Problemy Pielęgnacyjne Pacjentów po urazach narządu ruchu
Problemy pielęgnacyjne po urazach narządu ruchu leczonego za pomocą opatrunku gipsowego.
Badania diagnostyczne w celu rozpoznania rodzaju urazu:
- przeglądowe zdjęcia RTG ( przednio-tylne, boczne i skośne)
-tomografia komputerowa do oceny skomplikowanych złamań, śródstawowych oraz kręgosłupa,
- magnetyczny rezonans jądrowy
w określeniu zasięgu zapalenia szpiku kostnego oraz jałowej martwicy głowy kości udowej,
- scyntygrafia kości przy rozpoznaniu bezobjawowych złamań i uwidaczniania ognisk zapalenia szpiku kostnego,
-ultrasonografia do oceny stawów kolanowych i biodrowych
Udział pielęgniarki w przygotowaniu pacjenta do założenia:
- opatrunku gipsowego,
- szyny gipsowej ( longiety)
Opatrunek gipsowy stosuje się u chorych:
- z zamkniętym złamaniem kości kończyn bez przemieszczenia odłamów kostnych,
- ze złamaniem otwartym( przy przeciwwskazaniach do zabiegu operacyjnego),
- z urazami stawów ( skręcenia , zwichnięcia).
Gips to minerał ( uwodniony siarczan wapnia) w postaci białego lub szarego proszku który z dodatkiem wody tworzy szybko tężejącą masę plastyczną.
Opaski z tworzyw chemoutwardzalnych
( opatrunek lekki , przepuszcza powietrze, odporny na wodę).
Opaski i tafle termoutwardzalne ( przed założeniem zanurzenie w wodzie o temperaturze 60-70 stopni C.
Zasady i techniki zakładania opatrunków gipsowych.
- rodzaje opatrunków gipsowych:
Duże- biodrowy, piersiowo- ramienny i gorset.
Średnie- udowy, ramienny.
Małe - dłonie, palce.
- techniki zakładania gipsu:
okrężna,
mieszana,
podłużniki gipsowe mocowane opaskami elastycznymi ( longiety) , tutory.
Techniczne wykonanie opatrunku- zanurzamy opaskę w wodzie o temperaturze 28-30 stopni C na około minutę, po wyciśnięciu nadmiaru wody opaskę rozwija się równomiernie i bez napięcia, obwoje powinny zachodzić na siebie na 1/3 szerokości nie mogą być pomarszczone.
Kolejne warstwy należy założyć przed stwardnieniem gipsu już nałożonego.
Powikłania spowodowane opatrunkiem gipsowym:
zakrzepowe zapalenie żył
na skutek ucisku może dojść do zaburzeń ukrwienia , zblednięcia, zasinienia,
oziębienia.
-odleżyny,
- odparzenia,
-zanik i przykurcze mięśni,
-obrzęk.
MODEL OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ NAD CHORYM W OPATRUNKU GIPSOWYM
PROBLEMY ZDROWOTNE
Niepokój spowodowany zaplanowaną repozycją
( nastawienie złamanej kości) oraz wykonaniem opatrunku gipsowego.
Ryzyko ucisku z powodu zniekształcenia mokrego opatrunku gipsowego.
Dolegliwości bólowe z powodu złamania kości.
Ryzyko wystąpienia powikłań z powodu ucisku gipsu na kończynę( zaburzenia krążenia i unerwienia w unieruchomionej kończynie, uszkodzenie skóry).
Deficyt samoopieki z powodu dysfunkcji narządu ruchu chorego z opatrunkiem gipsowym.
Niepokój chorego wynikający z zaplanowanego wypisu do domu w opatrunku gipsowym, z powodu braku wiedzy na temat samoopieki.
Niepokój chorego przed zdjęciem opatrunku gipsowego i wystąpieniem dysfunkcji kończyny z powodu unieruchomienia.
Problemy pielęgnacyjne po urazach narządu ruchu leczonego za pomocą wyciągu.
Udział pielęgniarki w przygotowaniu pacjenta do założenia:
- wyciągu pośredniego ( za skórę, pasy przylepca, mikroporowata gąbka itd..),
wyciągu bezpośredniego (szkieletowego, druty Kirschnera lub gwoździe Staeinmana- w miejsca-nadkłykcie kości udowej, dolną nasadę piszczeli, kość piętową, wyrostek łokciowy),
przy wyciągu za czaszkę przy złamaniach i zwichnięciach szyjnego odcinka kręgosłupa- nakłada się specjalne klamry wyciągowe lub aparat „halo”,
Wyciągi zaopatruje się w gładki i mocny sznurek i bloczki wyciągowe.
