METODY PRZEDSTAWIANIA DANYCH
Głównymi sposobami przedstawiania danych są:
- tabela
- wykres
- rycina.
TABELA
Tabela służy do przedstawiania dokładnych danych, jednak należy się nimi posługiwać tylko w uzasadnionych przypadkach, gdyż zajmują dużo miejsca i mogą być mało czytelne. Jeśli np. tabela składa się z tylko jednej kolumny, to zawarte w niej dane należy umieścić w tekście, np. w punktach. Także tabelę składającą się z dwóch kolumn lub kilku wierszy można zwykle zastąpić kilkoma wierszami tekstu. Jeśli natomiast danych jest bardzo dużo i podawanie ich dokładnych wartości nie jest konieczne, lepiej przedstawić je nie w postaci tabeli, lecz w odpowiednio dobranej formie graficznej.
Tytuły poszczególnych kolumn i całej tabeli powinny być treściwe. Dodatkowe ważne informacje można zapisać poniżej tabeli drobnym drukiem pod postacią odnośników. Puste pola w tabeli należy wypełnić zerami lub myślnikami w celu uniknięcia niejasności. Tytuły głównych kolumn i wierszy powinno się zaczynać dużą literą, wewnątrz tabeli pisze się literami małymi.
Dane należy uporządkować w logiczny sposób. Czytanie zawartości tabeli zaczyna się od tytułu pierwszej kolumny, dlatego tam najlepiej umieścić najważniejszy czynnik. Struktura tabeli powinna być jak najprostsza. Przedstawia się zwykle tylko trzy linie: nad tytułami kolumn, między nimi a danymi i na końcu tabeli. Należy minimalizować liczbę prezentowanych danych. Niezbędna jest zgodność zawartości tabeli z tekstem artykułu oraz rycinami i pozostałymi tabelami. We wszystkich częściach pracy należy używać tych samych jednostek, symboli, terminów, zaś tabele przedstawiające podobne typy informacji powinny mieć podobną strukturę. Aby umieścić tabelę wcześniej wykorzystywaną należy uzyskać zgodę.
WYKRES
Wykres- rysunek przedstawiający przebieg jakiegoś zjawiska, zmiany liczbowe czegoś, zależność między określonymi wielkościami.
Zdaniem M. Krzysztofiaka wykres jest wizualną formą rejestracji szczegółowych danych oraz narzędziem prezentacji i analizy uogólnionych informacji statystycznych. Wynika z tego, że wykresy służą realizacji tych samych celów, dwojakich wykorzystywane są tabele, jednakże sposób realizacji tychże celów jest odmienny. W porównaniu z tabelami wykresy przedstawiają właściwości badanej zbiorowości w sposób bardziej zwięzły. Wykresy dostarczają informacji mniej dokładnych niż tabele, ale ich zaletą jest przejrzystość.
Wykres składa się z:
- tytułu
- pola wykresu
- skali
- legendy
- źródła i innych danych.
Do najczęściej stosowanych rodzajów wykresów należą wykresy liniowe i powierzchniowe.
Wykresy liniowe charakteryzują zbiorowości lub zjawisko za pomocą linii. Wykresy powierzchniowe charakteryzują zbiorowość lub zjawisko za pomocą powierzchni różnych figur płaskich.
Każdy wykres należy zaopatrzyć w tytuł i numer. Tytuł wykresu powinien być umieszczony nad nim. Pole wykresu zawiera opis graficzny prezentowanej zbiorowości lub zjawiska. Jest to najważniejsza część wykresu, decydująca o stopniu realizacji celu, któremu służy wykres. Obraz graficzny zawiera, bowiem informacje, które chcemy przekazać odbiorcy.
RYCINA
Stanowią materiał dowodowy, np. fotografie, albo ilustrują materiały, metody lub wyniki badań. Fotografie i rysunki powinny być bardzo dobrej jakości. Wszelkie napisy i symbole należy wpisać komputerowo. Podobnie jak w przypadku tabel, ryciny powinny być zrozumiałe.
LITERATURA:
Młyniec M.; Ufnalska S.; Scientific Communication czyli jak pisać I prezentować prace naukowe; Sorus; Poznań 2004.
Węglińska M. Jak pisać pracę magisterską; 2005.