Lekcja wychowania fizycznego, gimnastyka korekcyjna


Lekcja wychowania fizycznego to:

Lekcja W-F jest profilaktycznym zabiegiem ogólnorozwojowym i odprężającym, pełni rolę relaksu czynnego po pracy umysłowej.

Lekcja - jest podstawową formą organizacyjną procesu wychowywania fizycznego. Powinna być prowadzona wg kanonów ogólnych które by nie krępowały nauczyciela w doborze treści i form organizacyjno-porządkowych. Podstawowym zadaniom dydaktycznym, normom organizacyjnym, służy; tok lekcyjny, konspekt lekcji, plan lekcji. Zadania lekcji wzmocnienie zdrowia, -prawidłowy rozwój fizyczny, -przyswojenie wiadomości i umiejętności a więc wykształcenie podstawowych właściwości motorycznych. Każda lekcja ma swoje zadania dydaktyczne. Zadania realizuje się poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia, umiejętności, oraz stosowanie odpowiednich zasad i metod nauczania. Lekcje mają być żywe i strakcyjne.

Zasady budowy lekcji - zasada wszechstronności (wszystko musi być), zmienności pracy mięśniowej, umiejętne dozowanie wysiłkiem dziecka.

W części głównej lekcji lekkiej atletyki, gier zespołowych powinno znajdować się :

LA - (biegi, skoki, ćw. Szybkościowe). Gimnastyka - (zwisy, podpory, skoki, ćw. Zwinnościowe i gibkościowe). Gry zespołowe - (technika, taktyka, gra uproszczona).

Zasady doboru treści i organizacji kształcenia i wychowywania.

( zasad wszechstronności, zas. zmienności pracy mięśni, zas. umiejętnego dozowania wysiłkiem dziecka)

Treści kształcenia i wychowywania powinny umożliwiać uczniom zaspakajanie ich potrzeb. pozwalać na transgresyjne przekraczanie siebie spełniając jednocześnie warunek pozostawienia w zgodzie ze współczesną nauką. Powinny być dostosowane do możliwości psychofizycznych uczniów im lepsze przygotowanie treści nauczania, tym więcej swobody w nauczaniu i sprawdzeniu osiągnięć. Panowanie nad treścią wyzwala czynności metodyczne nauczyciela stwarza układ odniesienia oceny trafności ich doboru i skuteczności.

Zasada naukowości - to postulat by zgodnie z dyrektywami materializmu dialektycznego i historycznego -przed doborem układu treści było możliwe odkrywanie związków i zależności występujących w zjawiskach i procesach przyrodniczych, społecznych itd.

Zasada wszechstronności kształcenia - jest oparta na ideale staro greckim -harmonii ducha i ciała, nieustannym rozwoju. Szkoła powinna wychowywać i uczyć w taki sposób, by działania zawodowe dzieci w przyszłości wynikały z „powołania życiowego”, a więc były zgodne z zainteresowaniami ujawnianymi wcześniej przez jednostki, już w szkole podstawowej. W tym celu powinna przedstawiać swoje przedmioty (w tym przypadku W-F) tak by przedstawiać interesującą każdą dziedzinę sportową, rekreację fizyczną\, turystyke itd.

Zasady dydaktyczne

Zasada poglądowości - Opiera się ona na tym żeby cała nauka szkolna opierała się na poznawaniu rzeczywistości, by stosować w nauczaniu pomoce naukowe. Zasada ta pełni w nauczaniu następujące funkcje: reprezentatywna, symbolizującą (ułatwia zrozumienie, i zapamiętanie uogólnień, praw poprzez graficzne i symboliczne przedstawianie abstrakcji), ilustrowana (wspomagająca kojarzenie rzeczy i słów oraz polegająca na poszukiwaniu uczniom rzeczy), operatywna (wspomaga kojarzenie poznania z działaniem opiera się na działaniu samych uczniów).

Zasada przystępności w nauczaniu - wymaga metodycznego uszeregowania problemów od spraw bliskich do dalszych, -od łatwych do średnich, -od znanych do nie znanych. Ponadto przewiduje się tu dostosowanie i metod do możliwości poznawczych ucznia oraz uwzględnienie różnic w tempie pracy i zaawansowaniu w nauce poszczególnych uczniów.

Zasada świadomego i aktywnego udziału uczniów w procesie nauczania - uczenia się . Przejawia się to w świadomym stosunku uczniów do celów uczenia się, świadomym i aktywnym udziale uczniów w nabywaniu wiadomości i umiejętności, w świadomej i aktywnej samokontroli i samoocenie wyników czy wreszcie dążenia samodzielnego rozwiązywania problemów. W procesie nauczania uczniowie powinni być aktywni we wszelkich możliwych sferach; poznawczej, emocjonalnej, ruchowej, praktycznej, społecznej. W procesie nauczania- uczenia się trzeba uwzględnić indywidualne zainteresowania uczniów, stawiać ich w sytuacjach. W których mogliby dostrzegać niezgodności między wiedzą posiadaną, a nowymi faktami, wdrażać uczniów do pracy zespołowej i planowania pracy.

Zasada systematyczności - odnosi się do zachowania określonej kolejności w poznawaniu i wymaganiach -przechodzenia od faktów do uogólnień -logicznego toku rozumowania. Nauczanie więc powinno odbywać się w sposób rytmiczny, ciągły i z przestrzeganiem ustalonych kolejności  następowania po sobie treści. Między przedmiotami powinna następować korelacja.

