WTRYSKIWANIE
Wtryskiwanie to proces cykliczny, w którym materiał wyjściowy w postaci granulek lub krajanki, podany z pojemnika do ogrzewanego cylindra, uplastycznia się i następnie jest wtryskiwany przez dyszę i tuleję wtryskową do gniazd formujących. Tworzywo zestala się w nich, a następnie jest usuwane z formy w postaci gotowej wypraski, po czym cykl procesu rozpoczyna się od nowa. Proces ten przeznaczony jest głównie do przetwórstwa tworzyw termoplastycznych, lecz stosowany również do przetwórstwa tworzyw termo - i chemo - utwardzalnych. Wtryskiwanie jest podstawowym procesem wytwarzania z tworzyw sztucznych gotowych wyrobów o masie od 0,01g do 70 kg . Został on wprowadzony po raz pierwszy na początku XX wieku, do przetwórstwa pierwszych termoplastycznych tworzyw sztucznych.
Zalety procesu wtryskiwania
- wytwarzanie nawet najbardziej skomplikowanych wyrobów w jednym procesie technologicznym;
- mały bądź żaden udział obróbek wykańczających;
- wysoka jakość i powtarzalność własności i wymiarów;
- możliwość pełnego zautomatyzowania, komputerowego sterowania i kontroli procesu;
- w porównaniu z obróbką metali, znaczne zmniejszenie liczby operacji technologicznych, mniejsze zużycie energii bezpośredniej i wody, niewielka pracochłonność, niska emisja związków szkodliwych dla otoczenia.
Wady procesu wtryskiwania
- wysoki koszt maszyn (wtryskarek) i niejednokrotnie dorównujący mu koszt oprzyrządowania (form), powodujący wydłużenia czasu amortyzacji i wysokie koszty uruchamiania produkcji;
- ze względu na powyższe, technologia wtrysku opłacalna tylko przy produkcji wielkoseryjnej i masowej;
- konieczność wysokich kwalifikacji pracowników nadzoru technicznego, którzy muszą znać specyfikę przetwórstwa tworzyw sztucznych;
- konieczność zachowania wąskich tolerancji parametrów przetwórstwa;
- długi czas przygotowania produkcji ze względu na pracochłonność wykonawstwa form wtryskowych.
Ze względu na specyficzne własności tworzyw sztucznych, wtryskiwanie jest bardzo złożonym procesem technologicznym; w odróżnieniu od pozornie pokrewnego procesu odlewania ciśnieniowego metali nie jest procesem mechanicznym, lecz mechaniczno- fizycznym. W procesie wtryskiwania uzyskuje się wypraskę charakteryzującą się nie tylko określonym kształtem, lecz także specyficzną strukturą, wynikającą ze sposobu płynięcia uplastycznionego tworzywa w formie oraz przebiegu jego krzepnięcia. Ponieważ procesy te zachodzą w formie wtryskowej, konstruktor tego narzędzia musi uwzględniać, prócz zagadnień typowo mechanicznych, również zagadnienia związane z fizycznym charakterem przemian tworzywa (skurcz). Skonstruowanie racjonalnie pracującej formy wymaga równocześnie od konstruktora gruntownej znajomości możliwości technicznych wtryskarki, ponieważ jest to maszyna o wyjątkowo bogatych możliwościach, zapewnionych przy jej wyposażenie i liczne programy pracy.
Fazy procesu wtryskiwania
1. zamykanie formy,
2. dosuwanie układu uplastyczniającego do formy tak aby dysza wtryskowa zetknęła się z tuleją wtryskową,
3. wtryśnięcie uplastycznionego tworzywa przez dyszę do gniazda formy i jego wypełnienie (faza wtrysku)
4. uzupełnienie tworzywa w gnieździe poprzez nieduże dociśnięcie ślimaka w celu wyrównania zmniejszenia objętości wywołanej skurczem zestalającego się tworzywa (faza docisku),
5. chłodzenie wypraski;
6. odsunięcie układu uplastyczniającego i wprawienie ślimaka w ruch obrotowy, co powoduje ponowne pobranie tworzywa z leja zasypowego i jego uplastycznienie,
7. otwarcie formy i wyjęcie wypraski,
8. przygotowanie formy do następnego cyklu.
