Rozwój rolnictwa w Polsce zależy od:
Czynników przyrodniczych (warunków naturalnych):
gleba,
klimat
stosunki wodne
ukształtowanie powierzchni
Czynników pozaprzyrodniczych:
nakładów kapitałowych - wyposażenia w środki produkcji trwałe (maszyny, narzędzia rolnicze) jak i obrotowe (nawozy mineralne)
wkładu pracy
struktury użytkowania ziemi
Naturalne warunki środowiska w Polsce średnio sprzyjają rozwojowi rolnictwa, umożliwiają uprawę roślin typową dla strefy umiarkowanej. Negatywne cechy środowiska naturalnego:
złe warunki klimatyczne (małe średnie opady roczne, niekorzystny ich rozkład w czasie trwania okresu wegetacyjnego)
niekorzystną strukturę bonitacyjną gleb (większość gleb to gleby średnie i słabe)
Pozytywne cechy środowiska naturalnego:
korzystne warunki ukształtowania powierzchni (przewaga obszarów nizinnych i lekko falistych)
niska erozją gleb
Najlepsze warunki naturalne rolnictwa mają następujące regiony (patrz mapka):
Żuławy Wiślane i Warmia
zachodnia część Pojezierza Pomorskiego
Kujawy
Nizina Śląska i Przedgórze Sudeckie
Wyżyna Lubelska
rejon między Rzeszowem i Przemyślem
rejon między Krakowem a Nidą
Formy użytkowania gruntów:
użytki rolne - czyli obszary wykorzystywane rolniczo
lasy i zadrzewienia
pozostałe czyli użytki wodne, tereny osiedlowe i komunikacyjne oraz nieużytki.
Największy udział użytków rolnych mają województwa środkowo-zachodniej, środkowej i środkowo-wschodniej Polski:
Województwo Łódzkie (ze względu na chłonny rynek zbytu - aglomeracja łódzka)
Województwo Lubelskie (ze względu na bardzo dobre warunki naturalne)
Województwo Mazowieckie (ze względu na chłonny rynek zbytu - aglomeracja warszawska)
Województwo Wielkopolskie (ze względu na nowoczesny rozwój rolnictwa towarowego)
Użytki rolne obejmują:
grunty orne - 77%
łąki - 13%
pastwiska - 8%
sady - 2%
UPRAWA ROŚLIN W POLSCE
Rośliny zbożowe:
Pszenica :
należy do głównych zbóż chlebowych
wymagania: gleby bogate w składniki odżywcze (głównie czarnoziemy, mady, ziemie utworzone na lessach, czarne ziemie)
zajmuje 19% powierzchni zasiewów
obszary intensywnych upraw: Nizina Śląska i Przedgórze Sudeckie, Wyżyna Lubelska, Kujawy, Źuławy Wiślane, Podkarpacie
Żyto: należy obok pszenicy do głównych zbóż chlebowych
wymagania: klimatyczne i glebowe są niewielkie, bowiem jest to roślina odporna na mrozy , ma bardzo dobrze wykształcony system korzeniowy dlatego można je uprawiać przede wszystkim na glebach lekkich
zajmuje 19% powierzchni zasiewów
obszary intensywnych upraw: Nizina Mazowiecka, Podlasie, wschodnia Wielkopolska
Jęczmień: uprawiany głównie jako zboże paszowe
wykorzystywany w przemyśle browarnianym
wymagania: urodzajne gleby i łagodny klimat
zajmuje 8,1% powierzchni zasiewów
obszary intensywnych upraw: Nizina Śląska i Przedgórze Sudeckie, Kujawy, Żuławy Wiślane oraz na Pojezierzu Pomorskim i Mazurskim (odmiany o mniejszych wymaganiach)
