POLITYKA HANDLOWA
Polityka handlowa jest częścią państwowej polityki ekonomicznej. Jak każda polityka, jest zbiorem celów działaniu i środków służących ich realizacji. Tradycyjnie dzieli się ją na dwa typy: politykę wolnego handlu (liberalną) i politykę protekcjonistyczną. Wolny handel oznacza, że państwo nie ingeruje w sferę stosunków gospodarczych z zagranicą. Protekcjonizm zakłada, że państwo aktywnie wpływa na współpracę z zagranicą, posługując się w tym celu gamą instrumentów ekonomicznych i decyzji administracyjnych. Żadna z tych koncepcji nie jest realizowana w czystej postaci w praktyce.
NARZĘDZIA (INSTRUMENTY) POLITYKI HANDLOWEJ
Przez narzędzia zagranicznej polityki ekonomicznej (polityki handlowej) państwa, rozumie się najczęściej elementy mechanizmów ekonomicznych funkcjonujących w kraju i wykorzystywanych przez państwo do oddziaływania na podmioty gospodarcze. Z punktu widzenia regulacji handlu zagranicznego można je podzielić na dwie grupy:
służące do oddziaływania na wszystkie podmioty gospodarcze w danym kraju (należą tu: kurs walutowy, stopa procentowa, polityka budżetowa, pieniądz, ceny);
służące państwu do oddziaływania na podmioty gospodarcze uczestniczące bezpośrednio w wymianie handlowej (środki polityki handlowej).
Ogólny podział środków polityki handlowej jest następujący:
Środki taryfowe |
Środki nie taryfowe |
|
|
Parataryfowe |
Pozataryfowe |
|
|
|