Ad2b. Leki wpływające na aktywność enzymów (inhibitory enzymów)

Enzymy są katalizatorami, które zmieniają szybkość reakcji a same nie ulegają zmianie. Są to wysoce specyficzne białka, których aktywność może być regulowana. Miejsce aktywne enzymu wiąże substrat.

Rozróżnia się 2 główne typy inhibicji: nieodwracalną i odwracalną, a odwracalna może być kompetycyjna i niekompetycyjna.

Najczęściej substrat blokuje centrum katalityczne enzymu

• inhibitory acetylocholinoesterazy np. neostygmina (efekt- wzrost stężenia acetylocholiny)

• inhibitory konwertazy angiotensyny II np. enalapril

• inhibitory dekarboskylazy DOPA - karbidopa, benserazyd

• inhibitory 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-CoA np. lowastatyna

• inhibitory cyklooksygenazy- kwas acetylasalicylowy

• inhibitory anhydrazy węglanowej -acetazolamid

• inhibitory oksydazy ksantynowej - allopurinol

W tej grupie leków mieszczą się antybiotyki i chemioterapeutyki, ponieważ blokują enzymy bakteryjne.

Ad 2c. leki hamujące metabolizm komórkowy (antymetabolity)

Antymetabolity wykazują duże podobieństwo chemiczne do fizjologicznych metabolitów (analogi metabolitów). Wprowadzenie do organizmu antymetabolitów powoduje zahamowanie etapu przemian biochemicznych, w których metabolit odgrywa kluczową rolę.

Mechanizm działania wielu leków cytostatycznych i immunosupresyjnych

(zamiast NH2 jest OH, zamiast grupy CH3 -H) kwas foliowy	metotreksat
PABA kwas p-aminobenzoesowy	sulfanilamid
hipoksantyna	allopurinol
uracyl	fluorouracyl

Ad 2d. Leki wpływające na kanały jonowe

Potencjał spoczynkowy: stała wartość różnicy potencjału pomiędzy wnętrzem i otoczeniem komórki. Potencjał wnętrza komórki jest ujemny w stosunku do otoczenia.

Potencjał czynnościowy: chwilowa zmiana wartości potencjału błony komórkowej.

kanały jonowe: białka integralne w regulowany sposób selektywnie przepuszczające jony przez błonę.

Kanały jonowe umożliwiają się przedostawanie jonów do wnętrza komórki (Ca2+, Na+, Cl-) lub na odwrót (K+).

Kanały jonowe w zależności od czynników powodujących otwarcie kanałów jonowych dzieli się je na:

• zależne od napięcia (bramkowane napięciem) prawdopodobieństwo otwarcia zależy od potencjału błonowego

• zależne od liganda (aktywowane chemicznie) kanały otwierane w wyniku przyłączenia specyficznych substancji określanych jako ligandy (hormony, neuromediatory, jony)

W każdym przypadku otwarcie kanału polega na zmianie konformacji budujących go białek.

Wyróżnia się 3 typy zależnych od napięcia kanałów jonowych:

• sodowy

• potasowy

• wapniowy

Leki wpływające na transport jonów przez błony komórkowe:

1. leki blokujące kanały sodowe zależne od napięcia:

• leki przeciwarytmiczne klasy pierwszej: np. chinidyna

• leki znieczulające miejscowo: np. lidokaina

2. leki blokujące kanały potasowe zależne od napięcia

• leki przeciwarytmiczne klasy trzeciej np. amiodaron

3. leki aktywujące kanały potasowe zależne od ATP (kanał potasowy bramkowany przez ligand ATP)np. diazoksyd, nikorandil

4. antagoniści kanałów wapniowych:

• pochodne 1,4- dihydropirydyny (nifedipiny)

• z grupy werapamilu

• z grupy dilitiazemu

• blokujące niewybiórczo kanał wapniowy

Osobną grupę stanowią leki działające na kanały jonowe poprzez receptory jonotropowe

---