Adach Krzysztof |
WTŻ- zaoczne |
|
Rok II grupa I nr.1 |
Niektóre inne składniki komórki
Wstęp.
Wpólną cechą wszystkich lipidów jest ich nierozpuszczalność w wodzie wynikająca z apolarnej struktóry cząsteczkowej zawartych w nich kwasów tłuszczowych i ich rozpuszczalność w rozpuszczalnikach organicznych, takich jak benzen, chloroform, aceton, eter etylowy, toluen. Lipidy podzielić możemy na: tłuszcze właściwe, woski i tłuszcze złożone.
Tłuszcze właściwe są mieszaninami różnych estrów glicerolu z wyższymi kwasami tłuszczowymi, typu triacylo-, diacylo- i monoacylogliceroli. Tłuszcze zawierające w swym składzie dużą ilość kwasów tłuszczowych nienasyconych są ciekłe w temperaturze pokojowej i nazywa się je olejami, zaś tłuszcze zawierające przewagę kwasów tłuszczowych nasyconych mają konsystencję stałą.
Woski są złożonymi mieszaninami estrów wyższych monohydroksylowych alkoholi o 16 - 31 atomach węgla i wyzszych kwasów tłuszczowych. Poza tym w skład wosków wchodzą wyższe alkohole, wolne kwasy tłuszczowe, węglowodory, ketony i ketoalkohole. Do najważniejszych wosków zwierzęcych należą: wosk pszczeli, wosk wełny owczej zwany lanoliną i olbrot, czyli wosk z czaszki wieloryba.
Tłuszcze złożone są znacznie bardziej różnorodną pod względem chemicznym grupą lipidów. Poza alkoholem i kwasami tłuszczowymi mogą zawierać kwas fosforowy, cholinę, serynę, etanoloaminę, inozytol lub galaktozę i inne cukry.
Lipidy pełnią bardzo ważną rolę w odżywianiu zwierząt stanowiąc wysokokaloryczny pokarm, który po całkowitym utlenieniu dostarcza dwukrotnie więcej energii niż cukry czy białka. Stanowią materiał zapasowy u niektórych zwierząt nawet do 40% masy ciała i jednocześnie tłuszcz ten służy jako warstwa ochronna różnych narządów np. tłuszcz okołonerkowy, oraz pełni funkcję izolatora ułatwiająć izolację cieplną organizmu. Tłuszcze są również niezmiernie ważnymi składnikami błon komórkowych i cytoplazmatycznych oraz obecne są we włóknach nerwowych i tkance mózgowej.
Metody ilościowego oznaczania tłuszczu całkowitego polega na określeniu masy tłuszczu uprzednio wyekstrahowanego, lub na oznaczeniu jednego ze składników występujących w cząsteczce tłuszczu.
Metody oznaczania tłuszczu możemy podzielić na:
metody wagowe - w której oprócz tłuszczów właściwych i złożonych oznacza się również wszystkie substancje rozpuszczalne,
metoda bezekstrakcyjna - polegająca na określeniu poziomu jednego ze składników cząsteczki tłuszczu otrzymanego po hydrolizie mocnym kwasem. Jedną z tych metod jest metoda Zollnera i Kirscha polegająca na poddaniu hydrolizie w stężonym kwasie siarkowym lipidów zawartych w surowicy.
Kwas askorbinowy występuje powszechnie w roślinach, głównie w owocach i warzywach. Zdolność do jej syntezy mają także liczne zwierzęta i drobnoustroje. Właściwości witaminy C wykazuje także forma utleniona kwasu askorbinowego - kwas dehydroaskorbinowy. Kwas askorbinowy ma właściwości silnie redukujące, przemiana kwasu askorbinowego w kwas dehydroaskorbinowy jest odwracalna. Do czynników sprzyjających prwadzących do rozkładu witaminy C należą:
obecność tlenu,
środowisko obojętne lub zasadowe,
obecność enzymów utleniających,
obecność jonów metali takich jak żelazom, miedz i srebro.
Z wielu znanych metod oznaczania zawartości kwasu askorbinowego najczęściej stosowane są metody chemiczne polegające na wykorzystaniu właściwości redukujących tego związku.
Zawarty w znacznie mniejszej ilości kwas dehydroaskorbinowy może być oznaczony metodą E. Pijanowskiego po uprzedniej jego redukcji siarkowodorem do kwasu askorbinowego. Oznaczanie kwasu askorbinowego 2,6 - dichlorofenoloindofenolem można przeprowadzić metodą miareczkowania lub kolorymetryczną.
Metoda miareczkowa - polega na jego utlenieniu za pomocą mianowanego roztworu barwnika 2,6 - dichlorofenoloindofenolu. Jest to metoda oksydymetryczna, gdyż stosuje się mianowany roztwór utleniacza.
Dane.
Mianowanie 2,6 - dichlorofenoloindofenolu.
I próba = 1,55 ml
II próba = 1,58 ml
III próba = 1,6 ml
Średnia wynosi: 1,58 ml
Oznaczanie zawartości kwasu askorbinowego w soku z kapusty.
I próba = 12,5 ml
II próba = 12,7 ml
Średnia wynosi: 12,6 ml
Oznaczanie zawartości kwasu askorbinowego w soku z papryki.
I próba = 23,2 ml
II próba = 23,1 ml
Średnia wynosi: 23,15 ml
Obliczenia.
Wyznaczam zawartość kwasu askorbinowego i dehydroaskorbinowego w soku z kapusty.
12,6 ml · 70,4 µ · 5 · 10 = 44,35 mg%
Wyznaczam zawartość kawasu askorbinowego i dehydroaskorbinowego w soku z papryki.
23,15ml · 70,4 µ · 5 · 10 = 81,49mg%
Wnioski.
Jak wynika z powyższych doświadczeń ilość kwasu askorbinowego i dehydroaskorbinowego w soku z papryki jest blisko dwukrotnie większa niż w soku z kapusty.