Witamy przybyłych na dzisiejszą uroczystość gości, dyrekcję, wszystkich nauczycieli, a szczególnie odchodzących szóstoklasistów. Na ten jeden z ostatnich dni pobytu w naszej szkole przygotowaliśmy uroczystość pożegnalną.

Serdecznie zapraszamy!!!

Proszę Wszystkich o powstanie.

Baczność! Poczet Sztandarowy wprowadzić!

Do hymnu!

Spocznij!

Uczeń I

Szanowni zebrani, Pani Dyrektor, drodzy wychowawcy i nauczyciele, kochani rodzice i wy piątoklasiści !
To spotkanie to odpowiedni czas na wzniosłe słowa uznania, wspomnienia i podziękowania.
Zazwyczaj jest tak, że doceniamy coś naprawdę dopiero wtedy, kiedy patrzymy z pewnego dystansu, z perspektywy czasu, wtedy gdy coś tracimy, gdy coś się kończy. Doceniamy szkołę po latach, oceniamy jej niezwykłą wartość, jej rolę w naszym życiu.
Dzisiaj żegnając się ze szkołą chcemy podziękować wszystkim za sześć wspólnie spędzonych lat. Dziś możemy szczerze powiedzieć: "Szkoło tyś jest jak zdrowie - ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię stracił".

Uczeń II

Nie wierzyłem

Stojąc nad brzegiem rzeki,

która była szeroka i rwista,

że przejdę ten most,

spleciony z cienkiej, kruchej trzciny

powiązanej łykiem.

Szedłem lekko jak motyl

I ciężko jak słoń.

Szedłem pewnie jak tancerz

I chwiejnie jak ślepiec.

Nie wierzyłem, że przejdę ten most,

I gdy staję już na drugim brzegu,

Nie wierzę, że przeszedłem.

Uczeń:

W tym szczególnym dla nas dniu, pierwsze słowa podziękowania pragniemy skierować do was, Kochani Rodzice!

Przed niespełna sześciu laty przyszliśmy do tej szkoły niepewni, trochę przestraszeni, trzymaliśmy Was mocno za rękę. Dziś chcemy Wam za wszystko podziękować.

To Wam należą się szczególne słowa podziękowania. Dziękujemy Wam za wartościowe dary, jakie staraliście się nam przekazać.

Dziękujemy:

-Za dar życia

-Za miłość i troskę

-Za poczucie bezpieczeństwa

-Za gotowość słuchania

-Za zrozumienie

-Za przyjemność i ból dzielony z nami

-Za wypowiadane czasami stanowcze „NIE”.

Zapewniamy, że uczynimy wszystko, by nie zawieść Waszych oczekiwań.

(wszyscy razem) Dziękujemy!

Uczeń:

To my wszyscy razem i każdy z osobna tworzymy niepowtarzalny klimat szkoły.

Każda szkoła jest inna, jedyna w swoim rodzaju, specyficzna. Każdy z nas współtworzył tę szkołę, sprawiał, że jest ona właśnie taka a nie inna. Każdy z nas zostawia tu kawałek siebie, a jednocześnie każdy z nas kawałek tej jedynej w swoim rodzaju szkoły, naszej szkoły zabiera ze sobą na całe życie.

Uczeń:

Naszych młodszych kolegów i koleżanki z klas piątych, którym dzisiaj ustąpimy zaszczytnego miejsca najstarszych klas w szkole, przestrzegamy przed złym zachowaniem i brakiem systematyczności. Walczcie z tym, nie zawsze wszystko się udaje, ale przynajmniej próbujcie. Przekazujemy Wam opiekę nad młodszymi klasami. Postarajcie się żyć ze wszystkimi w zgodzie i przyjaźni.

Konferansjer:

A teraz nastąpi przekazanie sztandaru Szkoły przedstawicielom klas piątych.

Baczność! Delegacja klas piątych do przekazania sztandaru - wystąp!

( Delegacja uczniów z klas V podchodzi do pocztu, staje na wprost. Uczeń trzymający sztandar pochyla go do przodu i mówi)

Uczeń:

„W imieniu uczniów klas szóstych opuszczających mury tej szkoły przekazujemy Wam sztandar. Mamy nadzieję, że będziecie godnie reprezentować społeczność uczniowską Szkoły Podstawowej nr 7”.

