Zakładowy plan kont powinien przede wszystkim zawierać (art.10 ust.1 pkt3 UOR):
wykaz kont syntetycznych (księgi głównej)
objaśnienia zasad ewidencji operacji gospodarczych na tych kontach;
sposób i procedury wyceny składników aktywów i pasywów oraz ustalenia wyniku finansowego;
zasady i procedury prowadzenia kont analitycznych, ewidencji analitycznej i ich powiązanie z kontami księgi głównej;
zasady prowadzenia rachunku kosztów;
sposób prezentacji rachunku zysków i strat;
określenie operacji, które możecie dokumentować dowodami zastępczymi;
Szczegółowość planu kont
Przy tworzeniu wykazu kont syntetycznych i analitycznych należy znać potrzeby informacyjne użytkowników tego wykazu. Aby uzyskać odpowiednie dane przypisuje się poszczególnym kontom analitycznym określone części wielkości zagregowanych na kontach syntetycznych. Np. do jednego konta syntetycznego można otworzy ć kilka zbiorów kont analitycznych zgodnie z przyjętymi kryteriami - do konta „Środki trwałe” analityka może obejmować poszczególne grupy rodzajowe tj.:
grunty (w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu);
budynki, lokale i obiekty inżynierii lądowej i wodnej;
urządzenia techniczne i maszyny;
środki transportu;
inne środki trwałe;
Konta księgi głównej i ksiąg pomocniczych służą do ujęcia zapisów w porządku syntetycznym. Zapisów na określonym koncie dokonuje się w kolejności chronologicznej zgodnie z zasadą podwójnego zapisu.
Przy tworzeniu kont analitycznych należy podać kryteria wg których dane liczbowe konta syntetycznego mają być dzielone przy ujmowaniu ich na kontach analitycznych, a także wskazać do ewidencji do jakich danych ilościowo-wartościowych, ilościowych mają służyć te konta. Rozbudowa kont analitycznych jest wymagana wówczas, gdy konta syntetyczne nie dostarczają potrzebnych informacji. Wynika to z:
zakresu i układu sprawozdań zewnętrznych;
sprawozdań (raportów) wewnętrznych określonych przez kierownictwo różnych szczebli zarządzania;
wielkość i struktura jednostki;
Stopień rozbudowy kont analitycznych zależy m.in. również od:
wymogów prawa podatkowego;
rozliczeń z poszczególnymi kontrahentami;
rozliczeń z pracownikami;
potrzeb monitorowania i kontroli poszczególnych zagadnień;
w zakładowym planie kont zawiera się również wykaz kont pozabilansowych. Ujmuje się w nich obce środki trwałe, zobowiązania i należności warunkowe, zapasy obce, itp. Ewidencja pozabilansowa ma charakter uproszczony, a jej konta funkcjonują wg zasady pojedynczego zapisu.
Wycena aktywów i pasywów .
Wprowadzenie
W literaturze ekonomicznej znajduje się wiele koncepcji i metod wyceny. Najczęściej spotyka się cenę lub koszt w ujęciu:
historycznym - gdy aktywa i pasywa ujmuje się wg cen aktualnych w czasie nabycia lub wytworzenia. W rachunkowości jako „przeliczniki” występują ceny z dnia dokonania danej operacji, bądź koszty wytworzenia skalkulowane na dzień zakończenia produkcji wyrobu. Ponieważ ceny płac ulegają zmianom w warunkach wysokiej inflacji dosyć gwałtownym i zasadniczym to w związku z przyjętymi zasadami wyceny operacji gospodarczych z dnia ich zaistnienia, nabyte lub wytworzone w różnych okresach takie same składniki majątkowe mają różne ceny nabycia bądź koszty wytworzenia. Jest to przyczyną określania tych cen i kosztów mianem „historyczne”.
odtworzenia - jeżeli aktywa wykazuje się w kwocie środków pieniężnych, którą należałoby wydatkować na zakup w danym okresie takich samych lub podobnych składników majątku. Wg zasady kosztu odtworzenia aktywa wycenia się w wartości równej kwocie, jaką należałoby zapłacić w razie nabywania samego lub równoważnego składnika aktywa w chwili obecnej. Zobowiązania wycenia się nie zdyskontowanej kwocie środków i ich ekwiwalentów, która byłaby w chwili obecnej wymagana dla uregulowania obowiązku. Brano również pod uwagę możliwość stosowania w rachunkowości cen odtworzenia przewidywanych dla określonych składników majątku w momencie, gdy będą one musiały być zastąpione innymi.
Rachunkowość - wykłady - 15
3