Motto: „Kotły rusztowe z rusztem mechanicznym o odpowiedniej konstrukcji będą istniały tak długo, jak długo będzie wydobywany i spalany węgiel.” - naukowcy z IMiUE Politechniki Śląskiej.

Tarnowskie Góry, 2011.08.07 Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Al. Ujazdowskie 1/3 00-942 Warszawa

Wykazanie dlaczego nie można poprawić bardzo złej sytuacji energetyki przemysłowej i ciepłownictwa, mimo dysponowania przez Polskę najdoskonalszą w świecie techniką kotłową

autorstwa jednego polskiego inżyniera.

Część 169

Aby zdawać sobie sprawę pastwą jakich kotłowych szarlatanów padają użytkownicy kotłów rusztowych po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, trzeba by przynajmniej wiedzieć jak nieudolnie była, czy jest, wykorzystywana przez nich technika kotłowa autorstwa inż. J. Kopydłowskiego.

Nie jest znany ogrom negatywnych skutków dotychczasowej działalności „podmiotów gospodarczych”, które początkowo (od połowy lat 80-tych u. w.) powstawały do realizacji w samej kotłowni modernizacji kotła z zastosowaniem paleniska narzutowego konstrukcji inż. J. Kopydłowskiego, ponieważ nikt nie dokonał dotąd oceny porównawczej - w oparciu o rzetelnie stwierdzone wyniki - skutków ich działalności, w zestawieniu z możliwymi do osiągnięcia prawidłowym wykorzystaniem tworzonej przez niego techniki kotłowej jako całości.

Świadomość tej negatywnej działalności powinna jednak wynikać już z samego faktu, że od początku w żadnej z tych realizacji nie uczestniczył inż. J. Kopydłowski, w ramach nadzoru autorskiego - nawet przez telefon.

Czego może spodziewać się po takich energetyka przemysłowa i ciepłownictwo, to do zorientowania powinno wystarczyć już kilka przykładów:

1. właścicielem firmy Remo Kotły Malita w Warszawie jest były rzemieślnik inż Jan Malita, zajmujący się wcześniej wymianą zużytego orurowania kotłów w oparciu o zespoły wykonywane przez byłe fabryki kluczowego przemysłu kotłowego;

2. właścicielem firmy ZAMER w Kraszewie jest Zdzisław Żuromski, były główny mechanik (po technikum) w zakładzie mleczarskim;

3. właścicielem firmy Solve w Koninie jest mgr inż Zbigniew Kovats, były główny energetyk w przedsiębiorstwie ciepłowniczym.

Na przestrzeni 20 lat sam inż. J. Kopydłowski zna jedynie pojedyncze przypadki modernizacji kotłów ich działalnością (z zachowaniem paleniska warstwowego), przy setkach „zmodernizowanych” przez nich kotłów - jak niektórzy z nich sami się tym reklamują w Internecie. Wcześniej w modernizacji kotłów z zastosowaniem paleniska narzutowego nie sprawdził się żaden z nich, tak jak wielu niewymienionych.

Ustęp czwarty: Modernizacja kotłów typu WCO80 została zrelacjonowana w referacie na jakieś forum, czy konferencję naukowo-techniczną, jako dokonana w 1993 r. w WPEC Częstochowa (obecnie Fortum Power and HEAT Polska). Zmodernizowane zostało sześć z dziesięciu kotłów kotłowni w Częstochowie, oraz cztery z siedmiu kotłów kotłowni w Kłobucku.

Już na początku referatu można przeczytać, że „rozwiązanie modernizacyjne rusztów ma zastrzeżenie patentowe wykonawcy (czytaj: Remo Kotły Malita i patrz część 168, a zwłaszcza jej załączniki), któremu przedsiębiorstwo zleciło usługę.” To zgłoszone do opatentowania rozwiązanie inż. J. Kopydłowskiego (W.94491) nigdy nie zostało uznane za wynalazek, natomiast decyzja Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego na wzór użytkowy pochodzi dopiero z 7 czerwca 1995 r., kiedy modernizacji dokonano w 1993 r.

