BIOLOGIA LABORATORIUM 29.03.11, biologia I


BIOLOGIA LABORATORIUM 29-03-2011

Luiza Miłkowska prowadzący laboratorium:

Nr albumu: 184908 mgr Kinga Basałyga

1. Rozdział chromatograficzny aminokwasów hydrolizatu włosów ludzkich.

Materiały: hydrolizat włosów ludzkich; 0,5% r-ry wodne aminokwasów (histydyna, arginina, glicyna, cystyna, cysteina, lizyna, kwas glutaminowy, tyrozyna, walina, fenyloalanina); płytka do chromatografii TLC pokryta silikażelem; rozpuszczalnik: n-butanol - kwas octowy - woda w stosunku12:3:5; wskaźnik: 0,1% alkoholowy r-r ninhydryny;

Czynności:

  1. na płytce chromatograficznej na wysokości 1 cm narysowano linię startu i miejsca naniesienia r-rów aminokwasów;

  2. naniesiono wodne r-ry aminokwasów i hydrolizatu włosów za pomocą kapilar;

  3. płytkę umieszczono w komorze chromatograficznej;

  4. po 2 godzinach wyjęto płytkę i zaznaczono ołówkiem linię mety;

  5. płytka została wysuszona, spryskana r-rem ninhydryny, ponownie wysuszona, wywołane plamki zaznaczono ołówkiem;

Obserwacje:

1) na płytce pojawiły się plamki o różnych barwach (każda reprezentująca konkretny aminokwas);

2) wystąpiło także kilka plamek w linii nałożenia hydrolizatu;

Obliczenia: Rf = r1/r2; r1 - droga przebyta przez związek; r2=61[mm] - droga od startu do linii mety;

Wartości współczynnika retencji(Rf) dla wszystkich aminokwasów:

Kwas glutaminowy 0,2
Histydyna 0,107
Cysteina 0,176
Glicyna 0,154
Arginina 0,138
Lizyna 0,107
Walina 0,353
Cystyna 0,235
Tyrozyna 0,352
Fenyloalanina 0,492

Hydrolizat: 0,092; 0,2; 0,384; 0,475; 0,630; 0,723

Wnioski:

W oparciu o wartości współczynnika retencji poszczególnych aminokwasów można zidentyfikować skład hydrolizatu włosa. Aminokwasy występujące w ludzkim włosie to między innymi: cysteina, kwas glutaminowy, walina, lizyna.

2. Odczyn barwny wiązania peptydowego - próba biuretowa.

Materiały: r-r NaOH; 0,1% r-r CuSO4; 0,5% r-ry żelatyny, kazeiny i glicyny; zawiesina mąki pszennej;

Czynności:

  1. do podpisanych probówek dodano osobno: 2 ml badanego r-ru białka, 2 ml r-ru glicyny i 2 ml wody destylowanej;

  2. do każdej przygotowanej probówki dodano 2 ml r-ru NaOH; po wymieszaniu dodawano kroplami 0,1% r-r CuSO4, aż pojawiło się zabarwienie (~15 kropli);

Obserwacje:

  1. próbka kontrolna (z wodą) - r-r barwy błękitnej (wynik negatywny próby biuretowej);

  2. probówka z glicyną - błękitny r-r (wynik negatywny);

  3. probówki z kazeiną, żelatyną, mąką pszenną - fioletowy r-r (wynik pozytywny);

Wnioski:

  1. Roztwory kazeiny (białko mleka), żelatyny (- kolagen) i mąki pszennej (- białka glutenowe) po dodaniu NaOH i CuSO4 zmieniły zabarwienie z błękitu na fiolet, tym samym dając pozytywny wynik próby biuretowej, co wykazuje, że w/w związki zawierają wiązania peptydowe;

  2. Roztwór glicyny nie zmienił zabarwienia - mimo tego, że jest ona aminokwasem, nie posiada wiązań peptydowych, ponieważ jest monomerem;

3. Wykrywanie wolnych grup aminowych za pomocą ninhydryny.

Materiały: 0,1% r-r ninhydryny; 0,5% r-ry żelatyny, kazeiny, glicyny;

Czynności:

  1. do podpisanych probówek dodano osobno: 2 ml badanego r-ru białka, 2 ml r-ru glicyny i 2 ml wody destylowanej;

  2. do każdej probówki dodano 0,5 ml r-ru ninhydryny i zapisano obserwacje;

  3. po podgrzaniu probówek w łaźni wodnej (5min, 95°C) zapisano obserwacje;

Obserwacje:

  1. na zimno: r-r glicyny był jasnofioletowy, a reszta r-rów była prawie bezbarwna;

  2. po podgrzaniu: r-r glicyny - ciemnofioletowy; r-ry kazeiny i żelatyny- jasnofioletowe;

Wnioski:

  1. Próba w reakcji z glicyną, żelatyną i kazeiną dała wynik pozytywny.

  2. Reakcja ninhydrynowa służy do wykrywania aminokwasów - glicyna jest aminokwasem, a żelatyna i kazeina zawierają aminokwasy, ponieważ są białkami.

