Uniwersytet Śląski
Wydział Informatyki i Nauki o Materiałach
Zakład Elektroceramiki Funkcjonalnej
PRACOWNIA NAUKI O MATERIAŁACH -
TWORZYWA CERAMICZNE
Ćwiczenie 6
Mikroskopowa obserwacja mikrostruktury wybranych materiałów ceramicznych
Cel ćwiczenia:
Zapoznanie się z zasadą działania mikroskopu optycznego.
2. Zapoznanie się z pojęciem mikrostruktury materiałów ceramicznych.
Przebieg ćwiczenia:
I. Szlifowanie i polerowanie.
1. Kilka kropel wodnej zawiesiny Cr2O3 nałożyć na kartkę papieru i wysuszyć w suszarce.
2. Szlifowanie rozpocząć od papieru ściernego nr 320, następnie 400, a kończąc na nr 600.
3. Polerować na polerce mechanicznej na filcu wykorzystując wysuszony proszek.
4. Po polerowaniu sprawdzić czy granice ziaren są widoczne.
II. Trawienie (wykonać, jeśli granice ziaren są niewidoczne po polerowaniu).
1. Przed trawieniem powierzchnię przemyć wykorzystując wodę i C2H5OH - dokładnie wysuszyć.
Do trawienia powierzchni wykorzystywać następujące odczynniki:
Trawiona ceramika |
Skład substancji trawiącej |
Czas trawienia |
PZT |
5 ml HC1, 95 ml H2O + kilka kropel HF |
1-7 min |
BaTiO3 |
0,5 % HF+HNO3 |
1,5 min. |
UWAGA! : Trawienie przeprowadzić pod nadzorem prowadzącego!
3. Po trawieniu przemyć wodą i osuszyć na bibule.
III. Obserwacje mikroskopowe.
1. Badaną ceramikę umieścić przed obiektywem mikroskopu metalograficznego wyposażonego w okular z siatką mikrometryczną.
2. Odrysować na tle siatki kształt krystalitów, wykorzystując nasadkę rysunkową.
3. Przed obiektywem mikroskopu umieścić wzorzec milimetra i narysować podziałkę (wzorca) na tej samej kartce papieru.
Określić średni rozmiar ziaren stosując metody wymienione na końcu instrukcji.
IV. Obliczenia.
IVa. Metoda oznaczania umownej średnicy ziarna. Metoda polega na wyznaczeniu ilorazu rzeczywistej długości odcinka próbnego (np.100 μm) do liczby ziaren przeciętych przez ten odcinek. Dwa ziarna krańcowe nie przecięte przez nakreślony odcinek na całej długości przyjmuje się do obliczeń jako jedno ziarno.
IVb. Metoda ta polega na zliczaniu ziaren przypadających na jednostkę powierzchni. W tym celu należy zamontować na mikroskopie okular z siatką, przecechować bok siatki, a następnie obliczyć ilość ziaren na wybranej powierzchni (np. 1mm2).
Średnią średnicę ziaren odczytać z tabeli.
Numer wielkości ziarna |
Średnia wielkość powierzchni prze- kroju ziarna
|
Średnia liczba ziarn m na powierzchni 1 mm2 |
Średnia liczba ziarn w 1 mm3 |
Średnia średnica ziarn [mm] |
-3 |
1 |
1 |
1 |
1 |
-2 |
0,5 |
2 |
2,8 |
0,707 |
-1 |
0,25 |
4 |
8 |
0,5 |
0 |
0,125 |
8 |
22,6 |
0,353 |
1 |
0,0625 |
16 |
64 |
0,250 |
2 |
0,0312 |
32 |
181 |
0,177 |
3 |
0,0156 |
64 |
512 |
0,125 |
4 |
0,00781 |
128 |
1448 |
0,088 |
5 |
0,00390 |
256 |
4096 |
0,062 |
6 |
0,00195 |
512 |
11585 |
0,044 |
i |
0,00098 |
1024 |
32768 |
0,031 |
8 |
0.00049 |
2048 |
92682 |
0,022 |
9 |
0,000244 |
4096 |
262144 |
0,015 |
10 |
0,000122 |
8192 |
741485 |
0,011 |
11 |
0,000061 |
16384 |
2097152 |
0,0079 |
12 |
0,000030 |
32768 |
5931008 |
0,0056 |
13 |
0,000015 |
65536 |
16777216 |
0,0039 |
14 |
0,000008 |
131072 |
47449064 |
0,0027 |
Zagadnienia do kolokwium:
1. Mikrostruktura ceramiki:
• przestrzenny rozkład i charakterystyka faz: krystalicznej, szklistej i gazowej
• pory otwarte i zamknięte;
2. Mikroskop metalograficzny i jego zastosowanie:
• budowa układu optycznego mikroskopu,
• powiększenie mikroskopu: optyczne obiektywu, wizualne okularu, całkowite wizualne, użyteczne; zdolność rozdzielcza mikroskopu, apertura numeryczna,
• technika mikroskopii metalograficznej świetlnej: obserwacja w polu jasnym i ciemnym, schemat biegu promieni w polu jasnym i ciemnym,
• cechowanie okularu mikrometrycznego,
3. Sposób przygotowania próbek ceramicznych do badań.
4. Metody wyznaczania rozmiarów ziaren:
porównawcza,
zliczania,
oznaczania umownej średnicy ziarna,
planimetryczna,
makroskopowa.
Literatura:
[1]. L.Dobrzański, E.Hajduczek, „Metody badań metali i stopów - Mikroskopia świetlna i elektronowa”, WNT, Warszawa (1987).
[2]. J.Dudek, „Technologia, własności i zastosowanie ceramiki ferroelektrycznej” (skrypt UŚ, nr 357)
[3]. J.Ryś „Stereologia materiałów”, Wyd. Fotobit Design, Kraków (1995).
___________________________________________________________________
Pracownia nauki o materiałach