Płacz roślin oraz gutacja Płacz roślin polega na wypływaniu z uszkodzonej tkanki naczyniowej soku roślinnego. Natomiast gutacją nazywamy proces wydzielania przez rośliny wody w postaci ciekłej.
Słu¿ do tego tzw. hydatody znajdujące się zwykle na liściach w pobliżu zakończenia wiązek przewodzących. Gdy roślina nie może wydzielić wody w postaci pary (transpiracja może zostać zahamowana w wyniku obniżenia temperatury i spadku niedosytu wilgotności powietrza) uruchomiony zostaje proces gutacji, który chroni rośliny przed nadmiernym turgorem. W procesie gutacji niektóre rośliny mogą pozbyć się niepotrzebnych soli.
GUTACJA
[łac.], bot. wydzielanie kropli wody przez rośliny lądowe; woda jest wydzielana przez specjalne twory, hydatody, znajdujące się na brzegach lub na końcu liścia w miejscach zakończenia wiązek przewodzących; gutacja jest wynikiem działania parcia korzeniowego; gutacja występuje np. u nasturcji, zb㿬, roślin obrazkowatych, a także u grzybów.
Proces fotosyntezy ma bardzo złożony przebieg. Uczestniczy w nim kilkaset różnych związków chemicznych od chlorofilu po enzymy syntetyzujące glukozę. Sumarycznie, w przypadku roślin zielonych, cały proces można w skrajnym uproszczeniu przedstawić w następujący sposób:
Przez system naczyń włoskowatych jest do liści z korzeni dostarczana woda. Jednocześnie z powietrza lub wody, drogą dyfuzji, wnika do wnętrza komórek dwutlenek węgla (CO2). Światło pochłonięte przez barwniki asymilacyjne zamieniane jest w pierwszym etapie w energię wiązań chemicznych wysokoenergetycznych związków: ATP i NADPH. Jest to tzw. faza jasna fotosyntezy - zależna od światła. Następnie energia zgromadzona w ATP i NADPH wykorzystywana jest do związania CO2 i powstania prostych cukrów. Reakcje te zachodzą w stromie i są określane jako cykl Calvina. Jest to tzw. faza ciemna fotosyntezy - niezależna bezpośrednio (energetycznie) od obecności światła.
W formie sumarycznej przebieg fotosyntezy można zapisać jako:
6H2O + 6CO2 + energia świetlna -> C6H12O6 + 6O2
Czyli z wody, dwutlenku węgla i elektronów generowanych przez światło przy udziale chlorofilu, powstaje glukoza i tlen.
Powyżej przedstawiony schemat jest nazywany fotosyntezą C3, gdyż pierwszym trwałym produktem asymilacji CO2 jest związek zawierający trzy atomy węgla. W roślinach klimatu tropikalnego zachodzi fotosynteza C4, w której pierwszym trwałym produktem wiązania CO2 są związki czterowęglowe (kwasy dikarboksylowe). Jest ona wydajniejsza od fotosyntezy C3. U roślin z rodziny Crassulaceae (gruboszowate), wykryto specyficzny przebieg fotosyntezy C4, tzw. fotosyntezę CAM (ang. Crassulacean Acid Metabolism) - kwasowy metabolizm węgla (Crassulaceae to nazwa rodziny, do której należy m.in. ananas u której to rodziny wykryto po raz pierwszy ten typ fotosyntezy).
Wydajność energetyczna całego procesu fotosyntezy kształtuje się na poziomie 19-33%.
Fotosynteza jest procesem anabolicznym.
Fotosynteza, proces syntezy prostych związków organicznych (węglowodanów) z dwutlenku węgla i wody przebiegający dzięki wykorzystaniu energii świetlnej pochłanianej przez barwniki asymilacyjne.
Fotosynteza zachodzi według ogólnego równania: 6 CO2 + 6H2O + energia świetlna = C6H12O6 + 6O2.
Najważniejszym barwnikiem asymilacyjnym jest chlorofil a, pochłaniający światło czerwone i fioletowe. Organizmy zdolne do przeprowadzania fotosyntezy określane są jako fotoautotrofy. Należą do nich rośliny zielone zawierające w swych komórkach barwniki asymilacyjne oraz niektóre bakterie wyposażone w tzw. bakteriochlorofil.
Głównym miejscem fotosyntezy u roślin naczyniowych są liście, lecz także zielone łodygi i inne zielone części rośliny.
Fotosynteza stanowi podstawę życia na Ziemi dostarczając tlenu i ogromnych ilości związków organicznych. Fotosynteza odbywa się na lądach i w wodach, a jej intensywność zależy od natężenia światła, zawartości dwutlenku węgla i zaopatrzenia w wodę, a także temperatury otoczenia.