Układ sercowo naczyniowy dzieli się na:
serce (2P i 2K)
układ naczyń krwionośnych
t. i ż. krążenia dużego
t. i ż. Krążenia małego (płucnego)
dwie sieci naczyń włosowatych
łączące t. i ż. krążenia dużego
łączący zbiornik t. płucny ze zbiornikiem ż. płucnym
Podstawowe funkcje układu krążenia:
oddechowa - dostarczanie O2 i usuwanie CO2 z tkanek
odżywcza - dostarczanie substancji odżywczych i usuwanie produktów przemiany materii
udział w homeostazie (regulacja cieplna, gospodarka wodna, elektrolitowa i kwasowo-zasadowe
regulacyjna - rozprowadzanie hormonów i innych substancji biologicznie czynnych
Naczynia włosowate dzielą zbiorniki żylne od tętniczych. W zbiornikach ż. dużym znajduje się ok. 50% krwi krążącej tworząc jej rezerwę.
W warunkach fizjologicznych objętość krwi wtłaczanej i odpływającej (w spoczynku) w obu zbiornikach jest równa (Vtztd = Vtztp)
Podstawowymi czynnościami serca są:
Bioelektryczna
Mechaniczna
Bioelektryczna
Włókna mięśniowe serca dzielimy na:
kurczliwe (czynnościowe, „robocze”) - m. przedsionków, przegrod i komór
przewodzące - układają się w węzły tworząc układ przewodzący serca
Do układu przewodzącego należy:
w. zatokowo - przedsionkowy (Keith-flecka) - prawy przedsionek w pobliżu ujścia żgd
w. przedsionkowo - komorowy (Aschoffa-Tavary)
pęczek przedsionkowo - komorowy (Hisa)
lewa i prawa odnoga pęczka Hisa z ich rozgałęzieniami
komórki mięśniowe serca przewodzące (włókna Purkiniego) - powstają z rozgałęzień Hissa , przechodzą pod wsierdziem.
Rozrusznik - w. zatokowo - przedsionkowy, tkanka układu przewodzącego.
Pobudzenie serca
górna część w. zatokowego - depolaryzuje się najszybciej , najwyższcza częstotliwość automatyzmu wyzwalania pobudzenia (wyzwalany rytm jest prowadzący), ośrodek pierwszorzędowy, narzucający rytm całemu sercu.
Węzeł Tavary i pęczek Hisa - wolniejszy automatyzm, kom. Mięśniowe ulegają pobudzeniu z węzła zatokowego zanim wyładują się własym pobudzeniem
Otaczający mięsień prawego przedsionkai szerzy się szlakiem sródprzedsionkowym i międzywęzłowym przez jego przednią ścianę ku lewemu przedsionkowi
Uszko
Tylna ściana lewego przedsionka - Pierwszą pobudzaną strukturą jest prawy przedsionek Po depolaryzaji obu przedsionków
w. przedsionkowo - komorowy p. Hisa lewa i prawa odnoga p. hisa
włókna Purkiniego kurczliwe włókna m. komór
przedpotencjał (potencjał rozrusznika ) - powolna i samoistna depolaryzacja w komórkach układu przewodzącego, jej przyczyną jest stopniowe ograniczanie wpływu jonów K+
Depolaryzacja progowa (poziom wyładowań) - pewna wartość depolaryzacji powodująca wystąpienie potencjału czynnościowego
Potencjał czynnościowy - gwałtowny wzrost przepuszczalności błony dla jonów Na+, nagły ich napływ do wnętrza komórki, wzrost przepuszczalności dla jonów K+ i repolaryzacja
Częstotliwość impulsów wytwarzanych w układzie przewodzącym zależy od:
szybkości powolnej depolaryzacji
progowej wartości poziomu wyładowań
szybkości repolaryzacji
potencjał spoczynkowy -90 mV.
Fazy potencjału czynnościowego:
Faza 0 (depolaryzacji lub narastającego potencjału)- bezpośrednia odpowiedź na bodziec, potencjał komórki od 10 do 25 mV, spowodowana aktywacją szybkich kanałów sodowych i odpowiednio szybkom prądem sodowym, czas trwania ok. 1,5 ms kończy się mocniej lub słabiej zarysowaną iglicą
Faza 1 (wstępnej repolaryzacji) - częściowa repolaryzacja do wartości 0 mV który utrzymuje się przez pewien czas lub staje się nieco bardziej ujemny
Faza 2 (plateau lub faza powolnej repolaryzacji) - wtórne unieczynnienie kanału sodowego , uruchomienie wolnego kanału wapniowo - sodowego (pow. -40 mV), spadek biernej przepuszczalności dla błony dla jonów K+
Faza 3 (końcowej repolaryzacji lub szybkiej repolaryzacji) - potencjał błonowy osiąga wyjściową wartość spoczynkową, wygaśnięcie aktywności wolnego kanału wapniowo - sodowego, wzrasta bierna przepuszczalność błony komórkowej dla K+ (mogą one swobodnie dyfundować)
Faza 4 potencjał błonowy czyli spoczynkowy pomiędzy pobudzeniami. - wnętrze kom. Uzyskuje wartość -90 mV