Dwie powierzchnie obejmujące się.
A, a - powierzchnie
cc - stała promieniowania
εd - emisyjność dużej powierzchni
T1 > T2
Jeżeli a ≈ A to:
gdy a << A to:
EKRANY
Strumień ciepła z jednej powierzchni na ekran jest równy strumieniowi ciepła z ekranu na drugą powierzchnię. Energia ekranu nie zmienia się.
tot Qk Qr
γśch
γścr
Qk - strumień konwekcyjny
Qr - strumień radiacyjny
αk - współczynnik przenikania ciepła wynikający z promieniowania radiacyjnego
Całkowity współczynnik przejmowania ciepła wyraz się wzorem:
α = αk + αr
αk - współczynnik konwekcji
αr - współczynnik radiacji
PRZYKŁAD
tt = 20°C
tpow = ?
Qk γśc = 15°C
Qr
a
εc = 0,9 αk = 4 W/m2K
INTENSYWNOŚĆ PROMIENIOWANIA
Powierzchnia emituje emisję własną. Ile promieniuje w danym kierunku?
półprzestrzeń
E, e
In
dΩ
β Iβ
dA
Intensywność promieniowania Iβ:
Prawo Lamberta:
WSPÓŁCZYNNIK KONFIGURACJI
n1 2
dA2
β2
r
n2
β1
dA1
1
E∩ - emisja wysyłana do całej półprzestrzeni
E1,2 - część emisji, która pada na powierzchnię 2
Policzyć strumienie ciepła przekazywanego między tymi powierzchniami:
ε=0, T=0
ε=0, T=0
ε
=0, T=0
ε=0, T=0
Jasność powierzchni „i“:
Strumień promieniowania powierzchni ”i”:
DWIE POWIERZCHNIE RÓWNOLEGŁE NIESKOŃCZENIE DUŻE
T1, ε1 T2, ε2
Jeśli T1 > T2 to
Z prawa S-B:
więc:
DZIAŁANIE EKRANÓW
1 2 n
ε1, T1 ε2, T2
Te1 Te2 Ten
q1-e
qe1-e2
qe2-en
qen-2
Przegrody nieprzezroczyste (ekrany)
przekształcając otrzymamy trzy równania:
z których wyznaczymy strumień przekazywanego ciepła „q” :
ε1 = εe = ... = ε2
PROMIENIOWNIE GAZÓW
eλ
widmo promieniowania ciała doskonale czarnego
g
e
rz
λ
Promieniowanie gazów jest nieciągłe. Gazy trójatomowe; dwutlenek węgla, para wodna promieniują najbardziej.
Gazy promieniują całkowicie (całą objętością). Promieniowanie gazów nie jest proporcjonalne do potęgi 4 , ale do 3. Dla ułatwienia korzystamy z tego samego wzoru:
εg = f (Tg, ρl)
Jeżeli bryłę gazową ograniczymy ścianką to strumień ciepła między gazem a ścianką wynosi:
ε
CO2
ε
H2O ρl
T
Temperaturę płomienia wylicza się z średniej temperatury w całym palenisku.
T2
ε2 a
T1 ε1
A
Cała jasność powierzchni „a” promieniuje na powierzchnię „A” , ale tylko część jest pochłaniana
T1 a
εm
Q1-e
Qe-2
Ae εe
A T2
εd
1
2
3
4
i
n
Dla układu otwartego powierzchni, przerwy zastępujemy powierzchniami doskonale czarnymi (ε = 0, T = 0)