1.Zastosowanie fotoperiodyzmu w regulacji kwitnienia.

Przejście roślin zielnych z fazy wegetatywnej w generatywną jest uwarunkowane wieloma czynnikami endo- i egzogennymi.Jednym z nich jest czynnik fotoperiodyczny.

Dobowe zmiany długości dnia i nocy,czyli światła i ciemności,zwane warunkami fotoperiodycznymi, u wielu roślin determinuje ich zakwitanie(indukcja fotoperiodyczna kwitnienia)Termin ten oznacza,że wystarczy traktowanie roślin specyficznym dla niej fotoperiodem przez odpowiednią dla gatunku liczbą kolejnych dni,aby nastąpiła indukcja,warunkująca w nastepnym okresie różnicowanie wierzchołka wzrostu i wytworzenie zawiązków kwiatów.Krótki fotoperiod sprzyja torzeniu pędów spichrzowych buraka,mieczyka,dalii,powstawaniu pyłku,wczesne wchodzenie w stan spoczynku,opadanie lisci,zmiany wielkości bulw.

Podział roślin ze względu na reakcję na czynnik fotoperiodyczny.

• Rośliny krótkiego dnia RKD.Rośliny te kwitną gdy przebywają pod działaniem dnia krótszego od wartości krytycznej.Są to rośliny kwitnące jesienią np.Aster,Dendranthema,

• Rośliny Długiego dnia RDD.Rośliny te kwitną gdy długość dnia przekracza wartość krytyczną.Są to rośliny kwitnące latem np.Lilium,Papaver,Tulipa,Althea

• Rośliny fotoperiodycznie obojętne RN np.Helianthus

Krytyczna długość dnia-minimala długość dnia,wyrażona w godzinach

,warunkująca indukcję kwitnienia.Krytyczna ta jest różna dla gatunków a nawet dla odmian w obrebie danego gatunku.

Mniej liczne gatunki wymagaja podwójnej indukcji fotoperiodycznej:

• RDKD-najpierw indukcji długim dniem a nastepnie krótkim.Kwitną jesienią np.Kalanchoe daigremontiana,Aster novi-belgii.

• RKDD-najpierw indukcji krótkim dniem a następnie długim.Kwitną późną wiosna lub latem np.Campanula medium,Dactylis glomerata.

Jeśli nie zapewni się roślinom odpowiednich warunków fotoperiodycznej indukcji,reagują w dwojaki sposób;

• reakcja jakościowa-wszystkie pozostaną w stadium wegetatywnym(0% kwitnienia)

• reakcja ilościowa-tylko część roślin zakwita i to często w opóźnionym terminie

Zastosowanie w ogrodnictwie

• Manipulacja warunkami fotoperiodycznymi stwarza możliwości regulacji regulacji pory zakwitania roslin.Przedłużając lub skracając długość dnia i odpowiednio zmieniając długość nocy(poprzez czynności zaciemniania lub doświetlania),przy zachowaniu 24-godzinnych cykli,uzyskuje się kwitnące chryzantemy w środku lata lub kwiaty typowych roslin długiego dnia-na jesieni.

• Pozwala na kierowanie wzrostem RKD:

-przyspiesza zakwitanie przez skracanie dnia do 8-10 godzin na dobę

-opóznia zakwitanie przez wydłużanie dnia doświetlaniem do 16-18 godzin na dobę

2. TEMPERATURY W PĘDZENIU TULIPANÓW

Tulipany zajmują pierwsze miejsce wśród pędzonych roślin cebulowych, zarówno w produkcji na kwiat cięty jak i do sprzedaży w doniczkach. Normalny sezon ich pędzenia rozpoczyna się w pierwszych dniach grudnia i trwa do końca kwietnia. Dzieli się go zwykle na pięć okresów:

1. bardzo wczesny - grudzień,

2. wczesny - styczeń,

3. średnio wczesny - luty,

4. późny - marzec,

5. bardzo późny - kwiecień.

Jednakże rośliny te mogą być pędzone przez cały rok dzięki metodzie zamraża­nia cebul. W tym celu cebule sadzi się do skrzynek w końcu października, następ­nie wstawia je do chłodni, gdzie w temperaturze 9°C ukorzeniają się w ciągu 8 ty­godni, potem zostają zamrożone w temperaturze od -2 do 0°C na okres 5-8 miesięcy, dzięki czemu mogą być pędzone od maja do listopada. Odmiany pędzone tą metodą - np. 'Paul Richter', 'Golden Milady' - noszą nazwę tulipanów ESKIMO. Powyższa metoda jest jednak kosztowna, dlatego dotychczas stosowana jest na małą skalę.

Wzrost i rozwój tulipanów jest kształtowany przez działanie na ich cebule układu temperatur: wysokich - niskich - umiarkowanych.

• kształtowanie się w cebulach zawiązków liści najlepiej przebiega w temperaturach 34-17°C

• inicjacja i rozwój kwiatów 23-17°C

• temperatury niskie, od +9 do -2°C pobudzają wszy­stkie elementy przyszłej rośliny, utworzone niż w cebuli, do okresu intensywne­go wzrostu.

• po okresie działania niskimi temperaturami utrzymuje się 13-18°C.

Tulipany można pędzić dwoma sposobami: rozróżnia się pędzenie standardowe i pędzenie specjalne. Oba te sposoby oparte są na utrzymywaniu określonych, ściśle kontrolowanych temperatur w ciągu całego cyklu rozwojowego cebul. Ma­ją one wspólny punkt wyjścia, ponieważ inicjacja i formowanie się zawiązków kwiatów przebiega w wysokiej temperaturze. Różnice między nimi występują je­dynie w długości czasu działania niskiej temperatury (liczba tygodni) w okresie przechowywania i ukorzeniania się cebul.

• pędzenie standardowe: cebule (często chłodzone przez 6-9 tygodni) po posadzeniu poddaje się działaniu ni­skiej temperatury (od +9°C do +2°C), w której ukorzeniają się przed wstawie­niem ich do szklarni.

• pędzenie specjalne: jest stosunkowo łatwym sposobem uprawy tulipanów w szklarni na kwiaty cięte w okresie od grudnia do marca. Cebule preparowane i chłodzone, albo tylko chłodzone, są bezpośrednio wysadzane na zagony lub pa­rapety w szklarni. Zależnie od terminu kwitnienia tulipanów, cebule przed posa­dzeniem na zagony lub parapety są chłodzone na sucho w temperaturze 9°, 5° i 2°C. Długość okresu chłodzenia cebul w temperaturze 5° i 2°C, zależy od uprawianej odmiany i waha się od 10 do 14 tygodni. Natomiast cebule chłodzo­ne na sucho w 9°C są po 10-12 tygodniach sadzone w szklarni i ukorzeniane przez 5-10 tygodni, zależnie od terminu kwitnienia.

Oba sposoby pędzenia są stosowane na skalę produkcyjną, z tym jednak, że pędzenie standardowe jest mniej zawodne i stosowane przede wszystkim wtedy, kiedy oczekuje się uzyskania tulipanów kwitnących w listopa­dzie i grudniu lub w ciągu całego roku w przypadku zastosowania do pędzenia technologii Eskimo.

Pędzenie standardowe: na kwiaty cięte i doniczkowe od 3 dekady XI do końca III.

Pędzenie specjalne: na cięte od XII do III

3.Jakie kryteria (okoliczności) decydują o wegetatywnym/generatywnym rozmnażaniu roślin?

Rozmnażanie generatywne jest najpowszechniejsze bo:

1. jest najprostsze .

2. najtańsze,

3. rośliny rozmnażane tą metoda są bardziej żywotne i zdrowsze od rozmnażanych wegetatywnie.

4. do rozmnażania wegetatywnego potrzebne jest specjalne zaplecze np. szklarnie, tunele foliowe, inspekty, chłodnie, mateczniki.

5. zazwyczaj rozmnażanie wegetatywne jest trudniejsze i potrzebna jest do niego duża wiedza teoretyczna i praktyka

Wegetatywnie rozmnażamy rośliny:

1. heterozygotyczne (czyli zmienne):wiele roślin uprawnych jest wysoce heterozygotyczna, a rośliny rozmnażane wegetatywnie odtwarzają genetyczną informację rośliny matecznej, dzięki czemu możliwe jest zachowanie unikalnych cech indywidualnych

2. odmiany powstałe z krzyżowania : rośliny potomne u tych roślin często nie powtarzają cech rośliny matecznej, ponadto występują u nich często zaburzenia w procesie wytwarzania pyłku, wykształcania woreczka zalążkowego, degeneracja zarodka lub zygoty, co powoduje brak zdolności wiązania nasion lub opóźnione kiełkowanie. Istnieje taka zasada że im dalsze pokrewieństwo rodziców, tym trudniejsze rozmnażanie generatywne mieszańca.

3. nie wytwarzające żywotnych nasion dzięki rozmnażaniu wegetatywnemu możliwe jest rozmnażanie roślin nie wytwarzających żywotnych nasion np. begonie z grupy Gloire de Lorraine, banany, figi, pomarańcze

4. odmiany o kwiatach pełnych : u odmian tych pręciki i słupki przekształcone zostały w płatki korony, zatem nie ma możliwości rozmnażania generatywnego

Rozmnażanie wegetatywne stosuje się też:

1. gdy jest brak dostatecznej ilości nasion

2. w celu przyspieszenia cyklu produkcyjnego

3. ze względu na szybkość, łatwość: rozmnażanie wegetatywne jest często szybsze i łatwiejsze, gdyż siewki mogą rosnąć wolno, nasiona mają długi okres spoczynku a niektóre rośliny mają długą fazę juwenilną np. magnolia, zimowit
   przy rozmnażaniu generatywnym należy zadbać o czystość odmianową (co często nie jest łatwe), np. izolować rośliny obcopylne, zachować ostrożność przy zbiorze, sortowaniu itd., nasiona trzeba czyścić, co przy małych nasionach jest kłopotliwe, przy suszeniu zachowywać odpowiednie temperatury dla konkretnych gatunków czy odmian, a podczas przechowywania zapewnić nasionom takie warunki by nie straciły zdolności kiełkowania czyli odpowiednią temperaturę i wilgotność, a na koniec jeszcze zabiegi przedsiewne - zaprawianie, stratyfikacja itp.

4. ZASADY SYSTEMATYKI I PISOWNI NAZW ROŚLIN

Obecnie obowiązująca systematyka jest klasyfikacją hierarchiczną. Wyróżnia się 12 głównych rang taksonomicznych w hierarchii:

2. królestwo

3. gromada

4. klasa

5. rząd

6. rodzina

7. plemię

8. rodzaj

9. sekcja

10. seria

11. gatunek

12. odmiana

13. forma

Podstawowym taksonomem jest gatunek. Nazwy gatunkowe roślin są podwójne ( binarne) i składają się z nazwy rodzajowej i epitetu gatunkowego i określa się je jako binomeny lub nazwy binominalne.

Np. goździk chiński - Dianthus chinensis L.

Gatunek jest to grupa naturalnych, krzyżujących się ze sobą populacji, izolowanych rozrodczo od innych takich grup, odznaczających się właściwą im zmiennością oraz zasięgiem występowania, tzw. specjacji, czyli procesu powstania gatunków.

Pierwszy człon jest zawsze rzeczownikiem, drugi zaś przymiotnikiem. Po łacińskiej nazwie naukowej zazwyczaj umieszcza się nazwisko badacza, który jako pierwszy opisał ten gatunek.

Nazwy rodzajów lub taksonów wyższych od rodzaju są jednowyrazowe i pisze się je bez nazwisk autorów.

Nazwy rodzaju powstają zwykle od nazwy jednego z gatunków. Dla rozróżnienia rangi taksonów wyższych od rodzaju, np. rodziny, tworzy się je od nazwy jednego z rodzajów należących do danej rodziny poprzez dodanie do niej odpowiedniej końcówki:

- nazwę rodziny tworzy się przez dodanie końcówki -aceae(-owate)

Aster - Asteraceae(astrowate)

- nazwę rzędu - dodaje się końcówkę -ales(-owce)

- nazwę klasy - dodaje się końcówkę -opsida

- nazwę gromady - dodagronie końcówki - phyta.

Wprowadzono także niższe rangi taksonomiczne w obrębie samego gatunku: podgatunek, odmiana i forma.

Podgatunkiem (łac.subspecies, skrót ssp.) - określa się „grupę osobników tworzącą mniej lub bardziej regionalny wariant gatunku”, czyli stanowi on jakby „ odmianę” geograficzną czy ekotyp.

Odmianą botaniczną ( odmiana naturalna) - łac. Varietes - określa się „grupę osobników tworzącą mniej lub bardziej wyraźny wariant lokalny gatunku”.

Odmiana uprawna - gdy w obrębie określonego gatunku powstały nowe kreacje, ale wyłącznie wskutek celowej i świadomej działalności człowieka (hodowcy). Zawsze zapisuje się je pismem prostym i dużą pierwszą literą i z górnymi pojedynczymi apostrofami.

Forma - „grupa osobników sporadycznie występująca w populacjach gatunku różniące się jedną lub kilkoma cechami”.

Przy zapisie polskich ( krajowych) nazw gatunkowych zawsze pisze się je mała litera np. Hedera helix - bluszcz pospolity.

Gdy nazwa gatunku i odmiany pochodzi od nazwiska, to w polskim tłumaczeniu należy napisac je z dużej litery np. Selaginella kraussiana var.brownii - widliczka Crausa Browna.

Mieszaniec międzygatunkowy - składa się z nazw obu form rodzicielskich połączonych znakiem x, przy czym najpierw pisze się nazwę rośliny matecznej, a na drugim miejscu nazwę rodziny ojcowskiej.

Hippeastrum hybridum x H.pratense

Nazwa botaniczna takiego mieszańca zawiera znak x między nazwą rodzajową Hippeastrum

a epitetem gatunkowym nadanym nazwie nowego mieszańca jako Hippeastrum x chmielii.

Przy zapisie formuły mieszańca międzyrodzajowego nazwę form rodzicielskich łączy się znakiem x np. Fatsia japonica x Hedera helix, a nazwę botaniczną mieszańca tworzy się z kombinacji części nazwy obu rodzajów rodzicielskich, poprzedzonej znakiem x oraz epitetu gatunkowego np. x Fatschedera lizei .

Przy zapisie nazwy mieszańca wegetatywnego utworzonego przez szczepienie stawia się przed nazwą botaniczną utworzoną z połączenia fragmentów nazw komponentów znak (+).

