SCENARIUSZ ZAJĘĆ RUCHOWYCH DLA 5 LATKÓW

Temat: Poznajemy nowych kolegów i koleżanki.

Cel główny: Poznanie dzieci i integracja grupy.

Cele operacyjne zajęć:

Umiejętności: Dziecko zna imiona dzieci ze swojej grupy, doskonali umiejętność zapamiętywania szczegółów, doskonali umiejętność posługiwania się zmysłem słuchu i dotyku.

Psychomotoryka: dziecko kształtuje orientację przestrzenną oraz sprawność manualną w zabawach z chustą, rozwija małą motorykę (umiejętność rzucania, chwytania i zwijania) wyrabia i rozwija wrażliwość zmysłową, uczy się koncentracji uwagi i skupienia na wykonywanej czynności a także zapamiętywania szczegółów, rozwija koordynację wzrokowo-ruchową.

Wiadomości: dziecko wie, w jaki sposób można wykorzystać chustę do zabaw ruchowych, rozpoznaje i utrwala pojęcia matematyczne (figury geometryczne i stosunki przestrzenne - wyżej, niżej, nad, pod).

Akcent wychowawczy: dziecko stosuje zasady współdziałania w zespole podczas ćwiczeń.

Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna

Liczba ćwiczących : dowolna,

Przybory: chusta animacyjna, magnetofon i płytka CD „W co się bawić z dziećmi” M. Bogdanowicz, kłębek grubej włóczki, duża apaszka, gumowa piłeczka, arkusz papieru A3, grube flamastry.

Czas zajęć : 20 -30 minut

Część wstępna:

1. Zbiórka w kole wokół chusty animacyjnej, sprawdzenie strojów.

2. Wprowadzenie do zajęć - pogadanka. Dzisiaj będziemy poznawać nasze imiona. Pomocą służyć nam będzie ta kolorowa chusta. Jest to chusta animacyjna. Zapewne zastanawiacie się co można z tak wielką chustą robić ale zaraz sami przekonacie się, że za jej pomocą można się bardzo dobrze bawić. Oprócz chusty do zabawy przyda nam się ta oto piłeczka, ten kłębek włóczki i kolorowa apaszka. Na sam koniec potrzebna nam będzie ta wielka kartka i flamastry. Nauczyciel przedstawia wszystkie przedmioty.

3. Pląs powitalny - dzieci stoją dookoła chusty i śpiewają piosenkę „Głowa, ramiona”

„ Dziś zajęcia fajna sprawa,
dla nas wszystkich to zabawa,
ręce w górę, w przód i w bok,
skłon do przodu, w górę skok!
Głowa, ramiona,

kolana, pięty / 3 razy
Głowa, ramiona, kolana, pięty
Oczy, uszy, usta, nos

( śpiewamy i pokazujemy coraz szybciej)

4. Rozgrzewka z woreczkami:

1. marsz w miejscu z woreczkiem na głowie, przejście do siadu skrzyżnego, siadu prostego, leżenia przodem (staramy się utrzymać woreczek na głowie);

2. wyrzuty woreczka do góry i jego chwyty z wykonywaniem różnych zadań: klaśnięcie, przysiad, obrót, podskok;

3. stanie na jednej nodze, woreczek kładziemy na kolanie nogi wzniesionej, zgiętej - RR wyprostowane w bok zataczają małe kółka. Potem zmiana NN;

4. stanie obunóż, woreczek leży na stopie P.N., podrzucenie woreczka do góry i chwyt rękoma. Potem zmiana nogi;

5. leżenie przodem - przekładanie woreczka z P.R do L.R.;

6. leżenie przodem - przekładanie woreczka z tyłu z P.R. do L.R;

7. siad prosty - skłon w przód, woreczek kładziemy między stopami, przejście do leżenia tyłem i przekładamy woreczek do RR staramy się go nie upuścić. Nogi wracają na podłogę, następnie przekładamy woreczek z rąk do stóp;

8. leżenie tyłem - woreczek kładziemy między stopami - unoszenie NN ok.10 cm nad podłogę i wytrzymanie ok. 5 sek.

