W literaturze posługującej się metodami analizy treści pewne typy zmiennych używane były stosunkowo często. Berelson podzielił je na dwie większe kategorie:
Co się twierdzi?
Przedmiot - czego dotyczy wypowiedź.
Kierunek - czy przedmiot został potraktowany w wypowiedzi życzliwie czy nie.
Przesłanki oceny kierunku - na jakiej podstawie oceniamy tak a nie inaczej kierunek wypowiedzi.
Wartości - jakie cele i dążenia ujawnia pośrednio bądź wyraża bezpośrednio wypowiedź.
Metody - jakie metody stosuje się do realizacji owych celów.
Cechy - jakie są cechy osób występujących.
Osoby działające - kto podejmuje działanie.
Autorytet - w czyim imieniu wygłasza się tezy.
Pochodzenie - gdzie zrodziła się wypowiedź.
Cel - do kogo jest ona głównie skierowana.
Jak się twierdzi?
Forma wypowiedzi - w jaki sposób została przekazana wypowiedź (prasa, radio, telewizja, wystąpienie publiczne).
Sposób sformułowania - jaka jest gramatyczna czy składniowa jednostka analizy.
Intensywność - z jaką siłą została wypowiedź sformułowana i ile emocji zawiera.
Skuteczność - jaki jest charakter wypowiedzi z punktu widzenia funkcji propagandowych.