Usprawnianie po udarze mózgu, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin

Pobierz cały dokument
usprawnianie.po.udarze.mozgu.ratownictwo.doc
Rozmiar 51 KB

Fragment dokumentu:

Usprawnianie po udarze mózgu

Rehabilitacja po udarze

  • aktywnej rehabilitacji wymaga 40% chorych z udarem

  • leczenie to współpraca wielodyscyplinarnego zespołu

  • atmosfera terapii motywująca i zachęcająca

Rehabilitacja po udarze

  • rehabilitację rozpoczynamy jak najszybciej po ustabilizowaniu stanu klinicznego nawet już w 1 dobie

  • zmniejsza to ryzyko wystąpienia powikłań pozamózgowych związanych z unieruchomieniem

Rehabilitacja po udarze

  • wielostronna i długotrwała stymulacja komórek nerwowych może prowadzić do odzyskania utraconych funkcji poprzez przejęcie ich przez neurony występujące w tzw. strefie umiarkowanego niedokrwienia lub przez inne obszary kory mózgowej

Wczesna rehabilitacja

  • zmniejsza ryzyko powstania odleżyn i zachłystowego zapalenia płuc

  • ćwiczenia bierne kilka razy dziennie 3-4 w pełnym zakresie ruchu po stronie niedowładnej i zdrowej

  • powinno unikać się nadmiernego zmęczenia chorego

Cele rehabilitacji poudarowej

  • uzyskanie maksymalnej samodzielności chorego

  • zapobieganie nieprawidłowym wzorcom ruchowym

  • zapobieganie wystąpienia powikłań wynikających z unieruchomienia

  • kształtowanie pamięci ruchowej

  • poprawa czucia powierzchownego i głębokiego

Cele rehabilitacji poudarowej

  • odzyskiwanie sprawności funkcjonalnej ze zwróceniem uwagi na to aby pacjent nie starał się niepotrzebnie i w sposób szkodliwy kompensować niepełnosprawności za pomocą zdrowej części ciała

  • nauczenie pacjenta prawidłowego używania pomocy ortopedycznej

Metody stosowane u pacjentów po udarze

  • koncepcja neurorozwojowa Bobath

  • metoda prioproceptywnego torowania PNF

Metoda Bobath - główne zasady

  • zgodność ćwiczeń z naturalnym rozwojem ruchowym człowieka

  • normalizacja napięcia mięśniowego

  • hamowanie nieprawidłowych odruchów

Metoda Bobath - główne zasady

  • wykonywanie ruchów jak najbardziej zbliżonych do prawidłowych

  • wykorzystywanie punktów kluczowych: głowa, obręcz barkowa, biodrowa, kończyny górne i dolne, tułów i czyja

  • wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych podczas wykonywania codziennych czynności

Metoda PNF

  • w życiu codziennym wykonuje się ruchy w stawach w różnych płaszczyznach

  • ruchy wykonywane naturalnie mają charakter diagonalny i spiralny

  • wzorce ruchowe dla kkd i kkg, głowy i tułowia

  • filozofia metody

Kolejność opanowania przez pacjenta wykonywania czynności