9. leżenie tyłem, nogi zgięte w kolanach, stopy skierowane częścią podeszwową do sufitu, a na nich kładziemy woreczek. Następnie prostowanie i zginanie nóg tak, aby woreczek nie spadł;

10. marsz w koło z woreczkiem na stopie, w połowie koła zmiana nogi; siad skrzyżny z woreczkiem na głowie, zrzucanie woreczek głową w przód, w tył, w lewo, w prawo;

5. Zabawa „ bieganie z chustą” - falowanie (przy muzyce) dzieci trzymają chustę za uchwyty, chodząc po obwodzie koła, na przemian podnoszą ją i opuszczają. Nauczyciel wydaję polecenia góra - dół, wolno - szybko.

6. Zabawa „karuzela” - dzieci stoją w kole trzymając za uchwyty naprężoną chustę na wysokości pasa. Śpiewając: ,,Hej, ho, hej, ho, do pracy by się szło…” - rytmicznie przekazują sobie chustę w prawą stronę. Zaczynają od bardzo powolnego śpiewania, stopniowo zwiększając tempo. Po pewnym czasie nauczyciel prosi o zmianę kierunku i chusta wędruje w lewą stronę.

Część główna:

Dzieci kładą chustę na ziemi i siadają wokół niej siadem skrzyżnym.

1. Dzieci śpiewają piosenkę „Jak się nazywasz?”

Jak się nazywasz,

My ciebie pytamy?

Nazywam się … (imię).

Ty jesteś … (imię),

My ci zaklaskamy!

(1,2 - grupa zwraca się do wybranej osoby, 3 - dziecko przedstawia się, 4 - grupa powtarza jego imię, 5 - cała grupa klaszcze)

2. Przedstawianie się: dzieci wstają podnosząc chustę na wysokości pasa. Każde z dzieci podnosi kolejno podnosi chustę w górę i wymienia swoje imię. W ten sposób powstaje efekt „meksykańskiej fali” - w jedną i drugą stronę. Może zacząć nauczyciel.

3. Zabawa „kolorowe imiona”. Wszyscy stoją w kręgu trzymając chustę. Nauczyciel wymienia kolor, a osoby trzymające chustę w tym miejscu, przechodzą pod chustą i przedstawiają się sobie podając imię.

4. Zabawa „bilard”. Dzieci trzymają chustę rozłożoną na poziomie pasa. Gdy nauczyciel wrzuca na chustę małą piłeczkę gumową, dzieci zaczynają falować chustą tak, aby piłeczka wpadła do otworu znajdującego się na środku chusty.

5. Zabawa ,,kogo brakuje?”. Dzieci stoją w kręgu z zamkniętymi oczami trzymając chustę na wysokości pasa. Nauczyciel wybiera osobę (może być ich więcej), która wchodzi pod chustę. Następnie wszyscy otwierają oczy i odgadują kogo brakuje i jest pod chustą.

6. Zabawa przy piosence „Mało nas”

Mało nas, mało nas do pieczenia chleba,

Tylku nam, tylko nam … (imię) tu potrzeba.

(Dwoje dzieci stoi w kole, trzyma się za ręce i naśladuje ruch młynka. Dziecko, którego imię wypowiadają dołącza do nich, po czym wymienia imię następnego dziecka. Zabawa kończy się, gdy wszystkie dzieci utworzą koło - wielki młyn).

