WRZENIE

t_n γ_ść

Gdy są małe pęcherzyki - wrzenie pęcherzykowe

Gdy się łączą - wrzenie łonowe

t_n

γ_ść

q wrzenie wrzenie

pęcherzykowe błonowe

α q = f (Δt)

α = f (Δt)

Δt ln Δt = γ_ść - t_n

W praktyce najlepsze jest wrzenie pęcherzykowe.

Dla wody Δt = 30°

Wzory doświadczalne obliczenia α dla wrzenia:

Wrzenie w rurach:

gdzie: α_w - obliczone dla danego Δt w dużej objętości;

α_u - obliczone tak jakby przepłynęła sama ciecz (konwekcji);

PROMIENIOWANIE TERMICZNE (RADIACJA)

E - strumień energii [W]

H - jasność [W]

G - opromieniowanie [W]

Emisja

Suma emisji własnej i odbitej

Strumień energii z zewnątrz

(odbita) G_r E G (opromieniowanie)

G_a - pochłonięte (absorbowane)

G_t - (przepuszczone) G_r + E = H - jasność

r - refleksyjność (współczynnik odbicia),

a - absorbcyjność,

t - przepuszczalność (transmisyjność),

a = 1 - ciało doskonale czarne (cały strumień jest absorbowany)

r = 1 - ciało białe

Jeżeli promieniowanie się odbija w jednym kierunku to ciało nazywamy zwierciadłowym, a jeżeli odbija się w różnych kierunkach to ciało nazywamy rozpraszającym (dyfuzyjne)

G_r G G_r G

Do obliczeń przyjmujemy ciała dyfuzyjne.

- widmo promieniowania

e - gęstość emisji,

Pierwszy wzór podał Prandtl.

e_λ

e_λ^c

T e_λ^R

e_λ^cn

T₁<T

λ

Widmo ciała czarnego.

Współczynnik emisyjności:

Model ciała rzeczywistego można zastąpić modelem ciała szarego.

Emisyjność ciała rzeczywistego nie zależy od długości.

Prawo Kirchoffa, Emisyjność ciała jest stała do jego absorpcyjności.

ε = a

1 = r + a ⇒ r = 1 - a

E

G⋅r H = E + G ⋅ r = E + G⋅(1 - ε)

G

Drut, przez który płynie prąd - na powierzchni przez chłodzenie cieczą wydzielają się pęcherzyki - następuje wrzenie

---