URAZY KLATKI PIERSIOWEJ
stłuczenie żeber
złamania żeber
wiotka (niestabilna) klatka piersiowa
niedrożność dróg oddechowych
otwarta odma opłucnowa
zamknięta odma opłucnowa
prężna odma opłucnowa
masywne krwawienie do jamy opłucnej
tamponada osierdzia.
stłuczenie płuca
stłuczenie serca
urazowe pęknięcie aorty
Rozerwanie przepony
Rozerwanie płuca
Zadławienie - niedrożność dróg oddechowych
nakłonić poszkodowanego do kaszlu
uderzyć 5 razy w okolicę międzyłopatkową
wykonać 5 razy uciśnięcie nadbrzusza. Ratownik staje z tyłu poszkodowanego, obejmuje go rękoma kładąc jedną pięść na nadbrzuszu (pod mostkiem) drugą ręką chwyta pięść pierwszej. Wykonuje silne uciśnięcia w kierunku górno-tylnym. Z uwagi na możliwość utraty przytomności przez poszkodowanego ratownik powinien go asekurować - wstawić stopę między stopy poszkodowanego i oprzeć poszkodowanego o swoje biodro (sp. Heimlicha)
Powtarzać punkty 2 i 3 do momentu udrożnienia dróg oddechowych lub utraty przytomności przez poszkodowanego
Złamania żeber
Objawy:
zmiana zabarwienia skóry nad miejscem uszkodzenia
ból w miejscu zadziałania urazu, nasilający się podczas kaszlu, głębszego wdechu, przy poruszaniu się.
Postępowanie:
Nie ma specjalnego postępowania w przypadku złamania żebra - nie jest zalecane unieruchamianie klatki piersiowej poprzez założenie opaski elastycznej.
Niestabilna klatka piersiowa
Definicja - o niestabilnej klatce piersiowej można mówić w przypadku złamania trzech lub więcej żeber w dwóch miejscach.
Objawy:
ból
zaburzenia oddychania
opaczne ruchy klatki piersiowej - oddech paradoksalny. Oddech paradoksalny w tym przypadku polega na tym, że w trakcie wdechu uszkodzona część klatki piersiowej zapada się, a pozostała - unosi. Podczas wdechu ruchy klatki piersiowej wykonywane są odwrotne.
Postępowanie:
Wezwanie pomocy
Udrożnienie dróg oddechowych
Ustabilizowanie klatki piersiowej, poprzez unieruchomienie złamanych żeber. Początkowo mogą to być ręce ratownika. Można poszkodowanego położyć na uszkodzonym boku - pozycja taka stabilizuje złamane żebra oraz poprawia oddychanie i zmniejsza ból.
Krwawienie do jamy opłucnej
Objawy:
brak lub ściszenie szmerów oddechowych po stronie urazu
wypuk stłumiony po stronie urazu.
duszność i/lub niewydolność oddechowa spowodowana uciskiem krwiaka na tkankę płucną rozwijają się późno - wcześniej mogą wystąpić zaburzenia oddychania spowodowane wstrząsem hipowolemicznym
Postępowanie:
Wezwanie pomocy
Udrożnienie dróg oddechowych
Gdy poszkodowany jest przytomny - pozycja siedząca lub półsiedząca; poprawia to oddychanie. Jeśli stwierdza się objawy wstrząsu hipowolemicznego - pozycja przeciwwstrząsowa
Postępowanie:
drenaż j. opłucnej
hospitalizacja
Monitorowanie RR i tt
leki p/bólowe
płynoterapia
tlenoterapia
Wskazania do torakotomii:
jednorazowy drenaż >1500 ml krwi
drenaż krwi >400 ml/h przez 2-3 godzin lub
drenaż krwi 200-300 ml/h przez 6 godzin, bez tendencji do zmniejszania się.
Odmą opłucnową nazywamy obecność powietrza w jamie opłucnej z następowym zapadnięciem płuca po tej samej stronie.
Otwarta odma opłucnowa
Patofizjologia
Odma otwarta jest spowodowana penetrującą do jamy opłucnowej raną klatki piersiowej. Nasilenie objawów jest proporcjonalne do wielkości rany. Objawy wynikają ze zniesienia ujemnego ciśnienia koniecznego dla mechaniki oddychania w jamie opłucnej.
