji danymi w taki sposób aby skłonić użytkowników sprawozdania finansowego do zachowań sprzecznych z ich interesem, które nie zostałyby przez nich podjęte w warunkach innej (tej bardziej właściwej) informacji sprawozdawczej, zaś z tytułu podjęcia określonych zachowań zmniejszają swoje korzyści ekonomiczne.

Wśród przyczyn występowania rachunkowości agresywnej wymienia się m. In.:

W celu przedstawienia oczekiwanego obrazu przedsiębiorstwa przez zarząd stosowane są zazwyczaj określone rodzaje manipulacji w sprawozdaniach finansowych, tj.:

Sytuacja ekonomiczno-finansowa podmiotu, prezentowana w rocznym sprawozdaniu finansowym, może być przedstawiona w przedziale między sposobem tendencyjnie pozytywnym i tendencyjnie negatywnym. Wybór najlepszej polityki bilansowej to balansowanie między tymi dwoma sposobami.

Tendencyjnie pozytywny obraz sytuacji przedsiębiorstwa można przedstawić w postaci:

Tendencyjnie negatywny obraz sytuacji przedsiębiorstwa można przedstawić w postaci:

Dzięki pozytywnemu obrazowi działalności przedsiębiorstwa

Zbyt pozytywny obraz działalności przedsiębiorstwa może prowadzić do:

Formy Polityki Bilansowej

Polega na oddziaływaniu na wysokość wyniku finansowego w sprawozdaniu finansowym oraz dochodu do opodatkowania,

Zajmuje się natomiast strukturą, grupowaniem, sposobem ujęcia oraz dodatkowy mi objaśnieniami poszczególnych pozycji sprawozdania finansowego. Obejmuje także podział zysku z lat ubiegłych.

Polityka Bilansu handlowego: obejmuje wszystkie zorientowane na przedsiębiorstwo decyzje, nakierowane na „handlowe zamknięcie ksiąg”, w celu osiągnięcia celów założonych w polityce jednostki

Polityka Bilansu Podatkowego: Ukierunkowana na dochód ustalony w ramach bilansu podatkowego. Są to przedsięwzięcia zmierzające głównie do minimalizacji obciążeń podatkowych.

Instrumenty polityki bilansowej można podzielić na:

Materialne Instrumenty Polityki Bilansowej

Obejmują przedsięwzięcia wpływające na:

Formalne instrumenty polityki bilansowej - prawa wyboru:

Czasowe instrumenty polityki bilansowej - dotyczą prawa wyboru:

Przy ewidencji i wycenie wstępnej składników zapasów tj. materiałów i towarów jednostki mogą dokonać prawa wyboru spośród:

Możliwości dokonania wyboru wyceny księgowej produktów gotowych w ramach materiałowej polityki bilansowej:

Polityka Bilansowa w sprawie kosztu wytworzenia produktu

Prawa wyboru wyceny bilansowej zapasów:

Prawa wyboru aktywowania kosztów:

  1. Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów, czyli wydatki dotyczące kosztów przyszłych okresów,

  2. koszty prac rozwojowych, które dotyczą ściśle określonych, nowych lub ulepszonych produktów bądź technologii, pod warunkiem, że:

Prawa wyboru sposobu ujęcia pasywów:

  1. bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, czyli kwoty ujmowane w kosztach bieżącego okresu, gdyż jego dotyczą, które będą opłacone w przyszłości,

  2. rezerwy będące korektą wyniku finansowego o niepewne przychody (na przykład: rezerwy na należności lub spodziewane straty).

Prawa wyboru w zakresie wyceny bilansowej Wartości Niematerialne i Prawne:

Prawa wyboru w zakresie wyceny bilansowej Środki Trwałe:

Metody planowanych odpisów amortyzacyjnych aktywów trwałych wg prawa bilansowego

Metody planowanych odpisów amortyzacyjnych aktywów trwałych wg prawa podatkowego:

Przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na określenie którego wpływają w szczególności:

  1. Liczba zmian, na których pracuje środek trwały,

  2. Tępo postępu techniczno-ekonomicznego

  3. Wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem,

  4. Prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego

  5. Przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego

Nauczyć się o zapasach na następne zajęcia. - max 4 osoby

Wykład 4

Można ogólnie założyć że istnieją dwa odrębne systemy regulacji rachunkowości w skali międzynarodowej. Są to standardy rachunkowości reprezentowane przez regulacje rachunkowości głównie w Stanach Zjednoczonych wydane jako Ogólnie akcentowane Zasady Rachunkowości ( ang. Generally Accepted Accounting Principles, U.S. GAPP)….

