ORGANIZACJA STRUKTUR MEDYCYNY RATUNKOWEJ W POLSCE.

Wstęp:
Opierając się na danych dotyczących działania pomocy doraźnej można jednoznacznie stwierdzić, że w Polsce nie ma dotychczas systemu ratownictwa medycznego, który gwarantowałby udzielenie specjalistycznej pomocy, koniecznej do ratowania życia ofiar wypadków, katastrof i nagłych zachorowań.

Założenia programu medycyny ratunkowej:

Zmiana:

1. Ratownictwa przedszpitalnego.

2. Integracji dysponowania z innymi podmiotami ratownictwa.

3. Ratownictwa szpitalnego.

4. Edukacji w dziedzinie ratownictwa medycznego.

„Założeniem programu jest zintegrowanie wszystkich podmiotów ratownictwa w jeden system mający wspólną sieć łączności alarmowej, procedury ratownicze, oraz sprzęt medyczny umożliwiający realizację zasady „jednych noszy od miejsca zdarzenia do oddziału ratunkowego”.

Opis programu

1. Szpitalne oddziały ratunkowe:

Kryteria bezwzględne:
Istnienie w strukturach szpitala jednostek organizacyjnych:

• Anestezjologii i intensywnej terapii,

• Chirurgii ogólnej i urazowej,

• Chorób wewnętrznych,

• Diagnostyki radiologicznej,

• Diagnostyki laboratoryjnej,

Warunki lokalowe - szpital powinien spełniać warunki lokalowo - techniczne do organizacji podstawowego modułu szpitalnego oddziału ratunkowego.

Organizacja: zapewnienie stałej obsady etatowej w oparciu o dotychczasowy personel Izby Przyjęć. Niespełnienie kryteriów bezwzględnych wyklucza szpital z dalszej procedury weryfikacyjnej.

Kryteria względne:

1. Istnienie w strukturach szpitala jednostek organizacyjnych:

• Pediatrii,

• Kardiologii,

• Neurologii/neurochirurgii,

• Ginekologiczno - położniczego

• Dializoterapii,

• Działu pomocy doraźnej

1. Posiadanie w ramach szpitala: zespołów wyjazdowych "R”, „W” i lądowiska dla śmigłowca.

2. Ambulanse ratunkowe.

3. Sprzęt łącznościowy.

Wojewódzkie plany zabezpieczenia medycznych działań ratowniczych powinny uwzględniać:

1. Opracowanie sieci szpitalnych oddziałów ratunkowych,

2. Rozlokowanie ambulansów tworząc sieć ratownictwa przedszpitalnego,

3. Opracowanie sieci łączności,

4. Opracowanie procedur współdziałania jednostek ratownictwa medycznego oraz innych służb ratowniczych.

Planuje się utworzenie 32 Centrów Powiadamiania Ratunkowego na terenie kraju.
Wojewódzki plan zabezpieczenia ratunkowego określi konieczną ilość i rozmieszczenie w terenie planowanych centrów powiadamiania ratunkowego. Jednostka wskazana przez wojewodę do utworzenia nowego Centrum Powiadamiania Ratunkowego obowiązana jest do przedstawienia następujących dokumentów:

1. Porozumienia starostów powiatów objętych rejonem operacyjnym CPR,

2. Porozumienia Dyrektora ZOZ w miejscowości wskazanej do budowy CPR z Komendantem PSP i właściwym Starostą sprawie wspólnego tworzenia CPR

3. Oświadczenia TP S.A. lub innego operatora telefonii analogowej o możliwości i terminach przełączenia numerów alarmowych z rejonu operacyjnego do wskazanego CPR,

4. Danych o zasięgach łączności radiowej w rejonie operacyjnym, oraz sposobie jej organizacji,

5. Koncepcji architektonicznej CPR wraz z kosztorysem,

6. Koncepcji funkcjonowania CPR (opracowanie wspólne z PSP) wraz z proponowaną siecią łączności przewodowej i bezprzewodowej oraz sposobem powiadamiania zespołów ratownictwa medycznego,

7. Proponowanej listy zakupów sprzętu łączności

Ewakuacyjne izby przyjęć. Nowe zadania:

A. Dofinansowanie tych szpitalnych oddziałów ratunkowych, które mimo ukończenia prac adaptacyjnych nie mogą podjąć działalności z powodu braków sprzętowych. Są to z reguły szpitale powiatowe których istniejąca baza sprzętowa nie pozwoliła przekazać jakiegokolwiek sprzętu dla celów oddziału ratunkowego a otrzymane środki dofinansowania zapewniły tylko zakup sprzętu podstawowego. Jest to z reguły sprzęt drobny (łóżka, wózki, stoły zabiegowe).