5. WYJAŚNIJ POJĘCIE „HODOWLA ROŚLIN”

Co to jest hodowla? Jest to działanie człowieka w celu wytworzenia nowych odmian o określonych cechach estetycznych i gospodarczych. Hodowla nowych odm obejmuje szeroki program badawczy. Hodowca wykorzystuje konwencjonalne metody takie jak krzyżowanie, selekcje, indukowanie mutacji przy użyciu środków chemicznych i fizycznych tj. temperatura, promieniowanie L, B, gamma, szybkie neutrony. Sukcesem jest otrzymanie odmiany różniącej się od istniejących morfologicznie (pokrój, budowa liści, wygląd kwiatu) odpornością na choroby i szkodniki (hodowla odporność), zwiększoną bujnością (hodowla heterozyjna) lub innymi cechami np. obfitym kwitnieniem, wczesnością.Ważna jest hodowla zachowawcza, czyli utrzymanie czystości w obrębie odmiany, zachowanie i utrzymanie pełności kwiatów

Postęp w hodowli pozwala na uzyskiwanie tzw mieszańców oddalonych między gatunkowych i między rodzajowych. Mieszaniec między gatunkowy składa się z nazwy obu form rodzicielskich połączonych znakiem x wg zasady najpierw roślina mateczna potem ojcowska. Przy zapisie mieszańca między rodzajowego nazwy form rodzicielskich łączy się znakiem x np. Fatsia japonica x Hedera helix x Fatshedera lizei. Gdy w powstaniu mieszańca między rodzajowego bierze udział więcej niż 3 rodzaje to nazwę botaniczną nowego mieszańca tworzy się od nazwiska twórcy z dodaniem końcówki `ora' np. Postimora. Przy zapisie mieszańca weg utworzonego przez szczepienie stawia się nazwę botaniczną utworzoną z połączenia fragmentów nazw komponentów znak `+'

6.Zastosowanie regulatorów wzrostu w produkcji roślin ozdobnych

1)regulatory wzrostu wpływające na kwitnienie

GIBERELINY-np.: kwas giberelinowy-GA₃

-fitohormony regulujące zakwitanie wielu roślin(szczególnie dnia długiego)

• mogą one powodować zakwitanie bez jaryzacji, co stwierdzono w przypadku lekonii,stokrotki, naparstnicy purpurowej

• poprzez skrócenie fazy młodocianej stymulują one również kwitnienie wielu iglaków - np.: cyprysika, jałowca, żywotnika

• mogą one również hamować kwitnienie, np.: u fuksji ogrodowej, lilaka pospolitego

• regulują wzrost kwiatów, szczególnie płatków, np.: u pelargonii, mieczyków; przyspieszają otwieranie kwiatów

RETARDANTY-np.:CCC-chlorek chlorocholiny

-substancje obniżające stężenie naturalnych giberelin

• mogą wywierać różny wpływ na zakwitanie

AUKSYNY

• na ogół opóźniają lub hamują kwitnienie u roślin krótkiego dnia

2)substancje przyspieszające ukorzenianie roślin

AUKSYNY-np.:IAA, IBA, NAA

Zastosowanie auksyn przy ukorzenieniu sadzonek powoduje:

• przyspieszenie inicjacji korzeni

• zwiększenie procentu ukorzenionych sadzonek

• wytworzenie silniejszego i bardziej zwartego systemu korzeniowego

W celu przyspieszenia ukorzenienia sadzonki moczy się przez kilkanaście godzin w wodnych lub przez kilka sekund w alkoholowych roztworach preparatów lub stosuje się w postaci pudrów, rzadziej past.

Auksyny stosuje się w produkcji roślin in vitro

3)cytokininy

np.:kinetyna, benzyloadenina

Znalazły zastosowanie w produkcji roślin in vitro

Powodują:

• hamowanie dominacji wierzchołkiowej

• rozkrzewianie roślin

4)defolianty

np.:chloran magnezu, jodek potasu, siarczan miedziowy, Ethrel

Na defolianty bardzo różnie reagują poszczególne gatunki a nawet odmiany. Reakcja jest również uzależnina od warunków atmosferycznych. Zastosowanie nieodpowiedniego preparatu lub w zbyt wysokim stężeniu może powodować desykację - zasychanie liści.

Stosowane są głównie u róż, tawuł i ligustrów

5)retardanty

preparaty zawierające CCC, Alar, Fosfon i in.

Stosuje się je w celu skrócenia łodygi i ogonków liściowych u:

-złocienia ogrodowego

-poinsecji

-tulipanów

co pozwala na uzyskanie bardziej zwartych roślin o dużych kwiatach

6)morfaktyny

Pochodne fluorenu>

Powodują one daleko idące zmiany w poziomie i rozmieszczeniu naturalnych substancjiwzrostowych - głównie auksyn

Powodują:

• zahamowanie wzrostu

• stymulację inicjacji korzeni, zwiększenie ich powierzchni

• hamują kiełkowanie nasion

• powodują powstawanie owoców partenokarpicznych

• hamują kwitnienie

Stosowane są np. w celu zahamowanie wzrostu traw na poboczach.

7.Porównaj sterowaną produkcję chryzantem z uprawą przy naturalnej długości dnia.

Uprawa sterowana zalety:

• otrzymanie kwitnących roślin o każdej, dowolnie wybranej porze roku

• skrócenie czasu uprawy

• możliwość przeprowadzenia kilku cykli produkcyjnych w jednej szklarni w roku

Uprawa sterowana polega na skracaniu długości dnia w czasie trwania naturalnego okresu dni długich albo na przedłużaniu dnia światłem sztucznym w okresie dni krótkich. W Polsce udział kwiatów pochodzących z uprawy sterowanej jest jeszcze niewielki.

Optimum długości dnia dla wzrostu wegetatywnego wynosi od 14-16 godzin. Tak więc dla tego stadium rozwoju rośliny powinny być doświetlane od września do kwietnia.

Optimum długości dnia dla wzrostu generatywnego wynosi od 9-11 godzin. Tak więc dla tego stadium rozwoju rośliny powinny być zaciemniane od marca do września

Jak doświetlać?

Są 2 sposoby:

• przedłużając dzień od zmierzchu do wartości 16 godzin

• przerywając noc ( można wtedy krócej doświetlać)

Jak zaciemniać?

Od 18 do 8 rano. Zaleca się w nocy odkrywać aby nie było zbyt gorąco pod folią. Można robić przerwę w zaciemnianiu 1 dzień w tygodniu. Stosuje się zasłony z czarnej folii. Natężenie światła nie może przekroczyć 20 lx. Zaciemnianie prowadzi się do początku zabarwienia pąków kwiatostanowych.

Na kwiat cięty

Po posadzeniu ukorzenionych sadzonek 4-9 tygodni ( zależnie od pory roku) stosuje się długi dzień. Gdy rośliny osiągną 20-30 cm rozpoczyna się traktowanie dniem krótkim (teoretycznie powinno się brać pod uwagę liczbę wytworzonych liści). Trwa ono do początku wybarwiania pąków kwiatostanowych. Od początku zaciemniania do pełni zbiorów upływa od 8 do 15 tygodni ( zależnie od odmiany).

Tak więc od momentu posadzenia sadzonek do zbioru upływa od 3-4,5 miesięcy.

Ważna jest temperatura w czasie zaciemniania ( 15-17 st C w nocy i 20-22 st C w dzień)

Modyfikacje uprawy sterowanej chryzantem ciętych

SDI - short day interruption- przerywanie okresu dni krótkich okresem dni długich. Dzięki temu poprawia się jakość- wydłużenie bocznych szypułek kwiatostanowych, większa sztywność pędów, więcej kwiatostanów. ( np. 11 dni krótkich, 10 długich i potem krótkie do kwitnienia- różnie dla poszczególnych odmian). Ale następuje opóźnienie kwitnienia od kilku do kilkunastu dni.

Doniczkowe

Dzięki uprawie sterowanej także w uprawie chryzantem doniczkowych osiągnięto znaczne skrócenie czasu produkcji. Na październikowe kwitnienie sadzonki doniczkuje się w połowie lipca ( można wcześniej zależnie od pożądanej wielkości rośliny oraz liczby przyłamań a także wielkości doniczki i ilości sadzonek / doniczkę). W połowie sierpnia rośliny zaciemnia się ( dla odmian 8 tygodniowych). Zaciemnianie prowadzi się do końca września, gdyż potem dzień jest już naturalnie krótki. Kwitnące rośliny uzyskujemy pod koniec października - tak więc cykl produkcji trwa 3,5 miesiąca.

Uprawa w naturalnej długości dnia- tradycyjna

• nie mamy wpływu na termin kwitnienia roślin ( jedynie przez wybór odpowiedniej odmiany)

• możliwość wyprodukowania odmiany tylko na określony termin

• zawodność uprawy ( brak pewności zakwitnięcia roślin na pożądany termin)

• produkując na koniec października - ograniczenie do odmian wczesnych lub średniowczesnych

• długi okres produkcji

• podaż chryzantem tylko w miesiącach letnio - jesiennych

Na kwiaty cięte

Sadzenie sadzonek czerwiec/lipiec - na 1 pęd z 1 sadzonki. Sadząc sadzonki na przełomie maja i czerwca można sadzonki przylamać wyprowadzając z 1 rośliny 2 lub 3 pędy.

Na kwiaty doniczkowe

Sadzonki sadzi się do doniczek w maju lub czerwcu zależnie ile razy chce się je przyłamać w celu stymulacji rozkrzewiania. Ostatnie przyłamanie wykonuje się nie później niż do 10 lipca ( zależnie od odmiany).

Obecnie powstała duża ilość nowych odmian drobnokwiatowych nie wymagających sterowania do zakwitnięcia przed 1 listopada

8. Uprawa matecznika i rozmnażanie chryzantem.

Rośliny chryzantem przeznaczone do założenia matecznika powinny być zdrowe i starannie wyselekcjonowane z roślin najdorodniejszych, o typowym dla odmiany kształcie i zabarwieniu koszyczków kwiatowych.

Jesienią, po skróceniu korzeni o 1/3 i usunięciu resztek starej, zdrewniałej łodygi sadzi się rośliny mateczne w szklarni na stołach. W trakcie sadzenia należy wykonać cięcie wyrównujące , polegające na skróceniu pędów za długich oraz rozetkowatych. Pędy zakończone pąkami kwiatostanowymi, zainicjowanymi w okresie poprzedniego kwitnienia roślin, przycina się tuż nad ziemią.

Podczas zimy utrzymuje się w mateczniku temperaturę 4-6^oC. Mniej więcej miesiąc przed planowanym terminem sadzonkowania temperaturę podnosi się do 16^oC, aby pobudzić rośliny do intensywnego wzrostu i wytworzenia dużej liczby pędów przeznaczonych na sadzonki.

W uprawie sterowanej sadzonki potrzebne są przez cały rok, więc postępowanie z matecznikiem jest inne.

Najpierw jaruje się rośliny mateczne przez 2-4 tygodnie w szklarni, w temperaturze nie przekraczającej 10^oC. Po tym okresie podwyższa się temperaturę do 16^oC i doświetla się rośliny, przedłużając dzień do 16 godzin. Zalecane jest natężenie światła - do 5000 lx- pochodzące z lamp sodowych, gdyż zapobiega przedwczesnemu tworzeniu się pąków kwiatostanowych oraz zwiększa wydajność roślin matecznych.

Utrzymanie roślin matecznych w odpowiedniej kondycji przez cały rok jest bardzo trudne. Dlatego w systemie uprawy sterowanej rolę roślin matecznych spełniają sadzonki. Zaraz po ukorzenieniu uszczykuje się je w celu rozkrzewienia, a następnie w warunkach podanych wyżej eksploatuje przez 3 miesiące. Z takiego matecznika pobiera się sadzonki do założenia następnego matecznika, cykl ten powtarza się przez cały rok. Wydajność matecznika zależy od sposobu jego uprawy oraz od pory roku i odmiany. Z 1m² uprawy można uzyskać 200-500 sadzonek miesięcznie.

Na sadzonki tnie się pędy długości 6-10 cm z 3-5 liśćmi i umieszcza w podłożu (perlit + torf, pH 5,5-6,5) na głębokości 1cm, w rozstawie 5 x 5 cm. Korzystne jest potraktowanie nasady sadzonki ukorzeniaczem zawierającym IBA. Konieczne jest częste zraszanie lub zamgławianie sadzonek oraz okrywanie osłonami foliowymi by nie przywiędły. Temperaturę podłoża trzeba utrzymywać na poziomie 16-18^oC, a powietrza 14-15^oC.

Ukorzenianie sadzonek trwa 2-5 tygodni; najkrócej w czerwcu i lipcu, najdłużej w grudniu i styczniu. Decyduje o tym przede wszystkim światło, którego niedobór w zimie opóźnia inicjację korzeni i ich wzrost. Dlatego też, przynajmniej do lutego sadzonki powinny być doświetlane w czasie ukorzeniania, tak by naturalny dzień przedłużyć do 16-18 godzin przy natężeniu światła 5000 lx.

W chłodni, w temperaturze 3^oC nieukorzenione sadzonki chryzantem można przechowywać 2 tygodnie. W specjalnych komorach o temperaturze 2-3^oC przy wilgotności względnej powietrza 98% i obniżonym ciśnieniu do 0,15-0,20 atm. przez 3-7 tygodni. Sadzonki ukorzenione można przechowywać w chłodni o temperaturze 0,5^oC przez 2 tygodnie.

Rozmnażanie chryzantem in vitro polega na poprzecznym dzieleniu pędów wyrosłych z eksplantatów zawierających merystemy, namnażaniu pozyskanych w ten sposób jednowęzłowych mikrosadzonek i ich ukorzenianiu na pożywce MS. Z jednego eksplantatu uzyskać można w ciągu roku dziesiątki tysięcy roślin potomnych, wolnych od bakterii i grzybów chorobotwórczych, a po zastosowaniu dodatkowych zabiegów, także od wirusów. Otrzymane w ten sposób zdrowe rośliny przeznacza się w praktyce wyłącznie na mateczniki, z których później pozyskuje się sadzonki do produkcji towarowej. Sadzonki chryzantem wyprodukowane in vitro i przeznaczone bezpośrednio do dalszej uprawy tworzą pędy rozetkowate, niezdolne do kwitnienia. Dlatego trzeba je najpierw 2-3 razy przyciąć, aby się rozkrzewiły, a nowo wyrosłe pędy boczne należy ściąć i ponownie ukorzenić. Dopiero z takich sadzonek wyrastają rośliny zdolne do kwitnienia.

Uprawa chryzantem ciętych i doniczkowych na 1 listopad.

Odmiany doniczkowe-na ogół słabiej rosnące, uprawia się jako rośliny wielopędowe i wielokwiatowe. Wielość pędów uzyskuje się dzięki uszczykiwaniu roślin w początkowym okresie wzrostu w doniczkach.

Odmiany na kwiat cięty-odmiany silnie rosnące, osiągające ponad 80 cm wysokości i niektóre spośród silnie rosnących, osiągających wysokość 40-80 cm.

Uprawa standardowa..

Odmiany doniczkowe uprawia się najczęściej sposobem standardowym na 3-5 pędów jednokwiatowych lub gałązkowym-na 3 pędy wielokwiatowe. Ukorzenione w maju sadzonki sadzi się do doniczek w czerwcu i uszczykuje nie później niż w ostatniej dekadzie tego miesiąca lub na początku lipca. Uszczykiwanie opóźnia kwitnienie, więc aby tego uniknąć w uprawie roslin późnych rośliny wielopędowe uzyskuje się przez sadzenie do jednej doniczki po kilka ukorzenionych sadzonek. Do doniczek o średnicy 12-15 cm sadzi się najczęściej po 3-6 roslin.

Uprawa sterowana.

Odmiany doniczkowe przeznaczone do uprawy sterowanej powinny wyróżniać się wczesnością ,słabym wzrostem i dobrym krzewieniem się. W Polsce stosuje się uproszczoną metodę sterowania uprawą roślin doniczkowych odmian chryzantem. Można ją zastosować nawet w uprawie prowadzonej pod folią .Rośliny sadzonkuje się w połowie lipca, doniczkuje na początku sierpnia i uszczykuje nie później niż 20 sierpnia. Zaciemnienie roślin przez 14 godzin na dobę stosuje się przez miesiąc od 20 sierpnia do 20 września. Kwitnienie roślin przypada wówczas na koniec października.

Odmiany na kwiat cięty.

Chryzantemy cięte gałązkowe sadzi się w rozstawie 64 szt/ m2 pod koniec lipca. Po około 4 tygodniach uprawy w warunkach długiego dnia ( wysokość roślin około 35 cm) rozpoczyna się sterowanie roślin. Gdy jest to już możliwe do wykonania usuwa się pąk szczytowy dla bardziej równomiernego rozwoju pozostałych pąków. Na początku sterowania praktykuje się oprysk regulatorem wzrostu w celu uzyskania ładniejszego pokroju roślin.