ODMIANY WTRYSKIWANIA
1. Wtryskiwanie tworzyw termoutwardzalnych- w czasie nagrzewania których zachodzą dwa przeciwdziałające sobie zjawiska: uplastycznianie i następnie stapianie oraz polimeryzacja, której skutkiem jest utwardzanie tworzywa. Tworzywo w układzie uplastyczniającym ulega niecałkowitemu uplastycznieniu. Utwardzanie tworzywa zachodzi w gnieździe formy, która jest ogrzewana.
2. Wtryskiwanie wielokomponentowe - może być prowadzone w różnych wariantach. Wypraska może składać się z różnych tworzyw lub z tych samych tworzyw o różnych kolorach (wtryskiwanie wielokolorowe).
3. Wtryskiwanie wyprasek porowatych - uzyskuje się przede wszystkim dzięki wprowadzeniu do tworzywa wejściowego poroforu rozkładającego się w procesie przetwórstwa. Wypraska porowata ma litą warstwę zewnętrzną - naskórek różnej grubości, a rdzeń porowaty.
4. Wtryskiwanie niskociśnieniowe - zwane też odlewaniem wtryskowym charakteryzuje się tym, że wypełnianie gniazda formy wtryskowej odbywa się przy obracającym się ślimaku o stożkowym i uzwojonym zakończeniu, utrzymywanym w poprzednim położeniu bezpośrednio przy dyszy wtryskowej, co powoduje szybkie doprowadzanie tworzywa do żądanej temperatury i ułatwiania wypełniania gniazda formującego. Wtryskiwanie niskociśnieniowe stosuje się do wytwarzania przedmiotów grubościennych o dużych wymaganiach co do wymiarów, kształtu i położenia.
5. Wtryskiwanie wspomagane gazem obojętnym - po wprowadzeniu do formy niewielkiej porcji tworzywa zostaje wprowadzony sprężony azot (ok. 30 MPa), który je rozdmuchuje. Stosowane przy produkcji wyrobów o przekroju zamkniętym, czego nie można uzyskać w innych procesach. Stosowane również dla uzyskania dużej sztywności przekroju przy zachowaniu cienkościenności wypraski.
6. Wtryskiwanie z doprasowaniem - gniazda formy zamykają się teleskopowo; tworzywo jest ściskane przez cały czas ochładzania;
7. Wtryskiwanie z rozdmuchiwaniem - po wtryśnięciu część stemplowa formy z niezastygniętym tworzywem zostaje przesunięte do innej formy o kształcie np.; butelki. W wyniku rozdmuchu i ochłodzenia kształt zostaje utrwalony.
8. Wtryskiwanie termoutwardzalnych elastomerów - usieciowanie tworzywa lub gumy następuje dopiero w gorącej formie wtryskowej o temperaturze ok. 180°C.
9. Wtryskiwanie żywic i kauczuków dwuskładnikowych - dwa komponenty żywicy lub np. kauczuku silikonowego doprowadzane są przez małe pompy i urządzenia mieszające do cylindra wtryskowego. Przyśpieszone sieciowanie odbywa się w gorącej formie wtryskowej.
Parametry procesu wtrysku
W prowadzeniu procesu dużą rolę odgrywa doświadczenie zarówno technologa ustalającego proces, jak i wtryskiwacza przestrzegającego ustaleń założonych w warunkach produkcyjnych. Do najważniejszych parametrów procesu wtryskiwania zalicza się: temperaturę, ciśnienie i czas wtrysku. Dobór tych parametrów zależy od:
- kształtu i wielkości wypraski
- rodzaju i własności użytego tworzywa
- sprawności pracy wtryskarki
- konstrukcji formy.