Objawy:
uczucie duszności/niewydolność oddechowa
zaburzenia świadomości
widoczna rana klatki piersiowej
asymetryczna ruchomość klatki piersiowej
brak lub ściszenie szmerów oddechowych po stronie urazu
wypuk bębenkowy po stronie urazu.
Postępowanie:
zapewnienie drożności dróg oddechowych
podanie tlenu
doraźne zamknięcie rany za pomocą opatrunku z mechanizmem zastawkowym
ostateczne chirurgiczne zamknięcie rany oraz drenaż klatki piersiowej.
Prężna odma opłucnowa
Patofizjologia
Do tej postaci odmy dochodzi, gdy w wyniku urazu dojdzie do sytuacji, w której powietrze może dostać się do jamy opłucnowej, ale nie może się z niej wydostać. Takie przypadki zdarzają się zwykle w wyniku urazu tkanki płucnej. Efektem tego jest stopniowy wzrost ciśnienia w jamie opłucnowej, zapadanie się płuca, przesunięcie śródpiersia na stronę zdrową i utrudnienia napełniania prawej połowy serca.
objawy
uczucie duszności/niewydolność oddechowa
zaburzenia świadomości
przesunięcie tchawicy na zdrową stronę (rzadko obserwowane)
poszerzone żyły szyjne
asymetryczna ruchomość klatki piersiowej
rozedma podskórna
brak lub ściszenie szmerów oddechowych po stronie urazu
wypuk bębenkowy po stronie uraz
objawy wstrząsu mechanicznego spowodowanego niewydolnością prawokomorową.
Wskazania do drenażu w trybie pilnym:
krwawienie do jamy opłucnej
odma samoistna
odma prężna
odma krwotoczna
odma otwarta
odma obustronna
odma po pneumonektomii
ropniak opłucnej
Miejsce wprowadzenia drenu
II przestrzeń międzyżebrową w linii środkowo-obojczykowej (w niektórych przypadkach odmy opłucnowej),
V-VIII przestrzeń międzyżebrową w linii pachowej środkowej (w pozostałych przypadkach).
W przypadku ograniczonego zbiornika powietrza lub płynu miejsce wprowadzenia drenu wyznacza się w zależności od umiejscowienia zbiornika.
Technika drenażu opłucnowego
10 mg morfiny - 10 min przed zabiegiem
Dokładne określenie miejsca zaŁożenia drenażu (bad. fizykalne i rtg)
Ułożenie na plecach lub na boku
Antyseptyka skóry
Nacięcie skóry i wprowadzenie drenu
Czas trwania drenażu
Odma opłucnowa - 3-5 dni od chwili całkowitego rozprężenia się płuca i ustania przecieku powietrza przez dren
Ropniak opłucnej - 3 dni od chwili całkowitego ustąpienia wypływu treści ropnej, przy radiologicznym obrazie pełnego rozprężenia płuca
Krwiak jamy opłucnej, stan po torakotomii - dren się usuwa, gdy dobowa objętość drenowanego płynu (nieropnego) wyniesie mniej niż 100 ml, nie ma przecieku powietrza i w obrazie radiologicznym płuco jest całkowicie rozprężone.
Odma samoistna
Przyczyny:
pęknięcie pęcherza rozedmowego lub pęcherzyków płucnych położonych podopłucnowo u osób pozornie zdrowych
przebicie się ogniska chorobowego w przebiegu chorób płuc i oskrzeli (ropnia, tbc, zapalenia i rozedmy płuc i in.)
Odma samoistna
objawy
Ostry ból w klatce piersiowej z towarzyszącą dusznością
Uporczywy, suchy kaszel
fizykalnie
nieznacznie powłóczenie po stronie chorej
wypuk nadmiernie jawny
osłabienie drżenia głosowego
osłabienie lub brak szmeru pęcherzykowego
Tachykardia
Rtg w projekcji PA i bocznej potwierdza rozpoznanie
Obserwacja
Drenaż czynny
Pleurodeza chemiczna (1935)
talk, tetracyklina, doxycyklina, minocyklina, bleomycyna, kwinakryna, Corynebacterium parvum, azotan srebra, 50% glukoza
Stłuczenie płuca
to uszkodzenie płuca polegające na powstawaniu mnogich krwotoków oraz obrzęku pęcherzyków płucnych i tkanki śródmiąższowej przypominających zapalenie płuc. Jest następstwem urazu tępego klatki piersiowej. Obrażenia klatki piersiowej stanowią 3-4% wszystkich obrażeń ciała. Aż u 80% zmarłych na miejscu wypadku z powodu urazów, stwierdza się urazy klatki piersiowej. Najczęstszą przyczyną obrażeń klatki piersiowej są wypadki niekomunikacyjne oraz komunikacyjne. Najczęściej dotyczą mężczyzn. Szacuje się, że stłuczenie płuca występuje u 20-50% poszkodowanych z urazem klatki piersiowej.
