Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17
Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 1
Wadliwość oznaczona w art. 174 pkt 1 in fine P.p.s.a. słowami "niewłaściwe zastosowanie" jest błędem polegającym na nieprawidłowej ocenie zastosowania prawa materialnego przez organ administracji.
Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17
Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 2
Zarówno błąd wykładni, jak i błąd w subsumpcji wyczerpują znamiona naruszenia prawa materialnego [o którym mowa w art. 174 pkt 1 P.p.s.a.] przez wojewódzki sąd administracyjny. Musi ono pozostawać w bezpośrednim związku z wynikiem rozpoznanej przez ten sąd sprawy.
Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17
Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 3
Upatrywanie w przepisie art. 141 § 4 P.p.s.a. stanowiącym, iż uzasadnienie wyroku ma zawierać "zwięzłe przedstawienie stanu sprawy" punktu zaczepienia dla zakwestionowania błędnej oceny sądu co do prawidłowości zastosowania prawa procesowego przez organ administracji wydaje się mocno dyskusyjne, podobnie zresztą jak przypisywanie takiej roli przepisom art. 145 § 1 pkt 1 lit. b lub c wymienionej ustawy. W każdym z tych przypadków niezbędne jest przeprowadzenie cechujących się pewnym stopniem dowolności zabiegów wykładni, pozwalających na przyjęcie, że określony sposób zachowania mieści się w kategorii naruszeń prawa objętych podstawą skargi kasacyjnej. Z prostej implikacji wyrażonej w przepisach art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c, art. 151 P.p.s.a. zwrotami: "Sąd uwzględniając skargę (...) uchyla decyzję lub postanowienie" (albo odpowiednio wydaje inne orzeczenie stosownie do przepisów art. 145-150 ustawy) bądź "W razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala", tworzymy wtedy podstawę kasacyjną konsumującą wszelkie możliwe warianty naruszeń prawa, także materialnego, przez sąd administracyjny.
Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17
Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 4
Do uchybień natury procesowej odpowiadających podstawie z art. 174 pkt 2 P.p.s.a. można zaliczyć takie błędy, jak: zaniechanie udzielenia stronie występującej bez adwokata lub radcy prawnego wskazówek co do czynności procesowych i pouczenia o skutkach prawnych tych czynności oraz zaniedbań (art. 6), niedopuszczenie tymczasowo do podjęcia naglącej czynności osoby niemogącej przedstawić pełnomocnictwa (art. 44 § 1), pozostawienie pisma strony bez rozpoznania bez uprzedniego wezwania do jego uzupełnienia lub poprawienia (art. 49 § 1) czy też nieprzeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów w sytuacji, gdy było to niezbędne dla wyjaśnienia istotnych wątpliwości (art. 106 § 3).