Autor referatu nie miał przy tym nawet pojęcia jakie rozwiązania konstrukcyjne zostały zastosowane w dokumentacji inż. J. Kopydłowskiego z 1988 r. do modernizacji samego rusztu. Napisał on bowiem: „Modernizacja … polega na uszczelnieniu stref podmuchowych, nowym rozwiązaniu technicznym mechanizmów czyszczących te strefy, zmianie profilu sklepienia zapłonowego.” Natomiast dokonano jej według niego z tego powodu, że „ruszty tych kotłów wykazywały do tej pory szereg wad: występowały duże nieszczelności w strefach podmuchowych, mechanizmy czyszczące stref podmuchowych ulegały częstym awariom, niewłaściwa konstrukcja sklepienia zapłonowego była powodem tego, że przy wilgotnym paliwie często zanikał proces spalania na ruszcie (czytaj: kocioł gasł).”

Zarówno w tych jego stwierdzeniach, jak i w opisie wzoru użytkowego nie ma, że tym co głównie cechowało pierwsze rozwiązanie dokumentacyjne rusztu dla kotłów typu WCO80 konstrukcji inż. J. Kopydłowskiego z 1988 r., było odejście od stosowania debilnego rozwiązania, którym są obecnie stosowane boczne wloty powietrza do stref podmuchowych.

W efekcie tego (pomijając profesjonalnie wykonaną dokumentację rusztu jako całości), wnioski końcowe referatu były następujące: „Modernizacja rusztów kotłów WCO80 według zastosowanego w WPEC rozwiązania patentowego przyniosła poważne oszczędności energetyczne i wymierne obniżenie kosztów produkcji ciepła. Modernizacja pozwoliła uzyskać wzrost mocy kotłowni przy tej samej liczbie zbudowanych jednostek, ich sprawności oraz poprawić warunki pracy ludzi.”

W jaki sposób to osiągnięto, to treść referatu informuje następująco: „W Przedsiębiorstwie zmodernizowano w roku 1993 łącznie 10 sztuk kotłów WCO80 (czytaj: sześć w kotłowni z dziesięcioma kotłami i cztery w kotłowni z siedmioma). W efekcie uzyskano średnio: zwiększenie mocy kotłów o około 5 MW; poprawę sprawności brutto kotłów o około 6 %. … Zwrot nakładów inwestycyjnych … następuje … w ciągu 1,25 roku. Inwestycja jest zatem bardzo efektywna. … Modernizacja rusztów kotłów WCO80 … przyczyniła się ponadto do: umożliwienia spalania mokrego węgla, wyeliminowania dymienia kotłów … , zmniejszenia uciążliwości obsługi”

W referacie nie została podana ani moc cieplna kotłów przed ich modernizacją, ani osiągana przed nią ich sprawność. Z informacji o przyroście mocy kotła po modernizacji o 0,5 MW oraz, że „ilość pracujących jednostek kotłowych w sezonie zmniejszyła się średnio o siedem sztuk”, z szacunkowych obliczeń (przy przyjęciu osiąganej wcześniej mocy cieplnej aż 0,8 MW) łączna moc cieplna 17 kotłów przed modernizacją to 17 x 0,8 = 13,6 MW, natomiast łączna moc cieplna 7 kotłów zmodernizowanych to 10 x (0,8 + 0,5) = 13 MW.

Uzyskane wyniki zwiększenia mocy cieplnej byłyby więc znacznie niższe od osiągniętych w 1989 r. w kotłach spalających węgiel niespiekający się (Załącznik I do części 168). Natomiast w stosunku do wyników osiąganych przez kotły WCO80 w 1992 r., przyrost mocy kotła po modernizacji był wyjątkowo mizerny: 0,5 MW w stosunku do 1,7 MW (średnio z pięciu badań, zgodnie z Załącznikiem I do części 168).

Dodatkowo na czas opisywanej w referacie modernizacji inż J. Kopydłowski w modernizowaniu kotłów typu WCO80 poszedł już znacznie dalej, wyposażając modernizowany kocioł dodatkowo w podgrzewacz wody. Efektem tego było duże obniżenie straty wylotowej kotła, a tym samym dalszy duży wzrost sprawności.

