TWÓRCZOŚĆ

MARIA KONOPNICKA

(1842 ÷ 1910)

W jej poezji znajdujemy przede wszystkim krytykę panujących stosunków społecznych, której dokonuje poprzez ukazywanie losu najuboższych warstw społecznych: robotników i chłopów. Jej poezja zawiera zbyt dużo patosu i sentymentalizmu, co czyni je sztucznym i niepotrzebnie aż tak rozlewnymi.

Sławę i uznanie przyniosły jej - włączone do tomu „Poezji” wiersze - protesty, wiersze - apele i wiersze - deklaracje, oraz obrazki pisane wierszem, np. „Jaś nie doczekał”, „Chłopskie serce”, „W piwnicznej izbie”, „Z szopką”. W nich autorka ukazuje nędzę, strach, ból wiejskich dzieci. Innymi tematami poruszanymi są ustawy uwłaszczeniowe - „Wolny najmita”

Konopnicka pisała też liryki stylizowane na pieśni ludowe np. „Wieczorne pieśni”, „Na fujarce”, „Z łąk i pól”, „Łzy i pieśni”, „Po rosie”, „Z chaty”. Utwory ukazywały realia życia chłopskiego, świat przeżyć chłopa, jego niedolę. Wymowę utworów podkreśliła poetka stosując ludowe słownictwo, metafory itd.

Konopnicka pisała też utwory dla dzieci np. „Stefek Burczymucha”, „O Janku Wędrowniczku”.

Podkreślić należy nieustanną czujność patriotyczną pisarki. Świadczą o tym wiersze na tematy historyczne i wiersze ówcześnie aktualne jak „Rota”, nawiązujące do niebezpieczeństwa grożącego od strony zaborców, zwłaszcza od strony militaryzmu pruskiego.

---