Dodatkowo temperatura wtrysku zależy jeszcze od: temperatury formy, ciśnienia tłoka wtryskowego i szybkości wtrysku. Natomiast czas wtrysku zależy jeszcze od: wydajności uplastyczniania, ciśnienia i temperatury wtrysku, oraz szybkości wtrysku. Parametry te decydują o wydajności procesu, jakości wyprasek, własności mechanicznych wyrobu i jego zastosowania.
Przebieg procesu wtrysku określają następujące parametry:
- Ciśnienie wtrysku Pw - największe ciśnienie tworzywa panujące w cylindrze wtryskowym na czole ślimaka lub tłoka podczas wypełniania formy.
- Ciśnienie docisku Pd - ciśnienie tworzywa na czole ślimaka lub tłoka wtryskowego podczas uzupełniania ubytków skurczowych tworzywa w formie.
- Ciśnienie spiętrzenia (przeciwciśnienie) Ps - ciśnienie tworzywa w przedniej części cylindra podczas pobierania surowca przez obracający się ślimak.
- Temperatura wtrysku Tw - temperatura cylindra niezbędna do właściwego uplastyczniania tworzywa, podawana dla ostatniej (przedniej) strefy cylindra.
- Temperatura stref formy Tf1, Tf2
- Temperatura formy Tf - średnia temperatura na powierzchni gniazda formy.
- Czas cyklu tc
- Czas wtrysku tw - czas wypełniania formy tworzywem, wynikający z prędkości wtrysku.
- Czas docisku td - czas trwania ciśnienia docisku.
- Czas chłodzenia tch - czas zamknięcia formy do momentu zakończenia wtrysku.
- Czas przerwy tp - czas obejmujący otwieranie formy, usuwanie wypraski i inne manipulacje, zamykanie formy
- Poszczególne czasy otwierania i zamykania formy, oraz dosuwania i odsuwania cylindra tm
- Objętość wtryskiwania Vw
- Objętość docisku Vd
- Objętość dekompresji Vdk
- Prędkość wtryskiwania vw
- Prędkość zamykania formy vz
- Prędkość otwierania formy vo
- Prędkość wypychania wypraski vu
- Prędkość dosuwania i odsuwania cylindra vcyl
- Siła zamykania formy Fz
- Siła otwierania formy Fo
- Siła wypychania wypraski Fu
- Siła docisku dyszy Fcyl
Na ogół należy ustalić takie warunki procesu wtryskiwania, aby uzyskać wypraski o odpowiedniej jakości przy jak największej wydajności. Dla sprawniejszego wypychania wyprasek z gniazd formy wtryskowej stosuje się powłoki środków przeciwprzyczepnych, którymi powleka się powierzchnie gniazda.
FORMA WTRYSKOWA
Forma wtryskowa składa się przeważnie z dwóch podzespołów: podzespołu mocowanego do ruchomego stołu wtryskarki, zwanego podzespołem ruchomym, i podzespołu mocowanego do nieruchomego stołu wtryskarki, zwanego podzespołem nieruchomym. Podzespoły formy tworzą następujące części: gniazdo lub gniazda formujące, układ przepływowy (wlewowy), układ chłodzenia lub grzania, układ wypychania wypraski (lub wyprasek), a także wlewka, obudowa i elementy ustalające oraz prowadzące, jak również układy uzupełniające.
Formy dzielimy na:
- Jednogniazdowe - jednokrotne
- Wielogniazdowe - wielokrotne
Kanały wtryskowe układu przepływowego formy wtryskowej składają się z:
- kanału przepływowego centralnego, stożkowego, współosiowego z dyszą wtryskarki
- kanału doprowadzającego łączącego kanał przepływowy z gniazdem formy,
- przewężki, stanowiącej ujście kanału doprowadzającego do gniazda formy.
WTŁACZANIE
Wytłaczanie polega na wyciskaniu uplastycznionego tworzywa przez dyszę wytłaczarki, która nadaje gotowy kształt formowanemu przekrojowi. Dysza znajduje się w głowicy wytłaczarki, do której ślimak podaje uplastycznione tworzywo.