Kończynę układa się na szynie z bloczkami i obciąża ciężarkami
( najczęściej stosuje się regułę1/10 wagi chorego).
Oś wyciągu jest przedłużeniem osi kończyn ,
a ciężarki zwisają swobodnie.
We wszystkich przypadkach stosowania wyciągu istotne jest odpowiednie napięcie drutu w klamrze wyciągowej i uniemożliwienie przemieszczania się drutu w kanale kostnym.
LECZENIE ZŁAMAŃ METODĄ OPERACYJNĄ
ZŁAMANIA SZYJKI KOŚCI UDOWEJ
( nastawianie odłamów i zespolenie ich metalem oraz endoprotezoplastyka- wymiana uszkodzonego stawu na tzw. sztuczny staw -endoproteza),
LECZENIE URAZÓW MIEDNICY
( w złamaniach z przemieszczeniami)
Zapobieganie powikłaniom spowodowanym długotrwałym unieruchomieniem:
- niedodma,
- opadowe zapalenie płuc,
- zakrzepowe zapalenie żył,
- odleżyny,
- odparzenia,
- zakażenia.
Znaczenie obserwacji pielęgniarskiej i słuchania skarg chorego związanych z długotrwałym unieruchomieniem.
MODEL OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ NAD CHORYM
Z WYCIĄGIEM SZKIELETOWYM
PROBLEM ZDROWOTNY I
NIEPOKÓJ CHOREGO SPOWODOWANY KONIECZNOŚCIĄ ZAŁOŻENIA WYCIĄGU SZKIELETOWEGO.
PLAN DZIAŁANIA:
- dostarczenie informacji na temat leczenia za pomocą wyciągu szkieletowego,
- wyjaśnienie celu i sposobu zakładania oraz mechanizmu działania wyciągu,
- wyjaśnienie konieczności zastosowania narzędzi mechanicznych( wiertarka elektryczna) do wykonania otworów w kościach,
- współudział w zastosowaniu leków przeciwbólowych i w znieczuleniu miejscowym przed założeniem wyciągu,
- przygotowanie zestawu do założenia wyciągu i współudział w jego zakładaniu
-informowanie pacjenta o wszystkich podejmowanych czynnościach przy wykonywanym zabiegu.
PROBLEM ZDROWOTNY II
MOŻLIWOŚĆ BRAKU ZROSTU KOŚCI Z POWODU NIESKUTECZNEGO DZIAŁANIA WYCIĄGU
CEL OPIEKI- ZAPEWNIENIE SKUTECZNOŚCI DZIAŁANIA
WYCIĄGU
PLAN DZIAŁANIA:
Zastosowanie się do następujących zasad:
- pacjent powinien leżeć w pozycji na plecach,
- nie należy dokonywać modyfikacji działania wyciągu
( zmiana wartości i kierunku obciążenia),
- pościel i odzież nie może kolidować z elementami wyciągu ze względu na możliwość zmiany jego parametrów
( siły, kierunku itd..),
- linka naciągowa powinna mieć odpowiednią długość oraz odpowiednie naprężenie,
- ciężarki nie powinny opierać się o bloczki , ramę łóżka, ani opadać na podłoże oraz powinny być zabezpieczone przed wypadnięciem
( umieszczenie w płóciennym mankiecie, nie wolno ich potrącać).
PROBLEM ZDROWOTNY III
MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA ZABURZEŃ W KRĄŻENIU KRWI I UNERWIENIU ORAZ BÓLU KOŃCZYNY Z POWODU DUŻYCH SIŁ WYCIĄGOWYCH.
PROBLEM ZDROWOTNY IV
MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA USZKODZENIA SKÓRY I ZAKAŻENIA KOŚCI Z POWODU ZAŁOŻONYCH DRUTÓW KIRSCHNERA
PROBLEM ZDROWOTNY V
DEFICYT SAMOOPIEKI ORAZ UNIERUCHOMIENIE Z POWODU ZASTOSOWANEGO WYCIĄGU
PROBLEM ZDROWOTNY VI
LĘK PRZED WYSTĄPIENIEM BÓLU Z POWODU ZAPLANOWANEGO USUNIĘCIA WYCIĄGU.