  3. Podgrzanie przyspieszyło reakcję.

4. Rozpuszczalność polisacharydów.

Materiały: agar, celuloza, skrobia;

Czynności:

  1. do każdej probówki dodano odrobinę badanego cukru i 2 ml wody destylowanej;

  2. probówki podgrzano w łaźni wodnej (5min, 95°C), zapisano obserwacje;

Obserwacje:

  1. W zimnej wodzie destylowanej - żadna z badanych substancji nie uległa rozpuszczeniu.

  2. Po podgrzaniu w probówce z agarem powstał żel, ze skrobi powstał kleik, a celuzoza nie rozpuściła się.

Wnioski:

Agar rozpuszcza się w wysokich temperaturach, a jego roztwór po ochłodzeniu tworzy żel. Skrobia także rozpuszcza się tylko w wysokich temperaturach dając kleik skrobiowy. Celuloza jest nierozpuszczalna w wodzie.

5. Właściwości redukcyjne cukrów.

Materiały: skrobia, sacharoza, fruktoza, maltoza, odczynnik I Fehlinga (CuSO4), odczynnik II Fehlinga (NaOH+winian sodowo-potasowy), odczynnik Benedicta;

Próba Fehlinga:

  1. w oznaczonych probówkach zmieszać po 1 ml r-ru Fehlinga I i r-ru F. II;

  2. do jednej probówki dodać 1 ml wody destylowanej (probówka kontrolna), do pozostałych - po 1 ml badanego r-ru cukru, wymieszać;

  1. probówki podgrzać w łaźni wodnej (5min, 95°C), zanotować obserwacje;

Obserwacje (Fehling):

  1. Probówka kontrolna, r-r skrobi, sacharozy - bezbarwne;

  2. R-r fruktozy - czerwony osad; maltozy - brunatnoczerwony osad;

Próba Benedicta:

  1. do oznaczonych probówek dodać 5 ml r-ru Benedicta;

2), 3) jak w próbie Fehlinga;

Obserwacje (Benedict):

  1. probówka kontrolna, r-r skrobi, sacharozy - brak reakcji (błękitny r-r);

  2. r-r fruktozy - czerwony osad (Cu2O)

  3. r-r maltozy - niebieski r-r;

Wnioski:

  1. fruktoza i maltoza są cukrami o właściwościach redukcyjnych;

  2. obie próby powinny dać taki sam rezultat, więc niebieskie zabarwienie r-ru maltozy jest wynikiem nieudanego doświadczenia (powinien pojawić się osad Cu2O)

6. Badanie produktów spożywczych na zawartość skrobi i cukrów redukujących.

Materiały: banan, jabłko, ryż, odczynnik Benedicta, płyn Lugola;

Czynności:

  1. do 3 podpisanych probówek dodać odpowienio kawałek banana, jabłka i kilka ziarenek ryżu; do każdej dodać 2 ml wody destylowanej;

  2. probówki podgrzać w łaźni wodnej (5min, 95°C);

  3. do każdej dodać 5 kropli płynu Lugola, zanotować obserwacje;

  4. powtórzyć 1), 2), do każdej probówki dodać po 5 ml r-ru Benedicta i umieścić w łaźni wodnej na kolejne 5 min;

Obserwacje:

Jabłko - po dodaniu płynu Lugola r-r pozostał żółty (wynik negatywny); po dodaniu odczynnika Benedicta pojawił się ceglasty osad;

Ryż - po dodaniu płynu Lugola - ciemny; po dodaniu odczynnika Benedicta - brak zmian;

Banan - po dodaniu płynu Lugola - ciemny; po dodaniu odcz. Benedicta - zielony r-r, słaboceglasty osad;

Wnioski:

Jabłko - nie ma skrobi, za to duże stężenie cukrów redukujących;

Ryż - ma skrobię, nie ma cukrów redukujących;

Banan - ma skrobię, ma cukry redukujące, ale w mniejszym stężeniu niż jabłko;



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Z Laboratoria 29.03.2008, Programowanie
elementy prawa gospodarczego test 29 03 11
Biologia medyczna (03.11.2010), FIZJOTERAPIA UM, ~ Wykłady
Rozp. Ministra Zdrowia z dn. 29.03.2007 r., Polibuda, II semestr, Techologia oczyszczania wód i ście
KOMPLEKSY POLAKOW wykl 29 03 2012
Kardiologia wyklad 03 11 2011
TRENING 03 11 2009 DOLNOŚLĄSKI ZPN
29 08 11
29 03
29.03.2010, Mikrobiologia
pn 14 03 11 łożysko konia
dp 589 wstrzas2012 (czyli 2014 03 11)
prawo karne 29.03.2009, IV SEMESTR, Notatki z płyty od Lucyny
2003 03 11
NOM WIMiR harmonogram laboratorium PNM 2010 11
Z Ćwiczenia 29.03.2008, Zajęcia, II semestr 2008, Wstęp do kryptologii

więcej podobnych podstron