Chryzantemy cięte wielkokwiatowe można z 1 sadzonki prowadzić na 1,2 lub 3 pędy. Im więcej pędów tym wcześniej należy sadzonkować. Przy prowadzeniu na 1 pęd sadzonek nie uszczykuje się. Sadzonkowanie przeprowadza się w połowie lipca. Sterowanie zależnie od odmiany ( dla 8 tygodniowej - od 15 sierpnia). Gdy możliwe należy wykonać obłamywanie pąków bocznych pozostawiając jeden pąk szczytowy.

10. Wyjaśnij pojęcie 7-tygodniowa odmiana chryzantem.

7 tygodniowa odmiana oznacza, że od momentu rozpoczęcia krótkiego dnia do momentu pełni kwitnienia w określonych warunkach upływa 7 tygodni

Podając przydatność różnych odmian chryzantem do uprawy sterowanej podaje się zwykle liczbę tygodni jaka musi upłynąć od nastania naturalnego okresu dni krótkich lub rozpoczęcia zaciemniania do pełni kwitnienia. Okres ten będący wskaźnikiem wczesności danej odmiany określa się mianem reakcji fotoperiodycznej lub po prostu reakcji tygodniowej. Jednocześnie klasyfikuje się odmiany w tzw. grupach reagowania. Jest ona charakterystyczna dla każdej odmiany. 7-tygodniowa odmiana należy do grupy odmian wczesnych.

11.JAK MOŻNA STEROWAĆ TERMINEM KWITNIENIA U CHRYZANTEM?

STEROWANIE PROCESEM KWITNIENIA - Uzyskanie kwitnienia w zaplanowanym terminie, innym niż naturalny, na skutek działania odpowiednią : temperaturą, światłem, długością dnia, wilgotnością itp..

WPŁYW ŚWIATŁA

Światło odgrywa najważniejszą rolę w rozwoju chryzantem. Istotne są wszystkie aspekty oddziaływania; okres działania światła w ciągu doby (fotoperiod), natężenie światła oraz jego jakość.

Chryzantemy to rośliny dnia krótkiego, rozwijają się wegetatywnie przy długim dniu, a generatywnie przy krótkim (zazwyczaj pon. 14 godz.)

Krótki dzień w warunkach naturalnych nie zawsze warunkuje kwitnienie, zawsze jednak w większym lub mniejszym stopniu przyspiesza proces rozwoju paka kwiatostanowego.

Istnieją dwie krytyczne długości dnia: pierwsza warunkuje inicjację pąka kwiatostanowego; druga umożliwia mu prawidłowy rozwój, aż do kwitnienia. Drugi fotoperiod jest krótszy od pierwszego o 1 - 4 godzin.

Krytyczne długości dnia zależą również od temperatury. Po podniesieniu temperatury z 16 do 27 st.C odmiany wczesne i średnio wczesne tworza pąki szybciej przy dłuższym, a odmiany póżne - przy krótszym fotoperiodzie.

W uprawie sterowanej światłem i temperaturą, kiedy tworzą się jedynie paki szczytowe, rozwój generatywny podzielić można na trzy etapy:

- Rozwój mikroskopowy paka kwiatostanowego ( trwa zawsze 4 tyg. u wszystkich odmian

- Rozwój makroskopowy pąka kwiatostanowego ( zróżnicowany u odmian ; im póżniejsza odmiana tym dłuższy okres )

- Rozkwitanie koszyczka kwiatowego ( okres różny u poszczególnych odmian )

Chryzantemy klasyfikuje się według reakcji fotoperiodycznej, określając liczbę tygodni jakie muszą upłynąć od nastania naturalnego okresu krótkich dni lub rozpoczęcia zaciemniania do pełni kwitnienia.

Odmiany które osiągają pełnie kwitnienia po:

- 6 - 8 tyg. zalicza się do odm. wczesnych.

- 9 - 11 tyg. to odmiany średnio wczesne

- 12 - 15 tyg. to odm. póżne

Długi dzień tj. 16 godzin na dobę, wpływa korzystnie na rozwój wegetatywny i umożliwia wyrośnięcie roślin na pożądaną wysokość.

Przedłużenie dnia uzyskuje się przez zastosowanie doświetlenia żarówkami o takiej mocy, aby oświetlenie 1metra kwadratowego powierzchni uprawy wynosiło minimum 80 - 120 lux.

Doświetlanie stosuje się jako przedłużenie naturalnego dnia, albo w nocy, w godzinach 22.00 - 3.00.

Doświetlanie zastosowane codziennie przed inicjacją pąka utrzymuje rośliny w fazie wzrostu wegetatywnego, tak jak naturalny, długi dzień.

Czas doświetlania zależy od aktualnej długości nocy i nie powinien przekraczać 4 godzin.

Długi dzień można stworzyć przez przerwanie ciemności światłem o bardzo niskim nateżeniu - 21,5 luksa.

Optymalne natężenie światła dla wzrostu wegetatywnego wynosi 5000 lux., przez około 8 - 10 godz. na dobę. Przez pozostałą część fotoperiodu światło może być bardzo słabe.

W uprawie sterowanej, dla przyspieszenia rozwoju pąka kwiatostanowego, wykorzystuje się ilościowy sposób reagowania chryzantem na fotoperiod, skracając dzień przez zaciemnianie.

Dzień krótki, tj. 10 - 12 godz. światła na dobę, oraz temp. nocy około 16 st.C przyspieszają proces inicjacji i rozwoju pąka kwiatostanowego.

Wskazane jest zaciemnianie roślin do momentu zabarwienia się pąków.

WPŁYW TEMPERATURY

Optymalna temperatura dla mikroskopowego rozwoju pąka kwiatostanowego to 16 st.C. w póżniejszym rozwoju pąka, gdy już rozwija się koszyczek, temperaturę można obniżać co tydzień o 1 - 2 st C do 10 st.C.

Zbyt wysoka temperatura ( 25 - 30 st.C ) znacznie opóżnia rozwój chryzantem bądź całkowicie hamuje kwitnienie.

12.Dlaczego zmniejsza się produkcja chryzantem wielkokwiatowych?

Chryzantemy wielkokwiatowe:

• ODMIANY STANDARDOWE WIELKOKWIATOWE -jednopędowe i jednokwiatowe (bez uszczykiwania, z wyłamywaniem bocznych pędów. Po wyłamaniu wszystkich bocznych pędów pozostawia się na roślinie tylko pąk wierzchołkowy, z którego rozwija się jeden kwiatostan).

• ODMIANY DONICZKOWE - słabiej rosnące, uprawiane jako wielopędowe, z jednym wierzchołkowym kwiatostanem na pojedynczym pędzie (odm. wielko- i średniokwiatowe)

Produkcja uwarunkowana jest przede wszystkim zapotrzebowaniem rynku konsumentów. Na nim pojawia się wiele nowych, ciekawych odmian, zwiększa się asortyment, gusta klientów się zmieniają.

Produkcja chryzantem wielkokwiatowych jest pracochłonna (ręczne uszczykiwanie pędów bocznych, co wiąże ze sobą zatrudnianie większej liczby pracowników), a przy tym kosztowna, przy niskiej sprzedaży na rynku robi się nie ekonomiczna, nie opłacalna.

13.Porównaj uprawę chryzantem wielkokwiatowych i wielokwiatowych.

ZE WZGLĘDU NA WIELKOŚĆ KWIATOSTANU WYRÓŻNIA SIĘ ODMIANY:

*WIELKOKWIATOWE - 16-20cm.

*ŚREDNIOKWIATOWE - 11-15cm.

*DROBNOKWIATOWE (wielokwiatowe) - 6-10cm.

KLASYFIKACJA ODMIAN I SPOSOBY ICH PROWADZENIA

• ODMIANY STANDARDOWE (WIELKOKWIATOWE) -jednopędowe i jednokwiatowe (bez uszczykiwania, z wyłamywaniem bocznych pędów. Po wyłamaniu wszystkich bocznych pędów pozostawia się na roślinie tylko pąk wierzchołkowy, z którego rozwija się jeden kwiatostan).

• ODMIANY GAŁĄZKOWE (WIELOKWIATOWE) - uprawiane jako jednopędowe, ale wielokwiatowe (bez uszczykiwania i wyłamywania bocznych pędów. Tworzących się samorzutnie rozgałęzień pędu nie wyłamuje się).

• ODMIANY DONICZKOWE - słabiej rosnące, uprawiane jako wielopędowe, z jednym wierzchołkowym kwiatostanem na pojedynczym pędzie (odm. wielko- i średniokwiatowe) lub licznymi kwiatostanami na poszczególnych pędach (odm. drobnokwiatowe - wielokwiatowe).

14. Zasady i terminy cięcia róż w szklarni w uprawie tradycyjnej

• róże rabatowe i na kwiat cięty

Róże te wydają kwiaty na tegorocznych pędach. Pędy kwiatowe wyrastają najobficiej na zeszłorocznych pędach lub jako pędy nasadowe (wyrastające z pąków śpiących na szyjce korzeniowej). Pędy nasadowe charakteryzują się bardzo silnym wzrostem, dlatego grube należy uszczykiwać.

Wybieramy 2-4 silne pędy i tniemy je nad 2-5 oczkiem, ok 5 mm nad oczkiem, pod skosem. Pędy słabsze i odmiany słabo rosnące - tniemy krócej, natomiast pędy silne i odmiany silnie rosnące- dłużej.

Pędy bardzo słabe lub zbyt liczne wycinamy „na obrączke” - u nasady pędu.

Termin cięcia- po nabrzmieniu pąków - początek kwietnia.

• róże pnące i parkowe

Róże te wydają kwiaty głównie na pędach zeszłorocznych.

Usuwamy więc stare i suche pędy.

15. Cykl produkcyjny krzewów róż w uprawie tradycyjnej.

Róże rozmnaża się przede wszystkim przez okulizacje lub szczepienie, a rzadziej przez sadzonkowanie. Jako podkładki najczęściej stosuje się Rosa canina Rosa multiflora, a także kilka innych gatunków.

Rozmnażanie generatywne i przygotowywanie podkładek.

Owoce zbiera się na przełomie września i października, owoce moczymy a nasiona stratyfikujemy. Po wysiewie nasion utrzymujemy wysoka wilgotność podłoża. Nasiona kiełkują w maju, w fazie dwóch liści rośliny wykopujemy lub przy rzadszym siewie podcina się korzenie- siewki po rozsortowaniu dołuje się i zabezpiecza przed mrozem.

Podkładki róż sadzimy wiosna tak wcześnie jak tylko jest to możliwe i obredlamy. W lipcu (kiedy na większości podkładek kora łatwo odchodzi od drewna, a pąki na jednorocznych pędach roślin odmian uprawnych używane jako zrazy są prawidłowo wykształcone) okulizujemy w śpiące oczko(wybijające w pęd dopiero następnej wiosny). Przed okulizacja konieczne jest odsłonięcie szyjki korzeniowej i oczyszczenie jej.

Okulizacji dokonuje się na szyjce korzeniowej nacinając korę w kształcie dużej litery „T”, oczko powinno znajdować się od strony najczestszych wiatrów- czyli od strony zachodniej. Następnie na jesieni ponownie obrdelamy. Wiosną odcinamy górna cześć i odkrywamy oczko- ew można ogłowić by nastąpiło większe rozkrzewienie. Na jesieni drugiego roku po okulizacji krzewy róż stanowią materiał handlowy. Do wyboru I zaliczane są rośliny mające co najmniej 3 silne pędy szkieletowe.

Produkcja

Róże sadzimy jesienią lub wiosna, z reguły korzystniejszy jest termin jesienny. Dla róż krzewiastych stosuje się rozstawę 30-45cm. W pierwszym wyborze powinny być rośliny mające 3-5 zdrewniałych pędów, 20-25cm korzeni. Ważne by miejsce szczepienia (nasada korony) znajdowała się 3cm po ziemia.

Po posadzeniu róże się obsypuje ziemią, kopce powinny mieć 10cm przy posadzeniu wiosną i 20cm przy uprawie jesiennej. Wiosną na przełomie marca i kwietnia, róże odkrywamy i po 10-14 dniach, gdy można odróżnić przemarznięte pędy- przycinamy. Róże świeżo posadzone przycinamy nad drugim-trzecim pakiem. Starsze róże tnie się słabiej.

Pozostawione 2-4 silnych pędów przycina się nad 2-5 pakiem. Pędy słabe i słabiej rosnące tnie się krócej, silnie rosnące tnie się dłużej. Usuwa się także odrosty korzeniowe, okopcuje się po przymrozkach. Reszta prac w ciągu roku polega na podlewaniu i nawożeniu.

17. PORÓWNAJ TRADYCYJNĄ I NOWOCZESNĄ UPRAWĘ RÓŻ

Zachęcam do obejrzenia http://www.ho.haslo.pl/article.php?id=444

Porównanie uprawy tradycyjnej i nowoczesnej róż

tradycyjna-róże sadzimy na jesieni lub na wiosnę co 40cm pienne co 60-80cm podkładek. Przechodzą okres spoczynku w temp 3-6 C, w I-II pąki ruszają, podnosimy temp nocy do 9-11 C a ok. 6 tyg po posadzeniu podlewamy. Wzrost przy 18-20 C, wiązanie pąków 18 C. W 1 roku rozbudowa krzewów, uszczykiwanie pąków, tnąc pędy z kwitami ogranicza się powierzchnia asymilacyjna. Na krzewie zostawiamy tylko silne paki. Pędy wyrastające z miejsca okulizacji - cenna rozbudowa krzewu, w poł VIII ciecie wyrównawcze w celu obfitego kwit w X, zbiór XI, ogrzewamy szklarnie w celu uzyskania lepszego

RÓŻE- zasada cięcia - W czasie sadzenia skraca się korzenie do 25cm, a nad ziemią pozostawia się 3-5 pędów, dla róż wielkokwiatowych oraz odm. karłowych skracamy do 8-15cm nad gruntem, do 20-30cm u róż innych grup, u piennych usuwa się tylko martwe, uszkodzone, chore, słabe i krzywiące się pędy. W czasie wzrostu cięcie pielęgnacyjne. Jesienią przycina się długie pędy o 15-30cm dla zmniejszenia wpływu wiatru na roślinę. Należy unikać cięcia w mroźną pogodę w czasie spoczynku zimowego róż (ostra zima -zabieg wiosną).

PIENNE: późna jesień do wczesnej wiosny -przez pierwsze 2 lata tylko pielęgnacja, pędy podwiązujemy, od 3 roku formujemy, a pędy boczne skraca się o 2/3 lub nad 3 lub 4 pąkiem. Termin ciecia: latem po kwitnieniu -przez 2 lata prowadzi się pędy na podporach, skracać tylko pędy boczne o 2/3 lub do 2-4 pąków, w 3 roku pędy boczne skracać jak poprzednio i rozpocząć cięcie odmładzające - wycinać ¼-1/3 kwitnących pędów do samej podstawy, nowe pędy wyrosną od podstawy. wybiera się typ cięcia odpowiedniego dla odmiany tworzącej koronę; pędów płaczących nie przycina się w czasie sadzenia i przez 2 lata aby pozwolić na uzysk odpowiedni pokroju.

WIELKOKWIATOWE -termin: późna zima do wczesnej wiosny, cięcie podstawowe -w klimacie umiarkowanym pędy główne przycinać do 20-25cm nad poziomem gruntu, w klimacie ciepłym do 45-60cm, pędy boczne skrócić ponad 2 lub 3 pąkiem lub do 10-15cm, usunąć słabe, wyciągnięte pędy. Cięcie odnawiające: wyciąć 1/3 najstarszych pędów prawie do samej podstawy, powtórzyć to dla pozostałych starych pędów przez 2 lub 3 lata.

BUKIETOWE - termin ciecia: późna zima do wczesnej wiosny: główne pędy przyciąć do 25-45cm nad gruntem, boczne nad 2 lub 3 pąkiem, cięcie odnawiające -j.w.