Zasada trwałości i operatywności wiedzy uczniów. Wymaga się tu stosowania takich metod pracy, aby, aby wiadomości i umiejętności uczniów były trwałe i użyteczne. Wymaga się tu egzekwowania wiadomości, oceniania ich podsumowania oraz utrwalania poprzez powtarzanie i ćwiczenia. Konieczne jest także samodzielne rozwiązywanie problemów przez uczniów i stosowanie wiedzy w praktyce. Materiał nauczania powinien być utrwalony po uprzednim sprawdzeniu czy jest zrozumiały. Uczenie się powinno opierać się na pozytywnej motywacji uczniów oraz na ich aktywnym uczestnictwie w zdobywaniu wiadomości.

Zasada wiązania teorii z praktyką. Wymaga się tu aby działania uczniów były poprzedzone, przekazywaniem im określonych wiadomości wiązania działania z efektywnym przekształceniem rzeczywistości oraz przechodzenia od teorii do praktyki i od praktyki do teorii.

Czynności dydaktyczne nauczyciela

Przygotowawcze - nauczyciel jest na bieżąco przygotowany do prowadzenia zajęć poprzez posiadanie stroju sportowego, konspektu zajęć, dziennika lekcyjnego, gwizdka itd. Informuje uczniów o temacie lekcji podaje wiadomości i umiejętności do zajęć.

Motywujące - motywuje uczniów do aktywnego udziału w lekcji i do poprawiania swoich wyników osiągnięć na zajęciach.

Kontrolne - kontroluje i ocenia osiągnięcia w zajęciach poprzez sprawdziany, testy zwinności i szybkości.

Koryguje - poprawia na bieżąco błędy popełniane przez uczniów i koryguje je poprzez indywidualne ćwiczenia lub pokaz.

Zabezpieczające - asekuruje uczniów przy wykonywaniu ćwiczeń, sprawdza bezpieczeństwo sali przyborów przed rozpoczęciem zajęć.

Metody badania intensywności lekcji wychowania fizycznego

Intensyfikacja lekcji wych. Fiz. 5 sposobów intensyfikacji.

To umiejętne i rzeczowe wykorzystanie czasu lekcji w celu rozwijania i doskonalenia: wiadomości, umiejętności, motoryczności. O zmianach zachodzących w organiźmie ucznia nie decyduje tylko rodzaj ćwiczeń, ale również możliwości adaptacyjne do wysiłków czy nastawienie psychiczne do zadań, budowa ciała albo stopień wytrwania.

Intensyfikacja związana jest z ćwiczeniami motywującymi, takimi jak - potrzeby osiągnięć zadań postawionych sobie, -potrzeby efektu i odczuwania satysfakcji, -potrzeby symulacji w dążeniu do samorealizacji.

Zwiększenie intensywności lekcji możliwe jest głównie przez; -skrócenie czasu na rzecz pokazu -skrócenie przerw między ćwiczeniami, -dobór metod i form maksymalnie angażujących ucznia, -dobrą organizacje pracy, -interesujący dobór ćwiczeń i zadań do lekcji, -właściwa motywacja uczniów.

Metody intensyfikacji- obwód stacyjny, tor przeszkód, zadaniowa, małych obwodów.

Podstawowe warunki intensywności :

- organizacja lekcji

- duża ilość przyborów i przyrządów

- duży repertuar zadań dydaktycznych

- znajomość metod

Metody badań intensywności lekcji.

Metoda (Ditricha) - polega na analizie czasu trwania ćwiczeń w jednostce lekcyjnej. Mamy 4 sposoby interpretacji: czas ćwiczeń i ochrona, -czas aktywnego działania nie tylko fizycznego ale i psychicznego, -czas ćwiczeń przygotowania przyborów, przyrządów. Czas aktywności ruchowej z polecenia i bez polecenia.

Herakowa i Beletki - polega na analizie czasu ćwiczeń z pomiaru jednej fizjologicznej wartości. Pomiaru dokonuje się w przerwie.

Wustamnna - polega na analizie czasu obciążeń ucznia ćwiczeniami ruchowymi. 3 rodzaje obciążeń: małe, średnie,duże.

Stemmlera - polega na ustawieniu ćwiczeń w jednostce czasu.

Podstawowe warunki intensywności -organizacja lekcji, -duża ilość przyborów, przyrządów, -duży repertuar zadań dydaktycznych, znajomość metod, -duży zasób materiału ćwiczebnego.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ściąga tematów GKK, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
cwiczenia korygujace, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
Uwagi do GKK, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
Wzmacnianie miesni ksztaltujacych prawidlowa posta, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
pozycje wyjsciowe do cwiczen korekcyjnych(1)(1), wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
skolioza, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
Przykładowe ćwiczenia dla osób z plecami okrągłymi, Wychowanie Fizyczne, Gimnastyka korekcyjna
Kompetencje nauczyciela wychowania fizycznego, gimnastyka korekcyjna
Program GKK 1, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
Znamiona współczesnego wychowania fizycznego, gimnastyka korekcyjna
NOWE TRENDY W GIMNASTYCE KOREKCYJNEJ, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
PROGRAM GIMNASTYKI, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
Poznajemy ćwiczenia domowe na płaskostopie, Wychowanie Fizyczne, Gimnastyka korekcyjna
Ściąga tematów GKK, wychowanie fizyczne, GIMNASTYKA korekcyjna
gimnastyka korekcyjno kompensacyjna, GIMNASTYKA KOREKCYJNO-KOMPENSACYJNA NA LEKCJACH WYCHOWANIA FIZ
Autorski program z gimnastyki korekcyjnej, AWF Wychowanie fizyczne, Ćwiczenia korekcyjne
AUTORSKI PROGRAM GIMNASTYKI KOREKCYJNO – KOMPENSACYJNEJ, AWF Wychowanie fizyczne, Ćwiczenia korekcy
gimnastykakorecyjna20092010, AWF Wychowanie fizyczne, Ćwiczenia korekcyjne

więcej podobnych podstron