IFRS używane są nie tylko w w UE, ale także w krajach takich jak Hongkong, Australia Malezja, Pakistan, w krajach należących do Rady Współpracy Zatoki Perskiej, Rosji, Republikę Południowej Afryki, Singapur i Turcję. Na dzień 27 sierpnia 2008 roku ponad 113 państw świata, łącznie z całą Europą, wymagało lub zezwalało na sprawozdawczość zgodną z IFRS. Około 85 spośród tych krajów wymagało tej sprawozdawczości we wszystkich krajowych notowanych ma giełdzie przedsiębiorstwach

Istnieję pewna hierarchia IFRS, związana ze stosowaniem polityki rachunkowości dla każdej transakcji. Kiedy mamy do czynienia ze szczególnym rodzajem transakcji, polityka rachunkowości jest determinowana przez stosowanie standardów lun interpretacji i rozważanie w związku z poradami implementacji, która szczególnie odnosi się do danej transakcji, kierownictwo zastosuje taką politykę rachunkowości, która doprowadza do informacji, która jest:

Można więc stwierdzić, że IFRS są oparte na ogólnych zasadach, zwanych nadrzędnymi zasadami rachunkowości, którym podporządkowane są szczegółowe regulacje, a w miarę braku szczegółowych regulacji muszą być przestrzegane.

Stany Zjednoczone ogólnie zaakceptowały, że literatura Ogólnie Akceptowanych Zasad Rachunkowości (US GAAP) jest oparta na regułach (przepisach). Między innymi z tego powodu literatura US GAAP jest bardziej wielotomowa niż literatura IFRS.

Na wspólnym spotkaniu we wrześniu 2002

IASB oraz FASB uzgodniły, że będą działać razem w kierunku opracowania w pełni zgodnych i wysokiej jakości standardów sprawozdania finansowego, które mogłyby być stosowane zarówno w kraju jak i za granicą, Taki wspólny wysiłek jest czasem określany jako Międzynarodowa zbieżność ogólnie przyjętych zasad księgowania w US (US GAAP) oraz standardów sprawozdawania finansowego IFRS.

W efekcie dążeń do jednolitości sprawozdań finansowych, ujednolicanie regulacji prawnych rachunkowości przybrało następujące formy:

Harmonizacja jako jedna z form ujednolicania regulacji rachunkowości rozumiana jest jako proces redukowania istniejących różnic systemów rachunkowości różnych krajów,

Mający na celu zbliżenie tych systemów i zwiększenie porównywalności informacji sprawozdawczych . Proces ten uzewnętrznia się w postaci zmniejszenia ilości stosowanych praktyk poprzez wyznaczenie granic różnorodności i określenie zestawu praktyk w tamach którego podmioty mogą dokonywać wyboru. Harmonizacji rachunkowości podjęły się MRSR i RSRF.

Standaryzacja rachunkowości oznacza stosowanie dokładnie takich samych praktycznych reguł. Ma to miejsce wtedy, jeżeli podmiotom z różnych krajów narzucone zostanie stosowanie jednolitych praktyk rachunkowości i jednolitych norm rozwiązywania jej problemów. Takie praktyki narzuciły m.in. MSSF.

Unifikacja regulacji rachunkowości związana jest z eliminowaniem różnorodnych rozwiązań, czyli z odrzuceniem możliwości występowania odmiennych regulacji prawnych rachunkowości w poszczególnych krajach. Z chwilą wejścia w życie nowych regulacji o szerszym zasięgu, niezgodne z nią regulacje lokalne tracą moc prawną.

