Furosemid
furosemide
antihypertensivum, diureticum, salureticum
C03CA
Działanie: Lek o szybkim działaniu moczopędnym, silniejszym od leków tiazydowych. Hamuje transport jonów chlorkowych we wstępującym odcinku pętli Henlego, co powoduje zwiększenie wydalania sodu, potasu, wapnia, magnezu, fosforanów i chlorków wraz z wodą i silną diurezę. Początek działania pojawia się 0,5-1 h po podaniu p.o. (5-15 min po podaniu i.v.), maksimum po 2 h (po 30-60 min po podaniu i.v.) i utrzymuje się ok. 6-8 h (podany i.v. 3 h). W 70% wydalany z moczem. W przypadku niewydolności nerek następuje zwiększenie wydalania z kałem.
Wskazania: Obrzęki w niewydolności krążenia, obrzęk płuc, obrzęk mózgu, ostra lub przewlekła niewydolność nerek (działa nawet, gdy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 5-10 ml/min), zespół nerczycowy, marskość wątroby, przełom nadciśnieniowy (z innymi lekami), zatrucia (wymuszanie diurezy). Należy stosować w przypadku braku lub słabego efektu działania innych leków moczopędnych oraz w leczeniu skojarzonym nadciśnienia tętniczego.
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na lek lub pochodne sulfonamidów, hipokaliemia (biegunka, niedobory pokarmowe), zatrucie glikozydami naparstnicy, przedśpiączkowy etap niewydolności wątroby, ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, bezmocz, niedrożność dróg moczowych. Ostrożnie stosować w ciężkiej niewydolności serca, w rozroście gruczołu krokowego i u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu.
Interakcje: Wzmaga działanie leków hipotensyjnych, toksyczne działanie glikozydów naparstnicy, związków litu, aminoglikozydów i cefalosporyn. Zmniejsza działanie leków przeciwcukrzycowych, sympatykomimetyków, nasila natomiast działanie pochodnych kumaryny, niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie i teofiliny. Działanie moczopędne furosemidu może być ograniczone przez równoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i sukralfatu oraz u chorych z nasilonym białkomoczem. Diuretyki tiazydowe, spironolakton i acetazolamid wzmagają jego aktywność. Leki przeczyszczające, saluretyki i glikokortykosteroidy nasilają działanie hipokaliemiczne.
Działanie niepożądane: Długotrwałe stosowanie powoduje hipokaliemię i hiperurykemię, hipomagnezemię, zasadowicę metaboliczną, zwiększenie ryzyka tworzenia zakrzepów. W przypadku wystąpienia hiperglikemii i glikozurii należy przerwać leczenie. W dużych dawkach wykazuje nefro- i ototoksyczność. Ponadto może powodować uczucie zmęczenia, utratę łaknienia, nudności, wymioty, zaparcia, reakcje alergiczne (niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, agranulocytoza, leukopenia, zapalenie naczyń), ostre zapalenie trzustki, żółtaczkę, anoreksję. Objawy przedawkowania: odwodnienie, niskie ciśnienie tętnicze, zaburzenia elektrolitowe, hipokaliemia, hipochloremia.
Ciąża i laktacja: Kategoria C. Przenika do pokarmu kobiecego. Stosować w razie wyraźnej konieczności.
Dawkowanie: P.o. Zwykle 20-40 mg/d, w razie potrzeby do 1000 mg/d. I.m., i.v. w dawce 20-40 mg codziennie lub co 2 dni. Można co 2 h zwiększać o 20 mg aż do uzyskania diurezy. Lek powinien byc stosowany w kilku (w miarę możliwości co najmniej w dwóch) daw. podz. w ciągu doby. W obrzęku płuc: 40 mg i.v. w dawce powtarzanej w razie potrzeby. Można stosować większe dawki w razie konieczności. Dzieci po 8. rż.: 0,5-1 mg/kg mc./d. Dawka i.v. we wlewie kroplowym nie może przekroczyć 4 mg/min.
Uwagi: Furosemid może negatywnie wpływać na sprawność psychofizyczną.
Preparaty
furosemide
1