Z takim podgrzewaczem wody sprawność kotła wzrosła o 84,0 - 61 =23 %, czyli czterokrotnie w stosunku do podanego w referacie wzrostu o 6 %.

Tego wzrostu sprawności nie mogło być między innymi z tego powodu, że inż. Jan Malita tej nowszej wersji dokumentacji do modernizacji kotłów typu WCO80 od inż. J. Kopydłowskiego już nie otrzymał i chyba na ów czas nie miał nawet świadomości jej istnienia.

Ustęp piąty: W 2009 r. Przedsiębiorstwo Eksploatacji i Rozwoju Infrastruktury Gospodarczej w Braniewie zwróciło się do inż. J. Kopydłowskiego w sprawie bardziej niskiej wydajności osiąganej przez dwa zmodernizowane kotły typu WCO80. Po tej modernizacji osiągały one moc cieplną dochodzącą zaledwie do 0,5 MW, przy ich katalogowej mocy nominalnej 1,1 MW (w stanie niezmodernizowanym).

Z przesłanych drogę elektroniczną zdjęć oraz dostarczonej dokumentacji okazało się, że modernizacji dokonała firma ZAMER w Kraszewie, wyposażając nawet kotły w dodatkowy podgrzewacz wody (patrz Załączniki I i II). Przy takim zakresie modernizacji na węglu spiekającym się powinny one osiągać moc cieplną rzędu 3,0 MW, a więc sześciokrotnie większą. Także przy mało zapopielonym węglu niespiekającym się ich moc powinna dochodzić do 2,0 MW.

Dostarczone zdjęcia potwierdziły jednak to co dzieje się już prawie 20 lat w całym kraju, a mianowicie, że w posiadanej wcześniej przez ZAMER oryginalnej dokumentacji autorstwa inż J. Kopydłowskiego dokonano licznych „udoskonaleń”, będących typowym działaniem równie licznych obecnie kotłowych szarlatanów.

Po dokonaniu pisemnej oceny powodów osiągania przez kotły tak niskiej mocy cieplnej (sama sprawność kotłów musiała być znikoma), zrezygnowano jednak z dalszych usług inż. J. Kopydłowskiego.

Ustęp szósty: W marcu 2008 r. inż. J. Kopydłowski dowiedział się przypadkowo od prezesa POLMLEK-RACIĄŻ, że ten zakład mleczarski, mający trzy kotły parowe typu OKR5 (każdy o wydajności katalogowej (nominalnej) 5 t/h, przy zapotrzebowaniu pary rzędu 7 t/h musi uzupełniać jej niedobór generatorem pary na olej opałowy, co wychodzi bardzo drogo. Właściciele POLMLEK noszą się w związku z tym z zamiarem postawienia w kotłowni czwartego kotła.

Poinformował go wtedy, że ilość pary 7 t/h może otrzymać z jednego kotła typu OKR5 po zmodernizowaniu jego rusztu znikomym kosztem i własnymi ludźmi z utrzymania ruchu. To co zostało następnie zrealizowane nie wypada nawet nazwać modernizacją, lecz profesjonalnie dokonanym remontem, z zastosowaniem rozwiązań w obrębie skrzyni podmuchowej rusztu sprawdzonych 20 lat wcześniej przy modernizacji takich kotłów z zastosowaniem paleniska narzutowego.

Tak się jednak złożyło, że ów remont wykonywany był w tym samym czasie, kiedy w jednym z kotłów firma SOLVE z Konina wymieniała żeliwny podgrzewacz wody na stalowy Nie mogła ona przepuścić okazji zdobycia dokumentacji na taką modernizację, którą nie otrzymał zakład, lecz nadzorujący jej dokonanie.