( następuje przekazanie sztandaru oraz szarf piątoklasistą, szóstoklasiści wracają do swoich klas)

Przedstawiciel klas piątych: ( Chłopiec, który trzyma teraz sztandar odpowiada)

„Przyrzekamy godnie reprezentować naszą szkołę”.

Konferansjer:

Klasa szósta, do ślubowania wystąp. Baczność!

( sztandar szkoły pochylony, czterech uczniów z klas szóstych- po jednym z każdej klasy, klęczy na prawym kolanie, dwa palce prawej ręki unoszą do góry w kierunku sztandaru. Pozostali uczniowie stoją na baczność)

Tekst ślubowania;

„ My, absolwenci Szkoły Podstawowej nr 7 w Ostrowcu Św., naszej Ojczyźnie i Tobie szkoło Ślubujemy!

- zdobytą wiedzę i umiejętności jak najlepiej wykorzystywać w dalszym życiu,

- zawsze i wszędzie kierować się zasadami, które wpajali nam nasi nauczyciele,

- dumnie nosić zaszczytne miano wychowanka tej szkoły”

Ślubujemy!

Konferansjer:

Po ślubowaniu. Spocznij! ( Pauza)

Baczność! Poczet sztandarowy wyprowadzić!

Spocznij!

Pożegnanie klas piątych:

My, młodsi koledzy z klas piątych, gratulujemy Wam ukończenia szkoły. Zamknęliście tym samym pierwszy rozdział Waszego życia. Różnymi zgłoskami był on zapisany, ale na pewno dla każdego na trwałe wyrył się w sercu i pamięci. Przeszliście drogę od wystraszonego pierwszaka do szczęśliwego absolwenta. Czeka Was nowa szkoła, nowi nauczyciele i koledzy. Niech start do następnego etapu będzie udany. Wierzymy, że drugi rozdział życia zapisywać będziecie jeszcze lepiej i staranniej. Życzymy Wam, by każda nowo zawarta przyjaźń okazała się szczera i wierna. Nowi nauczyciele niech będą wymagający, wyrozumiali i sprawiedliwi. Niech innym będzie dobrze z Wami, a Wam z innymi. Mamy nadzieję, że będziecie wracać myślami do lat szkolnych, do naszych wspólnych chwil. Życzymy Wam samych słonecznych dni w nowych szkołach. Zdobywajcie tam najwyższe szczyty, odbierajcie same zaszczyty! Powodzenia!

Życzymy wam również ciepłych oraz udanych wakacji obfitujących w ciekawe wydarzenia i wspaniałe przygody.

Konferansjer:

A teraz zapraszamy na program artystyczny.

Nasz program artystyczny wraz z ciepłymi słowami „W podzięce za dar najpiękniejszy, za wiedzę i serce” całej Radzie Pedagogicznej, Dyrekcji, Rodzicom, gościom

Dedykujemy my szóstoklasiści rocznik ……………

Drodzy nauczyciele!
Dziękujemy za wszystkie starania, które włożyliście w nasze wychowanie i edukację.
Wierzymy, że Wasz wysiłek uczynił z nas ludzi mądrych i szlachetnych.
Dziękujemy za codzienne, niezwykle trudne i mozolne budowanie naszych wnętrz.
Zdajemy sobie sprawę, że na efekty naszej pracy trzeba było czekać długo i cierpliwie, ale przyszedł czas, kiedy stały się one widoczne. Dlatego jeszcze raz za wszystko dziękujemy.

*
Rzekę pięknych kwiatów znamy,
tulipanów, róż i bzów.
Dla nauczycieli mamy,
Najpiękniejszy bukiet słów.
*
Słowo miłość - za Ich troski,
Słowo wdzięczność - za Ich trud.
Dar to skromny, dar uczniowski,
Wyśpiewany z serc jak z nut.

Ile razem dróg przebytych?

Ile ścieżek przedeptanych?

Ile deszczów, ile śniegów

Wiszących pod latarniami.