Celem ujednolicania regulacji rachunkowości w skali międzynarodowej jest:

  1. Zwiększanie porównywalności sprawozdań finansowych przedsiębiorstw z różnych państw

  2. Redukcja sposobów prezentacji sprawozdawczej działalności przedsiębiorstw działających na różnych rynkach. Przedsiębiorstwo posiadające spółki zależne w innych państwach, albo notowane a zagranicznych giełdach, na przykład giełdzie nowojorskiej, zmuszone było sporządzać swoje sprawozdanie finansowe na różne sposoby, dostosowanie do zindywidualizowanych wymogów regulacyjnych

Skutkiem takich różnych wersji sprawozdania finansowego było:

Przy opracowywaniu ujednoliconych regulacji rachunkowości działa olbrzymi sztab ludzi, zaangażowanych w różnych międzynarodowych organizacjach księgowych, z których najistotniejsze to:

MRSR (ang. IASB), którego efektem prac są MSSF i która rzesza ponad 100 organizacji zawodowych

RSRF (ang. FASB), działa w US wydając ogólnie akceptowane zasady rachunkowości ( ang. U.S. GAAP)

Międzynarodowa Federacja Księgowych (ang. IFAC), której celem jest rozwój i wzmocnienie zawodu księgowego w świecie, a także popieranie procesu harmonizacji rachunkowości poprzez m.in. wydawanie międzynarodowych dyrektyw rewizji finansowej,

Międzynarodowy komitet praktyk auditingu (IAPC), który działa w ramach IFAC i dąży do ujednolicenia praktyk rewizji finansowej w drodze wydawanych wytycznych,

Grupa G4 ( ang. Group of four)

Zawodowa organizacja księgowych z USA, GB, Kanady i Australii, a także nowej Zelandii, dążące do wpływu n a proces tworzenia międzynarodowych standardów

Europejskie Stowarzyszenie Rachunkowości EAA, upowszechnia wiedzę o rachunkowości wśród członków z całego świata, przez organizowanie kongresów i wydawanie akademickie pisma,

Międzynarodowe Stowarzyszenie Edukacji i Badań rachunkowości IAAER, upowszechnia wiedzę o rachunkowości, zwłaszcza sprawozdawczości finansowej, wśród członków społeczności akademickiej,

Komitet regulacyjne rachunkowości ARC, działający przy UE, którego celem jest harmonizacja przepisów i standardów rachunkowości w krajach członkowskich,

Europejska Grupa Rewizji Sprawozdań Finansowych EFRAG, niezależna instytucja prywatna udzielająca opinii w procesie zatwierdzania MSSF

Międzynarodowa grupa robocza ekspertów ds. MSR i MSSF (ISAR)m kontrolowana przez konferencję ds. Handlu i rozwoju ONZ ( UNCTAD), której celem jest wspieranie tworzenia krajowych i regionalnych standardów rachunkowości, zwłaszcza w krajach rozwijających się. Publikuje raporty z corocznych sesji „ problemy międzynarodowej rachunkowości i sprawozdawczości finansowej”, wytyczne dla małych i średnich przedsiębiorstw, biuletyny „ISAR Update”

Grupa Robocza Ekspertów Rachunkowości, działająca w ramach OECD. Przedstawia raporty m.in. w sprawie zasad rachunkowości w różnych krajach i porównywalności sprawozdań finansowych,

Komisja ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC), którą powołano dla pomocy RMSR (przez IASC),

Komisję Europejską…., organ wykonawczy UE, która wydaje dyrektywy na podstawie których państwa członkowskie UE wprowadzają własne regulacje m.in. z rachunkowości,

Roboczy zespół pojawiających się zagadnień (EITF), który powstał z rekomendacji FASB, ma za zadanie asystować FASB w ulepszaniu sprawozdań finansowych, dyskusjach i wydawanych decyzjach w ramach istniejącej autorytatywnej literatury,

Amerykański Instytut Certyfikujący Publiczną Rachunkowość ( AICPA), który certyfikuje rachunkowość sektora publicznego w USA i rozwija standardy auditingu

Rada Standardów Auditingu (ASB) która wydaje w USA standardy auditingu (SAS),

Wydaje atestacje auditingu, sprawozdania z kontroli jakości i porady o certyfikowaniu rachunkowości sektora publicznego dla niepublicznych audytorów.

