ZNAKI
Znaki- sem( nauka o znakach)
Semiotyka - użycie znaków ( znaki sztuczne i naturalne )
Semantyka - funkcjonowanie znaków w komunikacji
Znaki to struktury binarne:
-signifiant- znaczone- plan formy- forma K-O-T
-signifie- znaczące- plan treści- treść- futrzak domowy
Niektóre znaki posiadają tylko formę- nie można odczytać treści
W procesie komunikacyjnym wystepują nieścisłości w rozumieniu się gdyż znaki nie muszą być zrozumiałe zgodnie z intencją.
„N” to lustrzane odbicie „O”, znaki w dyspozycji „N” posiada także „O”
K(znak)
N-------------O
Semiotyka-znaki:
-naturalne- bez nadawcy stosunek znaku do rzeczy wynika z praw naturalnych- dźwięk deszczu
-sztuczne- stosunek znaku do rzeczy oparty na społecznej umowie, konwencji- semiotyka
N(nadawca) - 2 grupy znaków
IMMANENTNE
Wewnętrzne, w sposób naturalny należą do „N”, używane są w zgodzie z pewnymi normami.
Wyróżniamy dwa rodzaje:
-werbalne- słowne
-niewerbalne- gestykulacyjne, ruchowe, mimiczne
ZNAK SŁOWNY - poprawność:
gramatyczna - norma językowa, brak błędów- błędy przykuwają uwagę odbiorcy i przestaje się skupiać na treści. Nadawca musi mieć kompetencje
intonacyjna - melodia wypowiedzi, poprawność to charakterystyczna cecha wszystkich języków
-antykadencja- ruch wznoszący
-kadencja- intonacja opadająca
-akcentowanie ą i ę- hiperpoprawność
-upraszczanie ą- o; ę- e
-norma augmentatywna- zgrubianie
-norma deminutywna- zdrobnienia
3) emocjonalna- komunikat powinien przedstawiać zgodny komunikat emocjonalny, przekaz nie może kłócić się z prezentowanymi emocjami. Norma powinna wpasować się w kontekst sytuacji. Oficjalnie poprawność powinna być neutralna i ukrywana.
ZNAK GESTYKULACYJNY - gesty proszące, kulminujące, itp. Wspomagają bądź zaburzają komunikację.
-gesty kuliste - Nadawca nie wie, nie jest pewien
-gesty wertykalne - Nadawca wie o czym mówi, jest przekonany i horyzontalne
techniki gestykulacyjne- charakter odpowiedzi do komunikacji. Gesty oddziaływują na np. grupę i mogą czynić prezentację ciekawą badź nudną.
ZNAK RUCHOWY - zależy od norm kulturalno- obyczajowych, odrębna w zależności od kultury, płci, sposobu wychowania
norma gestykulacyjno- ruchowa- co wypada a co nie wypada np. sposób siadania itp.
norma remizowa- podanie ręki tylko chłopakom
proksemika- odległość poczas rozmowy (1,5 - 2,5 m)
ostracyzm- łamanie norm, wysunięcie poza margines, przekraczanie granic
TRANSCENDENTNE
Zewnętrzne, znaczenie w komunikacji medialnej- kostium, rekwizyty, fryzura.
uwiarygodnienie przekazu- konkretne osoby na konkretnym tle- rodniki- pole, pisarz- książki
znaki przestrzenne- miejsce, wystrój- aby efektywność oddziaływania była jeszcze większa (Public relations)
zabiegi mające na celu ukazanie z lepszej strony- politycy- perspektywa żabia- autorytet