BIOLOGIA LABORATORIUM 29-03-2011
Luiza Miłkowska prowadzący laboratorium:
Nr albumu: 184908 mgr Kinga Basałyga
1. Rozdział chromatograficzny aminokwasów hydrolizatu włosów ludzkich.
Materiały: hydrolizat włosów ludzkich; 0,5% r-ry wodne aminokwasów (histydyna, arginina, glicyna, cystyna, cysteina, lizyna, kwas glutaminowy, tyrozyna, walina, fenyloalanina); płytka do chromatografii TLC pokryta silikażelem; rozpuszczalnik: n-butanol - kwas octowy - woda w stosunku12:3:5; wskaźnik: 0,1% alkoholowy r-r ninhydryny;
Czynności:
na płytce chromatograficznej na wysokości 1 cm narysowano linię startu i miejsca naniesienia r-rów aminokwasów;
naniesiono wodne r-ry aminokwasów i hydrolizatu włosów za pomocą kapilar;
płytkę umieszczono w komorze chromatograficznej;
po 2 godzinach wyjęto płytkę i zaznaczono ołówkiem linię mety;
płytka została wysuszona, spryskana r-rem ninhydryny, ponownie wysuszona, wywołane plamki zaznaczono ołówkiem;
Obserwacje:
1) na płytce pojawiły się plamki o różnych barwach (każda reprezentująca konkretny aminokwas);
2) wystąpiło także kilka plamek w linii nałożenia hydrolizatu;
Obliczenia: Rf = r1/r2; r1 - droga przebyta przez związek; r2=61[mm] - droga od startu do linii mety;
Wartości współczynnika retencji(Rf) dla wszystkich aminokwasów:
Kwas glutaminowy 0,2
Histydyna 0,107
Cysteina 0,176
Glicyna 0,154
Arginina 0,138
Lizyna 0,107
Walina 0,353
Cystyna 0,235
Tyrozyna 0,352
Fenyloalanina 0,492
Hydrolizat: 0,092; 0,2; 0,384; 0,475; 0,630; 0,723
Wnioski:
W oparciu o wartości współczynnika retencji poszczególnych aminokwasów można zidentyfikować skład hydrolizatu włosa. Aminokwasy występujące w ludzkim włosie to między innymi: cysteina, kwas glutaminowy, walina, lizyna.
2. Odczyn barwny wiązania peptydowego - próba biuretowa.
Materiały: r-r NaOH; 0,1% r-r CuSO4; 0,5% r-ry żelatyny, kazeiny i glicyny; zawiesina mąki pszennej;
Czynności:
do podpisanych probówek dodano osobno: 2 ml badanego r-ru białka, 2 ml r-ru glicyny i 2 ml wody destylowanej;
do każdej przygotowanej probówki dodano 2 ml r-ru NaOH; po wymieszaniu dodawano kroplami 0,1% r-r CuSO4, aż pojawiło się zabarwienie (~15 kropli);
Obserwacje:
próbka kontrolna (z wodą) - r-r barwy błękitnej (wynik negatywny próby biuretowej);
probówka z glicyną - błękitny r-r (wynik negatywny);
probówki z kazeiną, żelatyną, mąką pszenną - fioletowy r-r (wynik pozytywny);
Wnioski:
Roztwory kazeiny (białko mleka), żelatyny (- kolagen) i mąki pszennej (- białka glutenowe) po dodaniu NaOH i CuSO4 zmieniły zabarwienie z błękitu na fiolet, tym samym dając pozytywny wynik próby biuretowej, co wykazuje, że w/w związki zawierają wiązania peptydowe;
Roztwór glicyny nie zmienił zabarwienia - mimo tego, że jest ona aminokwasem, nie posiada wiązań peptydowych, ponieważ jest monomerem;
3. Wykrywanie wolnych grup aminowych za pomocą ninhydryny.
Materiały: 0,1% r-r ninhydryny; 0,5% r-ry żelatyny, kazeiny, glicyny;
Czynności:
do podpisanych probówek dodano osobno: 2 ml badanego r-ru białka, 2 ml r-ru glicyny i 2 ml wody destylowanej;
do każdej probówki dodano 0,5 ml r-ru ninhydryny i zapisano obserwacje;
po podgrzaniu probówek w łaźni wodnej (5min, 95°C) zapisano obserwacje;
Obserwacje:
na zimno: r-r glicyny był jasnofioletowy, a reszta r-rów była prawie bezbarwna;
po podgrzaniu: r-r glicyny - ciemnofioletowy; r-ry kazeiny i żelatyny- jasnofioletowe;
Wnioski:
Próba w reakcji z glicyną, żelatyną i kazeiną dała wynik pozytywny.