MINIATUROWE -t:1) późną zima do wczesnej wiosny -pędy główne i boczne przyciąć 1/3, 1/2, przycinać nad pąkami skierowanymi na zew tak, aby pędy znalazły się w przeznaczonej dla nich przestrzeni, skracać zbyt stłoczone pędy boczne. Cięci odnawiające - wycinać 1/5-2/3 najstarszych kwitnących pędów.2) późna jesień do wczesnej wiosny -pierwsze 2 lata pielęgnacja.

Cięcie w różnych etapach wzrostu i rozwoju- w I roku po posadzeniu trzeba doprowadzić do max rozbudowania krzewów, zalec jest uszczykiwanie pierwszych pąków kwiat i nie dopuszczać do kwit, uszczykiwać się nad 2-4 pięciolistkiem, silniej uszczykiwać się pędy płone lub słabe, konieczne jak najszybszego usuw pędów i paków bocznych. Nowo wysadzone rośliny podczas 1-szego cięcia kwiatów pozostawia się większą liczbę w pełni rozwiniętych liści. Zbyt silne cięcie może być przyczyną nadmiernego wyrastania pędów płonych, reguła jest takie ciecie kwiatów aby u podstawy zostały co najmniej 2 pięciolistkowe liście w katach których znajd się dobrze wykształcone pąki, po każdym zbiorze kwiatów porządkuje się krzewy: obcina pędy słabe chore, uszkodzone, usuwa pędy zagęszczające, przycina lub wycina p. płone i nadmiernie wybiegające, usuw odrosty z podkładki. Ciecie wyrównawcze w Ipoł VIII: przygotowuje ono krzewy do obfitego i b. wyrównanego kwit w X, polega na usunięciu pędów starych słabych uszkodzonych, pozostawia się 2-5 silnych i możliwie najmłodszych pędów, które wyrastają z miejsca okulizacji przycinając je nad 3-4 piecilostkiem (zbiór jesień kwitną od poł X do p.XI po zbiorze usuwa się o liście). Cięcie zimowe w końcu XII: ma na celu prześwietlania i odmładzanie krzewów, usuw stare, chore słabe p., pozostawia się 2-5 j.w. przycinając je na wysokość 30-60cm nad 2-gim oczkiem.

UPR W GRUNCIE -grunt-można sadzić jesienią lub wiosną (lepiej jesienią), stanowisko powinno być odpowiednio przygotowane na 2-3mies przed sadzeniem, gleba powinna być spulchniona na głębokość 40-50cm i nawieziona) obornik 30t/ha, superfosfat 500-600kg/ha, K2SO4-400kg,(NH4)2SO4-200-250kg. Róże krzewiaste sadz co 40cm a pienne co 60-80cm,po posadzeniu obsypujemy ziemią na wysokość 20 cm. Wiosną ¾ odkrywamy i po 10-14 dniach przycinamy skośnie. Pamiętamy o podlewaniu, odchwaszczaniu, nawadnianiu -najlepiej azofoską 400-600kg, dobrze na wzrost wpływa ściółkowanie.

UPR W SZKLR - dobre podłoże, ziemia piaszczysto-gliniasta, 7-8% próchnicy, nawożona, -rośliny fotoperiodycznie obojętne, doświetlanie zwiększą liczbę kwitnień, temp w noc 16-19 C, dzień 17-25 C, woda do podlewania dobrej jakości o niskiej zawartości soli i małej twardości.

Upr letnia - róże posadzone na stałe w szklarni kwitną III-XI, zimą spoczynek, sadzimy jesienia XI zaokulizowane na podkładkach jednak, posadzone róże zimują w temp 3-6 C, w I -II pąki ruszają, podnosimy temp nocy do 9-11 C, ok. 6 tyg po posadzeniu, podlewamy, wzrost 18-20 , wiązanie pąków 18 C. W I rozbudowa krzewy -uszczykiwanie pąków, tnąc pędy z kwiatów ogranicza się powierzchnię asymilacyjną, na krzewie zostawiamy tylko silne paki, cięcie kw, Pędy wyrastają z miejsca okulizacji cenne rozbudowa krzewu, w I poł VIII- cięcie wyrównawcze w celu obfitego kw w X. Zbiór XI, ogrzewamy szklarnię do III.

UPR ZIMOWA ma na celu prześwietlanie i odmłodzenie krzewów 2-5 zdrowych pędów, przycięcie na wys 30-60cm nad 2 oczkiem, sprzątanie szklarni, nawożwnie.

odmiany

mieszańce herbatnie Rosa thea hybr: Baccara, Carina Super star;

mieszańce bukietowe: R.floribunda Mercedes, Belinda, Zorina,

mieszańce bukietowe wielkokwiatowe: Samurai Queen fabiola,

mieszańce karłowe R chinensis: Little flirt, Scarlet geem,

Szczepienie- róż, sposób wegetatywnego rozmnażania, jest to sztucznie spowodowane wzrośnięcie dwóch roślin lub ich części (zrazu i podkładki), Powodzenie szczepienia zależy od prawidłowego zrośnięcia się zrazu i podkładki, Etapy zrastania: * wytworzenie kalusa przez zraz i podkładkę, *wytworzenie mostka kambialnego, *wytwarzają się kambioidalne tkanki przewodzące .Zraz i podkładka powinny być blisko spokrewnione, szczep przez stosowanie - skośnie cięte, termin - wczesna wiosna (tej samej grubości zraz i podkładka), Z i P innej grubości to szczepienie w klin, na przystawkę, za korę lub w szparkę.

okulizacja - zraz to jeden pąk zakładany pod korę P (oczko), pęd z oczka w tym samym roku =o. w żywe oczko, wiosną następnego roku = w śpiące oczko, Z do o. jak najszybciej po ścięciu, miazga P w pełni aktywna ( łatwe odchodzenie kory od drewna), termin VII/VIII, Z zdrewniały i dojrzały, Oczko nakłada się na szyjce korzeniowej, wsuwamy je pod korę rozciętą w kształt T lub okulizujemy na przystawkę V-IX, Po 2 tyg sprawdzamy czy się przyjęły.

Róże do nasadzeń w uprawy polowej, zasady zabezpieczania przed niskimi tem- rodz Rosa, rodz Rosaceae 1 R. Wielkokwiatowe- kwitną od VI do jesieni najliczniejsze rasy stan mieszańce herbatnie, 2. Wielokwiatowe dł kwitną i cechuje się dużą wytrzymałością na mróz :grupy: właściwe polianty Rosa polyantha- drobne kw; mieszańce- duże kw R. Polyantha hybrida; mieszańce bukietowe- duże pełne kw R. Floribunda, miesz bukietowe wielkokwiatowe R. Floribunda grandiflora- R. Wielokw na rabaty kwietniki 3. Czepne -pnące, prócz odm obficie kwitnących 1-razowo prze okr 2-3tyg w k.VI lub na pocz VII wyst odm powtarz kw 4. Parkowe są całkowicie wytrzymałe na mróz, stos jako krzewy ozdobne koniecznie okrywać należy r wielkokwiatowe, okrycie winno chronić w zimie przed mrozem oraz zbytnim nasłonecznieniem, dużą wilgotnością silnymi wiatrami, okryw przed wyst 1-szych mrozów w poł XI pocz XII w czasie suchej i słonecznej pogody, okrywać można ziemią, przysyp pędy gł tworz kopczyki na wys 15-20cm gdy silniejsze mrozy przykryć jeszcze liścmi torfem itp., usuw gdy ciepło ziemia rozmarznie i cz obeschnie: 2 raty -kIII pocz IV zdej liscie, pocz poł IV odkryć całkowicie przyciąć pedy gł by pozost 5 oczek

18. Najważniejsze zabiegi w trakcie produkcji goździków szklarniowych.

Wg B

WYMAGANIA UPRAWOWE

• duże wymagania uprawowe: zawartość próchnicy 10-20%, 20% cząstek koloidalnych gliniasto - ilastych; EC 1,5g KCl; pH 6-6,8; N 150-350mg, P 100-250mg, K 350-700mg

• temperatura nocą 8-10ºC, w dzień 18-21ºC; temperatura 5ºC przez 3 tygodnie przyspiesza inicjację kwitnienia, a także wpływa na pełność kwiatów. Wahania temperatury mogą powodować nadmierne rozrastanie się pąków i ich pękanie

• światło: czynnik fotoperiodyczny - dzień ponad 14 godzin przyspiesza kwitnienie, wrażliwość w fazie 5-7 par liści, rośliny mateczne przy świetle 10-12 godzinnym lepiej się krzewią; czynnik fotosyntetyczny - współgra z natężeniem CO2, (wadą jest to, że należy zapewnić optymalne warunki do rozwoju - wilgotność na poziomie 70% całkowitej pojemności kapilarnej)

• woda: optimum - 70% całkowitej pojemności kapilarnej, latem podlewać 2 razy w ciągu dnia, zimą 1 raz - każdorazowo 15-20l/m2 podłoża

ROZMNAŻANIE

Tylko przez sadzonki pozyskiwane ze specjalistycznych firm in vitro (odwirusowane); podłoże do ukorzeniania torf z perlitem (1:2) lub perlit; ukorzenienie po 21-28 dniach, gdy temperatura podłoża wynosi 18-21ºC a powietrza 15-18ºC, zamgławianie przez 10 dni; zaprawianie sadzonek. Sadzonki można przechowywać nieukorzenione (w warunkach podciśnienia nawet do 3 miesięcy) i ukorzenione.

SADZENIE

Nie za głęboko, w oczka siatki, szczególnie pielęgnować przez pierwsze 7-10 dni. Gęstość sadzenia w cyklu rocznym 38-42 rośliny na m2, w uprawach na 1 zbiór (tunele) do 100-150, gdy sadzonki rozkrzewione 60-75 sztuk na metr.

TERMINY SADZENIA

Optymalny dla Polski 15 IV - 15 VI (2x uszczykiwane, dobrze rozkrzewione, kwitną od VIII, 40 sztuk na metr);

Sadzone po 15 VI i w VII uszczykuje się raz, 50-60 sztuk na metr.

Sadzone w VII - VIII słabo kwitną zimą.

ZAKŁADANIE MATECZNIKA

W pierwszej połowie VII - rośliny zdążą jeszcze dać sadzonki.

STEROWANIE KWITNIENIEM

- najłatwiejsze na 1 zbiór,

- dobór odmian (amerykańskie mniej wrażliwe na niedobór światła),

- termin sadzenia,

- uszczykiwanie (patrz: kolejne pytanie),

- termin zbioru - nowe kwiaty 4-5 miesięcy po ścięciu wiosną, a 8,5 miesiąca po cięciu

w IX - X,

- sposób cięcia - z niskiego (nad 3-4 węzłem) później wybijają pędy i jest ich mniej,

- doświetlanie - latem rozpoczyna się wraz z uszczykiwaniem, jesienią 2 tygodnie,

a zimą 4 tygodnie po.

ZBIÓR KWIATÓW

Kwiaty ścinamy całkowicie lub w części rozwinięte w godzinach rannych lub popołudniowych nożem lub przez wyłamywanie w węzłach (lepiej).

INNE ZABIEGI

• ochrona przed chorobami i szkodnikami

• odchwaszczanie w przypadku upraw konwencjonalnych w gruncie szklarni

• dbałość o warunki fitosanitarne w trakcie, jak i po zakończonym cyklu produkcyjnym (parowanie lub wymiana podłoża, odkażanie szklarni itp.)

• systematyczne podnoszenie siatek wraz ze wzrostem roślin

18. Najważniejsze zabiegi w trakcie produkcji goździków szklarniowych.

Druga wersja

Nawożenie: duże wymagania pokarmowe, szczególnie duże wymagania co do potasu aby zachować sztywność, szczególnie w okresie wiosenno zimowym, pH 6,0-6,8

Sterowanie temperaturą: małe wymagania termiczne, lecz niskie temperatury wpływają na pełność kwiatów, utrzymywanie przez 3 tygodnie temperatury 5 ^oC przyspiesza inicjację kwitnienia

Doświetlanie: długi dzień (14h) przyspiesza kwitnienie, stosujemy go gdy roślina ma 5-7 par liści, krótki dzień (10-12h) stymuluje rozkrzewianie, stosujemy go w matecznikach

Goździk nie reaguje na długość dnia tylko na ilość światła.

Dokarmianie CO₂: stosujemy tylko przy optymalnych warunkach świetlnych

Nawadnianie: podlewamy 1-2 razy w tygodniu, niewielkie wymagania wilgotnościowe (optymalna wilgotność 70%całkowitej pojemności kapilarnej), kserofit

Siatki wspierające: aby miały pionowy wzrost

Uszczykiwanie i cięcie: w celu rozkrzewienia oraz opóźnienia i wydłużenia okresu kwitnienia

Ochrona: np. odkażanie gleby (ochrona przed fuzariozą), dbanie o wilgotność (gdy za sucho pojawiają się przędziory)

Młode rośliny potrzebują dużej wilgotności i cieniowania.

Odchwaszczanie

19. Rodzaje cięć w uprawie goździków.

Po wysadzeniu na miejsce stałe sadzonki należy uszczykiwać- wywołuje to silniejsze krzewienie, opóźnienie kwitnienia i wydłużenie kwitnienia. Uszczykiwanie to element sterowania zakwitaniem goździków. Można ten zabieg wykonywać jednorazowo, dwukrotnie lub trzykrotnie. Uszczykuje się (zależnie od odmian) nad 4-5 lub 7 węzłem, dopiero po ukazaniu się w kątach liści zawiązków nowych pędów. W praktyce jednak gdy uprawa na jeden zbiór robi się to tydzień po posadzeniu lub jednocześnie z sadzeniem. Po uszczykiwaniu ważna jest temp. w szklarni: opt. 18° C w dzień i 16° C w nocy- gdy za wysoka to cieniowanie i wietrzenie.

Uszczykiwanie:

• jednorazowe- 2-4 tyg. po posadzeniu. Wyrastają po nim 3-4 pędy które kwitną dwukrotnie w ciągu roku. Ten sposób stosuje się w uprawie jednorocznej (cykl 14-15 miesięcy)lub w tunelach foliowych

• dwukrotne- 2 etapy. I- taki sam jak uszczykiwanie jednorazowe, II- po 4-7 tyg. i wtedy się uszczykuje:

- wszystkie wyrosłe pędy (uszczykiwanie na 2)

- połowę wyrosłych pędów (uszczykiwanie na 1 ½)

- jeden najsilniejszy z trzech wyrosłych pędów (uszczykiwanie na 1 1/3)

po dwukrotnym uszczykiwaniu zakwita na roślinie 5-8 kwiatów, ale z 5-7 tygodniowym opóźnieniem w stosunku do uszczykiwania jednorazowego.

• wielokrotne- przeprowadza się na wszystkich wyrastających pędach aż do pierwszych dni VII (by zakwitły jeszcze w XI-XII). Takie uszczykiwanie zapewnia wysoki plon w miesiącach jesiennych i wczesnozimowych, ale następne kwitnienie jest dopiero w V.

• usuwanie wszystkich bocznych pędów kwiatowych (czyszczenie): w celu rozkrzewiania, prawidłowego wzrostu pąka głównego. U gałązkowych usuwa się pąk główny

• cięcie letnie- zapobieganie kwitnieniu latem, przesunięcie na jesień lub wczesną zimę (przez przycięcie lub wyłamywanie). Przycięcie w II roku uprawy na wys. 40-60 cm (V- pocz. VI) lub wyłamywanie: połowę 15 V a połowę 1 VI- wówczas szczyt kwitnienia w poł. XI.

Rodzaje cięć w uprawie goździków

Uszczykiwanie:

Przy zbiorze jednorazowym (uprawa krótka) uszczykujemy rośliny zaraz po posadzeniu tub tydzień później.