W tym celu postanowiono posłużyć się inspektorem z Płockiego Oddziału UDT, nadzorującego wymianę podgrzewaczy wody i chyba także innych części ciśnieniowych sąsiedniego kotła. Zaczął on wtedy szantażować prezesa zakładu, że nie wyda zgody na dopuszczenie do ruchu kotła ze zmodernizowanym rusztem, jeśli nie otrzyma kompletnej dokumentacji tej modernizacji. Ów pod tymi groźbami posuwał się nawet do tego, że groził nadzorującemu remont jego przerwaniem, z pozostawieniem go bez wynagrodzenia za dotychczasową pracę.

Inż. J. Kopydłowski dokładnie wiedział, że inspektor ów nie ma żadnych podstaw do takiego żądania, ponieważ dokumentacja w ogóle nie dotyczyła części pod ciśnieniem kotła, na której zmiany należałoby przedłożyć Urzędowi Dozoru Technicznego dokumentację tych zmian. Dodatkowo wcale nie kompletną. To w trakcie trwającego trzy miesiące remontu musiał tłumaczyć prezesowi kilkakrotnie, ponieważ inspektor okazał się wyjątkowo upierdliwy w swoim żądaniu.

Inspektor dopuścił jednak kocioł z wyremontowanym rusztem, nie otrzymując owej dokumentacji. Praca kotła zaraz potwierdziła możliwość osiągania przez niego przynajmniej wydajności 7 t/h pary, z jednoczesnym radykalnym zmniejszeniem marnotrawstwa w nim węgla. Z dodatkowym efektem, którym okazała się zbyteczna produkcja pary w generatorze opalanym olejem opałowym.

Po zakończeniu remontu rusztu, w sprawie postępowania owego inspektora inż. J. Kopydłowski zwrócił się do Płockiego Oddziału UDT pismem z 11 października 2008 r. , pisząc w nim między innymi: Proszę jednak o wyjaśnienie jak do takiego postępowania inspektora ... mogło w ogóle dojść. Ja przecież od ponad pięćdziesięciu lat wiem czego może domagać się Urząd Dozoru Technicznego w ramach wypełniania nałożonych na niego obowiązków dbania o bezpieczeństwo urządzeń podlegających jego nadzorowi. Fakt, że inspektor ów w swoim postępowaniu trafił na prezesa niemającego w tej sprawie najmniejszego pojęcia, a na dodatek niedającego sobie nic wytłumaczyć, nie może być dla tego inspektora żadnym usprawiedliwieniem, a przeciwnie dodatkowo obciążającym go dowodem. Mimo skierowania tam po miesiącu kolejnego pisma, żadnej odpowiedzi stamtąd jednak nie otrzymał.

Firmie SOLVE wystarczyło jednak dokonywanie cichaczem zdjęć realizowanego remontu, ponieważ od pewnego czasu reklamuje się w Internecie dodatkowo wykonywaniem modernizacji kotłów typu OKR5 do zwiększenia ich wydajności do 7 t/h pary.

Sam inż. J. Kopydłowski nigdy by drugi raz takiego rozwiązania nie powtórzył, uważając je za zbyt ograniczone w uzyskanych efektach, w stosunku do możliwości jakie stwarza jego technika. Z samego przełożeniu wyników osiągniętych z modernizacji kotłów WCO80 (część 168) na powierzchnię rusztu kotłów typu OKR5 wynika, że przy ich modernizacji z pełnym wykorzystaniem tej techniki, z zachowanym paleniskiem warstwowym mogłyby one przy spalaniu węgla spiekającego się osiągać wydajność nawet rzędu 12 t/h pary, przy osiąganej dotychczas rzędu 3 t/h, z bardzo wysoką sprawnością, a więc z racjonalnym zużyciem węgla i zarazem znacznie ograniczoną emisją dwutlenku węgla do atmosfery.

Te możliwości są dodatkowym potwierdzeniem, jak łatwo jest kotłowym szarlatanom nabierać użytkowników kotłów rusztowych na budowę nowych kotłów (o szczelnych ścianach i z rusztem boczno-wlotowym do stref podmuchowych, nie mówiąc o innych ignoranckich rozwiązaniach), deklarowaniem zwiększenia w ten sposób wydajności o 10, czy nawet 20 %.