I stopień (do 18%) tlenoterapia, rehabilitacja oddechowa, l p/bólowe
II stopień (18-28%) Tracheotomia + odsysanie wydzieliny oskrzeli
III stopień (ponad 28%) wentylacja mechaniczna
IV stopień (stłuczenie + odma) wentylacja mechaniczna
Objawy:
niepokój
duszność
krwioplucie
sinica
zaburzenia rytmu serca
szybki, płytki oddech
Tamponada serca
Jest to obecność dużej ilości płynu (krwi) w worku osierdziowym.
Objawy:
zaburzenia ze strony układu krążenia:
tachykardia
słabo wyczuwalne tętno
nadmiernie wypełnione żyły szyjne (krew nie może spłynąć do serca)
tony serca bardzo słabo słyszalne - przy osłuchiwaniu stetoskopem.
Rak płuca
Kaszel
Duszność
Krwioplucie
Ból w klatce piersiowej
Zespół Hornera
Zespół Pankosta
Chrypka
Osłabienie,chudnięcie, zespoły paranowotworowe,gorączka, zaburzenia połykania
Rak płuca - etiologia
Palenie tytoniu
azbest
chrom
arsen
krzemionka
radon
węglowodory aromatyczne,
a szczególnie wielopierścieniowe
promieniowanie jonizujące
zanieczyszczenie środowiska
czynnik rodzinny
rak płuca - podział
Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) 80%:
płaskonabłonkowy
gruczołowy
wielkokomórkowy
Drobnokomórkowy rak płuca (DRP) 20%
Drobnokomórkowy rak płuca (DRP)
Gorsze rokowanie
Często przerzuty
Zespoły paranowotworowe (Z. Cushinga, hiperkalcemia, nadcz. tarczycy, Z. rakowiaka, itd.)
Leczenie skojarzone
Rak płuca
Rtg kl. Piersiowej
Bronchoskopia ( z badaniem cytologicznym i histologicznym)
TK kl. Piersiowej
BACC ( guza lub węzłów)
NMR ( czaszka - rutynowo w DRP)
Scyntygrafia
Trepanobiopsja
wideotorakoskopia
Cień okrągły w polu płucnym
1. Pierwotny rak płuca: 35%,
2. Gruźliczak: 23%,
3. Hamartoma: 14 %,
4. Inne guzy łagodne: 13%,
5. Przerzut raka: 8%,
6. Guzy zapalne: 7%.
Leczenie NDRP
I - chirurgiczne
II - chirurgiczne+ radioterapia
III - radioterapia
IV - chemioterapia
Leczenie DRP
Chemioterapia
Chemioterapia + radioterapia
(+ radioterapia mózgu w przypadku całkowitej remisji)
Chirurgiczne - wyjątkowo - w I stopniu
Rak płuca
Resekcje anatomiczne:
Segmentektomia
Lobektomia
pulmonektomia
Resekcje nieanatomiczne
Wycięcie klinowe
Metastazektomia
Rak płuca: postępowanie pooperacyjne
Monitorowanie RR i częstości tętna
Godzinowy pomiar diurezy
Częsta kontrola osłuchowa płuc
Bronchoaspiracja w razie potrzeby
Oddech mechaniczny: tylko wyjątkowo
Obserwacja drenażu jamy opłucnej
Rak płuca: powikłania pooperacyjne
Zaleganie wydzieliny w drogach oddechowych - niedodma - zapalenie płuc
Przetoka oskrzelowa
Krwawienie pooperacyjne
Powikłania krążeniowe: zaburzenia rytmu serca, zawał mięśnia sercowego, niewydolność krążenia
Powikłania infekcyjne
Rak płuca: 5-letnie przeżycia
DRP - 2%
NDRP - < 10%
I - 70%
II - 47%
III - 30
IV - 0%