Przy zbiorze wielokrotnym (uprawa dłuższa) uszczykujemy nad 4-5 lub 7 węzłem gdy są już widoczne zawiązki pędów bocznych,

• Jednokrotnie: 2-4 tygodnie po posadzeniu, uzyskujemy wówczas 2-4 pędy zakwitające 2 razy w roku, ale uprawa trwa 14-15 tygodni

• Dwukrotnie: pierwsze uszczykiwanie j.w. , drugie 4-7 tygodni później, uszczykujemy wówczas albo wszystkie nowo wyrosłe pędy, albo połowę albo 1/3. Przy dwukrotnym uszczykiwaniu zakwita 5-8 kwiatów, ale 5-7 tygodni później niż przy jednokrotnym

• Wielokrotne: wszystkich wyrastających pędów do początku VII, kwitnienie wówczas jest w XI-XII

• Usuwanie wszystkich bocznych pędów kwiatowych w V

Cięcie letnie: zapobiega kwitnieniu latem, stosowane w 2 roku uprawy, na wysokości 40-60cm w V do początku VI (lub wyłamywanie połowy pędu, a drugiej 1.VI) wówczas szczyt kwitnienia przypada na XI

20. Asortyment kwiatów ciętych w okresie zimy (XII-III).

1. Alstroemeria sp. (Alstroemeriaceae)

2. Anthurium sp.(Araceae)

3. Dianthus sp.(Caryophyllaceae)

4. Euphorbia pulcherrima (Euphorbiaceae)

5. Freesia sp. (Iridaceae)

6. Gerbera sp. (Asteraceae)

7. Gloriosa sp.(Colchicaceae)

8. Strelitzia sp.(Musaceae)

9. Zantedeschia sp.(Araceae)

10. Tulipa sp.(Liliaceae)

11. Hipeastrum x hybridum

12. Lilium sp.(Liliaceae)

13. Narcissus sp.(Amaryllidaceae)

14.Cymbidium sp.(Orchidaceae)

21. Jakie czynniki wpływają na ranking kwiatów ciętych.

Czynniki biologiczne- stan spoczynku, okres kwitnienia, wymagania fotoperiodyczne

Czynniki ekonomiczne- koszty opału, pracochłonność uprawy)

Czynniki subiektywne- np. zwyczaje, tradycja, upodobania i moda

Największy popyt na kwiaty przypada na święta międzynarodowe, państwowe i kościelne.

W Polsce ze względu na tradycje szczególny popyt na kwiaty przypada w dni popularnych imienin: 2 III- Heleny, 4 III-Kaziemierza, 13 III -Krystyny, Bożeny, 19III -Józefa, 8V- Stanisława, 15 V- Zofii, 24 VI -Jana, 15 X- Jadwigi, Teresy, 27 X- Tadeusza, 30 XI-Andrzeja, 4XII-Barbary

Okazje mniej równomiernie rozkładające się w roku np. ważne wydarzenia w życiu bliskich nam osób, jak: śluby, pogrzeby, urodziny, wszelkiego rodzaju jubileusze itd. Szczyt zapotrzebowania przypada na miesiące jesienne i wczesnowiosenne, a stosunkowo mały popyt jest w styczniu-lutym. Zapotrzebowanie w okresie późnej wiosny i lata pokrywane jest w znacznej mierze z dostaw gruntowych kwiatów ciętych, ale przede wszystkim z dostaw kwiatów z importu.

Ważne są z tego powodu możliwości przechowywania kwiatów ciętych i przedłużanie ich żywotności, a także sterowanie terminem kwitnienia.

W ostatnich latach do częściowego rozładowania szczytu jesiennego przyczynia się wprowadzanie do produkcji na duża skale anturium, kosaćców holenderskich, frezji w uprawie letniej, nerine, nowych odmian róż, gerbery, a także wprowadzanie kwitnących roślin doniczkowych.

W kwiaciarstwie asortyment zmienia się prawie równocześnie w dwóch zakresach: gatunkowym i odmianowym. Zmiany w asortymencie gatunkowym są powolniejsze i wydłużone w czasie, wymiana odmian na nowe, odporne na choroby, plenniejsze, ładniejsze, trwalsze czy tańsze w produkcji jest procesem ciągłym i nieodłącznie towarzyszącym dobrej i nowoczesnej produkcji. Wylansowanie nowych gatunków i włączenie ich do asortymentu jest zabiegiem wymagającym kilku, a nawet kilkunastu lat promocji i reklamy. Tak było w przypadku gerbery, frezji, kosaćców holenderskich, alstremerii i innych, tak jest obecnie z gipsowka, eustoma, zatrwianem, trachelium, lwia paszcza, zawilcem koronkowym, tojadem, goździkami i chryzantemami gałązkowymi, różami drobnokwiatowymi czy bylinami przyspieszanymi w tunelach foliowych.

23.Wymagania uprawowe gerbery

ŚWIATŁO

• Fotoperiodycznie obojętna, nie wykazuje wrażliwości na długość dnia

• Najlepsze kwitnienie przy długości dnia 12h, najwyższy plon kwiatów od VI do IX

• Długość dnia decyduje o porze kwitnienie, a natężenie światła o wielkości plonu kwiatostanów

• Optymalnie: wysiew nasion przy skracającym dniu, kwitnienie przy długim

• Nasiona kiełkują w ciemności, młode rośliny nie znoszą pełnego, intensywnego oświetlenia (cieniowanie)

• Rośliny produkcyjne światłolubne

TEMPERATURA
a) powietrza

• Optymalnie zimą zapewniamy roślinom spoczynek (z powodu niskiej intensywności światła), przy temperaturze w dzień 10-12^oC, w nocy 8-10 ^oC

• Niektórzy producenci starają się uprawiać na kwiat cięty zimą wówczas stosują temperatury w dzień18-20 ^oC i 12-14 ^oC w nocy

• Latem optymalna temperatura w dzień 20-25 ^oC i 16-18 ^oC nocą

• Zbyt wysoka temperatura powietrza powoduje zmniejszenia liczby wytwarzanych kwiatostanów i małą ich trwałość po ścięciu, zaś zbyt duże wahania temperatur mogą spowodować zniekształcenie kwiatostanów

b) podłoża

• Optymalna to 21-25 ^oC przez cały okres uprawy, utrzymywanie takiej temperatury również zimą sprzyja wcześniejszemu kwitnieniu, zwiększeniu plonu kwiatów ciętych, należy też zadbać o temperaturę wody do podlewanie (letnia!)

POWIETRZE

Gerbera wymaga dużej ilości świeżego powietrza w otoczeniu i podłożu, wietrzymy więc szklarnie

WODA

• W naturalnym klimacie latem występują silne opady, zimą kilkumiesięczna susza, podobne warunki staramy się zapewnić w szklarni

• Latem obfite podlewanie w większych odstępach czasu, w dni słoneczne przy nierozwiniętych kwiatostanach, opryskujemy całość wodą

• Zimą podłoże powinno być średnio wilgotne

• Świeżo wysadzone rośliny mają duże zapotrzebowanie na wodę

PODŁOŻE

• Przepuszczalne

• O dobrych właściwościach powietrzno - wodnych

• Odczyn kwaśny

• Ziemia ogrodnicza, torf wysoki, kora, węgiel brunatny

WYMAGANIA POKARMOWE

• Duże

• Decydującą rolę odgrywają N, K, Ca, Mg, P

• Duże znaczenia mają też Cu, Fe, Mo

• Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe jest różne w zależności od wzrostu i rozwoju oraz warunków środowiska

• Nawożenie pogłówne konieczne

• Dokarmianie przerywany w XI i XII - w okresie spoczynku

Cykl uprawowy

• Max do 3 lat, na świecie najczęściej 1 rok, w Polsce 2 lata

• Gdy zapewnimy jej odpowiednie warunki świetlne, termiczne i wilgotnościowe może kwitnąć cały rok, z tym że wiosną i latem obficiej

• Normalnie jesienią - zimą wprowadzamy rośliny w stan spoczynku, aby to uczynić usuwamy pąki kwiatowe, zaprzestajemy nawożenia, obfitego podlewania, i obniżamy temperaturę

• W czasie spoczynku należy usuwać żółknące liście

• Spoczynek przerywamy w końcu XII, zaczynając obficie podlewać, podnosząc temperaturę i wznawiając nawożenie

• Gerbera rozpoczyna kwitnienie już w II , intensywne dopiero w III

Niektórzy starają się uprawiać na plon zimowy, wiąże się to jednak z bardzo intensywnym doświetlaniem, nawet 16h/dzień.

24. Rozmnażanie i uprawa poinsecji

Poinseję rozmnażamy przez sadzonki wierzchołkowe pobierane z roślin matecznych.

Matecznik:

• Rośliny uprawiamy w dużych doniczkach, w głębokim inspekcie, max 2 lata

• Jesienią przenosimy do szklarni, zimą przetrzymujemy pod parapetami, ograniczając podlewanie i utrzymując temperaturę 12-16 ^oC

• W końcu III przesadzamy je do świeżej ziemi, wystawiając na światło

• W V przenosimy rośliny z powrotem do ciepłego głębokiego inspektu

Sadzonki

• Wierzchołkowe

• Zbierane latem

• Przygotowanie: przez kilka tygodni temperatura 18-24 ^oC, pełne nasłonecznienie, bardzo częste zraszanie, temperatura może nawet dochodzić do 30-35 ^oC, ale musi jej towarzyszyć pełne wysycenie wilgotności

• Z 1 rośliny matecznej średnio 10-15 sadzonek

• Po ścięciu sadzonki wkładamy do letniej wody na 10min (na 1h podaje inne źródło), lub trzymamy pod bieżącą wodą ze względu na sok mleczny

• Traktujemy ją preparatami ułatwiającymi ukorzenianie np. Seradix

• Przenosimy sadzonki do podłoża np. torf : piach 1:1 lub torf : perlit 2:1

• Rozstawa 6x6 cm lub doniczki o średnicy 6-8 cm

Ukorzenianie

• Trwa 2-3 tyg przy zapewnieniu optymalnych warunków:

• pH 5,0-5,5

• Wysoka temperatura podłoża 25-28 ^oC

• Temperatura powietrza o 3-5 ^oC niższa od temperatury podłoża

• Cieniujemy rośliny, przykrywając dokładnie papierem

• Zraszamy dokładnie

Hartowanie

• Kilkanaście dni

• Koniec cieniowania

• Ostrożne wietrzenie mnożarki

Przesadzanie

• Do doniczek o średnicy 10cm
  np. z ziemią liściową : inspektową : piaskiem : gliną 2:2:1:0,5

• Do doniczek „12”,

Wymagania
a) temperaturowe

• Po hartowaniu 20 - 22 ^oC, późnym latem, wczesną jesienią

• Po 3 tyg od ostatniego przesadzania obniżamy temperaturę do 16-18 ^oC i utrzymujemy ją aż do indukcji kwitnienia

• W połowie X podwyższamy z powrotem do 20-22 ^oC

• Gdy kwiaty zaczynają się wybarwiać znów obniżamy do 16-18 ^oC, taką temperaturę utrzymujemy do uzyskania wartości handlowej

• Temperatura podłoża powinna być zawsze 1-2 ^oC wyższa od temperatury powietrza

• Przy zbyt wysokich temperaturach źle wybarwione przykwiatki
  

b) pokarmowe

• Duże potrzeby pokarmowe

• Wrażliwa na nawożenie

• Przy optymalnym pH 5,5 - 6,6 toleruje zasolenie 3,0g/L, wyższe dawki uszkadzają korzenie

• (Teraz coś „ulubionego”) optymalna zawartość składników pokarmowych to 150-300mg N/L, 500-600mg P₂O₅ i 500-700mg K₂O

• nie znosi nadmiaru N

• wrażliwa na brak Mo, zasychają wówczas brzegi najmłodszych liści

uprawa na Boże Narodzenie

Normalnie kwitnienie wypada między 15 XI a 15 XII, aby je opóźnić doświetlamy rośliny
2-3 tyg między 20 IX a 5-15 X, wydłużając dzień o 3h. Wilczomlecz zakwitnie wtedy w święta.

W mieszkaniu

• Kwitnie 4-8 tyg, temp 18-21 ^oC, w jasnych miejscach, spryskujemy co 8-10 dni

• I/II po zaschnięciu przykwiatków: dużo światła, ograniczone podlewanie do k III

• Początek wiosny - regularne podlewanie, raz na 3 tyg, co tydzień zraszać

• V przesadzić np. do substratu torfowego o pH 6,0, młodsze rośliny przesadzamy co rok, starsze co 2 lata,

• VI podcinamy pędy (zawsze po przesadzeniu) u młodych na połowę długości u starych na ćwierć

• Druga połowa IX zacieniamy tak by zrównać dzień z nocą czyli np. 18⁰⁰-6⁰⁰ wkładamy do ciemnego pomieszczenia, przez 5-6tyg

• Początek XII wybarwione przylistki

25. Rośliny uprawiane na zieleń ciętą.

Szparagi - Asparagus sp.

Do rodzaju tego należą rośliny zielne i półzdrewniałe występujące dziko w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej. Liście są przekształcone w łuski lub ciernie, a ich funkcję pełnią zielone gałęziaki -fyllokladia osadzone w katach łusek w pęczkach lub pojedynczo. Drobne , białawe kwiaty nie maja wartości dekoracyjnej . Rośliny te tworzą zgrubiałe korzenie - bulwy korzeniowe, magazynujące wodę , co pozwala szparagom przetrwać okres suszy. Szparagi ozdobne wykorzystywane są przede wszystkim jako zieleń cięta.

1. Asparagus densiflorus `Sprengeri' - szparag Sprengera

2. Asparagus densiflorus `Meyeri'- szparag Meyera

3. Asparagus setaceus - szparag pierzasty

4. Asparagus densiflorus ` Myriocladus'- szparag modrzewiowy

5. asparagus falcatus- szparag sierpowaty

Paprocie

1. Arachniodes adiantiformis - paproć szwedzka

2. Pteris cretica - orliczka kreteńska

3. Nephrolepis exaltata- nefrolepis wysoki

4. Naphrolepis cordifolia -nefrolepis sercolistny

5. Adiantum tenerum - adiantum delikatne

6. Microsonium scolopendrium

Palmy

Palmy występują głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej i SA roślinami drzewiastymi o smukłej , na ogół nierozgałęzionej kłodzinie , ze szczytowym pióropuszem wielkich pierzastych, lub wachlarzowatych ( dłoniastych) liści. SA to rośliny jedno- lub dwupienne. Owocem jest jagoda lub pestkowiec.

1. Chamaedorea costaricana

2. Caryota mitis

Rośliny doniczkowe

1. Anthurium andreanum

2. Zantedeschia aethiopica

3. Aspidistra elatior

4. Monstera deliciosa

5. Syngonium podophyllum

6. Fikus lyrata

7. Philodendron selloum

8. Spatiphyllum hybridum

26. Preparowanie frezji- zasady i cel zabiegu.

Preparowania bulwek- poddawanie ich przez okres 3-4 miesięcy działaniu temp. 28-31° C.