Nic dwa razy się nie zdarza

i nie zdarzy. Z tej przyczyny

zrodziliśmy się bez wprawy

i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli

najtępszymi w szkole świata,

nie będziemy repetować

żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,

nie ma dwóch podobnych nocy,

dwóch tych samych pocałunków

dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Dziś nadszedł dzień, dzień rozstania. Żegnamy się z tymi, z którymi żyliśmy jak w rodzinie przez sześć lat. Nie ukrywamy, że ciekawi nas to coś, co na nas czeka, ale jednocześnie smutno nam, zostawić Was wszystkich, opuścić swoje lekcyjne sale.

To przecież w murach tej szkoły nauczyliśmy się czytać, pisać odróżniać dobro od zła, poznaliśmy wspaniałych kolegów i koleżanki.

Szczególnie chylimy czoła przed Wami, drodzy nauczyciele, bo przecież tak wam wiele zawdzięczamy. Wybaczcie, że nie zawsze umieliśmy okazać Wam swoją wdzięczność, ale kiedyś, kiedy dorośniemy, na pewno nie będziemy mieli wątpliwości, jak wiele dla nas zrobiliście. Więc…

Epizod 1.

(Pierwszaki-pasowanie)

Narrator:

A tak to się zaczęło...

Dyrektorka:

Pasuję Cię na ucznia Szkoły Podstawowej nr 7, pasuję cię na ucznia Szkoły Podstawowej nr 7, pasuję cię na ucznia Szkoły Podstawowej nr 7, pasuję cię na ucznia Szkoły Podstawowej nr 7...

Nauczycielka:

Jako nauczycielka klasy I dziękuję Pani Dyrektor za poprowadzenie uroczystości i witam nowych uczniów naszej szkoły. My nauczyciele mamy nadzieję, że wiedza prędko będzie wpadać wam do głów. Teraz proszę o odprowadzenie uczniów do klas. (koniec epizodu 1.)

(Wiersz)

Czy jeszcze pamiętasz

Barwny elementarz?

Tu As z Alą, a tam, Ola

Idzie do przedszkola!

Czy jeszcze pamiętasz

Barwny elementarz?

I tę rzeczkę jak wstążeczkę?

Czy jeszcze pamiętasz

Barwny elementarz?

Murzynek koleżka

Gdzieś w Afryce mieszka.

Czy jeszcze pamiętasz

Barwny elementarz?

A w nim kotek miauczy: „ miau”,

Bo troszeczkę mleczka chciał…

Czy jeszcze pamiętasz

Barwny elementarz?

Pomyśl o nim chociaż chwilę,

Bo w nim pierwszych wzruszeń tyle…

Epizod 2..

Narrator:

Następnie uczyliśmy się literek, cyferek a,,nawet” krótkich wyrazów.

Nauczycielka:

Nie Olu, wyrazu,,już” nie pisze się przez,,ó” i,,rz”. Napisz jeszcze raz. Łącz dokładnie literki. Paweł ucz się. Dlaczego bawisz się pokemonami?! Oddaj mi to w tej chwili!!!

Paweł:

Pani odda mi je na przerwie, to wtedy się wymienimy.

Nauczycielka: Przerwa dzieci, ale nie wychodźcie z klasy. Paweł masz to, lecz nie baw się tym więcej na lekcji, proszę!

Zuzia:

Masz nowe karteczki. O ta jest ładna, dam Ci za nią dwie, zamień się plisssssss.

(koniec epizodu 2.)

(Wiersz)

Za to, że w Twe dłonie

Nieporadne, małe

Wkładali ołówek,

Byś z zapałem pisał.

I znaków uczyli

Przez te wszystkie lata,

Z których da się złożyć

Cały opis świata.

Choć słowo „ dziękuję”

Znaczy tak niewiele,

Niechaj dzisiaj przyjmą

Je Nauczyciele.

Epizod 3

Narrator:

A później były narzekania, zachwalania, złe i dobre stopnie, pierwsze miłości i inne drobnostki...(Dzwoni dzwonek i uczniowie wybiegają z klasy, narrator schodzi ze sceny)

Uczennica 1:

Mam już dość tej budy, wyobrażacie sobie, że dziś dostałam sztukę z histy, bo nie miałam głupiego zeszytu. Pani miała zły humor i się na nas wyżywała.

Uczeń 1:

A matma! Tę kobietę chyba zgięło... Nie..... Szkoda gadać.... Mam dość!

