Wtórne niedobory odporności
Immunologia - wykład z dnia 18.01.05
Wtórne niedobory odporności
AIDS
Zaburzenia stosunku Th/Ts są szczególnie zauważalne u chorych na AIDS. Pełno objawową formę tego zespołu możemy stwierdzić gdy spełnione jest spełniony następujący warunek: Liczba limfocytów Th < 200 kom/mm3 Mogą w tym wypadku występować infekcje oportunistyczne oraz nowotwory powiązane z AIDS (np. chłoniak Kaposiego)
Niedożywienie
Nowotwory
Śmierć powodują przerzuty i niewydolność układu immunologicznego (jego pula ulega wyczerpaniu)
Infekcje (gruźlica, malaria, odra)
Obecnie obserwujemy nawrót gruźlicy. Przeciw odrze stosuje się obowiązkowe szczepienia. Pomimo tego występują zejścia śmiertelne
Środki immunosupresyjne
Alkohol, narkotyki
Urazy (zabiegi chirurgiczne, oparzenia)
Choroby autoimmunizacyjne
Zaburzenia czynności gruczołów dokrewnych (cukrzyca, zespół Cuschinga)
Stany fizjologiczne (ciąża, wiek)
Ważny w określaniu wtórnych niedoborów odporności jest określenie stosunku limfocytów Th do Ts
Wirus HIV
Rodzaje
Występują dwa rodzaje wirusa HIV-I i HIV-II Jednak pełno objawowy zespół AIDS powoduje wirus HIV-I.
Budowa
1. Błona
Receptory chemokinowe
występują dwa rodzaje o określonej specyficzności:
Entropowe (CCR5 lub R5) - makrofagi i limfocyty krwi
Tetropowe (CXCR4 lub R4) - tropizm wykazany do komórek limfocytów krwi obwodowej
Poza tym, wirus atakuje komórki dendrytyczne, występujące na błonach śluzowych i skórze
białka gp120 i gp41 - HIV wbudowuje się dzięki gp120 i gp41. muszą w nich wystąpić konformacyjne zmiany - co powoduje "połączenie" z białkami błony komórkowej (mocne związanie na powierzchni komórki) potem zaktywowane białka enzymatyczne powodują destrukcje jej i wstrzyknięcie materiału genetycznego.
2. Wewnętrzny kapsyd
występuje na nim białko p24 - przeciw niemu uzyskujemy przeciwciała. W środku występują dwie pojedyncze nicie RNA. Ważna jest również aktywność trzech enzymów:
Odwrotna transkryptaza
Integraza
Proteaza
3. Geny
Ważniejsze geny i ich produkty białkowe:
gag - białka kapsydu
pol - odwrotna transkryptaza, integraza, proteaza i rybonukleazy
env - białka powierzchniowe gp120 i gp41
inne: vit, vpr, tat
Cykl życiowy
Wirion przyczepia sie do komórki docelowej dzięki cząsteczkom CD4 (na powierzchnie atakowanej komórki) receptorom chemokinowym - bez nich nie ma możliwości wniknięcia do komórki; receptory te nie występują u rasy kaukaskiej - nie są oni narażeni na atak wirusa.
Integracja błony wiriona z błoną komórki
Odwrotna transkryptaza przepisuje RNA wirusa na pro-wirusowy DNA, a integraza wbudowuje go w DNA komórki. Odwrotna transkryptaza i integraza ma dużą tendencje do pomyłek. Powoduje to dużą zmienność i polimorfizm czego skutkiem jest nieskuteczność leków.
Produkcja białka wirusowego. Zewnętrzne cytokiny pobudzają proces transkrypcji w genomie.
Zostaje odbudowany rdzeń wirusa HIV - rdzeń z białkiem p24 oraz błona wirusa (utworzona z błony zakażonej komórki) z białkami gp120 i gp41
Cykl jest szybki i powtarza się co 6-12h. W tym czasie postępuje wyczerpanie i degradacja komórek CD4 i CD8
Dalszy przebieg zakażenia
Postępujący atak na komórki CD4 i komórki dendrytyczne
W węzłach chłonnych wirus jest niszczony przy pomocy głównie odpowiedzi komórkowej (humoralna działa słabo)
Sprawny układ odpornościowy próbuje wrócić do równowagi (spadek ilości cząsteczek wirusa w węzłach chłonny - "okres latencji") ale ostatecznie dochodzi do rozsiewu
Wzrost replikacji wirusa. Spada ilość komórek CD4 i CD8. Destrukcja węzłów chłonnych.
Rezerwuary wirusa HIV
Przy niskim poziomie wykrywalności w surowicy wirus rezyduje w komórkach CD4, makrofagach i komórkach pamięci
Objawy
osłabienie
gorączka
senność
wyciek z nosa
objawy podobne jak przy zakażeniu wirusem cytomegalii
"okres latencji"
występują oportunistyczne infekcje (szczególnie Pneumocysits carini, candida, wirus cytomegalii, wirus Herpes)
nowotwory - mięsak Kaposiego (najczęściej widoczny na kończynach), rak szyjki macicy
zaburzenia OUN - zespół otępienny