Reakcja ninhydrynowa służy do wykrywania aminokwasów - glicyna jest aminokwasem, a żelatyna i kazeina zawierają aminokwasy, ponieważ są białkami.
Podgrzanie przyspieszyło reakcję.
4. Rozpuszczalność polisacharydów.
Materiały: agar, celuloza, skrobia;
Czynności:
do każdej probówki dodano odrobinę badanego cukru i 2 ml wody destylowanej;
probówki podgrzano w łaźni wodnej (5min, 95°C), zapisano obserwacje;
Obserwacje:
W zimnej wodzie destylowanej - żadna z badanych substancji nie uległa rozpuszczeniu.
Po podgrzaniu w probówce z agarem powstał żel, ze skrobi powstał kleik, a celuzoza nie rozpuściła się.
Wnioski:
Agar rozpuszcza się w wysokich temperaturach, a jego roztwór po ochłodzeniu tworzy żel. Skrobia także rozpuszcza się tylko w wysokich temperaturach dając kleik skrobiowy. Celuloza jest nierozpuszczalna w wodzie.
5. Właściwości redukcyjne cukrów.
Materiały: skrobia, sacharoza, fruktoza, maltoza, odczynnik I Fehlinga (CuSO4), odczynnik II Fehlinga (NaOH+winian sodowo-potasowy), odczynnik Benedicta;
Próba Fehlinga:
w oznaczonych probówkach zmieszać po 1 ml r-ru Fehlinga I i r-ru F. II;
do jednej probówki dodać 1 ml wody destylowanej (probówka kontrolna), do pozostałych - po 1 ml badanego r-ru cukru, wymieszać;
probówki podgrzać w łaźni wodnej (5min, 95°C), zanotować obserwacje;
Obserwacje (Fehling):
Probówka kontrolna, r-r skrobi, sacharozy - bezbarwne;
R-r fruktozy - czerwony osad; maltozy - brunatnoczerwony osad;
Próba Benedicta:
do oznaczonych probówek dodać 5 ml r-ru Benedicta;
2), 3) jak w próbie Fehlinga;
Obserwacje (Benedict):
probówka kontrolna, r-r skrobi, sacharozy - brak reakcji (błękitny r-r);
r-r fruktozy - czerwony osad (Cu2O)
r-r maltozy - niebieski r-r;
Wnioski:
fruktoza i maltoza są cukrami o właściwościach redukcyjnych;
obie próby powinny dać taki sam rezultat, więc niebieskie zabarwienie r-ru maltozy jest wynikiem nieudanego doświadczenia (powinien pojawić się osad Cu2O)
6. Badanie produktów spożywczych na zawartość skrobi i cukrów redukujących.
Materiały: banan, jabłko, ryż, odczynnik Benedicta, płyn Lugola;
Czynności:
do 3 podpisanych probówek dodać odpowienio kawałek banana, jabłka i kilka ziarenek ryżu; do każdej dodać 2 ml wody destylowanej;
probówki podgrzać w łaźni wodnej (5min, 95°C);
do każdej dodać 5 kropli płynu Lugola, zanotować obserwacje;
powtórzyć 1), 2), do każdej probówki dodać po 5 ml r-ru Benedicta i umieścić w łaźni wodnej na kolejne 5 min;
Obserwacje:
Jabłko - po dodaniu płynu Lugola r-r pozostał żółty (wynik negatywny); po dodaniu odczynnika Benedicta pojawił się ceglasty osad;
Ryż - po dodaniu płynu Lugola - ciemny; po dodaniu odczynnika Benedicta - brak zmian;
Banan - po dodaniu płynu Lugola - ciemny; po dodaniu odcz. Benedicta - zielony r-r, słaboceglasty osad;
Wnioski:
Jabłko - nie ma skrobi, za to duże stężenie cukrów redukujących;
Ryż - ma skrobię, nie ma cukrów redukujących;
Banan - ma skrobię, ma cukry redukujące, ale w mniejszym stężeniu niż jabłko;