Florencja leży u stóp zboczy toskańsko-emiliańskiego pasma Apeninów, na rozległej równinie przeciętej rzeką Arno i otoczonej wzgórzami. Początki osadnictwa w tym rejonie datowane są już na VIII w. p.n.e. Znacznie później, bo dopiero w 59 roku, Rzymianie założyli tu miasto rzymskie, które nazwali Fiorentina. Z czasem Rzymian zastąpili Longobardzi i Karolingowie. Około 845 roku Lothar, wnuk Karola Wielkiego, połączył hrabstwo Florencji z hrabstwem Fiesoli. W ten sposób położono podwaliny pod przyszłe miasto. Około r. 1000 rozpoczyna się rozkwit Florencji — miasta lilii. Rozkwit ten, mimo licznych sporów, wojen i walk wewnętrznych, trwał wiele stuleci. Miasto zostało otoczone nowymi murami; zostały wzniesione nowe budowle sakralne i świeckie; jednocześnie rozwijały się coraz pełniej sztuki piękne, literatura oraz doskonale prosperował handel. Od 1434 miastem począł rządzić ród Medyceuszów, który doprowadził miasto do okresu największej potęgi gospodarczej i kulturalnej, wznosząc Florencję do rangi miasta dominującego w epoce humanizmu i renesansu. W tym czasie w mieście tworzyli najwybitniejsi artyści, Botticelli, Leonardo da Vinci i Michał Anioł. Dzięki temu Florencja stała się jednym z tych miast, które do dziś przepojone są historią, sztuką oraz zabytkami architektury do których zmierzają rzesze turystów.
Wyprawę w głąb historii Florencji rozpoczęliśmy od Piazza di Santa Croce czyli placu przed kościołem Santa Croce (Św. Krzyża). Plac di Santa Croce otaczają piękne fasady kamienic, jest on stosunkowo rozległy gdyż został zaprojektowany tak, aby pomieścić rzesze wiernych modlących się przed kościołem oraz zmierzających do niego. Santa Croce to niepowtarzalny zabytek, nie tylko ze względu na czystość gotyckiego stylu, ale również z uwagi na znakomite dzieła sztuki, jakie się w nim znajdują. Ta franciszkańska świątynia budowana była od końca XIII do połowy XV wieku, kiedy to nastąpiła jej konsekracja. Nie oznaczało to jednak końca prac nad udoskonalaniem kościoła, w XIX w powstała jeszcze neogotycka fasada o trzech iglicach oraz zaprojektowana w tym samym stylu dzwonnica. Po lewej stronie kościoła, pod arkadowym portykiem znajduje się nagrobek Franciszka Pazzi. Olbrzymie wnętrze budowli jest trzynawowe z filarami ośmiobocznymi, które podtrzymują wydłużone zaostrzone arkady o podwójnym obramowaniu. Całą posadzkę przykrywają kamienne płyty nagrobne. Wzdłuż ściany prawej nawy znajdują się najsłynniejsze pomniki nagrobne — są wśród nich nagrobki: Michała Anioła, Dantego Alighieri, Machiavellego oraz Galileusza. Okna zdobią witraże z końca XIV wieku.
Po wyjściu z kościoła, możemy przechadzać się ulicami Florencji już z daleka możemy podziwiać piękne wieże Palazzo del Bargello oraz Badia Fiorentina.
W centralnej części miasta znajduje się Piazza della Signoria czyli plac, przy którym swoją siedzibę mają władze miasta. Plac ten należy do najpiękniejszych we Włoszech; otwiera się perspektywicznie, obejmując rozległą kwadratową powierzchnię, otoczony szeregiem pałaców wraz z eksponowanymi tutaj rzeźbami tworzy piękny renesansowy urbanistyczny kompleks. Nad placem dominuje Palazzo Vecchio, który usytuowany jest wzdłuż jego północnego boku. Na prawo od fasady Palazzo Vecchio widzimy piękną Loggię dei Lanzi, późnogotycką budowlę Bernaciego di Cione i Simone Talentiego, którą ożywia procesja imponujących rzeźb, które zgodnie z ideą renesansu oddaja piękne proporcje ludzkiego ciała, wśród których widzimy słynnego Perseusza Celliniego oraz Herkulesa i Centaura Giambologni. Z lewej strony pałacu stoi tzw. fontanna di Piazza lub fontanna Neptuna dzieło Bartolornea Ammannatiego.
Palazzo Vecchio był i jest siedzibą władz miejskich. Przed pałacem można podziwiać szereg ciekawych rzeźb, wśród których jest kopia Dawida Michała Anioła oraz masywna grupa rzeźbiarska Herkules i Kakus według Bandinellego. Kamienne, rustykalne elewację ożywiają rzędy dwudzielnych okien zwieńczonych łukami. Pod łukami arkad podtrzymujących dwie kondygnacje obronnych ganków znajdują się freski z dziewięcioma herbami miasta. W fasadzie, nad portalem, znajduje się medalion z monogramem Chrystusa flankowanym przez dwa lwy — całość (na niebieskim polu). Wieżę ratusza, podobnie jak główną bryłę gmachu, wieńczy dwukondygnacyjny ganek obronny z blankami w kształcie jaskółczych ogonów. Stojący na Piazza delia Signoria posąg konny przedstawia Kosmę I z Medyceuszów. Harmonia tej rzeźby jest uzyskana dzięki doskonałej wierności portretu władcy Florencji i umiejętnemu ukazaniu siły konia. W pobliżu Piazza della Signoria znajduje się najwspanialsza włoska galeria - galeria Uffizi. Zgodnie z pierwotnym zamierzeniem miały się w niej mieścić urzędy administracyjne i sądownicze, stąd nazwa — uffizio czyli urząd. Budowla składa się z dwóch brył z loggią na parterze, zamkniętych na końcu trzecią bryłą z pięknymi charakterystycznymi dla renesansu arkadami wychodzącymi na brzeg Arno.
Będąc we Florencji trzeba również zobaczyć najsłynniejszy most tego miasta - Ponte Vecchio. Szczególną jego cechą jest oryginalne usytuowanie na nim, po obu stronach, małych kamieniczek. Prawie pośrodku centralnego przęsła ciąg zabudowań urywa się, tworząc wspaniały punkt widokowy na rzekę i pozostałe mosty. Przechodząc przez most trafiamy tak jak kilka wieków temu na wiele straganów. Przechodząc dalej można trafić na Porcellino - mosiężnego dzika umieszczonego na Loggia del Mercato Nuovo, którego głaskanie przynosi szczęście (albo spełnia życzenia? a może jedno i drugie...?) - maskotkę całej Florencji.