W wytłaczarkach układ plastyfikujący, składający się ze współpracujących ze sobą ślimaka i cylindra, można podzielić na trzy strefy: zasilania, sprężania i dozowania.
PRASOWANIE
Prasowanie jest technologią przetwórstwa głównie z grupy duroplastów mających szczególne zastosowanie w wyrobach przemysłu elektrotechnicznego i przetwórstwie tworzyw zbrojonych włóknami ciągłymi i matami. Technologia ta polega na cyklicznym powtarzniu następujących czynności:
- wprowadzaniu tworzywa do gniazda formującego
- kohezyjnym łączeniu ziarn lub częściej jego uplastycznianie
- stapianie
- utwardzanie bądź zestalanie
- wyjęcie przedmiotu z gniazda (tzw. wypraskę)
Warunki przetwórstwa tłoczywa są określone przez rodzaj żywicy i napełniacza. Poza tym każdy typ tłoczywa posiada szereg cech zmien-nych. Wpływają one na warunki prasowania i własności przetwórcze tłoczywa i są to:
płynność tłoczywa, wilgotność, ciężar nasypowy
Prasowanie wysokociśnieniowe tłoczne
Cykl prasowania tłocznego można podzielić na następujące etapy:
- załadowanie tłoczywa do formy
- podgrzania wstępne
- odpowietrzenie
- przyłożenie pełnego ciśnienia i zamknięcie formy
- utwardzenie tłoczywa
- otworzenie formy i wyrzucenie wypraski
- oczyszczenie formy
W dalszej kolejności można wydzielić też czynności związane z usunięciem nadlewów, polerowanie i wygrzewanie.
Cykl procesu prasowania tłocznego, obejmujący: napełnianie - zamykanie - sprasowanie - otwieranie - przerwę, może być przedstawiony graficznie. Zależność drogi stołu ruchomego prasy i ciśnie-nia panującego na czole stempla, zwanego ciśnieniem prasowania, od czasu prasowania pokazano w sposób poglądowy na rysunku.
Czas cyklu prasowania składa się z sumy czasów poszczególnych faz składowych, natomiast czas prasowania składa się z czasów nagrzewania tworzywa i jego utwardzania.
Temperatura prasowania zależy głownie od rodzaju tworzywa prasowanego; w przypadku tworzyw utwardzalnych zwykle wynosi 140 - 200 [C] (413- 473 [K]). Jest ona ściśle związana z czasem prasowania i grubością ścianki wypraski, a mianowicie wzrost temperatury z jednej strony skraca czas prasowania przy danej grubości ścianki, z drugiej zaś strony powoduje możliwość stosowania grubszych ścianek wypraski przy danym czasie prasowania.
Forma do prasowania tłocznego, zwana formą tłoczną, składa się na ogół z dwóch podzespołów: podzespołu mocowanego do ruchomego stołu prasy zwanego podzespołem ruchomym, i po-dzespołu mocowanego do nieruchomego stołu prasy, zwanego podzespołem nieruchomym.
Zamknięcie formy tłocznej może być stykowe, teleskopowe, stykowo-teleskopowe i teleskopowo-stykowe. W przypadku formy o zamknięciu stykowym tworzywo wejściowe jest bezpośrednio wprowadzane wyłącznie do gniazda formującego, natomiast w przypadkach zamknięć pozostałych tworzywo wejściowe wprowadza się nie tylko do gniazda, ale również w obszar znajdujący się nad nim - do komory zasypowej.