Komitet Standardów Rachunkowości Finansowej (FASC) udziela komentarzy na zagadnienia związane z raportowaniem finansowym

Komisja ds. interpretacji MSF (IFRIC). Którą powołano dla pomocy TMSR w kreowaniu i doskonaleniu MSSF, zwłaszcza w obszarach w których mogłyby powstać sprzeczne interpretacje. Uaktualnienia IFRIC są opublikowane jako elementy IASB

Do ulepszania i wzmacniania dobrych praktyk rachunkowości przyczynia się też Komisja Papierów Wartościowych i Giełd ( SEC), która jako niezależna agencja USA stawia wymagania m.in. co do sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstw, których papiery wartościowe są wprowadzane do publicznego obrotu papierami wartościowymi na giełdzie nowojorskiej.

Rozróżnić można następujące płaszczyzny polityki rachunkowości:

Celem międzynarodowej polityki rachunkowości jest opracowanie i promowanie ponadnarodowych standardów rachunkowości, aby stopniowo minimalizować różnice pomiędzy systemami rachunkowości poszczególnych krajów i zwiększać porównywalność informacji ze sprawozdania finansowego.

W ramach międzynarodowej polityki rachunkowości rozróżnić można regionalną i globalną międzynarodową politykę rachunkowości. Pierwsza z nich to np. polityka UE . Dyrektywy UE wyznaczają kierunki krajowych norm jakości państw członkowskich.

Krajowa polityka rachunkowości obejmuje takie działania jak:

Międzynarodowa i krajowa polityka rachunkowości w postaci szczegółowych przepisów standardów postępowania, wytycznych i procedur, kształtuj a ramy prawne i zwyczajowe, w których przedsiębiorstwa realizują własną politykę przedsiębiorstwa

W Polsce bezwzględnie obowiązujące są przepisy UoR a także przepisy wykonawcze w postaci rozporządzeń MF czy uchwał KNF. W razie braku uregulowań w UoR przedsiębiorstwo powinno kierować się KSR, a w następnej kolejności IFRS. Jednakże wszystkie spółki notowane na giełdach państw członkowskich UE, a więc także na GPW w Warszawie, musza od 2005 r. sporządzać skonsolidowane Spr. Fin. Zgodnie i IFRS. Polska ustawa o Rachunkowości wymóg ten nałożyła również na wszystkie banki. Ponadto tworzone SA Krajowe Standardy Rachunkowości



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
polityka bilansowa - test, FINANSE I RACHUNKOWOŚĆ, Polityka bilansowa
Wykłady z technik komunikacyjnych, Finanse i rachunkowość, I semestr, Techniki komunikacji
Wykład 4, Nauka, Ekonomia Finanse i Rachunkowość, Statystyka
rynki walutowe 2010 wyklady - Blandyna Puszer, FINANSE I RACHUNKOWOŚĆ, Rynki walutowe - Puszer
WYKLAD PROCEDURY, GWSH - Finanse i Rachunkowość, semestr VI
Wykłady z zarządzania M. Ingram, Finanse i Rachunkowość semestr I, Podstawy Zarządzania
POLITYKA HANDLOWA I JEJ NARZĘDZIA, Studia - Finanse i Rachunkowość, Licencjat, Międzynarodowe Stosun
Polityka wzrostu i stabilnoci (S M), Finanse i rachunkowość UMK notatki wykłady pytania egzaminy, II
Bilansowa definicja przychodów oraz ich prezentacja w sprawozdaniu finansowym, WSFiZ - Finanse i rac
Księgowanie na kontach bilansowych 4 typy operacji gospodarczych (1), WSByd Finanse i rachunkowość L
rachunkowosc - egzaminy, testy, wyklady itp, Bilans, AKTYWA
konta bilansowe, Finanse i rachunkowość (UMCS), ROK I, Rachunkowość, Zbiory zadań, ćwiczenia
w. 3 - bilans wzór 2012, wszop ZZIP, II semestr, finanse i rachunkowość
KURS WALUTOWY I POLITYKA KURSOWA, Studia - Finanse i Rachunkowość, Licencjat, Międzynarodowe Stosunk
POLITYKA HANDLOWA I JEJ NARZĘDZIA, Studia - Finanse i Rachunkowość, Licencjat, Międzynarodowe Stosun
Mikroekonomia wykłady I zjazd, Finanse i Rachunkowość 2011-16, notatki, mikroekonomia

więcej podobnych podstron