CEL OPIEKI: ZMNIEJSZENIE LĘKU PACJENTA
PLAN DZIAŁANIA:
- Poinformować pacjenta o wykonaniu zdjęcia radiologicznego w celu kontroli stanu kończyny,
- Wyjaśnienie pacjentowi sposobu usuwania urządzenia wyciągowego,
Podanie środka przeciwbólowego przed usunięciem wyciągu,
Współudział w przygotowaniu zestawu i usuwania urządzenia wyciągowego,
Zabezpieczenie jałowym opatrunkiem miejsc po drutach Kirschnera,
Współudział w stopniowym i ostrożnym usprawnianiu pacjenta ( zakres ruchu w stawach wykonywany w granicach bolesności) we współpracy z zespołem rehabilitacyjnym.
Model opieki pielęgniarskiej nad chorym z urazem narządu ruchu leczonym operacyjnie.
Plan opieki przed zabiegiem operacyjnym powinien obejmować przygotowanie psychiczne oraz fizyczne w zależności od stanu pacjenta.
Przy zabiegach w trybie planowym pozostałe czynności wykonuje się zgodnie z procedurą przygotowania pacjenta do zabiegu operacyjnego.
Problemy zdrowotne pacjenta po zabiegu operacyjnym z powodu urazu narządu ruchu.
Ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych ze strony układu krążenia z powodu dużej utraty krwi.
Ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z rodzaju znieczulenia.
Ryzyko wystąpienia zakażeń rany pooperacyjnej z powodu założonych drenów do rany.
Niepokój przed zmianą opatrunku z powodu bólu rany pooperacyjnej.
Lęk przed wykonywaniem ćwiczeń usprawniających, pionizacją i lokomocją spowodowaną obawą wystąpienia wtórnej dysfunkcji narządu( zespolenie metalem, endoproteza).
Lęk przed powrotem do domu z powodu deficytu wiedzy na temat samoopieki.
Przykładowy plan usprawniania pacjenta po operacji złamania szyjki kości udowej.
I doba- ćwiczenia oddechowe, bierne kończyny operowanej( od części dystalnych- zginanie w stawach kolanowych do wyczuwalnego oporu).
II doba- ćw. oddechowe, ćw.bierne
( ruchy w większym zakresie),
ćw. Izometryczne, w zależności od wieku i stanu pacjenta ćw. Czynne ( zginanie i prostowanie kończyny).
III doba- ćwiczenia oddechowe, izometryczne,czynne( zginanie , prostowanie, przywiedzenie i odwiedzenie kończyny oraz ćw. z obciążeniem w celu zwiększenia siły mięśni), siadanie w łóżku ze spuszczonymi nogami, pionizacja pacjenta z delikatnym obciążeniem kończyny operowanej, pionizacja pacjenta
i chodzenie przy użyciu sprzętu rehabilitacyjnego bez obciążania kończyny operowanej.
Model opieki pielęgniarskiej nad chorym unieruchomionym z powodu leczenia urazu narządu ruchu.
Długotrwałe unieruchomienie chorego w łóżku spowodowane zastosowanym leczeniem unieruchamiającym narządu ruchu w wyniku urazu, wywiera negatywny wpływ zarówno na strukturę, jak i funkcję wszystkich układów i narządów organizmu.
Dobór wszystkich działań powinien mieć charakter indywidualny i dostosowany do zmieniającego się stanu pacjenta.
PYTANIA SPRAWDZAJĄCE:
Opis przypadku
Pacjentka lat 74, po upadku w domu została przyjęta na oddział chirurgii ortopedycznej z silnymi dolegliwościami bólowymi okolicy stawu biodrowego i kończyny górnej prawej. Po wykonaniu RTG rozpoznano złamanie szyjki kości udowej oraz złamanie kości promieniowej. Pacjentka była bardzo zaniepokojona z powodu swojego stanu zdrowia i przyjęcia do szpitala oraz osłabiona w wyniku schorzeń współistniejących: niewydolności krążenia i niedokrwistości, które były przeciwwskazaniem do wykonania zabiegu operacyjnego.
Podjęto decyzję założenia wyciągu szkieletowego na kończynę dolną w celu zniesienia skurczu mięśniowego i unieruchomienia złamania do czasu, gdy stan chorej będzie stabilny i pozwoli na wykonanie operacji. Kończyna górna chorej z powodu złamania kości promieniowej została unieruchomiona w opatrunku gipsowym:
1. Jakie problemy mogą wiązać się z pielęgnowaniem chorej po założeniu gipsu?.
2. Przedstaw problemy zdrowotne wynikające z założonego wyciągu szkieletowego oraz zaplanuj opiekę nad chorą.