( Przed nimi przebiega bardzo szczęśliwa dziewczyna z kartkówką w ręce)

Uczennica 2:

Dostałam 5, dostałam piątkę! rozumiecie?!

Uczennica 3:

No tak super.......Ciebie tylko 5 interesują, a ten Maciek z 6d.......to jest dopiero.......Fajny towar.......

Uczennica 4:

Ale on jest mój!!

Uczennica 3:

Czyżby? Wcale z nim nie chodzisz!

Uczennica 4:

Ale ja się w nim pierwsza zakochałam!

Uczennica 3:

To, co ty tylko jesteś jedyną dziewczyną, która może się kochać w tym chłopaku?

Uczennica 4:

Wiesz, co! Mam Cię dość. I to ma być przyjaciółka!.

(koniec epizodu 3.)

(Wiersz)

Do widzenia

Przyjaciele

Wspólnych spraw

Mieliśmy wiele

Dziś ta nitka

Się urywa

Coś się kończy

A coś zaczyna…

Kończy się.

Gdzieś tam na ławce zostało serce

Które wyryłeś Olce czy Ewce

I ten inicjał pierwszej miłości

Pozostawiłeś dla potomności.

Do widzenia

Przyjaciele

Wspólnych spraw

Mieliśmy wiele

Dziś ta nitka

Się urywa

Coś się kończy

A coś zaczyna…

Kończy się.

Epizod 4.

Narrator:

4 kwietnia tego roku był dla nas naprawdę ważnym dniem-dniem zdenerwowania. O godzinie 9.02 Zaczęliśmy pisać test kompetencji. Nerwom nie było końca. Zaznaczaliśmy czarnymi krzyżykami mając nadzieję na prawidłowe odpowiedzi.

Uczeń 1:

Nie zdam, na pewno nie zdam. ŁŁŁŁŁEEEEEEE...

Uczennica 1:

Spokojnie Jurek, zdasz nawet z 1 punktem, tu tylko chodzi o ogólną wiedzę dzieci w naszym wieku..... Chociaż ja też się boję, że zawiodę moich rodziców, dziadków i w ogóle...

Uczennica 2:

Hej słuchajcie.. Nie mam czarnego długopisu. Macie pożyczyć?! Tak się bałam, że nie wiem, czy mam głowę.

Uczeń 1:

Wołają nas. Chodźcie. Aaaaaa. Boję się. Idę jeszcze do toalety, do zobaczenia po teście.

(wiersz)

Przed sześciu laty wstąpiłem w te progi,

Trzymając w garści worek z kapciami.

A serce biło mi, ach Boże drogi,

Jakbym miał zdawać ważny egzamin.

I był egzamin - z życia zaradności,

Co bardzo ważnym przedmiotem tu jest.

Zdawałem także i z samodzielności,

Co dorosłości mym pierwszym jest progiem?

Wiersz „ Twój czas”.

Przyszedł twój czas!

Daleka droga przyjacielu, daleka droga.

Rusza nas wielu ku swoim celom

Na własnych nogach.

Wszystkiego nas nie nauczy

Starszych przestroga.

Nikt nam nie powie; wracaj1

Mówią nam: już dorosłeś!

Przed nami miłość i praca,

I całe życie nieproste.

Jesteś siostra i bratem,

Idziemy w nadziei szlak.

Jesteś dorosły - zatem ruszaj!

Przyszedł twój czas!

Daleka droga przyjacielu, daleka droga…

Nikt nie powie : żegnaj!

Mówią nam: do widzenia!

Przed nami droga niejedna,

Droga ludzkiego istnienia.

Jesteś siostrą i bratem,

Jesteś jednym z nas.

Szukaj zgody ze światem: Ruszaj!

Przyszedł Twój czas!

Na tym zakończyliśmy część artystyczną naszej uroczystości pożegnania klas VI. Żegnając się z Wami życzymy pogodnych, radosnych i słonecznych wakacji.

Uczeń:

Jednak to nie koniec naszej uroczystości. Przed nami część oficjalna i moment, na który wszyscy czekamy z niecierpliwością, rozdanie świadectw!
Proszę o zabranie głosu Panią Dyrektor.

(przemówienie Dyrektora)

Konferansjer:

Teraz proszę o zabranie głosu przewodniczącego Rady Rodziców.

(przemówienie przewodniczącego RP)

---