Rodzaje zamknięcia formy tłocznej:
- stykowe
- teleskopowe
- stykowo-teleskopowe
- teleskopowo-stykowe
Prasowanie wysokociśnieniowe przetłoczne
Prasowanie przetłoczne - różni się od prasowania tłocznego sposobem doprowadzania tłoczywa do gniazda formującego. Prasowanie przetłoczne może być przeprowadzane przy użyciu prasy podwójnego działania:
- pionowej
- poziomej
Tłoczywo nie jest wprowadzone bezpośrednio do gniazda lecz do komory przetłocznej (4) a z niej w stanie plastycznym jest przetłaczane pod działaniem tłoka - przetłocznika (8) przez kanał przetłoczny (6) do gniazda formującego (2).
W porównaniu z prasowaniem tłocznym metoda ta daje szereg korzyści ekonomicznych i technologicznych takich jak:
- większą szybkość utwardzania
- mniejsze ścieranie się powierzchni form
- mniejsze odkształcenie cienkich wkładek metalowych
- lepszą jednorodność wyprasek w całej masie
- lepszy wygląd powierzchni oraz lepsze własności dielektryczne
- możliwość formowania wyprasek o skomplikowanych kształtach i z delikatnymi zapraskami, których nie da się uzyskać w formach tłocznych
Warunki prasowania przetłocznego różnią się od warunków prasowania tłocznego. ścisłe określenie i zachowywanie ciśnień, temperatur i czasów formowania stanowi podstawowy warunek dobrych wyników i wydajności. Temperatura powinna być regulowana jeszcze dokładniej niż przy prasowaniu tłocznym i jest zwykle trochę niższa ze względu dodatkowe nagrzewanie się tłoczywa na skutek tarcia podczas przetłaczania. Wynosi ona:
- dla tłoczyw mocznikowych 125 - 140 [C] (358 - 413 [K])
- dla tłoczyw melaminowych 135 - 150 [C] (408 - 423 [K])
- dla tłoczyw fenolowych 150 - 170 [C] (423 - 433 [K]) - 180 - 190 [C] (453 - 463 [K]).
Forma do prasowania przetłocznego, zwana formą przetłoczną, składa się w istocie z takich samych podzespołów, układów i elementów co forma tłoczna, z tą różnicą, że ma komorę przetłoczną. Na rysunku pokazano przykładową formę przetłoczną do tworzyw utwardzalnych.
Prasowanie niskociśnieniowe
Prasowaniem niskociśnieniowym nazywa się umownie proces, w którym ciśnienie prasowania nie przekracza (z nielicznymi wyjątkami) 2 MPa, a zwykle jest niższe. Stosuje się je głównie do tworzyw utwardzających się w wyniku:
- polimeryzacji addycyjnej
- kopolimeryzacji rodnikowej
Stosuje się je najczęściej do produkcji wyrobów z laminatów, w których spoiwem są tu żywice:
- poliestrowe
- epoksydowe
Prasowanie niskociśnieniowe laminatów w temperaturze normalnej polega zazwyczaj na:
- ułożeniu w gnieździe formującym odpowiedniej liczby arkuszy napełniacza, zgodnie z żądanym ukierunkowaniem elementów makrostruktury
- wprowadzeniu do gniazda mieszaniny żywicy z innymi niezbędnymi składnikami
- zamknięciu formy
- wywarciu ciśnienia
- przeprowadzeniu odpowiedniego rodzaju polimeryzacji bądź kopolimeryzacji
Można prasować laminaty wykorzystujące ciśnienie powietrza:
- obniżone, wówczas proces ten nazywa się prasowaniem pneumatycznym próżniowym,
Prasowanie niskociśnieniowe laminatów w temperaturze podwyższonej przebiega podobnie jak poprzednio, z tym, że forma ma grzejniki lub kanały grzejne. Prasy są górno- lub dolnocylindrowe i odznaczają się dużymi powierzchniami stołów i regulowaną prędkością ruchu stołu. W wyniku tej odmiany prasowania uzyskuje się przedmioty o zazwyczaj korzystniejszych właściwościach. Za pomocą prasowania niskociśnieniowego w temperaturze podwyższonej można wytwarzać laminaty porowate, które są stosowane m.in. na deski surfingowe, łopaty śmigieł siłowni wiatrowych i spoilery samochodowe.