Zasada zabiegu

Do tego zabiegu nadają się bulwy mateczne o obwodzie 5 cm oraz bulwki przybyszowe o wymiarach 3-4 cm oraz 4-5 cm, nazywane potocznie siewką. Większe bulwki gwarantują szybsze kwitnienie i większy zbiór. Preparuje się w ażurowych skrzynkach,85% wilgotności powietrz i po okresie 3-4 miesięcy pojawia się nabrzmienie wokół piętki oraz następnie korzenie)

Cel zabiegu;

-przygotowanie bulw do szybszego ukorzeniania (wcześniejsze kwitnienie)

- pozwala na lepsze wykorzystanie powierzchni pod osłonami

- pozwala na sterowanie kwitnieniem w uprawie całorocznej

-skraca uprawę do 4-5 miesięcy

Uprawa Zantedeschia

Z. aethiopica- kłącze, wegetatywny podział

Z. elliottiana- bulwiasty pęd podziemny, in vitro,

Z .rehmanii ( Antoni Rehmann- polski odkrywca gerbery !!!) kwiaty kolorowe

Z. aethiopica kwiaty białe

Spoczynek do końca VII, po tym okresie sadzić na zagony (uzyskujemy kwiaty większe, lecz w mniejszej ilości) do pojemników ( kwiatów więcej, lecz mniejszych) pH 6,3-7,4, podłoże ciężkie, żyzne, temperatura 12-15^oC przyspiesza kwitnienie. Nie przekraczać 20^oC !!! Na początku wegetacji bardzo silnie podlewać, zmniejszać stopniowo do pojawienia się kwiatów, znów zwiększyć, gdy kwitną (kwitnie od grudnia do końca wiosny), Pędy kwiatostanowe wyrywa się, gdy pochwa kwiatostanowa jest już wykształcona i zaczyna się wybarwiać. W kwietniu ograniczyć podlewanie, w V zasuszyć, 4-6 tygodni spoczynku inicjuje kwitnienie.

Z. elliotiana kwiaty żółte:

Sadzenie bulw II-VII, zaprawionych Kaptanem, podkiełkowane w roztworze GA₃ (gibereliny) podłoże próchniczne, dobrze przepuszczalne, pH 5,8-6,2, do podłoża Osmocote 3kg/m³, UWAGA: wrażliwe na zasolenie, dużo światła, ale cieniować w upały, temperatura 24-28^oC, niska temp. nocą 12^oC to lepsze wybarwienie, max. temperatura ziemi latem 22^oC, ściółkowanie słomą, trocinami (żeby ograniczyć wzrost temperatury). Kwitnienie po 8-10 tygodniach od posadzenia bulw, po zbiorze kwiatów ograniczamy podlewanie co powoduje spoczynek bulw przez 4-6 tygodni, bulwy po oczyszczeniu przechowujemy w ażurowych skrzynkach w pomieszczeniach w temp. 12-15^oC

Choroby: Mokra zgnilizna (sprawca - Erwinia carotovora) i wirusy (przenoszone głównie przez mszyce)

28. Zasady uprawy anturium

rozmnażanie:

• generatywne- rzadko

• wegetatywne- odejmowanie odrostów pędowych (A. scherzerianum)

- sadzonki pędowo- wierzchołkowe (ale mało)

- sadzonki pędowo - pąkowe

- in vitro

sposoby uprawy:

• w pojemnikach ustawianych na:

-zagonach

-zagonach podwyższonych

- na parapetach

- na stołach

najlepsze są te dwie ostatnie metody, bo wyższa temp. dla syst. korzeniowego.

• na zagonach lub zagonach podwyższonych. Zagony wykłada się od spodu folią, umieszcza się rurki drenarskie i przykrywa się podłożem.

• w rynnach poliestrowych w kształcie litery V, ustawionych z nachyleniem (są b. drogie)

• w pierścieniach (teraz rzadko stosowane, bo nietrwałe cylindry)

podłoże:

• organiczne

• włókno kokosowe

• torf + kora sosnowa, podłoże może osiadać dlatego należy stosować dodatki keramzytu, kawałków styropianu, węgla brunatnego

• nieorganiczne

• keramzyt

• oazis

• wełna mineralna

warunki uprawy:

• pH 5,2-5,7

• zasolenie nie większe niż 2 g KCl/ dm3

• wilgotność powietrza 85%

• fertygacja - sterowana komputerowo

• indukcja generatywna - proces autonomiczny, ale na szybsze zakwitanie wpływa: obniżenie temp. do 16° C na 4- 6 tyg. w okresie XII-I

• światło: najlepiej długi dzień i intensywność 5 - 10 tys. lux (wtedy kwitnienie bardziej intensywne)

zbiór kwiatów:

• kwiaty wyrywamy- unikamy porażenia grzybem

• zbiór rano lub wieczorem (w pełnym turgorze)

• zbiór gdy 2/3 długości kolby nektaruje (nie wcześniej, ale można później)

• po zbiorze kondycjonowanie w azotanie srebra lub STS przez 15-20 min., potem do 14-16° C i do normalnej wody

29. Charakterystyka i zastosowanie sukulentów we wnętrzach.

Sukulenty

• Rosną w miejscach o skrajnie wysokich i niskich temperaturach ( zimą nie podlewamy, temp. 10˚ C

• Występują formy naziemne i epifityczne

• Posiadają zdolność gromadzenia wody , która jest przechowywana w przestworach międzykomórkowych albo wewnątrz komórki związana przez koloid

• System korzeniowy rozrasta się płytko, ale na bardzo dużym obszarze

• Ze względu na miejsce gromadzenia wody sukulenty dzielimy na:

• Pędowe- kaktusy

• Liściowe - gatunki o silnie zgrubiałych liściach - grubosze i agawy

• Redukcja blaszek liściowych (np. kaktusów do cierni) - funkcje asymilacyjne musiał przejąć pęd , co przy jego małej powierzchni spowodowało bardzo powolny wzrost kaktusów , a u niektórych np. opuncja liście początkowo pojawiają się, ale bardzo szybko opadają , ciernie natomiast chronią przed zwierzętami i powodują rozpraszanie światła.

• Pokrycie blaszek liściowych gruba warstwa kutikuli lub włoskami

• Zdolność do fotosyntezy przy zamkniętych aparatach szparkowych, z wykorzystaniem dwutlenku węgla powstałego przy oddychaniu

• Podział pędu u kaktusów na żebra lub brodawki

Agavaceae	Agave americana
Aloeaceae	Aloë arborescens
	Aloë variegata
	Gasteria maculata
	Haworthia fasciata
Apocynaceae	Pachypodium lameri
Asclepiadaceae	Ceropegia woodii
		Stapelia grandiflora
Cactaceae
	Cereus peruvianus
	Echinocactus grusonii
	Echinopsis multiplex
	Epiphyllum hybridum
	Mammilaria sp.
	Opuntia microdasis
	Rebutia sp.
	Zygocactus truncatus
Crassulaceae	Aemonium arboreum
	Crassula arborescens
	Echeveria sp.
	Kalanchoë hybrida
	Sedum morganianum
Euphorbiaceae	Euphorbia mili
	Euphorbia pseudocactus
	Euphorbia trigona

30. Kwitnące rośliny doniczkowe- przegląd gatunków, terminy

• Saintpaulia ionantha - cały rok

• Stapelia grandiflora - lato

• Catleya (lato), Cymbidium(wiosna), Phalenopsis

• Aeshynanthus hybrida - od lata do zimy

• Stephanotis floribunda- od wiosny do jesieni

• Hoya carnosa - od wiosny do jesieni

• H. australis - lato

• Anthurium andreanum - cały rok

• A. scherzerianum - cały rok

• Kalanchoe blossfeldiana - wczesną wiosną

• Clivia miniata - wiosna- lato

• Gardenia jasmonoides - od lata do jesieni

• Datura sp. - przez całe lato

• Camelia japonica - wiosną

• Hibiscus rosa-sinensis - od lata do jesieni

• Zygocactus trunkatus - od późnej jesieni do zimy

• Euphorbia mili - wiosna i jesień

• Nerium oleander - lato

• Abutilion striatum - wiosna - jesień

Saintpaulia V-VI...(sterowana na cały rok)

Cyclamen persicum (sterowana upr. na cały rok)

Fuchsia (lato)

Phalenopsis(wiele razy w ciągu roku,)

Syningia VI.-VII

Kalanchoe blosfeldiana (krótkiego dnia,zima,(sterow. na cały rok))

Clivia miniata II-V

Zygocactus truncatus(krótkiego dnia,zima )

Euphorbia mili(nieprzerwanie cały rok)

31. Rośliny o zdrewniałych pędach do dekoracji wnętrz

Są to wieloletnie rośliny o zdrewniałych pędach; drzewa, krzewy oraz pnącza:

- drzewa np.: Araukaria, Hibiskus, Nerium;

- krzewy np.: Camellia, Evonymus, Myrtus;

- pnącza np.: Hedera, Cissus, Passiflora.

Większość dobrze znosi warunki panujące w pomieszczeniach, niektóre wymagają większej wilgotności powietrza.

Pielęgnacja

1. Latem

- obfite podlewanie

- dokarmianie nawozami mineralnymi i organicznymi, co 2-3 tygodnie

- ochrona przed chorobami i szkodnikami

2. Zimą

- wymagają jasnych i chłodnych pomieszczeń (5-10˚C), ale niektóre aż 20˚C

- ograniczenie podlewania

- ochrona

3. Wiosną

- przesadzanie roślin, początkowo co roku, starsze co kilka lat

Rozmnażanie

Sadzonkowanie (zwykle wiosną), rzadziej z nasion

Sadzonki:

1. wierzchołkowe 8-10 cm

2. pędowe 3-5cm

- jednowęzłowe - ukorzeniają się w międzywęźlu lub w węźle

- dwuwęzłowe - ukorz. się w dolnym węźle

- wielowęzłowe - ukorz. się w 2 dolnych wezłach

W trakcie ukorzeniania temp. podłoża 20-30˚C, stosowanie substancji wzrostowych do ukorzeniania powoduje szybsze ukorzenianie, zwiększenie %-u przyjęć, umożliwia sadzonkowanie przez cały rok.

W nawiasach temperatura zimą!

Rośliny znoszące wysoką temp w pomieszczeniach (18-22˚C):

Dieffenbachia amoena (20-25˚C)

Monstera (10˚C)

Scindapsus

Rośliny znoszące średnio wysoką… (16-20˚C):

Citrus (12-24˚C)

Cordyline terminalis (5-10˚C)

Dracena deremensis, D. fragrans (6-8˚C), D. marginata (pstre: 18-25˚C)

Ficus (15-18˚C)

Hibiscus rosa-chinensis (8-10˚C, starsze 6-8˚C)

Hoya (H. carnosa 8-12˚C) (H. bella 16˚C)

Howea (starsze 12-14˚C)

Pandanus

Philodendron (15-18˚C)

Tradescantia

Rośliny znoszące niską… (5-12˚C):

Abutilon (10-12˚C)

Araucaria (6-10˚C)

Aucuba, japonica (4-8˚C)

Bougainvillea (6-8˚C)

Bouvardia (5-10˚C)

Camellia (10-12˚C)

Chamaedorea (10-16˚C)

Chamaerops (3-10˚C)

Cissus (12-24˚C)

X Fatshedera lizeii (10-12˚C)

Fatsia japonica (6-10˚C)

Haemanthus albiflos

Hedera helix (12˚C) (silnie rosnące 5-8˚C)

Laurus (2˚C)

Livstona

Myrtus (2-5˚C)

Nerium oleander (2˚C)

Passiflora (6-10˚C)

Phoenix canariensis (12-15˚C)

Sparmannia (młode 8˚C) (starsze 6˚C)

OZDOBNE Z KWIATÓW:

Clivia minata

Stephanotis floribunda

H. rosa-sinensis

Nerium oleander

Yucca aloifolia

Hippeastrum hybridum

Hoya carnosa

Passilora

BARWNE LIŚCIE:

Philodendron erubescens

Hedera helix

Dieffenbachia amoena

Ficus beniamina

Monstera deliciosa

Dracena marginata

DO PODWIESZANYCH POJEMNIKÓW:

Raphidophora aurea

Ficus pumila

Cissus rombifolia

Cissus antarctica

Hedera helix

xFatshedera lizeii

Stephanotis floribunda

Hoya carnosa

Philodendron erubescens

DO WIĘKSZYCH POMIESZCZEŃ:

Areca lutescens

Phoenix

Dracena

Nolina recurvata

Araukaria

Ficus lyrata

F. elastica

F. beniamina

Yucca aloifolia

Schefflera actinophylla

Fatsia japonica

Dieffenbachia amoena

Philodendron

32. PRZEGLĄD I ZASTOSOWANIE PAPROCI

Pokojowe: Adiantum tenerum, Cyrtomium falcatum, Asplenium nidus, A. bulbiferum, Platycerium bifurcatum, Pteris certica, Pellaea rotundifolia,

Ogrodowe:

skalniaki: języcznik pospolity Phyllitis scolopendrium, śledzionka skalna Ceterach officinarum,

zimozielone: podrzeń żebrowiec Blechnum spicant, paprotnik kolczysty Polystichum aculeatum

pojedyncze: długosz królewski Osmunda regalis, pióropusznik strusi Matteuccia struthiopteris

zbiorniki wodne: zachylnik błotny (Thelypteris palustris), narecznica grzebieniasta Dryopteris cristata

małe grupy: paprotka zwyczajna Polypodium vulgare, narecznica samcza Dryopteris
filix-mas

Zastosowania paproci w terenach zieleni.

Paprocie są roślinami zarodnikowymi, z reguły trwałymi (byliny), o krótkich, płożących kłączach. Liście pojedyncze lub pierzastozłożone, za młodu pastorałowato zwinięte. W Polsce rośnie ponad 40 gatunków paproci, z których wiele stanowi dekoracyjny materiał do terenów zieleni. Paprocie wymagają siedlisk wilgotnych, żyznych, tylko nieliczne nadają się do miejsc suchych. Większość paproci preferuje stanowiska cieniste i półcieniste.

Paprocie rozmnaża się przez podział kępy, rzadziej przez rozłogi lub przez wysiew zarodników.

Zastosowanie paproci:

• w grupach drzew, pod drzewami

• na północnej ścianie budynków

• nad brzegami wód, nad oczkami i ciekami wodnymi

• na terenach wilgotnych i skalistych, na cienistych skarpach

• w ogrodach skalnych

Paprocie można sadzić pojedynczo lub w grupach jednorodnych, a także w zestawieniu z innymi bylinami siedlisk wilgotnych i cienistych.

33. PNĄCE ROŚLINY DO DEKORACJI WNĘTRZ

1. Cissus antarctica - (Vitaceae)

2. Cissus capensis - (Vitaceae)

3. Cissus. discolor - (Vitaceae)

4. Cissus rhombifolia - (Vitaceae)

5. Columnea hirta - (Gesneriaceae)

6. x Fatschedera lizei - (Araliaceae)

7. Ficus pumila - (Moraceae)

8. Hedera helix - (Araliaceae)

9. Hoya Carnota - (Asclepiadaceae)

10. Monstera deliciosa - (Araliaceae)

11. Philodendron oxycardium (syn. P. scandens) - (Araceae)

12. Rhaphidophora aurea (syn. Epipremnum aureum) - (Araceae)

13. Scindapsus pictus - (Araceae)

14. Stephanotis floribunda - (Asclepiadaceae)

1. Cissus antarctica - cissus australijski. Jest najczęściej spotykanym w uprawie gatunkiem. Odznacza się silnym wzrostem oraz dużymi, jajowato-sercowatymi liśćmi, piłkowanymi na brzegach. Pędy są lekko owłosione i łatwo się rozgałęziają. Nawet po wielu latach uprawy bardzo rzadko spotyka się na roślinach kwiaty, które są niepozorne i częściowo ukryte wśród liści. Cissus australijski jest gatunkiem długowiecznym, rozpięty na ścianie może okryć znaczne powierzchnie, co wygląda bardzo efektownie i dekoracyjnie.

2. Cissus capensis - cissus przylądkowy. Długoogonkowe liście są ząbkowane na brzegach i gęsto owłosione, zwłaszcza młode.

3. Cissus discolor - cissus różnobarwny. Duże, sercowate, podłużne, błyszczące liście są od góry purpurowofioletowe, srebrzysto przebarwione pomiędzy nerwami, a od spodu ciemnoczerwone. Ten wyjątkowo dekoracyjny gatu­nek szybko rośnie w ciepłych, wilgotnych pomieszczeniach. Na starszych roślinach mogą pojawić się drobne, żółte kwiaty.

