szczególna teoria względności, teoria stworzona w 1905 przez Alberta Einsteina. Dotyczy inercjalnych układów odniesienia, tzn. takich, które nie poruszają się ruchem zmiennym. Zakłada ona, że prędkość światła c we wszystkich układach odniesienia jest jednakowa i nie zależy od prędkości, z jaką porusza się obserwator lub źródło. Prędkość światła w próżni jest największą prędkością w przyrodzie. Wynika z niej, że wymiary i czasy mierzone przez poruszających się względem siebie (z prędkością bliską c) obserwatorów są różne, masa ciała rośnie wraz z prędkością, oraz zachodzi równoważność masy i energii.
grawitacja (ciążenie powszechne), dziedzina zjawisk fizycznych, wśród których najważniejsze polega na wzajemnym przyciąganiu się wszystkich ciał; podstawę klasycznej teorii g. stanowi prawo ciążenia Newtona, nowoczesne ujęcie g. daje ogólna teoria względności A. Einsteina.
oddziaływania podstawowe, oddziaływania między obiektami fizycznymi, do których sprowadzają się wszystkie inne oddziaływania fizyczne. Występują 4 podstawowe oddziaływania: grawitacyjne (występują między wszystkimi ciałami, odpowiedzialne za wszystkie zjawiska dużej skali, np. ruchy ciał niebieskich), elektromagnetyczne (odpowiedzialne za atomową budowę materii, reakcje chemiczne, zjawiska elektromagnetyczne), słabe (występuje między wszystkimi cząstkami elementarnymi z wyjątkiem fotonu, odpowiedzialne za rozpady jąder atomowych i rozpady cząstek elementarnych), silne (wiążące ze sobą nukleony, najsilniejsze ze znanych oddziaływań, odpowiedzialne za stabilność jąder atomowych, za reakcje jądrowe).