„Zaufali Jezusowi”
Krótka inscenizacja na powitanie Księdza Biskupa w szkole
Autor:
Bernadeta Dadacz
Katechetka w Szkole Podstawowej w Perzowie
………………………………………………………………
Śpiew:
Oto jest dzień, (...), który dał nam Pan, (...),
weselmy się (...) i radujmy się w nim (...)
Oto jest dzień, który dał nam Pan,
weselmy się i radujmy się w nim.
Oto jest dzień, oto jest dzień,
który dał nam Pan.
Narrator I:
Po swoim zmartwychwstaniu
Jezus wiele razy ukazywał się Apostołom.
Jezus:
- Pokój wam!
Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam
- Idźcie na cały świat Weźmijcie Ducha Świętego,
udzielajcie chrztu, odpuszczajcie grzechy ....
Idźcie.... i głoście Ewangelię.
Śpiew:
Wy jesteście na ziemi światłem Mym, (2x)
Aby ludzie widzieli dobre czyny w was (2x)
I chwalili Ojca, który w niebie jest. (2x)
Narrator II.:
Piękny poranek nad brzegiem jeziora,
udany połów, a przede wszystkim obecność Jezusa sprawiły, że Apostołowie czuli się szczęśliwi, Zaufali Jezusowi i nie zawiedli się. Kto ufa Jezusowi, ten się nie zawiedzie - teraz już to wiedzieli.
Tylko Piotr czuł, że musi Jezusowi coś powiedzieć, wyjaśnić, ale jak? Czekał. W myślach układał zdania, które i tak wydawały mu się bez znaczenia.
Tymczasem Jezus wstał,
łagodnym spojrzeniem przywołał go do Siebie.
Piotr poczuł wielką ulgę, choć serce waliło jak dzwon:
Jezus:
Szymonie, Synu Jana,
czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?
Piotr:
Tak, Panie, Ty wiesz, ze Cię kocham.
Jezus:
Paś baranki Moje (po chwili)
Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?
Piotr:
Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.
Jezus:
Paś owce Moje (po chwili)
Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
Narrator I:
Piotr zrozumiał, że nie słowa, zapewnienia, obietnice są ważne.
Ważne jest to, co może dla Jezusa uczynić.
Piotr:
Panie, Ty wszystko wiesz,
Ty wiesz, że Clę kocham.
Jezus:
Paś owce Moje.
Śpiew:
Gdy po wielkim połowie Jezus z uczniami siadł,
pytał Szymona Piotra, tak jak dziś pyta nas (2 x).
Bracie, siostro, czy miłujesz Mnie?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze kocham Cię, Bracie, siostro, czy modlisz się?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze modlę się, Bracie, siostro, czy idziesz Mą drogą?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze idę nią. Bracie, siostro, czy niesiesz swój krzyż?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze niosę go.
Śpiew:
Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię,
wiele jest serc, które czekają wciąż (2 x).
Narrator I:
Wiele jest serc, które wciąż czekają na Dobrą Nowinę.
Mijają lata, wieki, dwa tysiąclecia chrześcijaństwa,
a ludzie wciąż czekają.
Narrator II:
Jest wielu ludzi, którzy poszukują, pytają, pukają,
proszą o wiarę,
proszą o nadzieję,
proszą o miłość.
Tak wielu szuka PRAWDY.
Tak wielu szuka Jezusa.
Dziecko (zwraca się do Księdza Biskupa)
Ekscelencjo, kochany Księże Biskupie - ogromny to zaszczyt i wielka radość gościć Cię w naszej szkole.
Przychodzisz do nas jako Apostoł XXI wieku, przychodzisz do nas jako ten, który wezwanie Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” uczynił treścią swojego życia.
Słowa te przywiodły Cię dzisiaj do nas - do dzieci, które kochają Jezusa i chcą Go coraz lepiej poznawać.
Zapewniamy Cię, Kochany Księże Biskupie, że nasz szkoła żyje Bogiem a my sami mamy wiele okazji ku temu, aby wyrazić swoją wiarę w konkretnych czynach i słowach realizowanych w ciągu całego roku.
Czcigodny Książe Biskupie -
Nasza modlitwa i szczere „Bóg zapłać” to wyraz naszej wdzięczności i podziękowanie za dar Twojej obecności wśród nas.