4. Cissus rhombifolia (syn. Rhoicissus rhomboidea Planch.) - cissus rombolistny. Liście są dłoniaste, złożone z trzech listków, z których środkowy jest zawsze trochę większy od dwóch niesy­metrycznych bocznych. Na starszych roślinach tego gatunku mogą pojawić się latem małe, niepozorne kwiaty, ukryte wśród liści, z których później powstaną twarde, niejadalne jagody. Rośliny silnie się krzewią i mają małe wymagania w stosunku do światła i podłoża.

5. Columnea hirta - kolumnea szorstka. Jest to epifit, którego zwisające pędy osiągają długość 70 cm. Liście ma krótkoogonkowe, podłużnie eliptyczne, długości 3-4 cm i szerokości 1cm. Cała roślina jest szorstko owłosio­na. Kwiaty karminowo-czerwone, czasem z żółtymi plamkami. Kielich o działkach wąsko-lancetowatych. Szybkiemu wzrostowi roślin sprzyja temperatura 18-20°C, duża wilgotność powietrza i staranne cieniowanie. Nadmiar słońca może być powodem pojawienia się na liściach żółtych plam.

6. x Fatshedera lizei - fatshedera, fatsjobluszcz. Mieszaniec fatsji i bluszczu, (Fatsia japonica i Hedera helix).. Wytwarza korzenie przybyszowe w międzywęźlach, dlatego rozmnaża się ją przez cały rok z sadzonek wierzchołkowych i pędowych z 1 liściem. Ukorzenia się w czystym piasku lub piaszczystej ziemi, podłoże powinno być podgrzewane, potem ukorzenione wysadza się do doniczek z mieszanką ziemi inspektowej i liściowej z dodatkiem gliny. Zimą temp. 10-12,, latem też nie za wysokie temperatury. Podlewanie umiarkowane

7. Ficus pumila - figowiec pnący. Typowe pnącze o drobnych liściach. Uzyskano liczne odmiany, różniące się kształtem liścia lub występowaniem na nich białych plamek. Niewielkie wymagania termiczne, ale lubi miejsca w pełni słoneczne.

8. Hedera helix - bluszcz pospolity. Jest to gatunek rodzimy. Pędy osiągają do kilkunastu metrów długości. U bluszczu wyraźnie zaznacza się heterofilia. Liście na pędach kwitnących są całobrzegie, romboidalne, na pędach płonnych pięcioklapkowe, u podstawy sercowate; klapy są trójkątne. W uprawie kwitną bardzo rzadko (związane to jest między innymi z wiekiem rośliny). Bluszcze rosną dobrze w miejscach zacienionych, niezbyt ciepłych. Jedynie odmiany pstrolistne mają nieco wyższe wymagania termiczne, konieczna też jest większa ilość światła do zachowania intensywności jasnych plam na liściach.

9. Hoya carnosa - hoja różowa. Liście owalno-jajowate, kwiaty barwy jasno-cielistej z czerwono plamistym przykoronkiem. Rozmnażanie z sadzonek jednowęzłowych, ukorzenianie w temp podłoża 22-25°C. Latem temp.16-20, zimą wytrzymuje 8-12°C. Po przekwitnięciu kwiatostany pozostawia się na roślinie gdyż w następnym roku na starych szypułkach u ich nasady wytwarzają się nowe kwiaty.

10. Monstera deliciosa - monstera dziurawwa. Ma duże ciemnozielone, zwisające liście, osadzone na ogonkach długości 30-40cm. Latem wymagają 20°C a zimą minimum to 10°C

11. Philodendron oxycardium - filodendron pnący. Liścia małe, sercowate, błyszczące barwy ciemnozielonej. Rozmnaża się z sadzonek wierzchołkowych lub pędowo pąkowych Przy silnym nasłonecznieniu cieniować. Zimą temperatura. 15- 18°C

12. Rhaphidophora aurea (syn. Epipremnum aureum) - rafidofora złota, epipremnum złociste. Dość twarde, kanciaste, żółtawozielone i bardzo długie pędy mocno się rozgałęziają i przyczepiają do podpór korzeniami powietrznymi wyrastającymi z węzłów. Zielone, żółto nakrapiane, sercowate liście mają kształt asymetryczny. Są też odmiany o mniejszych i bardziej zaostrzonych liściach. Rośliny mają skromne wymagania, w mieszkaniach osiągają długość nawet do 16 m. Epipremnum rozmnaża się z sadzonek jednowęzłowych, wytwarzających korzenie w węźle. Zimą epipremnum przetrzymuje się w temperaturze 12°C, latem znosi nawet do 25°C

13. Scindapsus pictus - scindapsus złoty. Roślina pnąca o bardzo długich pędach. Liście ciemnozielone pokryte biało-niebieskawymi - mniejsze i szersze niż u Rhaphidophora aurea. Rozmnaża sie przez sadzonki jednowęzłowe. Zimą temp. 12°C, latem do 25°

14. Stephanotis floribunda - stefanotis bukietowy.. Naprzemianlegle ułożone grube, mięsiste, skórzaste, błyszczące, owalne liście Kwiaty duże o lejkowatym kielichu, z woskowym połyskiem. Rozmnażanie przez sadzonki i to przez cały rok.

34. Rośliny z rodziny ananasowatych- przegląd, zastosowanie, uprawa.

Dobrze znoszą suche powietrze, podłoże lekkie - organiczne(epifity), etylen- indukuje kwitnienie, światło rozproszone.

Aechmea fasciata , Bilbergia nutans, Cryptantus zonatus, Guzmania sp. Neoregelia carolinae, Tilandsia usneoides, T. cyanea, Ananas sativus, Vrisea splendens

• Aechmea fasciata - E

• Aechmea hybrida

• Ananas sativus

• Billbergia nutans- rodzaj obejmuje E, K

• Cryptanthus sp. -K

• Guzmania sp. - E

• Neoregelia carolinae - E

• Tillandsia sp. - E

• Tilandsia usneoides-E

• Vriesea gigantea

• Vriesea splendens - E

Są to Epifity i Kserofity. Główną ozdobą są kwiatostany z barwnymi liśćmi przykwiatowymi. Liście rozetowe, mogą być paskowane. `Lejek' na wodę- tu znajdują się włoski do pochłaniania substancji odżywczych. Kwiatostan wyniesiony lub schowany.

Epifity mają małe wymagania. Stosowane są do dekoracji wnętrz, można sadzić je do płytkich pojemników lub eksponować na suchych pniach i konarach jak epifity.

UPRAWA

• podłoże- próchniczne i przepuszczalne, dobry drenaż

• obfite podlewanie i zasilanie w lecie, na jesieni ograniczyć jedno i drugie

• widne miejsce, ale światło rozproszone, w lecie można na dwór

• wysokie stężenie etylenu w powietrzu do zakwitania

• rozmnażanie- odrosty, wysiew nasion, in vitro

• dość wysoka temperatura i wysoka wilgotność powietrza

35. Rośliny z rodziny obrazkowatych (Araceae) - przegląd i zastosowanie.

Przegląd gatunków:

Aglonema sp.

Anturium cultorum

Anturium hortulanum

Dieffenbachia amoena

Dieffenbachia picta

Monstera deliciosa

Monstera oblique

Philodendron elegans

Philodendron erubescens

Philodendron scandens

Philodendron selloum

Rhaphidophora aurea

Scindapsus pictus

Spathiphyllum hybridum

Syngonium podophyllum

Zantedeschia aethiopica

Zantedeschia elliottiana

Zastosowanie:

Rośliny uprawiane na kwiat cięty:

Anturium cultorum,

Anturium hortulanum

Zantedeschia aethiopica,

Zantedeschia elliottiana

Pnącza:

Philodendron scandens,

Rhaphidophora aurea,

Scindapsus pictus

Syngonium podophyllum

Kwitnące rośliny doniczkowe:

Anturium cultorum

Anturium hortulanum

Zantedeschia aethiopica

Zantedeschia elliottiana

Spathiphyllum hybridum

Rośliny drzewiaste do dekoracji dużych pomieszczeń:

Dieffenbachia amoena

Dieffenbachia picta

Monstera deliciosa

Monstera oblique

Philodendron elegans

Philodendron erubescens

Philodendron selloum

36.GRUPY UŻYTKOWE BYLIN

∙ rabaty (prawie wszystkie)

∙ skalniaki

∙ parkowe

∙ wodne i nadwodne

∙ okrywowe

∙ kwiat cięty

∙ trawy ozdobne

∙ paprocie

*** Skalne, parkowe, okrywowe, kwiat cięty - opracowane dalej.

∙ wodne i nadwodne - przykłady

Liliowce - Hemerocallis sp.

Pełniki - Trollius sp.

Funkie - Hosta sp.

Tawułki - Astilbe sp.

Języczka pomarańczowa - Ligularia dentata

Języczka Przewalskiego - Ligularia przewalskii

Parzydło leśne - Aruncus dioicus

Rodgersja kasztanowcolistna - Rodgersja aescuifolia

Tarczownica tarczowata - Darmera peltata

Wiązówka błotna - Filipendula ulmaria

Bergenia grubolistna - Bergenia cordifolia

Bergenia sercowata - Bergenia crassifolia

Kosaciec syberyjski - Iris sibirica

Trzykrotka Andersona - Tradescantia x andersoniana

Hołtujnia - Houttuynia cordata

Wilczomlecz błotny - Euphorbia palustris

Brunnera wielkolistna - Brunnera macrophylla

Niezapominajka leśna - Myosotis sylvatica

∙ trawy ozdobne - przykłady

Miscanthus sinensis

Miscanthus saccharifolius

Panicum virgatum

Pennisetum japonicum

Spartina pectinata

Carex sp.

∙ paprocie

gł. Pióropusznik strusi - Matteucia struthiopteris

Blechnum

Cryptogramma

37.BYLINY OKRYWOWE

☼

Gęsiówka kaukaska -Arabis caucasica

Jastrzębiec - Hieracum sp.

Macierzanka - Thymus sp.

Płomyk szydlasty - Phlox subulata

Rozchodniki - Sedum sp. (acre, album, reflexum…)

Zawciąg pomorski - Armeria maritima

Posłonek ogrodowy - Helianthemum x hybridum

Rogownica - Cerastium sp.

Żagwin ogrodowy - Aubrieta x cultorum

Czyściec wełnisty - Stachys lanata

Smagliczka skalna - Alyssum saxatile

Ubiorek wiecznie zielony - Iberis sempervirens

Skalnica Arendsa - Saxifraga x arendsii

Dąbrówka rozłogowa - Ajuga reptans

-------------------------------------------------------------------------

●

Bodziszki - Geranium sp.

Bluszczyk kurdybanek - Glechoma hederacea

Fiołek wonny - Viola odorata

Rdest pokrewny - Polygonum affine

Jasnota plamista - Lamium maculatum

Barwinek pospolity - Vinca minor

Barwinek większy - Vinca major

Konwalia majowa - Convallaria majalis

Podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria `Variegatum'

Runianka japońska - Pachysandra terminalis

Ułudka wiosenna - Omphalodes verna

Hołtujnia - Houttuynia cordata

Epimedium - Epimedium sp.

Funkie - Hosta sp.

Parzydło leśne - Aruncus dioicus

Rodgersja - Rodgersia sp.

Tarczownica tarczowata - Darmera peltata

Tawułki - Astilbe sp.

38.ZASTOSOWANIE ROŚLIN CEBULOWYCH

☻ rabaty kwiatowe, kwietniki - ze względu na bogactwo gatunków i różnorodność odmian rośliny cebulowe doskonale nadają się na rabaty. Zakładane zarówno w miejscach słonecznych jak i częściowo zacienionych. Większość kwiatów cebulowych kwitnących wiosną wygląda atrakcyjnie stosunkowo krótko - w VI i VII ich liście zasychają i pozostają puste miejsca, które powinny zasłonić sąsiednie rośliny, dlatego pięknie prezentują się one w połączeniu z kwiatami dwuletnimi i bylinami. Natomiast gatunki kwitnące latem (np. mieczyki, lilie) są dekoracyjne aż do jesieni i najlepiej wyglądają obok niskich traw i bylin o ozdobnych liściach.

☻ ogród skalny - sadzi się głównie rośliny o niskim wzroście, np. krokusy, szafirki, hiacynty, tulipany botaniczne, obok wiosennych bylin takich jak płomyk szydlasty, żagwin, gęsiówka, smagliczka czy ubiorek.

☻ pod drzewami, koło krzewów - warto zastosować gatunki kwitnące wiosną i jesienią, by stworzyć dekoracyjny dywan w okresie gdy na drzewach jest niewiele rzucających cień liści.

☻ kwiatowe łąki - zakładane na wilgotnych trawnikach, głównie narcyzy, również krokusy, zawilce, szachownice. Trawnika nie można jednak kosić wcześniej niż do końca maja, aby nie usunąć jeszcze żywo zielonych liści - dopiero gdy zaschną.

☻ tarasy i balkony - w pojemnikach i skrzynkach balkonowych

☻ szklarnie - uprawa pod osłonami poszerza asortyment o gatunki rzadkie, wymagające specjalnej pielęgnacji. W klimacie umiarkowanym pod osłonami można uprawiać np. delikatne rośliny, które nie przeżyłyby w ogrodzie. W rejonach z opadami w czasie lata jest to najlepszy sposób uprawy wielu gatunków, ponieważ wymagają one suchego okresu spoczynku.

☻ kwiat cięty - np. narcyzy, tulipany, frezje, mieczyki, cantedeskia, alstremeria.

☻ mieszkania

39. CECHY DOBRYCH BYLIN

- długowieczność, np. funkia, liliowiec, peonia

- żywotność, np. astry, nawłoć, dzielżan

- trwałość ulistnienia, np. bergenia, barwinek, rynianka

- trwałość kwitnienia, np. aster, nachyłek, ostróżka

- łatwość rozmnażania, np. podział - funkia, aster, liliowiec

- wytrzymałość na niekorzystne warunki środowiska - większość

- odporność na choroby i szkodniki - większość

40.WYMIEŃ 10 NAJLEPSZYCH BYLIN - UZASADNIJ WYBÓR

Tu każdy musi sobie wybrać byliny wedle uznania, ja tylko podam trzy które ona uważa za plastyczne (wszędzie dobrze wyglądają), więc trzeba je wymienić skoro je lubi.

- liliowce Hemerocallis sp.

- peonie Paeonia sp.

- bergenia Bergenia sp.

41. BYLINY UPRAWIANE ZE WZGLĘDU NA DEKORACYJNE ULISTNIENIE

Bergenia grubolistna

Bergenia sercowata

Jasnota plamista

Funkia Fortune'a

Funkia Siebolda

Funkia falista

Języczka pomarańczowa

Języczka Przewalskiego

Miodunka plamista

Parzydło leśne

Rodgersja kasztanowcolistna

Tarczownica tarczowata

Tawułka Arendsa

Dąbrówka rozłogowa

Barwinek pospolity

Podagrycznik pospolity `Variegatum'

Pióropusznik strusi

Żurawka drżączkowa

Czyściec wełnisty

Hołtujnia `Kameleon'

42. WYMIEŃ I OPISZ GATUNKI IRYSÓW W KOLEJNOŚCI ZAKWITANIA

WYMIEŃ I OPISZ GATUNKI IRYSÓW W KOLEJNOŚCI ZAKWITANIA

GATUNEK		TERMIN KWITNIENIA	WYKOPYWANIE CEBUL	WYSOKOŚĆ (CM)	IL KWIATÓW NA PĘDZIE	BARWA KWIATÓW	UWAGI
IRIS RETICULATA	IRYS ŻYŁKOWANY	III - IV	VI - VII	10 - 15	1	odcienie niebieskiego	tworzy kilka wąskich liści
IRIS PUMILA	KOSACIEC NISKI	k. IV - V	-	15 - 20	kilka	różne, gł. niebieskie
IRIS GERMANICA	KOSACIEC BRÓDKOWY	VI - p.VII	-	60 - 80	kilka	różne, dwubarwne
IRIS SIBIRICA	KOSACIEC SYBERYJSKI	VI	-	30 - 150	kilka	niebieskie, białe	nie mają bródki, stan. nadwodne
IRIS XIPHIUM	IRYS HOLENDERSKI / IRYS ANGIELSKI	VI - VII	IX	60	1 / 2 - 3	niebieskie, białe, purp, żółte, różnokolorowe	głównie do uprawy szklarniowej

43. BYLINY KOBIERCOWE DO OGRODÓW SKALNYCH

Gęsiówka kaukaska -Arabis caucasica

Jastrzębiec - Hieracum sp.