Owies: uprawiany głównie jako zboże paszowe dla koni
wymagania: małe wymagania glebowe, potrzebuje dużo wilgoci
zajmuje 4,6% powierzchni upraw
obszary intensywnych upraw: Podkarpacie, w Karpatach, na Pojezierzu Pomorskim, Nizinie Mazowieckiej i na Podlasiu
Pszenżyto:
zajmuje 4,8% powierzchni upraw
wymagania: mniejsze niż pszenica (za to daje większe plony niż żyto)
obszary intensywnych upraw: Wielkopolska, Pojezierze Pomorskie, Nizina Mazowiecka
Rośliny okopowe Ziemniaki:
wszechstronne zastosowanie: jako pożywienie dla ludzi i zwierząt oraz jako surowiec wykorzystywany do produkcji alkoholu, mąki kartoflanej, drożdży i syropu ziemniaczanego
zajmują 11,8% powierzchni zasiewów
wymagania: małe wymagania klimatyczne; gleby - lekkie, piaszczyste, bielicowe
obszary intensywnych upraw: Nizina Mazowiecka, Nizina Podlaska, wschodnia część Pojezierza Wielkopolskiego, obszar Wyżyn Polskich
Rośliny przemysłowe Rośliny cukrowe - buraki cukrowe:
zajmują 3% ogólnej powierzchni zasiewów
wymagania: urodzajne gleby oraz dużo ciepła i wilgoci; ponadto wymagają intensywnego nawożenia, częstego okopywania i odchwaszczania
długi transport i składowanie powodują spadek zawartości cukru dlatego rejony upraw zlokalizowane są blisko cukrowni
produkty uboczne (liście, wysłodki, melasy) wykorzystuje się do produkcji: pasz, spirytusu, acetonu i drożdży
obszary intensywnych upraw: Nizina Śląska i Przedgórze Sudeckie, Pojezierze Wielkopolskie, Wyżyna Lubelska, Żuławy Wiślane, Kujawy
Rośliny oleiste - rzepak i rzepik:
z nasion wytłacza się olej jadalny (przemysł spożywczy) i techniczny (przemysł chemiczny)
sucha masa nasion (tzw. makuchy) są wykorzystywane jako dodatek do pasz
zajmują 4,7% ogólnej powierzchni zasiewów
wymagania: rzepak - żyzne gleby i stabilne warunki klimatyczne, rzepik jest bardziej odporny na niesprzyjające warunki klimatyczne
obszary intensywnych upraw: Nizina Śląska i Przedgórze Sudeckie, Nizina Szczecińska, Żuławy Wiślane, Kujawy, Pojezierze Pomorskie
Tytoń;
wymagania: dobre warunki klimatyczno-glebowe
obszary intensywnych upraw: rejon Lubelski, Rzeszowski, Krakowski, Kielecki, Śląski oraz dolina dolnej Wisły
Chmiel:
wymagania: dobre warunki glebowe, wodne i termiczne, oraz duże nakłady kapitałowe ze względu na zapotrzebowania techniczne
obszary intensywnych upraw: Wyżyna Lubelska i Kielecka
Rośliny pastewne:
stanowią cenną paszę dla zwierząt hodowlanych
poprawiają strukturę i jakość gleb
zajmują trzecie miejsce pod względem ogólnej powierzchni zasiewów (po zbożach i ziemniakach)
głównie są to uprawy roślin motylkowych wieloletnich (koniczyna) i jednorocznych (łubin) oraz roślin okopowych (buraki pastewne, brukiew, marchew pastewna) i zbożowych (kukurydza pastewna)
wymagania: średnie wymagania termiczne i glebowe, duże - wodne obszary intensywnych upraw: Pojezierze Mazurskie, Nizina Mazowiecka oraz Podkarpacie i Karpaty
