55. Teoria racjonalnego zachowania się konsumenta na rynku usług medycznych.

Analizując teorię racjonalnego zachowania się konsumenta należałoby określić kim jest konsument. W ekonomi konsument to suwerenny podmiot gospodarczy, który jest zdolny do podejmowania decyzji dotyczących konsumpcji. Poszczególne decyzje podejmuje na podstawie własnych preferencji i obiektywnych warunków rynkowych. Domeną konsumenta (także gospodarstwa domowego) jest organizowanie konsumpcji i jej realizacja. Poziom konsumpcji osiągany przez konsumenta jest determinowany przede wszystkim wysokością jego dochodów i cen nabywanych dóbr. Oprócz tego na poziom konsumpcji wpływają rozmiary posiadanego przez konsumenta majątku rzeczowego i finansowego, możliwości wykorzystania jego zasobu pracy, a także czynniki kulturowe.

Potrzeby konsumenta są właściwie nieograniczone, ale ograniczone są dysponowane przez niego środki do ich zaspakajania. Każdy z nas dysponuje jakimiś finansami, wiemy jaką pulę środków przeznaczymy na zakup żywności, opłacenia wszystkich rachunków, odzież, usługi zdrowotne a jaką pulę na wypoczynek, nowy samochód itp. Konsument dokonując zakupu określonego produktu lub usługi posiada swoje preferencje, co jest dla niego ważniejsze.

Współczesna teoria zachowania się konsumenta oparta jest na trzech podstawowych twierdzeniach:

1. Konsument wybierając między alternatywami konsumpcji czyni to w sposób świadomy zgodnie z własnym interesem, mówiąc potocznie własnymi korzyściami. Jest to założenie o ekonomicznej racjonalności konsumenta.

2. Posiadając pełną i prawdziwą informacje o produktach, konsument sam potrafi najlepiej ocenić, na czym polegają jego korzyści. Błędy w podejmowanych przez konsumenta decyzjach wynikają z braku odpowiedniej informacji.

3. Konsument decyduje o wyborze struktury własnej konsumpcji zgodnie ze swoimi preferencjami, dochodami oraz cenami dóbr obowiązującymi na rynku.

Teoria racjonalnego zachowania się konsumenta pozwala lepiej wyjaśnić aspekt prawa popytu konsumpcyjnego, który bezpośrednio wiąże się z wpływem cen i dochodów na podejmowane decyzje konsumenta.

Podstawą teorii wyboru racjonalnej struktury zakupów dokonywanych przez konsumenta stała się początkowo teoria użyteczności. Użyteczność jest to suma zadowolenia, jaką daje konsumentowi posiadanie danego dobra.

Kiedy dobro jest użyteczne?

Dobro jest najbardziej użyteczne, gdy intensywniej zaspokaja określona potrzebę, ale w miarę zaspokajania potrzeb tracą one na swej intensywności. W pierwszej kolejności człowiek stara się zaspokoić swoje podstawowe potrzeby takie jak wyżywienie, mieszkanie, kupno odzieży. Kiedy zostaną one zaspokojone, człowiek w miarę możliwości zaczyna zaspokajać potrzeby wyższego rzędu, które związane są z poprawą komfortu życia, rozrywką, kulturą. Teoria użyteczności została sformułowana na podstawie ogólnej psychologicznej prawidłowości: w miarę wzrostu zapasu lub spożycia jakiegoś dobra jego użyteczność całkowita rośnie wolniej niż wzrasta zapas.

Użyteczność krańcowa to stosunek przyrostu użyteczności całkowitej do przyrostu konsumpcji lub zapasu dobra.

Prawo malejącej użyteczności krańcowej informuje, że zadowolenie z pierwszej konsumowanej jednostki dobra jest znacznie większe niż kolejnej jednostki. Przyrost zadowolenia z konsumpcji mierzone jako użyteczność marginalna, zmniejszają się wraz ze wzrostem ilości konsumowanego dobra.

Znajomość zależności między użytecznością całkowitą a użytecznością krańcową pozwala sformułować prawo malejącej użyteczności krańcowej nazywane również pierwszym prawem Gossena.

Wyszukiwarka