Macierzanka - Thymus sp.

Płomyk szydlasty - Phlox subulata

Rozchodniki - Sedum sp. (acre, album, reflexum…)

Zawciąg pomorski - Armeria maritima

Posłonek ogrodowy - Helianthemum x hybridum

Rogownica - Cerastium sp.

Żagwin ogrodowy - Aubrieta x cultorum

Czyściec wełnisty - Stachys lanata

Smagliczka skalna - Alyssum saxatile

Ubiorek wiecznie zielony - Iberis sempervirens

Skalnica Arendsa - Saxifraga x arendsii

Dąbrówka rozłogowa - Ajuga reptans

44. ZAPROPONUJ 10 EFEKTOWNYCH BYLIN DO CIENIA

- do wyboru:

Funkia Fortune'a - Hosta fortunei

Funkia Siebolda - Hosta sieboldiana

Funkia falista - Hosta undulata

Funkia babkowata - Hosta plantaginea

Miodunka plamista - Pulmonaria officinalis

Serduszka okazała - Dicentra spectabilis

Pluskwica sercolistna - Cimcifuga racemosa var. cordifolia

Zawilec mieszańcowy - Anemone x hybrida

Żurawka drżączkowa - Heuchera brizoides

Bergenia grubolistna

Języczka pomarańczowa

Języczka przewalskiego

Parzydło leśne

Rodgersja kasztanowcolistna

Tarczownica tarczowata

Tawułka Arendsa

47. BYLINY UPRAWIANE NA KWIAT CIĘTY

Alstremeria - Alstroemeria hybrida

Orlik pospolity - Aquilegia vulgaris

Aster nowoangielski - Aster novae - angliae

Aster nowobelgijski - Aster novii - belgii

Ostróżka ogrodowa - Delphinum cultorum

Omieg wschodni - Doronicum orientale

Przymiotno ogrodowe - Erigeron hybridus

Gipsówka wiechowata - Gypsophila paniculata

Dzielżan ogrodowy - Helenium x hybridum

Pysznogłówka dwoista - Monarda didyma

Nawłoć ogrodowa - Solidago hybridum

Lilie - Lilium sp.

Peonia - Paeonia sp.

Czosnek ozdobny - Allium sp.

Liatra kłosowa - Liatris spicata

Kosaciec bródowy - Iris germanica (barbata)

Rudbekia błyskotliwa - Rudbekia fulgida

Słoneczniczek słonecznikowaty odm. szorstka - Helianthus heliantoides var. scabra

Jeżówka pospolita -Echinacea purpurea

Złocień wielki - Leucanthemum maximum

Krwawnik pospolity - Achillea millefolium

Krwawnik wiązówkowaty - Achillea filipendulina

48. PRZECHOWYWANIE BYLIN NIE ZIMUJĄCYCH W GRUNCIE

GATUNEK	TEMP. PRZECH. (^OC)	MIEJSCE PRZECHOWYWANIA
DALIA ZMIENNA	5 - 8	Karpy przykryte piaskiem w suchej piwnicy
BEGONIA BULWIASTA	8	Bulwy przykryte piaskiem lub trocinami w suchym pomieszczeniu
PACIORECZNIK OGRODOWY (KANNA)	5 - 8	Kłącza przykryte piaskiem, torfem lub ściółką z kory w chłodnym, ciemnym pomieszczeniu
GALTONIA BIAŁAWA	12 - 15	Cebule w przewiewnym pomieszczeniu
KROKOSMIA OGRODOWA	8 - 10	Bulwy przysypane lekko torfem, trocinami lub piaskiem w pomieszczeniu
MIECZYKI	5 - 8	Bulwy w suchym pomieszczeniu
FREZJA OGRODOWA	15	Bulwy w suchym pomieszczeniu
ACIDANTERA DWUBARWNA	15	Bulwy w suchym pomieszczeniu
TYGRYSÓWKA PAWIA	2 - 5	Bulwy przykryte piaskiem lub trocinami w pomieszczeniu

49.ROŚLINY JEDNOROCZNE UPRAWIANE NA KWIAT CIĘTY

Aksamitka rozpierzchła - Tagetes patula

Aksamitka wąskolistna - Tagetes tenuifolia

Aksamitka wzniesiona - Tagetes erecta

Aster chiński - Callistephus chinensis

Celozja grzebieniasta - Celosia argentea f. cristata

Celozja pierzasta - Celosia argentea f. plumosa

Cynia wytworna - Zinnia elegans

Gailardia nadobna - Gailardia pulchella

Gipsówka wytworna - Gypsophila elegans

Kosmos podwójnie pierzasty - Kosmos bipinnatus

Lewkonia letnia - Matthiola incana annua

Lwia paszcza - Antirrhinum majus

Nachyłek barwierski - Coreopsis tinctoria

Nagietek lekarski - Calendula officinalis

Rudbekia owłosiona - Rudbekia hirta

Słonecznik zwyczajny - Helianthus annuus

Szarłat wiechowaty - Amaranthus paniculatus

Szarłat zwisły - Amaranthus caudatus

Zatrwian wrębny - Limonium sinuatum

Żeniszek meksykański - Ageratum houstonianum

*** Dalia zmienna - Dahlia x hortensis

50. Sekwencja roślin na kwietniku sezonowym.

Pierwsze nasadzenie:

Rośliny cebulowe:

Tulipa sp.

Narcissus sp.

Hyacinthus sp.

Rośliny dwuletnie:

Viola x wittrockiana

Bellis parennis

Myosotis sylvatica

Erysimum cheiri

Drugie nasadzenie:

Rośliny jednoroczne lub trwałe uprawiane u nas jak jednoroczne:

Tagetes patula

Tagetes erecta

Tagetes tenuifolia

Ageratum houstonianum

Salvia splendens

Salvia farinacea

Senecio maritime

Begonia semperflorens

Lobelia erinus

Iresine herbstii

Iresine lindenii

Gazania rigens

Pelargonium x hortorum

Pelargonium hederaefolium

Petunia x hybryda

Dimorphoteca sinuata

Heliotriopium arborescens

Osteospermum eclonis

Coleus blumei

Helichrysum petiolare

Verbena x hybrida

Impatiens “ New Gwinea”

Plectranthus coleoides

Rośliny trwałe niezimujące w gruncie:

Dahlia variabilis

Begonia x tuberhybrida

Canna generalia

Trzecie nasadzenie:

Dendrantema grandiflora

Viola x wittrockiana

Bellis parennis

Senecio maritima

51.Grupy zastosowań roślin jednorocznych.

Rabaty: Amaranthus paniculatus f. Amaratnthaceae, Centaurea cyanus f. Asteraceae, Helanthus annuus f. Asteraceae, Lonas annuua f. Asteraceae, Nigella damascena f. Ranunculaceae, Papaver rhoeas f. Papaveraceae, Portulaca grandiflora f. Portulacaceae,

Callistephus chinensis f. Asteraceae, Celosia cristata f. Amaranthaceae, Dianthus sp. f. Carophyllaceae, Iresine herbsti f. Amaranthaceae, Lobelia erinus f. Lobeliaceae, Rudbekia hirta f. Asteraceae, Salvia sp. f. Lamiaceae, Tagetes erecta f. Asteraceae, Verbena hibrida f. Verbenaceae

Kwietniki: Amaranthus paniculatus f. Amaratnthaceae, Lonas annuua f. Asteraceae, Begonia semperflorens f. Begoniaceae, Callistephus chinensis f. Asteraceae, Celosia cristata f. Amaranthaceae, Iresine herbsti f. Amaranthaceae, Lobelia erinus f. Lobeliaceae, Petunia hybrida f. Solanaceae, Salvia sp. f. Lamiaceae, Tagetes erecta f. Asteraceae, Verbena hibrida f. Verbenaceae

Grupy ogrodowe: Amaranthus paniculatus f. Amaratnthaceae, Lonas annuua f. Asteraceae, , Petunia hybrida f. Solanaceae, Rudbekia hirta f. Asteraceae, Tagetes erecta f. Asteraceae

Szpalery: Amaranthus paniculatus f. Amaratnthaceae, Helanthus annuus f. Asteraceae, Ricinus communis f. Euphorbiaceae

Skalniaki: Amaranthus paniculatus f. Amaratnthaceae, Gypsophyla sp. f. Caryophyllaceae, Portulaca grandiflora f. Portulacaceae, Ageratum haustonianum f. Asteraceae, Celosia cristata f. Amaranthaceae, Dianthus sp. f. Carophyllaceae, , Petunia hybrida f. Solanaceae, Rudbekia hirta f. Asteraceae, Salvia sp. f. Lamiaceae

Suche bukiety: Amaranthus paniculatus f. Amaratnthaceae, Gypsophyla sp. f. Caryophyllaceae, Lonas annuua f. Asteraceae, Nigella damascena f. Ranunculaceae, Papaver rhoeas f. Papaveraceae, Xeranthemum annuum f. Asteraceae,

Kwiat Cięty: Centaurea cyanus f. Asteraceae, Gypsophyla sp. f. Caryophyllaceae, Helanthus annuus f. Asteraceae, Lonas annuua f. Asteraceae, Nigella damascena f. Ranunculaceae, Papaver rhoeas f. Papaveraceae, Callistephus chinensis f. Asteraceae, Celosia cristata f. Amaranthaceae, Chrysanthemum sp. f. Asteraceae, Dianthus sp. f. Carophyllaceae, Rudbekia hirta f. Asteraceae, Tagetes erecta f. Asteraceae, Verbena hibrida f. Verbenaceae

Sezonowe kwietniki: Ageratum haustonianum f. Asteraceae, Begonia semperflorens f. Begoniaceae, Tagetes erecta f. Asteraceae

Skrzynki balkonowe: Ageratum haustonianum f. Asteraceae, Begonia semperflorens f. Begoniaceae, Callistephus chinensis f. Asteraceae, Lobelia erinus f. Lobeliaceae, , Petunia hybrida f. Solanaceae, Verbena hibrida f. Verbenaceae

Pojemniki: Ageratum haustonianum f. Asteraceae, Celosia cristata f. Amaranthaceae, Lobelia erinus f. Lobeliaceae, , Petunia hybrida f. Solanaceae, Rudbekia hirta f. Asteraceae, Salvia sp. f. Lamiaceae, Tagetes erecta f. Asteraceae, Verbena hibrida f. Verbenaceae

Duże powierzchnie kwitnące: Chrysanthemum sp. f. Asteraceae

Zieleń miejska: Iresine herbsti f. Amaranthaceae, Ageratum haustonianum f. Asteraceae

Solitery: Ricinus communis f. Euphorbiaceae

Pnącza: Convonvulus tricolor f. Convonvulaceae, Cucurbita pepo f. Cucurbitaceae, Cumulus japonicus f. Cannabaceae, Ipomoea sp. f. Convonvulaceae, Lathyrus odoratus f. Fabaceae

52. Rośliny na kwietnik sezonowy na miejscu suchym i słonecznym.

• Tagetes sp.- aksamitka

• Catharanthus roseus - barwinek różowy

• Dimorphoteca sinuata - dimorfoteka pomarańczowa

• Gaillardia pulchella - gaillardia nadobna

• Gazania rigens - gazania błyszcząca

• Gypsophila elegans - gipsówka wytworna

• Gomphrena globosa - gomfrena kulista

• Dianthus chinensis - goździk chiński

• Helichrysum petiolare - kocanki włochate

• Lobelia erinus - lobelia przylądkowa

• Eschscholzia californica - maczek kalifornijski

• Coreopsis tinctoria - nachyłek bawierski

• Osteospermum ecklonis - osteospermum

• Portulaca grandiflora - portulaka wielkokwiatowa

• Panicum miliaceum - proso zwyczajne

• Lobularia maritima - smagliczka nadmorska

• Senecio cineraria - starzec popielny

• Iberis umbellata - ubiorek okółkowy

53.ROŚLINY SEZONOWE DO WISZĄCYCH POJEMNIKÓW

• Petunia ( grupy; cascadia, fortunia, torenia, surfinia, ursynia )

• Verbena

• Pelargoniom hederaefolium

• Bacopa - białe kwiaty

• Bidens - żółte kwiaty

• Diasca cordata - różowe kwiaty

• Asteriscus - duże żółte kwiaty

• Mimulus aurantiacus - żółte kwiaty

• Scaevola aemula - fioletowe kwiaty

• Anagallis arvensis - niebieskie kwiaty, środek żółty

Lobelia erinus ( pendula

Czynniki wpływające na trwałość kwiatów po ścięciu

Objawy utaty dekoracyjności przez cięte kwiaty:

• opadanie - płatków, kwiatów, liści

• zwijanie się i kurczenie płatków

• żółknięcie i zasychanie - płatków, działek kielicha, liści

• więdnięcie i załamywanie się szypułki

• zmiana koloru okwiatu

Definicja więdnięcia (nie wiem czy to ważne ale było na wykładzie więc pisze)

Więdnięcie-utrata turgoru, nieodwracalne zmiany w wyniku procesów starzenia się doprowadzające do śmierci.

54.Czynniki wpływające na trwałość kwiatów po ścięciu:

• cecha gatunkowa, odmianowa, uwarunkowana genetycznie, np.:storczyki trwałe

• warunki zewnętrzne w których przetrzymywane są kwiaty od momentu zbioru

• stan fizjologiczny roślin w momencie cięcia kwiatów

• zapylenie- które prowadzi do procesu starzenia

• czynniki powodujące blokadę naczyń przewodzących i ograniczenie wpobieraniu wody, są to:

• obecność mikroorganizmów (10⁶/ml) w wodzie

• tzw. blokada fizjologiczna - reakcja pędu na zranienie

• czopowanie przez produkty rozpadu komórek pędu pod wpływem zw wyciekających do wody z łodyg i liści

• rozerwanie ciągłości kolumn wody w skutek zapowietrzania się kapilar

• stosowanie pożywek, które:

• hamują rozwój bakrerii

• odżywiają rośliny-cukier

Rodzaje pożywek stosowanych do kwiatów ciętych

1. ułatwiające pobieranie i przewodzenie wody(bez cukru)- głównie składniki bakteriobójcze, stosowane są przez producenta i hurtownika

2. pożywki do wazonu (gąbki florystyczne)

3. do otwierania pąków

• więdnięcie kwiatów a etylen

Wyróżniamy:

1. gatunki o klimakteryjnym wzroście produkcji etylenu, są wrażliwe na egzogenny C₂H₄ (np.;goździk, lilia, storczyk)

2. gatunki niewykorzystujące wzrostu produkcji etylenu w trakcie starzenia się, są niewrażliwe na C₂H₄, np.:chryzantemy, gerbery

Zabezpieczanie przed etylenem.

Kondycjonowanie- zabieg polegający na umieszczenie kwiatów w odpowiedniej pożywcena kilka do kilkunastu godzin w celu zbezpieczenie przed działaniem niekorzystnych czynników, stosujemy tu STS-tiosiarczn srebra

Epitet gatunkowy

Nazwa rodzajowa

---