7. Zabawa „kłębek”. Dzieci i nauczyciel siadają w kręgu. Nauczyciel trzyma koniec włóczki a cały kłębek toczy po podłodze do jakiegoś dziecka podając jego imię. Wybrane dziecko zawija sobie na paluszku włóczkę i turla kłębek do innego dziecka wymieniając jego imię. Te zaś robi to samo co poprzednie i włóczę podajemy do momentu gdy każde z dziecka będzie trzymało włóczkę na palcu. Staramy się tym samym zapamiętać od kogo i do kogo poturlaliśmy kłębek gdyż będzie to potrzebne przy jego zwijaniu. Następnie nauczyciel pyta dzieci „co wam przypomina taki układ nitek włóczki? Dzieci podają swoje skojarzenia np. pajęczyna, sieć rybacka, drogi, kreski, tory kolejowe itp. Następnie nauczyciel pyta dzieci „czy widzicie wśród tych nici jakieś figury geometryczne? Jeśli tak to jakie? Dzieci wymieniają figury geometryczne i pokazują drugą ręką np. kwadrat, trójkąt, prostokąt. Następnie dziecko, które trzyma kłębek włóczki wstaje i idąc po nitce do następnego dziecka, zwija go w rękach i przekazuje mu zwinięty kłębek. Siada na jego miejscu a dziecko, które teraz trzyma kłębek, zwija go idąc do następnej osoby. I tak każde dziecko ma za zadanie zwijanie kłębka i zajmowanie tym samym miejsca siedzenia kolegi. Na koniec zwinięty kłębek powraca do nauczyciela.

8. Zabawa „lunatyk” z wykorzystaniem zmysłu słuchu i dotyku, a także ćwiczy zapamiętywanie szczegółów. Wszystkie dzieci stoją w kręgu i przyglądają się sobie uważnie. W co są ubrane, jak uczesane, czy mają jakieś charakterystyczne elementy na ubraniu na ciele lub we włosach np. spinki, kolczyki, pierścionki, okulary, itp. Wszystkie dzieci ciasno poruszają się w jednym kierunku w kółko. Jedno z dzieci wchodzi do środka, ma zawiązane oczy apaszką i wyciągnięte ręce do przodu jak lunatyk. Ma za zadanie dotknięcie któregoś dziecka i po dotyku rozpoznanie go. W tym samym momencie pozostałe dzieci zatrzymują się w kole. Dziecko dotknięte nie może się odezwać, żeby się nie zdradzić po głosie. „Lunatyk” może otworzyć oczy dopiero wtedy, gdy grupa dzieci potwierdzi, że poprawnie odgadł imię.

9. Zabawa „balonik”. Dzieci stoją w kole, trzymają chustę za uchwyty. Pomału zwijają chustę, idąc do środka. Gdy wszyscy są już bardzo blisko siebie, zaczynają odwijać chustę, mówiąc jednocześnie wiersz:

Baloniku nasz malutki,

rośnij duży okrąglutki,

balon rośnie, że aż strach,

przebrał miarę, no i trach!

(Na słowo „trach” dzieci wyrzucają chustę mocno do góry i pozwalają jej wylądować w dowolnym miejscu, a sami siadają w siadzie skrzyżnym).

Część końcowa:

1. Zabawa uspokajająca „Zagubione kurczątko”. Dzieci siedzą na obwodzie koła i zasłaniają usta dłońmi. Jedno z nich - kurka - odchodzi na bok i odwraca się twarzą do ściany. W tym czasie nauczyciel pokazuje ręką dziecko, które ma naśladować odgłos kurczątka na sylabie pi (pipipipipi). Kurka stara się odnaleźć zagubione kurczątko. Zabawę powtarzamy.

2. Omówienie zajęć. Z jakimi przyborami dziś ćwiczyliśmy? Jakie figury geometryczne się dziś pojawiły na zajęciach? Czy znamy swoje imiona? Która zabawa najbardziej się wam dziś podobała?

3. Na podsumowanie zajęć „promienie słoneczka”. Dzieci podsumowują dzisiejsze zajęcia. Nauczyciel kładzie na środku sali arkusz papieru, na którym narysowane jest słoneczko (bez promieni). Zadaniem każdego dziecka jest namalowanie promyczka odpowiedniej długości. Długość promyka odpowiada zadowoleniu z udziału w zajęciach: krótki - jestem niezadowolony, średni - jestem zadowolony, długi - jestem bardzo zadowolony.

5

---