JĘZYK SUBKULTURY

SUBKULTURA MOŻE BYĆ ROZUMIANA JAKO:

• segment kultury narodowej,

• segment życia społecznego i jego kultury,

• względnie spójna grupa społeczna pozostająca na marginesie dominujących w danym systemie tendencji życia społecznego,

• kultura małej grupy społecznej

JĘZYKOZNAWCZĄ KLASYFIKACJĘ WSPÓŁCZESNYCH SUBKULTUR (w której punktem odniesienia jest stosunek poszczególnych grup społecznych do językowej normy wzorcowej) DAŁA HALINA SATKIEWICZ.

TRZY PODSTAWOWE RODZAJE SUBKULTUR, RÓŻNIĄCE SIĘ CECHAMI JĘZYKOWYMI:

• subkultura kontestująca - kształtuje się w opozycji do tego, co oficjalne (grupy przestępcze, grupy punków, skinów, fanów muzyki rockowej). Odrzucony język skodyfikowany zastępuje grypsera, mająca charakter rytuału,

• subkultura tradycyjna - rozwija się na podłożu normy kolokwialnej, wykorzystuje właściwe jej środki językowe (tworzą ją grupy towarzyskie, zawodowe, regionalne). Odmiana grupowa języka kształtuje się żywiołowo, bez tendencji do systemowości czy izolacji,

• subkultura prowincjonalna (małomiasteczkowa) - funkcjonuje poza świadomością normy, a elementy swoiste nie ograniczają się do leksyki i frazeologii, ale występują na wszystkich poziomach języka.

Językowi subkultur młodzieżowych poświęciła wiele uwagi HALINA ZGÓŁKOWA. Najważniejszy wyróżnik subkultur to opozycyjność:

• swój - obcy

• nasz język - wasz język

STRUKTURA JĘZYKA SUBKULTURY:

• leksyka potoczna

• słownictwo slangowe

• leksyka profesjonalna, środowiskowa, ekspresywna

• zwerbalizowane rytuały, magia językowa, stereotypy, symbolika stroju, fryzury, tatuażu.

1

---