Współpraca przedszkola z rodzicami dziecka z perspektywy pedagoga społecznego.
Co jest przedmiotem zainteresowania pedagogiki społecznej.
Przedmiotem jest środowisko wychowawcze człowieka. Interesuje się nie tylko najbliższym środowiskiem, ale także tym co dociera do niego w sposób pośredni np., przez media. Skupia się na tym jak środowisko wpływa na wychowanie, analizuje warunki umożliwiające zaspokajanie potrzeb rozwojowych człowieka w różnych okresach jego życia i różnych sytuacjach, jest jednocześnie teorią i praktyką środowiska. Teoretyzuje to co dzieje się w praktyce i dostarcza teorii którą wykorzystuje się w praktyce .
Współpraca jest jednym z najtrudniejszych sposobów relacji międzyludzkich. Trudność tego obszaru powoduje, że należy rezygnować z celów własnych, będącymi celami podrzędnymi, dla celów nadrzędnych, w tym przypadku jakimi jest rozwój dziecka oraz prawidłowe funkcjonowanie przedszkola i rodziny. Zgodnie z ideą doskonalenia działalności wychowawczej pedagogiki społecznej, wychowanie to pielęgnowanie rozwoju, uczenie poszukiwania i wyboru wartości istniejących oraz wzbogacanie wiedzy. Dlatego też pedagog, w imię dobra dziecka powinien za wszelką cenę zabiegać o dobre relacje z rodzicami, nawet wtedy, gdy nie jest to łatwe i proste, aby wspólnie dążyć do celu wychowawczego.
.
Ważną kwestią jest tworzenie pewnego rodzaju przestrzeni rodzic-pedagog, dzięki której wyjdzie się ze stereotypu gdy rodzic jedynie biernie uczestniczy w zebraniach, podczas których odczytuje się komunikaty, prosi się o składki na potrzeby placówki. Sprawić należy aby rodzic był partnerem, sprzymierzeńcem w procesie kształcenia dziecka. Rodzice, w tym okresie są przewodnikami dziecka, a pedagog-wychowawca jako osoba kompetentna, empatyczna a zarem kreatywna może ich w tym czasie wspierać.
Pedagog rozpoczynając współpracę z rodzicami powinien być świadomy, że istnieją grupy rodziców „przeciwnych”- którym nic się dookoła nie podoba, „obojętnych” - biernie uczęszczających w życiu przedszkola oraz rodzice „zawsze za”, pozytywnie reagujących na propozycje działania pedagoga. Ważne jest aby pedagog nie tracił całej energii na tych „na nie”, a czas poświęcał wszystkim rodzicom tak samo. Stąd też praca pedagoga opiera się na wytrwałości, cierpliwości i wytrzymałości nerwowej, poczucia odpowiedzialności za swoje słowa i poczynania. Wychowanie społeczne wymaga życzliwego stosunku do wszystkich jednostek wtym przypadku rodziców, dzieci oraz innych wychowawców. Pedagog powinien być wyrozumiały, wywoływać zainteresowanie, być obiektywnym i precyzyjnie formułować cele. Jego zadaniem jest pomoc, wspieranie i troska o spójność wysiłków wychowawczych domu i przedszkola a także pomoc dziecku w pokonywaniu trudności w procesie rozwoju. Wychowawca znając dziecko i posiadając odpowiednią wiedzę psychologiczno - pedagogiczną, ukierunkowuje pracę rodziców, ukazując wszelkie nieprawidłowości i nowe metody wychowawcze.
Idąc za słowami Thomasa Gordona, aby zostać nauczycielem należy skończyć studia, aby zostać inżynierem należy skończyć studia, aby być rodzicem nie trzeba nawet szkoły. Od rodziców wymaga się podejmowania właściwych decyzji, tym co dla jednych jest oczywiste dla innych jest nieznane, dlatego rolą pedagoga jest ukazanie wielu zagadnień pedagogiczno - psychologicznej tak aby były jasne i zrozumiła dla rodziców.
Powoduje to, że niezbędne jest planowanie przez pedagogów różnych systemow pedagogizacji rodziców prowadzonych w ciekawej formie - jak spotkania warsztatowe, zajęcia otwarte, zajęcia edukacyjne, uroczystości bądź też festyny. Umożliwia to ukazanie opiekunom właściwego kierunku pracy z dzieckiem, ułatwia porozumienie między rodzicami a wychowawcami, pomaga wypracować wspólny tor działania.