Owoce i warzywa:
zajmują 4% ogólnej powierzchni zasiewów, w tym warzywa 2,2% (dominują kapusta, marchew i cebula), wśród owoców dominują - porzeczki, truskawki, maliny i jabłka
wymagania: rośliny ciepłolubne
obszary intensywnych upraw: południowa i centralna Polska oraz wokół dużych miast (ze względu na rynek zbytu)
CHÓW ZWIERZĄT GOSPODARSKICH W POLSCE: Chów zwierząt gospodarskich dostarcza:
produktów żywnościowych (mięso, tłuszcze, mleko, jaja)
surowców do przemysłu spożywczego
surowców dla innych gałęzi przemysłu (wełna, pierze, skóry)
Bydło:
dwa kierunki w hodowli: mleczarski i mięsny
pogłowie bydła - 39 sztuk na 100 ha użytków rolnych
rejony intensywnego chowu: Wielkopolska, Małopolska, Podkarpackie, Żuławy Wiślane oraz Pojezierze Mazurskie
duża intensywność hodowli w pasie gór i w Polsce północno-wschodniej wiążę się z dużymi obszarami pastwisk w tych rejonach, zaś w Wielkopolsce bazuje na intensywnych uprawach roślin pastewnych
Trzoda chlewna:
pozyskuje się: mięso, tłuszcz i skóry
pogłowie trzody chlewnej - 97 sztuk na 100 ha użytków rolnych
ma mniejsze wymagania żywieniowe niż bydło, przeważnie są to pasze pochodzenia roślinnego i różnego rodzaju odpady z zakładów przemysłowych
chów uniezależniony od warunków klimatycznych (chlewnie)
ma krótki okres chowu: około 2 lat
charakteryzuje się dużą rozrodczością
duża intensywność chowu i hodowli: w Wielkopolsce, na Kujawach, Podlasiu oraz w rejonie opolskim
Owce
pozyskuje się: wełnę, mięso, mleko, skóry kożuchowe
są zwierzętami mało wymagającymi stąd wypasa się je w górach na gorszych pastwiskach
pogłowie owiec - 3,8 sztuk na 100 ha użytków rolnych
duża intensywność chowu i hodowli: Pojezierze Wielkopolskie i Pomorskie, Nizina Podlaska, Sudety, Karpaty, rejon między Łodzią a Kielcami
Konie:
wykorzystywane są: jako siła pociągowa, na mięso, w sporcie
pogłowie koni - 3,3 sztuki na 100 ha użytków rolnych (jedynie w południowo-wschodniej Polsce - 10 sztuk na 100 ha użytków rolnych)
pogłowie koni spada gdyż obserwuje się systematyczną mechanizację rolnictwa
duża intensywność hodowli: Karpaty i Kotliny Podkarpackie, Niziny Mazowiecka i Podlaska.
Drób:
zalicza się tu: kury, indyki, kaczki, gęsi, perlice i gołębie
pozyskuje się : jaja, mięso, pierze
najwięcej jest kur (46 mln sztuk)
w chowie kur dominują nioski i drób rzeźny (głównie kurczęta mięsne brojlery)
duża intensywność chowu i hodowli w południowej Polsce, w Wielkopolsce i na Pojezierzu Pomorskim
Rybołówstwo:
Rybołówstwo jest dziedziną gospodarki narodowej zajmującą się hodowlą i połowem ryb oraz licznych bezkręgowców i roślin wodnych. |
Podział rybołówstwa:
rybołówstwo słodkowodne (śródlądowe)
rybołówstwo morskie (rybołówstwo)
Rybołówstwo śródlądowe bazuje głównie na:
hodowli ryb (karpi) w stawach. Najwięcej stawów rybnych znajduje się w Wielkopolsce, na Śląsku, na Lubelszczyźnie i w zachodniej Małopolsce.
