Przemysław Tarnawski gr 23 A
Mechanizm Puttiego- jest to mechanizm równoważny, polega on na utrzymaniu równowagi jak najmniejszym nakładem sił. U zdrowego człowieka, który stoi rzut środka ciężkości poprowadzony od 2 kręgu lędźwiowego przebiega przez środek szpary pośladkowej miedzy kolanami i pada miedzy kostkami przyśrodkowymi. Mechanizm w tym wypadku wykorzystuje silne torebki stawowe stawu kolanowego (część tylna torebki) i biodrowego( część przednia torebki), dzięki zablokowaniu na w tych stawach, dzięki dobrze pracujących mięśniach taka pozycja jest ergonomiczna dla organizmu.
Mechanizm puttiego również wykorzystywany jest u pacjentów z dystorfia mięśniową lub z niedowładami w kończynach dolnych, pacjent, aby mógł wykorzystać w/w mechanizm musi posiadać czucie w tylnej grupie mięśni łydki to jest mięśniami brzuchatym i płaszczkowatym łydki.
Chory wykorzystuje "mechanizm Puttiego" przez zgięcie stopy w stawie skokowo-goleniowym i przeprost stawu kolanowego. Stwarza to możliwość zablokowania stawu kolanowego i biodrowego w wyproście przy osłabionych mięśniach.
Utrzymanie pionowej postawy możliwe jest wtedy przez kompensacyjne odchylenie kręgosłupa do tyłu, zwiększając lordozę lędźwiową, co za tym idzie kompensacyjnie zmniejszenie kifozy piersiowej i wychylenie głowy wprzód. Może również wykształcić się stopa końska lub końsko szpotawa. Pacjent stawia szerzej stopy zwiększając w ten sposób płaszczyznę podparcia o Ok 30 do 40%
Pacjent wykorzystujący mechanizm ma przesunięty środek ciężkości do 7 cm w płaszczyźnie strzałkowej w kierunku palców u stóp natomiast w płaszczyźnie czołowej punkt nie zmienia położenia dalej znajduje się pomiędzy kostkami przyśrodkowymi.
Zmianie ulegają również rzuty stawów u zdrowego człowieka rzuty stawów kolanowego biodrowego pada mniej więcej w tej samej linii natomiast rzut stawy skokowego znajduje się do 3 cm za nimi.
U chorego rzuty stawów biodrowego i skokowego się pokrywają, natomiast rzut stawu kolanowego znajduje się z przodu w i pada w odległości do 20 cm i znajduje się na kościach bliższych policzków palców u stóp.
Mechanizm mimo swoich wad w postaci kompensacji miedzy innymi miednicy do przodopochylenia, zwiększenia się lordozy lędźwiowej, zmianami napięcia mięśniowego wykorzystywany jest gdyż jest on nie raz jedyną szansą na pionizacje pacjenta i umożliwienia mu samodzielnego poruszania się w pozycji stojącej.