Załączniki I i II (-) Jerzy Kopydłowski

Do wiadomości: 1. Raciborska Fabryka Kotłów „RAFAKO” ul. Łąkowa 31; 47-300 Racibórz 2. Sędziszowska Fabryka Kotłów „SEFAKO” ul. Przemysłowa 9; 28-340 Sędziszów 3. Fabryka Palenisk Mechanicznych ul. Towarowa 11; 43-190 Mikołów 4. Zakłady Urządzeń Kotłowych „Stąporków” ul. Górnicza 3; 26-220 Stąporków 5. Krajowa Agencja Poszanowania Energii ul. Mokotowska 35; 00-560 Warszawa 6. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska ul. Powstańców 41 a; 40-024 Katowice W wiadomej sprawie: 1. JM Rektor Akademii Górniczo-Hutniczej 2. JM Rektor Politechniki Białostockiej 3. JM Rektor Politechniki Częstochowskiej 4. JM Rektor Politechniki Gliwickiej		7. Ciepłownictwo Ogrzewnictwo Wentylacja ul. Czackiego 3/5; 00-043 Warszawa 8. Energetyka, Redakcja; ul. Jordana 25; 40-952 Katowice 9. Instytut Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Sląskiej ul. Konarskiego 22; 44-100 Gliwice 10. Izba Gospodarcza Ciepłownictwo Polskie; ul. Eligijna 59; 02-787 Warszawa Także kilkudziesięciu PT Użytkowników kotłów z polskim lub krajowym paleniskiem narzutowym i mających te kotły na stanie oraz kilkuset innych. 5. JM Rektor Politechniki Krakowskiej 6. JM Rektor Politechniki Łódzkiej 7. JM. Rektor Politechniki Poznańskiej 8. JM Rektor Politechniki Warszawskiej 9. JM. Rektor Politechniki Wrocławskiej.
	Każdego kto może uzupełnić treść informacji dla KPRM, lub ma uwagi do niej uprasza się o podzielenie się nimi, z gwarancją załączenia ich do kolejnej, dla zapoznania z nimi wszystkich otrzymujących ją do wiadomości.

Według słownika języka polskiego: szarlatan < oszust zwodzący ludzi swymi rzekomymi umiejętnościami, kwalifikacjami, rzekomą wiedzą, ciągnący zyski z ludzkiej łatwowierności>

W późniejszym okresie tą jego nieobecność tłumaczy sam fakt bezprawnego korzystania z jego dokumentacji, uznawanej za własną przez jej kopiowanie. Inż. J. Kopydłowski nigdy jednak nie wystąpił ani o należność za jej wykorzystywanie, ani nie dochodził bezprawności posługiwania się nią.

Władysław Ball: Modernizacja rusztów WCO80 w WPEC Częstochowa (str. 291-292).

To sklepienie w 1988 r. inż. J. Kopydłowski (przywieziony do zapoznania się z pracą kotła typu WCO80 w Fabryce Maszyn „Radomsko”- część 168) ) w kotle będącym w ruchu polecił rozwalić długim stalowym drągiem (dostęp do niego był tylko przez drzwiczki w tylnej ścianie paleniska). Gruz ze sklepienia wyjechał na ruszcie wraz z żużlem.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym wynalezionym przez inż. J. Kopydłowskiego w 1964 r. i znajdującym obecnie w Polsce powszechne zastosowanie. Z tym, że mniej lub bardziej nieudolnie, bo w nieświadomości procesów zachodzących w kotle parowym, czy wodnym. W tym w odbiorze ciepła od spalin, przepływu wody, nie mówiąc o takim zjawisku jak odparowanie pary w podgrzewaczu i jego skutkach.

Jako dotyczącym: prośby o zajęcie stanowiska w sprawie postępowania inspektora UDT w osobie ..., w związku z przebudową paleniska warstwowego w kotle typu OKR 5 w POLMLEK -RACIĄŻ.

Jako dotyczącego: próby wejścia w posiadanie przez firmę SOLVE z Konina (mgr inż. Zbigniew Kovats) dokumentacji na „nieco zmodernizowany” ruszt dla kotła typu OKR5, posłużeniem się inspektorem … .

4

---