B. Dofinansowanie izb przyjęć szpitali które z racji swego położenia stanowią niezbędny punkt systemu ratownictwa medycznego na obszarze Polski, lecz nie spełniają i w najbliższym czasie nie spełnią bezwzględnych wymagań dla utworzenia szpitalnego oddziału ratunkowego. Są to z reguły małe, o niewielkich możliwościach diagnostycznych i leczniczych szpitale, lecz bardzo istotne dla systemu ratownictwa medycznego ze względu na ich lokalizację.

Jednostka wskazana przez Ministra Zdrowia jako konieczna do właściwego zabezpieczenia danego obszaru w formie ewakuacyjnej izby przyjęć musi spełniać następujące kryteria bezwzględne:

• Znajdować się w miejscu, które wymaga zabezpieczenia ambulatoryjnego, natomiast dane demograficzne, ilość zachorowań i stanów nagłych nie daje przesłanek do tworzenia szpitalnego oddziału ratunkowego. Izba taka powinna być zlokalizowana w szpitalu, który znajduje się w odległości nie mniejszej niż 30 km od najbliższego oddziału ratunkowego.

• Posiadać lądowisko dla śmigłowca w takiej odległości od szpitala aby możliwy był transport chorego do szpitala bez użycia ambulansu (lub podjąć zobowiązanie o stworzeniu takiego lądowiska w ciągu 6-ciu miesięcy (od daty podpisania umowy z MZ).

Referencyjne szpitale specjalistyczne:

Ośrodki te tworzy się na bazie najlepiej wyposażonych szpitali wieloprofilowych w celu stworzenia sieci ośrodków referencyjnych. Powinny one powstać w ilości co najmniej 1 szpitala na 2 mln populacji. Każde województwo powinno wskazać ośrodek referencyjny dla swoich szpitalnych oddziałów ratunkowych, co nie oznacza że powinny one być tworzone w każdym województwie. Preferowane są szpitale, które w roku 1999 uczestniczyły w programie leczenia urazów wielonarządowych i otrzymały środki na utworzenie

i wyposażenie oddziału. W strukturach jednostki powinny funkcjonować co najmniej następujące oddziały:

• Oddział leczenia urazów wielonarządowych,

• Oddział kardiologii interwencyjnej,

• Oddział neurotraumatologii,

• Oddział leczenia oparzeń,

• Oddział leczenia ostrych zatruć,

W wypadku braku któregokolwiek z w/w oddziałów jednostka zobowiązana jest do jego utworzenia.

Dyspozytorzy medyczni:

Tworząc 32 nowe, duże Centra Powiadamiania Ratunkowego występuje konieczność przeszkolenia około 400 dyspozytorów medycznych. Program w swych założeniach powinien nauczyć i wykształcić mechanizmy i automatyzm podejmowanych decyzji. Ilość godzin bezpośredniej pracy na sprzęcie komputerowym i sprzęcie łączności musi przekraczać 30% czasu szkolenia każdego kursanta.

Szkolenie lekarzy ratunkowych:

Jednostki szkolące zostaną wyłonione w drodze przetargu publicznego.

Kursy:

• Kurs ALS (Advanced Life Support) - zaawansowanych technik ratująych życie w ostrych stanach kardiologicznych

• Kurs BTLS (Basic Trauma Life Support - Advanced) zaawansowanych technik ratujących życie w obrażeniach ciała w postępowaniu przedszpitalnym

• Kurs PALS (Pediatric Advanced Life Support) zaawansowanych technik ratujących życie w stanach zagrożenia życia u dzieci.

• Kurs ATLS (Advanced Trauma Life Support) zaawansowanych zabiegów ratujących życie w obrażeniach ciała w szpitalnym oddziale ratunkowym.

2




---