nież w pojęciu prawnym organizacji uznaje się, iż elementy normatywne stapiają się z elementami rzeczywistości, co właśnie otwiera nowe możliwości badania prawa.

W nowym podejściu badawczym podstawowego znaczenia nabiera

pyta­nie, jak normować struktury organizacyjne, aby były one w pełni funkcjonalne. Innymi słowy, jak w regulacji prawnej wykorzystać i posłużyć się prakseologiczną wiedzą o tworzeniu i działaniu struktur i jak w ogóle korzystać z teorii organizacji i zarządzania.

Z kolei w ujęciu politycznym podstawowego znaczenia nabiera kwestia, jak dobierać ludzi do obsady stanowisk. Wszystkie partie twierdzą zazwyczaj, iż według kompetencji, gdy tymczasem administrowani twierdzą, iż kompeten­cje te co najmniej nie są najwyższe.

2. Organy

A. Pojęcie organu

Całość struktur administracyjnych składa się z dwóch tylko kategorii podmiotów, a to:

• organów, i

• urzędników.

Organ administracji publicznej jest zasadniczą jednostką składową admi­nistracji w sensie podmiotowym. W związku z tym należy do rzędu podstawo­wych pojęć w nauce administracji i nauce prawa administracyjnego.

Organ administracji publicznej to człowiek (lub grupa ludzi w wypadku organu kolegialnego):

1. Znajdujący się w strukturze organizacyjnej państwa lub samo­
   rządu terytorialnego,

2. Powołany w celu realizacji norm prawa administracyjnego,
   w sposób i ze skutkami właściwymi temu prawu,

3. Działający w granicach przyznanych mu przez prawo

4. kompe­tencji.

v y

Jest to próba zbudowania definicji na podstawie elementów normatyw­nych. Nie obywa się ona jednak bez pewnej pomocy kwalifikacji teoretycznej, jeśli idzie o ustalenie, co jest prawem administracyjnym. Wskazując niezbędne konstytutywne wymogi stawiane organowi administracyjnemu, pozwala wy­odrębnić go spośród innych jednostek organizacyjnych w państwie.

156

---