WYMIAROWANIE ŚĆIANY WEWNĘTRZNEJ NA PARTERZE
Szerokość pasma obciążenia na ścianę:
d =0,5⋅0,90+0,75+0,5⋅1,6 =2,0m
Obciążenie ze stropu (nad parterem)
Aobc=2⋅(0,5⋅4,20+0,5*4,40) =8,6m2
S1 =8,6⋅6,25 =53,75 Kn
Ciężary ścian:
Górna (na poddaszu): - brak
Dolna (na parterze):
Aobc=2,0⋅(2,55)-0,5⋅2,1⋅(0,9+1,6) =5,1-2,625 =2,475m2
powierzchnia obciążenia stolarką : 2,1⋅(0,5(1,6+0,9)) =2,625m2
G2=2,475⋅(0,74+4,125)+2,625⋅0,5 =13,353kN
Łączne obciążenie do przegubu nad rozpatrywaną ścianą
N1d =0
Obciążenie całkowite na dole (podłoga parteru)
N2d =S1+G2 =53,75+13,353 =67,103 kN
Ponieważ jest 1 strop, to nie redukujemy obciążenia użytkowego.
Określenie smukłości ściany:
h =2,55m
Określenie wytrzymałości muru:
Przyjęto materiały: pustak (SZ-220), klasy 15MPa, fB,PN =15,0MPa
zaprawa cementowo-wapienna marki 5MPa, fm =5,0MPa
według załącznika F normy PN-B-03002:1999
element murowy grupy 2, drążony
Wytrzymałość charakterystyczna muru:
Wytrzymałość obliczeniowa muru:
Kategoria robót - B, kategoria produkcji pustaka - II
- z tabeli
Przekrój muru:
A =0,3⋅0,75 =0,225 < 0,3
Sprawdzenie stanu granicznego nośności muru:
mimośród przypadkowy:
przyjęto ea=0,01m
Do obliczeń zastosowano przegubowy model ściany.
Przekrój 1-1 oraz 2-2:
, gdzie
- wsp. redukcyjny zależny od wartości mimośrodu w przekrojach.
Przekrój 3-3:
, gdzie
- wsp. redukcyjny określający wpływy wyboczenia, mimośrodu początkowego, smukłości, czasu działania obciążenia.
Przekroje 1-1 i 1-2:
N1d =53,75 kN
M2d =N2d⋅ea =67,103⋅0,01 =0,67103kNm
NRd1 =1⋅0,225⋅2,325⋅1,371 =0,717MN =717kN > N1d =53,75 kN
NRd2 =0,8666⋅0,225⋅1,371 =0,267MN =267kN > N2d =67,103kN
Stany graniczne w przekrojach 1-1 i 2-2 nie są przekroczone.
Przekrój 3-3:
dla:
MPa
Nm,Rd =0,72⋅0,225⋅1,714 =0,2777MN =278kN > Nm =N1d+0,5⋅G2 =59,77 kN
Ściana na parterze ma odpowiednią nośność.