połowach ryb w zbiornikach wodnych (rzeki, jeziora) - mniejsze znaczenie z powodu bardzo dużego zanieczyszczenia wód powierzchniowcych
Obszary penetracji polskiego rybołówstwa:
Morze Bałtyckie
Morze Ochockie
wody południowego Atlantyku (okolice Falklandów)
wody u brzegów Antarktydy
Po wprowadzeniu stref ekonomicznych (200 milowych) obszary penetracji polskiego rybołówstwa zostały znacznie ograniczone. W połowach morskich dominują:
ryby dorszowate (w tym mintaj)
śledź
szprot
łosoś
Polska flota rybacka:
rybołówstwo dalekomorskie - trawlery łowcze i łowczo-przetwórcze
połowy bałtyckie - kutry
Funkcje lasów:
I Znaczenie gospodarcze:
- rośnie rola drewna jako surowca w przemyśle celulozowo-papierniczym (Ostrołęka, Kostrzyn)
- meblarstwo (Swarzędz)
- budownictwo
- zmniejszenie ilości stref powodziowych w rolnictwie; naturalna bariera ochronna
- dostarczane są „owoce lasu”
- zużycie jako podkłady kolejowe i podpory w kopalniach (zmniejszyło się)
- pozyskiwanie drewna jako źródła energii (na ograniczoną skalę i niemal wyłącznie na wsi)
- gospodarka łowiecka (ostatnio rozwój za sprawą kapitałów zagranicznych)
II Przyrodnicza funkcja lasów:
- zwarta, wielowarstwowa roślinność ogranicza erozję gleb, chroniąc je przed nadmiernym nagrzewaniem i parowaniem; utrzymywanie spoistości gleb i zapobieganie przenoszeniu się piasku i powstawaniu wydm.
- regulacja stosunków wodnych, tzw. funkcja wodochronna; zwiększenie wilgotności powietrza
- regulacja ruchów mas powietrza
- poprawa składu chemicznego troposfery
- obszar intensywnej fotosyntezy
- miejsce życia dla różnych gatunków zwierząt i roślin
III Znaczenie socjalne
- obszar dogodny do pełnienia funkcji rekreacyjnej (rozbudowa i powstawanie wielu nowych ośrodków wypoczynkowych i sanatoriów)
- korzystne oddziaływanie na zdrowie człowieka
- walory turystyczne; uatrakcyjnienie krajobrazu
- inspiracje twórcze dla artystów
- znaczenie naukowe (rezerwaty i parki)
4) Rodzaje drzew w Polsce:
64, 3 % sosna
12, 7 % świerk
4, 5 % jodła
6, 0 % buk
5, 6 % dąb, klon, wiąz
3, 1 % brzoza
3, 0 % olcha
0, 4 % grab
0,4 % osika, topola, wierzba
-Lasy zajmują 27% powierzchni kraju, przy czym lesistość jest zróżnicowana przestrzennie
-Ogólna powierzchnia: 8813 tys. Ha lasów; 83% to lasy publiczne (własność Skarbu Państwa i gmin), 2% powierzchni leśnej stanowią parki.
-Skład gatunkowy charakteryzuje przewaga drzew iglastych. Ogromna przewaga sosny w krajowym drzewostanie to efekt dużej odporności i małych wymagań glebowo-klimatycznych i prowadzonych w XIX wieku na dużą skalę zalesień tym drzewem. Rozwój szkodników zmusza do stosowania środków chemicznych szkodliwych dla zwierzyny leśnej.
-O wartości gospodarczej lasów obok rodzaju drzewostanu decyduje wiek drzew. Polskie lasy są stosunkowo młode i nie posiadają drzew w pełni odpowiednich do wyrębu, tzn. powyżej 80 lat (takich jest niewiele ponad 17%).
-Monokulturowy charakter lasów ułatwia pozyskiwanie drewna, ale wpływa negatywnie na ich zdrowotność.
2) Czynniki rozmieszczenia lasów w Polsce:
- zapotrzebowanie na użytki rolne i tereny pod zabudowę (Polska Centralna i Górny Śląsk)
- rozwój przemysłu (Śląsk)
- historyczne (rabunkowa gospodarka lub utrzymywanie dużych kompleksów leśnych jako tereny łowiecka na obszarach dawnych zaborów)
- zróżnicowanie warunków klimatycznych, wodnych i rzeźby terenu